• Το Πολι­τι­κό Γρα­φείο της ΚΕ του ΚΚΕ εκφρά­ζει την αλλη­λεγ­γύη και τη συμπα­ρά­στα­σή του στους χιλιά­δες πυρό­πλη­κτους σε όλη τη χώρα που έχα­σαν κατοι­κί­ες, αγρο­τι­κές καλ­λιέρ­γειες, κτη­νο­τρο­φι­κές μονά­δες, στους πυρο­σβέ­στες και τον λαό που με όλες τους τις δυνά­μεις έδω­σαν και δίνουν μάχη για την προ­στα­σία της ζωής, της περιου­σί­ας του λαού και του δασι­κού πλού­του της χώρας. Εκφρά­ζει τα συλ­λυ­πη­τή­ριά του για όσους έχα­σαν τη ζωή τους μέσα στην κόλα­ση της φωτιάς.
• Με Ερω­τή­σεις στη Βου­λή, παρεμ­βά­σεις σε Περι­φε­ρεια­κά και Δημο­τι­κά Συμ­βού­λια, εκδη­λώ­σεις και ανα­κοι­νώ­σεις το ΚΚΕ είχε έγκαι­ρα προει­δο­ποι­ή­σει για τον μεγά­λο κίν­δυ­νο που υπήρ­χε ξανά φέτος το καλο­καί­ρι καθώς και για τα βασι­κά μέτρα που έπρε­πε γρή­γο­ρα να ληφθούν.
• Από την πρώ­τη στιγ­μή οι δυνά­μεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, τα στε­λέ­χη, τα μέλη του, οι φίλοι του βρί­σκο­νται στην πρώ­τη γραμ­μή στα μέτω­πα των πυρ­κα­γιών, παίρ­νουν μέρος στην κατά­σβε­ση μαζί με άλλους κατοί­κους, εργα­ζό­με­νους, αγρό­τες. Ασκούν πίε­ση σε όλες τις κατευ­θύν­σεις, προ­κει­μέ­νου να παρ­θούν όλα τα ανα­γκαία μέτρα για την άμε­ση κατά­σβε­ση των πυρ­κα­γιών, κόντρα στην πρα­κτι­κή της κυβέρ­νη­σης και περι­φε­ρεια­κών και δημο­τι­κών αρχών που — ως συνή­θως — δια­θέ­το­ντας ελά­χι­στα μέσα και υπο­δο­μές περι­μέ­νουν να σβή­σουν μόνες τους οι πυρ­κα­γιές, όταν φτά­σουν στη θάλασ­σα, ή όταν πέσει ο αέρας κ.λπ. Βρί­σκο­νται στην πρώ­τη γραμ­μή της διεκ­δί­κη­σης, του αγώ­να για ολο­κλη­ρω­μέ­νο σχέ­διο πολι­τι­κής προ­στα­σί­ας και για την ουσια­στι­κή απο­κα­τά­στα­ση των πλη­γέ­ντων και του φυσι­κού πλούτου.

Για άλλη μια χρο­νιά, βρι­σκό­μα­στε στο ίδιο «έργο θεα­τές» και πηγαί­νου­με από το κακό στο χει­ρό­τε­ρο, αφού φέτος η κατα­στρο­φή αγκά­λια­σε όλη την Ελλά­δα, απ’ τα νησιά του του­ρι­σμού, όπως η Ρόδος και η Κέρ­κυ­ρα, περιο­χές της Δυτι­κής και Ανα­το­λι­κής Αττι­κής μέχρι τον Εβρο, αλλά και ιδιαί­τε­ρα περιο­χές με εγκα­τα­στά­σεις στρα­τιω­τι­κής σημα­σί­ας, όπως το Στε­φα­νο­βί­κειο, η Ν. Αγχί­α­λος, ο Αβα­ντας της Θρά­κης, η Ελευσίνα.

Το 2023 υπερ­τρι­πλα­σιά­στη­κε το μέγε­θος των καμέ­νων εκτά­σε­ων σε σχέ­ση με τον εθνι­κό μέσο όρο της τελευ­ταί­ας δεκα­πε­ντα­ε­τί­ας. Οι δασι­κές πυρ­κα­γιές που εκδη­λώ­θη­καν φέτος το καλο­καί­ρι έχουν κατα­κά­ψει συνο­λι­κά πάνω από 1,6 εκα­τομ­μύ­ρια στρέμ­μα­τα. Έχουν ήδη υπάρ­ξει 28 νεκροί, δεκά­δες τραυ­μα­τί­ες και έχουν κατα­στρα­φεί εκα­το­ντά­δες σπί­τια, καλ­λιέρ­γειες, αιγο­πρό­βα­τα, μελίσ­σια κ.ά.

Οι τρα­γι­κές εξε­λί­ξεις διέ­ψευ­σαν για ακό­μα μια φορά την κυβέρ­νη­ση της ΝΔ και τον πρω­θυ­πουρ­γό, που όπως και το 2021 δια­βε­βαί­ω­ναν για την καλύ­τε­ρη από ποτέ ετοι­μό­τη­τα του κρά­τους απέ­να­ντι στις δασι­κές πυρ­κα­γιές, όμως τελι­κά ζήσα­με τις μεγά­λες κατα­στρο­φές στη Β. Εύβοια και τη ΒΑ Αττική.

