Ο Πλαστήρας, ο Παπάγος και ο ΣΥΡΙΖΑ

Δυσκο­λεύ­ε­ται ο ΣΥΡΙΖΑ να κατα­πιεί το «ίδιοι είστε», που του απευ­θύ­νει σήμε­ρα πολύ περισ­σό­τε­ρος κόσμος, βλέ­πο­ντας ότι συμπλέ­ουν στρα­τη­γι­κά με τη ΝΔ. Ανά­με­σά τους και πολ­λοί ψηφο­φό­ροι του, που κάνουν τώρα άλλες πολι­τι­κές επι­λο­γές και στρέ­φο­νται προς το ΚΚΕ. Γι’ αυτό ανα­μα­σά­ει τα ίδια που έλε­γε και το ΠΑΣΟΚ στις εκλο­γές του 2007. Τότε που το ΚΚΕ απο­κά­λυ­πτε ότι η συναί­νε­σή τους με τη ΝΔ μπο­ρεί να φτά­σει μέχρι και σε συγκυ­βέρ­νη­ση! Οπως έγι­νε δηλα­δή, μερι­κά χρό­νια αργότερα.

Τότε, για να εγκλω­βί­σει αρι­στε­ρούς ψηφο­φό­ρους σε αντι­δε­ξιά ψευ­το­δι­λήμ­μα­τα, το ΠΑΣΟΚ δια­μαρ­τυ­ρό­ταν για το «τι Πλα­στή­ρας, τι Παπά­γος» και κατη­γο­ρού­σε το ΚΚΕ ότι «παί­ζει το παι­χνί­δι της ΝΔ», επει­δή απο­κά­λυ­πτε ότι συμπλέ­ουν στα βασι­κά! Το ίδιο υπο­νο­εί τώρα και ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον πρό­ε­δρο και τα στε­λέ­χη του να κου­νούν το δάχτυ­λο στο ΚΚΕ για ένα σύν­θη­μα που δικαιώ­θη­κε ιστο­ρι­κά. Κι επει­δή η σχέ­ση τους με την Ιστο­ρία είναι του­λά­χι­στον …δι’ αλλη­λο­γρα­φί­ας, θα θυμί­σου­με ορι­σμέ­να ιστο­ρι­κά γεγο­νό­τα εκεί­νης της επο­χής, για να μαθαί­νουν και οι νεότεροι.

Ο στρα­τάρ­χης Αλέ­ξαν­δρος Παπά­γος ίδρυ­σε τον Ελλη­νι­κό Συνα­γερ­μό με την υπο­στή­ρι­ξη των ΗΠΑ και του εγχώ­ριου κεφα­λαί­ου. Πρω­το­στά­τη­σαν σε αυτό οι εκδό­τες Δημή­τρης Λαμπρά­κης («Βήμα», «Νέα»), Γεώρ­γιος Βλά­χος («Καθη­με­ρι­νή»), Αχιλ­λέ­ας Κύρου («Εστία») και άλλοι. Από το 1952 η πλου­το­κρα­τία και ο ξένος παρά­γο­ντας ήθε­λαν μια ισχυ­ρή κυβέρ­νη­ση της «Κεντρο­δε­ξιάς». Μέχρι τότε προ­τι­μού­σαν κυβέρ­νη­ση του «Κέντρου», των Νικ. Πλα­στή­ρα και Σοφ. Βενιζέλου.

Οι εκλο­γές τον Νοέμ­βρη του 1952 έγι­ναν με το πλειο­ψη­φι­κό σύστη­μα που ψήφι­σε και η ΕΠΕΚ του στρα­τη­γού Πλα­στή­ρα, ελπί­ζο­ντας ότι με αυτόν τον τρό­πο θα εξε­βί­α­ζε τους ψηφο­φό­ρους του ΚΚΕ και της ΕΔΑ, που, λόγω εκλο­γι­κού συστή­μα­τος, δεν είχαν ελπί­δα να εκλέ­ξουν βου­λευ­τές. Μάλι­στα, ο Πλα­στή­ρας είχε το θρά­σος να …δεχτεί 3 — 4 υπο­ψή­φιους της ΕΔΑ (όχι πολύ γνω­στούς, όπως είπε), στα ψηφο­δέλ­τιά του! Το ΚΚΕ τον κατήγ­γει­λε και έρι­ξε το σύν­θη­μα «τι Πλα­στή­ρας, τι Παπά­γος», υπο­γραμ­μί­ζο­ντας την ανά­γκη να ενι­σχυ­θεί η ΕΔΑ και με τη λαϊ­κή ψήφο, ανε­ξάρ­τη­τα από το γεγο­νός ότι δεν θα εξέ­λε­γε βουλευτές.

Ετσι, ο Παπά­γος, αν και πήρε το 49,2% των ψήφων στις εκλο­γές, εξέ­λε­ξε 240 βου­λευ­τές, με τις πλά­τες και του Πλα­στή­ρα! Η ΕΔΑ, αν και συγκέ­ντρω­σε το 9,5%, δεν εξέ­λε­ξε ούτε έναν βουλευτή!