Οι κρα­τι­κοί εκπρό­σω­ποι επα­νέ­λα­βαν για άλλη μια φορά τα γνω­στά επι­χει­ρή­μα­τα και τις χιλιοει­πω­μέ­νες δικαιο­λο­γί­ες: Φταί­νε οι καύ­σω­νες και η «κλι­μα­τι­κή κρί­ση», οι δυνα­τοί άνε­μοι, οι δύσβα­τες περιο­χές, οι εμπρη­στές, οι «ασύμ­με­τρες απει­λές». Τα παπα­γα­λά­κια του συστή­μα­τος επα­να­λαμ­βά­νουν την κυβερ­νη­τι­κή προ­πα­γάν­δα πως η κυβέρ­νη­ση κάνει ό,τι μπο­ρεί, πως αγό­ρα­σε νέα πυρο­σβε­στι­κά μέσα, θεσμο­θέ­τη­σε ξεχω­ρι­στό υπουρ­γείο Πολι­τι­κής Προ­στα­σί­ας, δια­σφά­λι­σε κον­δύ­λια απ’ το Ταμείο Ανά­καμ­ψης, δια­μόρ­φω­σε πρό­γραμ­μα καθα­ρι­σμού δασών. Το επό­με­νο διά­στη­μα ο πρω­θυ­πουρ­γός θα επα­να­λά­βει για άλλη μια φορά τις ανέ­ξο­δες υπο­σχέ­σεις ότι αυτήν τη φορά θα δοθεί έμφα­ση στην πρό­λη­ψη και στον συντο­νι­σμό των αρμό­διων φορέ­ων, θα αγο­ρα­στούν και άλλα μέσα πυρό­σβε­σης, θα υλο­ποι­η­θεί το πρό­γραμ­μα πυρο­προ­στα­σί­ας ΑΙΓΙΣ. Θα καλέ­σει ξανά τους δημάρ­χους να ανα­λά­βουν τις ευθύ­νες τους, τους πολί­τες να «μην τα περι­μέ­νουν όλα απ’ το κρά­τος» και την «ιδιω­τι­κή πρω­το­βου­λία» να επεν­δύ­σει στη δια­χεί­ρι­ση του δάσους. Ενώ οι συνέ­νο­χοι για τη σημε­ρι­νή κατά­στα­ση, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, θα συνε­χί­σουν την άσφαι­ρη κρι­τι­κή, ότι η κυβέρ­νη­ση «δεν έχει σχέ­διο» για την πολι­τι­κή προστασία.

Όμως, τα σχέ­δια πολι­τι­κής προ­στα­σί­ας έχουν νόη­μα μόνο αν είναι απο­τε­λε­σμα­τι­κά ακρι­βώς για να αντι­με­τω­πί­ζουν ακραία και­ρι­κά φαι­νό­με­να, εμπρη­στές, ακό­μα και τις λεγό­με­νες «ασύμ­με­τρες απει­λές». Και η καλύ­τε­ρη πολι­τι­κή πρό­λη­ψης είναι αυτή που μειώ­νει ή του­λά­χι­στον δεν αυξά­νει τις πιθα­νό­τη­τες εκδή­λω­σής τους.

Η αλή­θεια είναι ότι η κυβέρ­νη­ση ούτε θέλει ούτε μπο­ρεί να αντι­με­τω­πί­σει το πρό­βλη­μα, για­τί υλο­ποιεί πολι­τι­κές κατευ­θύν­σεις με κρι­τή­ριο τα κέρ­δη των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομίλων.

Αυτό καθο­ρί­ζει τις ιεραρ­χή­σεις και τις προ­τε­ραιό­τη­τες. Γι’ αυτό δεν υλο­ποιεί ούτε καν τις δικές της εξαγ­γε­λί­ες σχε­τι­κά με το πρό­γραμ­μα καθα­ρι­σμού δασών. Γι’ αυτό τα έργα που εκτέ­λε­σε ήταν μόλις το 1% της συνο­λι­κής ανα­γκαί­ας προς καθα­ρι­σμό έκτα­σης δασών. Τα περισ­σό­τε­ρα αφο­ρού­σαν έργα σε άλση, πάρ­κα και εκτά­σεις στα όρια κάποιων οικι­σμών, χωριών, πόλε­ων, που αν και ανα­γκαία, δεν αφο­ρού­σαν το κύριο αντι­κεί­με­νο. Δηλα­δή, δεν αφο­ρού­σαν καθα­ρι­σμούς μέσα στα δάση, όπου συσ­σω­ρεύ­ε­ται η καύ­σι­μη ύλη και ανα­πτύσ­σο­νται τερά­στιες θερμοκρασίες.

Υπάρ­χουν πολι­τι­κές ευθύ­νες για­τί δεν λήφθη­καν τα ανα­γκαία μέτρα και κάη­καν ξανά για δεύ­τε­ρη χρο­νιά τα πολύ­τι­μα δάση στη Δαδιά, στην Πάρ­νη­θα, στην Εύβοια, παρά τις εξαγ­γε­λί­ες της κυβέρ­νη­σης το προη­γού­με­νο φθινόπωρο.

Είναι συνυ­πεύ­θυ­νες ελλη­νι­κές κυβερ­νή­σεις που τόσα χρό­νια δεν υλο­ποι­ή­θη­κε ούτε καν η κατεύ­θυν­ση του πορί­σμα­τος Γκολ­ντά­μερ ότι το 70% των κον­δυ­λί­ων πρέ­πει να δαπα­νά­ται για την πρό­λη­ψη των πυρ­κα­γιών και δεν απο­τέ­λε­σε προ­τε­ραιό­τη­τα και δεν προ­χώ­ρη­σε ουσια­στι­κά η απορ­ρό­φη­ση των κον­δυ­λί­ων του προ­γράμ­μα­τος πυρο­προ­στα­σί­ας ΑΙΓΙΣ.

Πολύ περισ­σό­τε­ρο είναι ευθύ­νη των κυβερ­νή­σε­ων που τόσα χρό­νια παρα­μέ­νει η απο­διορ­γά­νω­ση και υπο­βάθ­μι­ση της Δασι­κής Υπη­ρε­σί­ας, το αλα­λούμ των 45 συναρ­μό­διων φορέ­ων για την πρό­λη­ψη και 17 αντί­στοι­χων για την καταστολή!

Η αλήθεια είναι ότι ούτε θέλουν ούτε μπορούν…

Η πολι­τι­κή ευθύ­νη της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ για τις κατα­στρο­φές είναι τερά­στια. Πρό­κει­ται για πολι­τι­κό έγκλη­μα κατά της ζωής, της λαϊ­κής περιου­σί­ας, των κατοι­κιών, των καλ­λιερ­γειών, των κοπα­διών, του περιβάλλοντος.

Είναι η πολι­τι­κή που αντι­με­τω­πί­ζει το δάσος, τη γη, την κατοι­κία ως εμπο­ρεύ­μα­τα για να κερ­δί­ζουν οι μεγά­λοι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι των κατα­σκευών, της Ενέρ­γειας, του του­ρι­σμού κ.ά. Αυτήν την πολι­τι­κή υπη­ρε­τούν οι δασο­κτό­νοι νόμοι όλων των κυβερ­νή­σε­ων, που ψηφί­ζο­νται κατά παραγ­γε­λία των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων και των κατευ­θύν­σε­ων της ΕΕ, όπως οι «fast track» άδειες, οι εκπτώ­σεις στις περι­βαλ­λο­ντι­κές μελέ­τες, ο απο­χα­ρα­κτη­ρι­σμός προ­στα­τευό­με­νων περιο­χών, η αλλα­γή χρή­σης γης κατά το δοκούν κ.ο.κ.

Είναι η πολι­τι­κή που εξα­σφα­λί­ζει το χωρο­τα­ξι­κό και περι­βαλ­λο­ντι­κό πλαί­σιο άναρ­χης συνύ­παρ­ξης πολ­λών δια­φο­ρε­τι­κών χρή­σε­ων γης που υπά­γο­νται σε δια­φο­ρε­τι­κούς αρμό­διους φορείς, έντα­σης της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης της δασι­κής γης, διεύ­ρυν­σης των επεν­δύ­σε­ων μέσα στα δάση, τις οποί­ες επι­δο­τούν πολύ­μορ­φα όλες οι κυβερνήσεις.

Είναι το απο­τέ­λε­σμα της πολι­τι­κής της «πρά­σι­νης μετά­βα­σης» της ΕΕ που υλο­ποιεί­ται με τη συνε­νο­χή όλων των μέχρι σήμε­ρα κυβερ­νή­σε­ων και «χρη­μα­το­δό­τη» τα «ματω­μέ­να πλε­ο­νά­σμα­τα» και το Ταμείο Ανά­καμ­ψης, που γίνε­ται «κατα­λύ­της» για την επί­σπευ­ση των σχε­δί­ων των ισχυ­ρών «πρά­σι­νων» οικο­νο­μι­κών συμ­φε­ρό­ντων που βάζουν στο μάτι ορει­νούς όγκους ως «επεν­δυ­τι­κές ευκαιρίες».

Είναι η πολι­τι­κή σχε­δια­σμού της πυρο­προ­στα­σί­ας και της αντι­πλημ­μυ­ρι­κής προ­στα­σί­ας με βάση το «κόστος — όφε­λος» για το κρά­τος των μονο­πω­λια­κών ομί­λων και τη δια­σφά­λι­ση των «ματω­μέ­νων πλε­ο­να­σμά­των». Ετσι μπαί­νει στο ζύγι το κόστος λήψης ανα­γκαί­ων μέτρων προ­στα­σί­ας με το κόστος υπο­τυ­πω­δών απο­ζη­μιώ­σε­ων των πλη­γέ­ντων και αφή­νο­νται περιο­χές να καούν και να πλημ­μυ­ρί­σουν στη συνέ­χεια λόγω κατα­στρο­φής της λεκά­νης απορ­ρο­ής. Αυτή η πολι­τι­κή «κρί­νει» ότι είναι πιο φτη­νές οι απο­ζη­μιώ­σεις για τις πλημ­μύ­ρες, πυρ­κα­γιές κ.λπ. από το να σχε­διά­σουν την αντι­πυ­ρι­κή, αντι­σει­σμι­κή, αντι­πλημ­μυ­ρι­κή προ­στα­σία συν­δυα­στι­κά με τους άλλους κιν­δύ­νους και να κατα­σκευά­σουν τα ανά­λο­γα έργα.