Ταυ­τό­χρο­να, ο δεξιός Παπά­γος ενι­σχύ­θη­κε και από τους «φιλε­λεύ­θε­ρους», με πρώ­τον και καλύ­τε­ρο τον Γεώρ­γιο Παπαν­δρέ­ου, ο οποί­ος πήγε με τον Παπά­γο με τη μεσο­λά­βη­ση του Δ. Λαμπρά­κη, του μεγα­λο­βιο­μή­χα­νου Μπο­δο­σά­κη και άλλων, για να εκλε­γεί βου­λευ­τής. Και εκλέ­χτη­κε. Χρη­σι­μο­ποί­η­σε μάλι­στα κι αυτός τη φρά­ση «τι Πλα­στή­ρας, τι Παπά­γος», όταν ρωτή­θη­κε από δημο­σιο­γρά­φους γι’ αυτή του την επι­λο­γή. Μαζί με τον Γεώρ­γιο Παπαν­δρέ­ου προ­σχώ­ρη­σαν στον «Συνα­γερ­μό» του Παπά­γου και άλλοι 35 βου­λευ­τές και υπουρ­γοί του «Κέντρου» (Εμμ. Τσου­δε­ρός, Σταμ. Μερ­κού­ρης κ.ά.). Αυτά είναι τα γεγονότα.

Πέρα από αυτά, θυμί­ζου­με επί­σης τα εξής: Οταν οι Γερ­μα­νοί πλη­σί­α­ζαν στην Αθή­να (1941), ο Πλα­στή­ρας κάλε­σε τον λαό να υπο­τα­χθεί και συνι­στού­σε τη δημιουρ­γία φιλο­γερ­μα­νι­κής κυβέρ­νη­σης, ενώ στη διάρ­κεια της Κατο­χής βρι­σκό­ταν στη Γαλ­λία! Από την άλλη, ο Γ. Παπαν­δρέ­ου, ο Θεμ. Σοφού­λης και άλλοι «Κεντρώ­οι» θεω­ρού­σαν επι­βε­βλη­μέ­νο να στη­ρι­χτεί η κυβέρ­νη­ση Τσο­λά­κο­γλου, των δοσί­λο­γων! Θυμί­ζου­με επί­σης ότι οι «κεντρώ­ες» κυβερ­νή­σεις του Πλα­στή­ρα (και του Σοφ. Βενι­ζέ­λου) ήταν εκεί­νες που έστει­λαν στρα­τό στην Κορέα, υλο­ποί­η­σαν την έντα­ξη της Ελλά­δας στο ΝΑΤΟ και ψήφι­σαν το εμφυ­λιο­πο­λε­μι­κό Σύνταγ­μα του 1952.

Και, βέβαια, κανείς δεν ξεχνά­ει ότι ο Νίκος Μπε­λο­γιάν­νης και οι Μπά­τσης, Αργυ­ριά­δης, Καλού­με­νος εκτε­λέ­στη­καν επί κυβέρ­νη­σης Πλα­στή­ρα (Μάρ­της 1952). Κι επει­δή φαί­νε­ται πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανέ­να πρό­βλη­μα να τους «ξεπλύ­νει» και γι’ αυτό το έγκλη­μα, παρα­θέ­του­με το από­σπα­σμα από το γράμ­μα που έγρα­ψε η συντρό­φισ­σα του Νίκου Μπε­λο­γιάν­νη, Ελλη Ιωαν­νί­δου (Ελλη Παπ­πά), μια μέρα μετά την εκτέ­λε­σή του, στο κελί που τον απο­χαι­ρέ­τη­σε, στις φυλα­κές της Καλλιθέας.

«(…) Και αφή­νω τελευ­ταί­ους τους κύριους υπεύ­θυ­νους. Για­τί όλους εκεί­νους που ανέ­φε­ρα ως εδώ τους ξέρου­με. Δεν μπο­ρούν να κρυ­φτούν και δεν μπο­ρούν να γελά­σουν κανέ­ναν. Είναι: Ο στρα­τη­γός Πλα­στή­ρας και η πλειο­ψη­φία των υπουρ­γών του… Σήμε­ρα “νίπτουν τας χεί­ρας των” και προ­σπα­θούν να κρύ­ψουν κάτω από τη μάσκα του Πιλά­του το πραγ­μα­τι­κό τους πρό­σω­πο, το πρό­σω­πο του Ιού­δα. Ο Πλα­στή­ρας μπο­ρού­σε με μια μόνο λέξη να στα­μα­τή­σει την εκτέ­λε­ση. Αλλά δεν την είπε. Και παρέ­βη­κε την επί­ση­μη δήλω­σή του πως δε θα γίνει καμιά εκτέ­λε­ση για αδι­κή­μα­τα που έγι­ναν πριν απ’ τον σχη­μα­τι­σμό της κυβέρ­νη­σής του, παί­ζο­ντας υπο­κρι­τι­κά με το σεβα­σμό του προς την από­φα­ση του Συμ­βου­λί­ου Χαρί­των, σαν να μην ήξε­ρε από τα πριν την από­φα­ση (…) Αυτοί είναι οι κύριοι υπεύ­θυ­νοι του εγκλή­μα­τος, οι εκτε­λε­στές της θέλη­σης της περί­φη­μης αμε­ρι­κα­νι­κής δημο­κρα­τί­ας. Αύριο κανέ­νας δε θα τους ξέρει με άλλο όνο­μα εκτός από το όνο­μα του δολο­φό­νου του Μπελογιάννη».

Οι Παπά­γος και Πλα­στή­ρας, «πυλώ­νες» του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος στα μετεμ­φυ­λια­κά χρό­νια, είχαν καθο­ρι­στι­κή συμ­βο­λή στη στα­θε­ρο­ποί­η­σή του. Προ­ϋ­πό­θε­ση γι’ αυτό ήταν βέβαια να συνε­χι­στεί το τσά­κι­σμα του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινή­μα­τος, και με το καρό­το και με το μαστί­γιο. Αυτά έγρα­ψε η Ιστο­ρία. Και δεν ξεγράφουν…

Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από τη στή­λη «Απο­κα­λυ­πτι­κά» του «Ριζο­σπά­στη»