Αυτή η πολι­τι­κή ευθύ­νε­ται: Για την υπο­βάθ­μι­ση της πρό­λη­ψης με τη διά­σπα­ση της ενιαί­ας δια­χεί­ρι­σης των δασών, που δια­χω­ρί­ζει τις υπη­ρε­σί­ες πρό­λη­ψης και πυρό­σβε­σης, για την ανυ­παρ­ξία ειδι­κού σώμα­τος δασο­πυ­ρό­σβε­σης, την υπο­χρη­μα­το­δό­τη­ση της Δασι­κής Υπη­ρε­σί­ας και της Πυρο­σβε­στι­κής, τις τρα­γι­κές ελλεί­ψεις σε βασι­κές υπο­δο­μές, από τους καθα­ρι­σμούς δασών, τις αντι­πυ­ρι­κές ζώνες, έως δασι­κούς δρό­μους και δίκτυα υδατοδεξαμενών.

Είναι η συνέ­χεια της ίδιας εγκλη­μα­τι­κής πολι­τι­κής της ΕΕ, που ακο­λού­θη­σαν και όλες οι προη­γού­με­νες κυβερ­νή­σεις του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, που απο­δει­κνύ­ει ότι τα κέρ­δη των ομί­λων και το δικαί­ω­μα στη ζωή σε ένα ασφα­λές περι­βάλ­λον είναι ασυμβίβαστα.

Είναι η πολι­τι­κή που εμπλέ­κει την Ελλά­δα όλο και πιο βαθιά στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο που εξε­λίσ­σε­ται, στο πλευ­ρό των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ, που δαπα­νά ήδη εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ για τις ΝΑΤΟι­κές πολε­μι­κές δαπά­νες, που έχει γεμί­σει τη χώρα ΝΑΤΟι­κές βάσεις και ορμη­τή­ρια πολέ­μου όπως στην Αλε­ξαν­δρού­πο­λη, στη Μαγνη­σία και αλλού, που στέλ­νει όπλα στην Ουκρα­νία και στην αντι­δρα­στι­κή κυβέρ­νη­ση Ζελέν­σκι, που δεσμεύ­ε­ται για ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρες πολε­μι­κές δαπά­νες και μεγα­λύ­τε­ρη εμπλο­κή. Είναι η πολι­τι­κή που αυξά­νει τον κίν­δυ­νο και την πιθα­νό­τη­τα να απο­τε­λεί η Ελλά­δα πολύ­μορ­φο στό­χο επιθέσεων.

Η κυβέρ­νη­ση, αξιο­ποιώ­ντας τώρα και τις μεγά­λες κατα­στρο­φές, ετοι­μά­ζε­ται να επι­τα­χύ­νει τη συνο­λι­κή εκχώ­ρη­ση της δια­χεί­ρι­σης των δασών σε επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους που θα εξα­σφα­λί­σουν τζά­μπα γη και πρώ­τη ύλη (ξύλο, βιο­μά­ζα για πέλετ κ.λπ.), να ενι­σχύ­σουν την αγο­ρά της «πρά­σι­νης μετά­βα­σης», να δημιουρ­γή­σουν του­ρι­στι­κά «δασι­κά χωριά», πάρ­κα ανε­μο­γεν­νη­τριών, υλο­ποιώ­ντας τα αδη­φά­γα εκμε­ταλ­λευ­τι­κά κερ­δο­φό­ρα σχέ­διά τους.

Αυτή η πολιτική είναι 
ο πραγματικός εμπρηστής των δασών, 
της λαϊκής περιουσίας, 
θέτει σε κίνδυνο την ανθρώπινη ζωή

Το κρι­τή­ριο του κέρ­δους των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων απο­τε­λεί το πραγ­μα­τι­κό εμπό­διο για έναν ολο­κλη­ρω­μέ­νο σχε­δια­σμό πρό­λη­ψης και κατα­στο­λής τέτοιων καταστροφών.

Η εμπο­ρευ­μα­το­ποι­η­μέ­νη γη και κατοι­κία έχουν οδη­γή­σει σε εξα­φά­νι­ση των ελεύ­θε­ρων χώρων, σε «συνύ­παρ­ξη» βιο­μη­χα­νιών, του­ρι­στι­κών επι­χει­ρή­σε­ων, οικι­σμών, πολυ­τε­λών κατοι­κιών με δάση και, στο ίδιο πλαί­σιο, εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες στρέμ­μα­τα δασών και δασι­κών εκτά­σε­ων κατα­λαμ­βά­νο­νται από εκτός σχε­δί­ου δόμηση.

Η δια­χεί­ρι­ση και η προ­στα­σία των δασών «κοστί­ζουν» για το αστι­κό κρά­τος και τις κυβερ­νή­σεις του, όταν δεν ενδια­φέ­ρο­νται οι μονο­πω­λια­κοί όμι­λοι για να τα εκμε­ταλ­λευ­τούν τα αφή­νουν στην τύχη τους.

Η αλλα­γή της χρή­σης και του χαρα­κτή­ρα των δασι­κών οικο­συ­στη­μά­των προ­ω­θή­θη­κε νομο­θε­τι­κά όλα τα προη­γού­με­να χρό­νια, προ­κει­μέ­νου να ανοί­ξουν πεδίο κερ­δο­φό­ρας δρα­στη­ριό­τη­τας στα δάση.

Η απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα κάθε επι­χει­ρη­σια­κού σχε­δί­ου αντι­με­τώ­πι­σης πυρ­κα­γιών πρέ­πει να στη­ρί­ζε­ται σε ολο­κλη­ρω­μέ­νη δια­χεί­ρι­ση και προ­στα­σία των δασών, των βιο­μη­χα­νι­κών ζωνών και των πόλε­ων από κάθε κίν­δυ­νο και όχι να επα­φί­ε­ται στην αυτο­θυ­σία και τις υπε­ράν­θρω­πες προ­σπά­θειες των πυρο­σβε­στών και μάλι­στα με τα πενι­χρά μέσα που αυτοί έχουν.

Εχου­με ένα αντι­λαϊ­κό κρά­τος ικα­νό να στη­ρί­ζει την κερ­δο­φο­ρία των μεγά­λων ομί­λων και ακρι­βώς για τον ίδιο λόγο εχθρι­κό απέ­να­ντί μας, πρό­θυ­μο να θυσιά­σει τα δικαιώ­μα­τα και τις ανά­γκες μας.

Ενα κρά­τος πολύ ικα­νό να υπο­νο­μεύ­ει απερ­γί­ες και να κατα­στέλ­λει δια­δη­λώ­σεις και ταυ­τό­χρο­να εμφα­νί­ζε­ται ανί­κα­νο να μας προ­στα­τεύ­σει απ’ τις πυρ­κα­γιές και τις πλημ­μύ­ρες, απ’ τις συνέ­πειες των σεισμών.

Ολοι αυτοί είναι παρά­γο­ντες που δια­μορ­φώ­νουν το τελι­κό απο­τέ­λε­σμα, σε βάρος της ζωής και της περιου­σί­ας της εργα­τι­κής τάξης, των λαϊ­κών στρω­μά­των και του περιβάλλοντος.

Είμα­στε αντι­μέ­τω­ποι με πολι­τι­κή επι­λο­γή που ιεραρ­χεί την κατα­νο­μή πόρων, ανθρώ­πι­νο δυνα­μι­κό, την ύπαρ­ξη και διά­θε­ση μέσων, τη δια­μόρ­φω­ση υπο­δο­μών με βάση τα συμ­φέ­ρο­ντα του κεφαλαίου.

Στο κατα­στρο­φι­κό αυτό «έργο» ευθυ­γραμ­μί­ζε­ται όλος ο κρα­τι­κός μηχα­νι­σμός, οι Περι­φέ­ρειες και οι δήμοι. Η διά­σπα­ση των αρμο­διο­τή­των σε διά­φο­ρους κρί­κους του κρα­τι­κού μηχα­νι­σμού (υπουρ­γεία, Περι­φέ­ρειες, δήμοι κ.λπ.), εκτός από το ανα­γκαίο μοί­ρα­σμα της «πίτας» της κρα­τι­κής χρη­μα­το­δό­τη­σης στους δια­φο­ρε­τι­κούς ομί­λους, δια­σφα­λί­ζει και έναν βολι­κό τρό­πο διά­χυ­σης και συσκό­τι­σης των πολι­τι­κών ευθυνών.

Από όλες τις κυβερ­νή­σεις, τις περι­φε­ρεια­κές και τοπι­κές αρχές τους εφαρ­μό­ζε­ται δια­χρο­νι­κά το ίδιο ενιαίο πλαί­σιο που οδη­γεί στο να υπάρ­χουν στα χαρ­τιά κάποια «σχέ­δια» ετοι­μό­τη­τας για κατα­στρο­φές, με πολυ­διά­σπα­ση και περι­γρα­φές ρόλων κάθε φορέα που δεν εξα­σφα­λί­ζουν την πραγ­μα­τι­κή προ­στα­σία. Δια­χρο­νι­κά, από το Μάτι το 2018 στην Πάρ­νη­θα το 2023 και από την Εύβοια το 2021 στον Εβρο το 2023 διαπιστώνουμε:

• Απου­σία ενός ολο­κλη­ρω­μέ­νου σχε­δια­σμού που θα παίρ­νει υπό­ψη την πραγ­μα­τι­κή κατά­στα­ση και την αλλη­λε­πί­δρα­ση παραγόντων.
• Απου­σία επαρ­κών μέτρων πρόληψης.
• Απου­σία επαρ­κών υπο­δο­μών, μέσων και εξο­πλι­σμού για αντι­με­τώ­πι­ση έκτα­κτων καταστάσεων.
• Απου­σία κατάλ­λη­λου, εκπαι­δευ­μέ­νου και επαρ­κούς σε αριθ­μό μόνι­μου προ­σω­πι­κού για την εφαρ­μο­γή μέτρων πρό­λη­ψης και αντι­με­τώ­πι­σης έκτα­κτων κατα­στά­σε­ων, με εξα­σφά­λι­ση όλων των μέτρων προ­στα­σί­ας της υγεί­ας και της ασφά­λειάς τους. Απου­σία ουσια­στι­κής εκπαί­δευ­σης και ασκή­σε­ων ετοι­μό­τη­τας με σενά­ρια πολ­λα­πλών κινδύνων.

Η πολι­τι­κή ευθύ­νη των περι­φε­ρεια­κών και δημο­τι­κών αρχών αφο­ρά τη συμπό­ρευ­ση με τη δια­χρο­νι­κά ασκού­με­νη πολι­τι­κή προ­στα­σία, ενώ έπρε­πε να πρω­το­στα­τούν στη διεκ­δί­κη­ση των προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων απο­τε­λε­σμα­τι­κής προ­στα­σί­ας της ζωής, της περιου­σί­ας του λαού και του περι­βάλ­λο­ντος, ενά­ντια στην υπο­χρη­μα­το­δό­τη­ση και υπο­στε­λέ­χω­ση της Πυρο­σβε­στι­κής, των Δασι­κών Υπη­ρε­σιών και της Πολι­τι­κής Προ­στα­σί­ας. Στη διεκ­δί­κη­ση οικο­νο­μι­κών πόρων και υπο­δο­μών προ­στα­σί­ας και τη σύγκρου­ση με κάθε κυβερ­νη­τι­κή πολι­τι­κή που υπο­νο­μεύ­ει τη ζωή, τη λαϊ­κή περιου­σία και το περιβάλλον.

Υπάρχει άλλος δρόμος

Η υλο­ποί­η­ση των σημε­ρι­νών επι­στη­μο­νι­κών και τεχνο­λο­γι­κών δυνα­το­τή­των, για την ολο­κλη­ρω­μέ­νη δια­χεί­ρι­ση και προ­στα­σία των δασών, του περι­βάλ­λο­ντος, για τη δια­σφά­λι­ση ολο­κλη­ρω­μέ­νης Πολι­τι­κής Προ­στα­σί­ας, την πρό­λη­ψη και την προ­στα­σία από φυσι­κές και τεχνο­λο­γι­κές κατα­στρο­φές μεγά­λης έκτα­σης (ΒΑΜΕ), είναι τελι­κά ασύμ­βα­τη με την ίδια την καπι­τα­λι­στι­κή ανάπτυξη.

Όμως, αυτό δεν είναι μονόδρομος!

Η διέ­ξο­δος βρί­σκε­ται στην κατεύ­θυν­ση της σύγκρου­σης με τους μονο­πω­λια­κούς ομί­λους και το κρά­τος τους, την εξου­σία του κεφα­λαί­ου, που εντεί­νει την εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση της γης, των δασών, που απο­τε­λεί την αιτία χει­ρο­τέ­ρευ­σης της ζωής της λαϊ­κής πλειοψηφίας.

Η διέ­ξο­δος βρί­σκε­ται στην ανα­τρο­πή της κρα­τι­κής πολι­τι­κής και των αντι­λαϊ­κών νόμων που εντεί­νουν την εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση της γης, των δασι­κών οικο­συ­στη­μά­των, σε σύγκρου­ση με τα ανα­πτυ­ξια­κά σχέ­δια της άρχου­σας τάξης και όλα τα εργα­λεία υλο­ποί­η­σής τους, όπως η δασι­κή πολι­τι­κή και η πολι­τι­κή γης.

Το ΚΚΕ μπαί­νει μπρο­στά στον μεγά­λο αγώ­να για την κατάρ­γη­ση της ληστρι­κής καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης του περι­βάλ­λο­ντος, των δασών, την κατάρ­γη­ση της καπι­τα­λι­στι­κής ιδιο­κτη­σί­ας στη γη.

Η αξιο­ποί­η­ση των δασών, της γης και της χρή­σης της προς όφε­λος των κοι­νω­νι­κών ανα­γκών μπο­ρεί να υλο­ποι­η­θεί με την κοι­νω­νι­κή ιδιο­κτη­σία, στο πλαί­σιο ενός ριζι­κά δια­φο­ρε­τι­κού τρό­που παρα­γω­γής και οργά­νω­σης της κοι­νω­νί­ας, του σοσια­λι­σμού — κομ­μου­νι­σμού. Η εργα­τι­κή εξου­σία με τον επι­στη­μο­νι­κό κεντρι­κό σχε­δια­σμό της οικο­νο­μί­ας και τον εργα­τι­κό έλεγ­χο μπο­ρεί να εξα­σφα­λί­σει την ισόρ­ρο­πη σχέ­ση του εργα­ζό­με­νου ανθρώ­που με τη φύση.

Σε αυτό το πλαί­σιο, η προ­στα­σία από τις δασι­κές πυρ­κα­γιές θα απο­τε­λεί μέρος της ολο­κλη­ρω­μέ­νης δια­χεί­ρι­σης, της συνο­λι­κής προ­στα­σί­ας και ανόρ­θω­σης των δασών από κάθε κίν­δυ­νο που απαι­τεί μεσο-μακρο­πρό­θε­σμο επι­στη­μο­νι­κό σχε­δια­σμό και ενιαία σύγ­χρο­νη αντι­πυ­ρι­κή προ­στα­σία, με κύριο βάρος στην πρό­λη­ψη και την ειδι­κή δια­χεί­ρι­ση της δασι­κής βλά­στη­σης. Θα εξα­σφά­λι­ζε την ενί­σχυ­ση των αρμό­διων υπη­ρε­σιών με δια­φο­ρε­τι­κή δομή, οργά­νω­ση, με χρη­μα­το­δό­τη­ση από τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό, το ανα­γκαίο προ­σω­πι­κό, τις υπο­δο­μές και μέσα, με νομι­κό και θεσμι­κό πλαί­σιο υπέρ του λαού.

Σε αυτήν την κατεύ­θυν­ση το εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­μα διεκδικεί:

• Να εκπο­νη­θεί ολο­κλη­ρω­μέ­νος, ουσια­στι­κός, επι­στη­μο­νι­κός σχε­δια­σμός συν­δυα­στι­κής απο­τί­μη­σης για το σύνο­λο των κιν­δύ­νων, φυσι­κών και τεχνο­λο­γι­κών, με ευθύ­νη και χρη­μα­το­δό­τη­ση του κρά­τους. Κρα­τι­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση για ανά­πτυ­ξη της έρευ­νας σε αυτήν την κατεύθυνση.
• Εκπό­νη­ση και επι­και­ρο­ποί­η­ση μελε­τών αντι­πυ­ρι­κής προ­στα­σί­ας από όλα τα δασαρ­χεία της Ελλά­δας για την περιο­χή ευθύ­νης τους, στο πλαί­σιο της δια­χεί­ρι­σης και προ­στα­σί­ας των δασών και εκτέ­λε­ση όλων των προ­βλε­πό­με­νων δασο­τε­χνι­κών έργων. Κατάρ­γη­ση του απα­ρά­δε­κτου δια­χω­ρι­σμού της πρό­λη­ψης από την κατά­σβε­ση των δασι­κών πυρκαγιών.
• Ολο­κλη­ρω­μέ­νο σχε­δια­σμό των απα­ραί­τη­των έργων υπο­δο­μής, αντι­πλημ­μυ­ρι­κής προ­στα­σί­ας, ολο­κλη­ρω­μέ­νη δια­χεί­ρι­ση των λεκα­νών απορ­ρο­ής, συνε­χείς ελέγ­χους και λήψη όλων των ανα­γκαί­ων μέτρων ελα­χι­στο­ποί­η­σης του κιν­δύ­νου στις τεχνο­λο­γι­κές εγκα­τα­στά­σεις. Ουσια­στι­κή αύξη­ση της χρη­μα­το­δό­τη­σης, φορο­λο­γώ­ντας το μεγά­λο κεφάλαιο.
• Να χρη­μα­το­δο­τη­θούν από τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό και να ενι­σχυ­θούν μαζι­κά με μόνι­μο προ­σω­πι­κό η Πυρο­σβε­στι­κή, η Δασι­κή Υπη­ρε­σία και όλες οι κρα­τι­κές δομές πρό­λη­ψης, δια­χεί­ρι­σης και Πολι­τι­κής Προ­στα­σί­ας, Υγεί­ας, και εκτί­μη­σης και πρό­γνω­σης των φυσι­κών και τεχνο­λο­γι­κών κατα­στρο­φών. Να εξα­σφα­λι­στεί όλος ο ανα­γκαί­ος και σύγ­χρο­νος εξο­πλι­σμός, πυρο­σβε­στι­κά και άλλα οχή­μα­τα κ.λπ.
• Ουσια­στι­κή ενη­μέ­ρω­ση και εκπαί­δευ­ση του πληθυσμού.
• Απο­φα­σι­στι­κή ενί­σχυ­ση του δυνα­μι­κού και της υλι­κο­τε­χνι­κής υπο­δο­μής των ελεγ­κτι­κών μηχα­νι­σμών του κρά­τους και προ­σα­να­το­λι­σμός στον έλεγ­χο της εργο­δο­τι­κής ευθύ­νης για την ουσια­στι­κή και συν­δυα­σμέ­νη εφαρ­μο­γή των κανο­νι­σμών για την επαγ­γελ­μα­τι­κή και δημό­σια υγεία και ασφά­λεια και την προ­στα­σία του περιβάλλοντος.
• Να καταρ­γη­θούν το πλαί­σιο χρή­σε­ων γης, η αντι­δρα­στι­κή δασι­κή νομο­θε­σία που ψήφι­σαν οι κυβερ­νή­σεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ και δια­σφα­λί­ζει τα συμ­φέ­ρο­ντα του μεγά­λου κεφα­λαί­ου που υπο­τάσ­σει το περι­βάλ­λον στο κέρ­δος και καθι­στά αδύ­να­τη τη δια­χεί­ρι­ση και προ­στα­σία των δασών από κάθε κίνδυνο.

Άμεσα μπαίνουμε μπροστά στον αγώνα

Αυτή η προ­ο­πτι­κή κρί­νε­ται και από τους σημε­ρι­νούς αγώ­νες, στους οποί­ους πρω­τα­γω­νι­στούν οι δυνά­μεις του ΚΚΕ, στην ανα­κού­φι­ση των πλη­γέ­ντων και των εργα­ζο­μέ­νων, στην άμε­ση προ­στα­σία τους, στη διεκ­δί­κη­ση αιτη­μά­των που έχουν δια­μορ­φώ­σει τα ταξι­κά συν­δι­κά­τα και ομοσπονδίες:

• Αμε­ση δια­κο­πή όλων των μη ανα­γκαί­ων εργα­σιών όπου εκδη­λώ­νο­νται πυρ­κα­γιές, έντο­να και­ρι­κά φαι­νό­με­να κ.λπ., με πλή­ρη απο­ζη­μί­ω­ση των ημε­ρο­μι­σθί­ων των εργα­ζο­μέ­νων. Άμε­ση δια­κο­πή των υπαί­θριων εργα­σιών και λήψη μέτρων προ­στα­σί­ας της υγεί­ας και ασφά­λειας των εργα­ζο­μέ­νων σε εσω­τε­ρι­κούς χώρους στις περιο­χές που επη­ρε­ά­ζο­νται από αιω­ρού­με­να σωμα­τί­δια και επι­κίν­δυ­νες ουσί­ες από τον καπνό, με πλή­ρη απο­ζη­μί­ω­ση των ημε­ρο­μι­σθί­ων των εργαζομένων.
• Αμε­ση απορ­ρύ­παν­ση περιο­χών που έχουν πλη­γεί από πυρ­κα­γιές, τεχνο­λο­γι­κά ατυ­χή­μα­τα ή φυσι­κά φαι­νό­με­να. Εκτί­μη­ση της επι­κιν­δυ­νό­τη­τας με κατάλ­λη­λες μετρή­σεις επι­κίν­δυ­νων παρα­γό­ντων, εκτί­μη­ση της έκθε­σης του πλη­θυ­σμού σε επι­κίν­δυ­νες ουσί­ες, λήψη μέτρων προ­στα­σί­ας και απο­κα­τά­στα­σης της υγεί­ας του πλη­θυ­σμού χωρίς καμία οικο­νο­μι­κή του επιβάρυνση.
• Μέτρα προ­στα­σί­ας των εργα­ζο­μέ­νων και του πλη­θυ­σμού χωρίς καμιά οικο­νο­μι­κή επι­βά­ρυν­ση κατά τη διάρ­κεια πυρ­κα­γιών και άλλων φυσι­κών ή τεχνο­λο­γι­κών κατα­στρο­φών (μετα­φο­ρά και δια­μο­νή σε ασφα­λείς χώρους, νοσο­κο­μεια­κή περί­θαλ­ψη κ.ά.). Αμε­ση απο­κα­τά­στα­ση των προ­βλη­μά­των σε δίκτυα και υπο­δο­μές με ευθύ­νη του κράτους.
• Πλή­ρης και ουσια­στι­κή κατα­γρα­φή της κατα­στρο­φής, των καμέ­νων εκτά­σε­ων και των λαϊ­κών περιου­σιών. Αμε­ση και ουσια­στι­κή στή­ρι­ξη και απο­κα­τά­στα­ση των πλη­γέ­ντων από τις πυρ­κα­γιές και από κάθε φυσι­κή ή τεχνο­λο­γι­κή κατα­στρο­φή, με πλή­ρεις απο­ζη­μιώ­σεις στο 100% των απω­λειών τους, χωρίς όρους και προ­ϋ­πο­θέ­σεις. Να εξα­σφα­λι­στεί η δια­μο­νή σε ξενο­δο­χεία με κρα­τι­κά έξο­δα, για όσους χρειά­ζε­ται και για το χρο­νι­κό διά­στη­μα που απαι­τεί­ται για την απο­κα­τά­στα­ση των ζημιών.
• Κάλυ­ψη των ασφα­λι­στι­κών εισφο­ρών με ευθύ­νη του κρά­τους και απαλ­λα­γή των φορο­λο­γι­κών υπο­χρε­ώ­σε­ων, πάγω­μα της πλη­ρω­μής των δανεί­ων για τους πληγέντες.
• Κήρυ­ξη όλων των καμέ­νων δασών και δασι­κών εκτά­σε­ων ως ανα­δα­σω­τέ­ων, ανε­ξάρ­τη­τα από το ιδιο­κτη­σια­κό καθε­στώς. Καμία αλλα­γή στον χαρα­κτή­ρα και τη χρή­ση γης. Να θεω­ρη­θεί παρά­νο­μη η οικο­πε­δο­ποί­η­ση των καμέ­νων δασών και δασι­κών εκτά­σε­ων. Μέτρα προ­στα­σί­ας από κατα­πα­τή­σεις, εκχερ­σώ­σεις και άλλες προ­σπά­θειες αλλα­γής του χαρα­κτή­ρα των καμέ­νων δασών και δασι­κών εκτάσεων.

Αυτήν τη μάχη δίνουν και οι αγω­νι­στές που συσπει­ρώ­νο­νται σήμε­ρα στα ψηφο­δέλ­τια της «Λαϊ­κής Συσπεί­ρω­σης» σε όλη την Ελλά­δα και τα οποία πρέ­πει να ενι­σχυ­θούν απο­φα­σι­στι­κά στις επό­με­νες εκλο­γές και με κρι­τή­ριο ότι απο­τε­λούν το μόνο αντί­πα­λο δέος σε όσους «μαυ­ρί­ζουν» τη ζωή μας.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, έμπρα­κτα συμ­με­τεί­χαν στον αγώ­να του λαού για κατά­σβε­ση, τον απε­γκλω­βι­σμό κατοί­κων από τα πύρι­να μέτω­πα, την αντι­με­τώ­πι­ση ανα­ζω­πυ­ρώ­σε­ων, τη δια­κο­πή των εργα­σιών σε χώρους δου­λειάς που βρί­σκο­νταν δίπλα στις πλητ­τό­με­νες περιοχές.

Αυτόν τον δρό­μο έχουν συμ­φέ­ρον να βαδί­σουν σήμε­ρα ακό­μα περισ­σό­τε­ροι εργα­ζό­με­νοι, αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νοι, νέοι και νέες, για­τί καθη­με­ρι­νά απο­δει­κνύ­ε­ται ότι σωτή­ρες δεν υπάρ­χουν. Η δύνα­μη και η ελπί­δα βρί­σκο­νται στον οργα­νω­μέ­νο αγώ­να, στην αλλη­λεγ­γύη, στη διεκδίκηση.

Μόνο ο λαός σώζει τον λαό, 
στον δρόμο της ανατροπής!

Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
1/9/2023