Ανοιχτή επιστολή του Νίκου Μάλλιαρη προς τον Τσίπρα

Ανοι­χτή επι­στο­λή με τίτλο «Να ΄μαστε πάλι εδώ… Αλέ­ξη» απευ­θύ­νει, ενό­ψει των εκλο­γών, ο βετε­ρά­νος ποδο­σφαι­ρι­στής Νίκος Μάλ­λια­ρης στον αρχη­γό του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Ν. Μάλ­λια­ρης υπεν­θυ­μί­ζει στον Αλέ­ξη Τσί­πρα ότι την τετρα­ε­τία που κυβέρ­νη­σε τη χώρα βάδι­σε στο μονο­πά­τι των προ­κα­τό­χων του στον τομέα του αθλη­τι­σμού. Σημειώ­νει ότι στις εκλο­γες της 21^ης Μάη 2023 ο ΣΥΡΙΖΑ πηγαί­νει «χωρίς έναν αθλη­τή, ποδο­σφαι­ρι­στή, μπα­σκε­τμπο­λί­στα, έστω αθλη­τι­κό παρά­γο­ντα, στα ψηφο­δέλ­τια του κόμ­μα­τός σου» για­τί τον παρά­τη­σαν! Και τονί­ζει: «Συνε­χί­ζω να αγω­νί­ζο­μαι για ένα ποδό­σφαι­ρο αντά­ξιο των απαι­τή­σε­ων και των δυνα­το­τή­των της  ελλη­νι­κής νεο­λαί­ας, χωρίς προ­στά­τες, τζο­γα­δό­ρους, μιζα­δό­ρους και κουμπουροφόρους».

Ο Ν. Μάλ­λια­ρης αγω­νί­στη­κε ερα­σι­τε­χνι­κά στην ομά­δα Π.Ο. Ψυχι­κού και επαγ­γελ­μα­τι­κά στον  Εθνι­κό Αστέ­ρα Και­σα­ρια­νής (1973–1977) και στην Προ­ο­δευ­τι­κή (1977–1980). Ήταν ένα από τα ιδρυ­τι­κά μέλη του Πανελ­λή­νιου Συν­δέ­σμου Αμει­βο­μέ­νων Ποδο­σφαι­ρι­στών (ΠΣΑΠ). Διε­τέ­λε­σε μέλος, ταμί­ας, γενι­κός γραμ­μα­τέ­ας, υπεύ­θυ­νος Τύπου-επι­κοι­νω­νί­ας και υπεύ­θυ­νος οργά­νω­σης των μελών του Συν­δέ­σμου. Δια­τέ­λε­σε μέλος του Τμή­μα­τος Αθλη­τι­σμού του ΣΥΡΙΖΑ και υπεύ­θυ­νος για θέμα­τα ποδο­σφαί­ρου. Σήμε­ρα είναι Προ­ε­δρος της πανελ­λα­δι­κής πρω­το­βου­λί­ας φίλων του ποδο­σφαί­ρου «Επί­σκυ­ρον».

Ολό­κλη­ρη η επι­στο­λή του Νίκου Μάλ­λια­ρη έχει ως εξής:

«Αγα­πη­τέ Αλέξη,

Ως λάτρης του ποδο­σφαί­ρου – όπως έδει­ξες με την προ­ε­κλο­γι­κή σου εμφά­νι­ση στο πρό­σφα­το ντέρ­μπι Πανα­θη­ναϊ­κός – ΑΕΚ,  επί­τρε­ψε σε έναν βετε­ρά­νο του αθλή­μα­τος και παλιό σου φίλο, να ενη­με­ρώ­σει έναν υπο­ψή­φιο Πρω­θυ­πουρ­γό, για τα όσα λαμ­βά­νουν χώρα τα τελευ­ταία χρό­νια στο λαο­φι­λέ­στε­ρο των αθλη­μά­των, και δή μετά το 2016 που η Κυβέρ­νη­σή σου ανέ­τρε­ψε την τότε διοί­κη­ση της Ελλη­νι­κής Ποδο­σφαι­ρι­κής Ομο­σπον­δί­ας, ανα­δει­κνύ­ο­ντας στη θέση της μια νέα εξί­σου ελεγ­χό­με­νη από δυνά­μεις οι οποί­ες επί δεκα­ε­τί­ες καθο­δη­γούν ατι­μώ­ρη­τα το ποδό­σφαι­ρο από το παρα­σκή­νιο. Μια διοί­κη­ση την οποία το κόμ­μα σου δεν τόλ­μη­σε να αμφι­σβη­τή­σει ούτε από τα έδρα­να της αντι­πο­λί­τευ­σης, ίσως επει­δή υπη­ρε­τεί συμ­φέ­ρο­ντα με τα οποία συνερ­γά­στη­κες κατά την πρω­θυ­πουρ­γι­κή σου θητεία. Η αθλη­τι­κή επι­τρο­πή του ΣΥΡΙΖΑ (υπάρ­χει άρα­γε;) δεν εξέ­δω­σε, έστω για τα μάτια του κόσμου, μία τυπι­κή ανα­κοί­νω­ση κατα­δί­κης της αναρ­ρί­χη­σης στην ποδο­σφαι­ρι­κή ηγε­σία του άλλο­τε πολι­τι­κού σου αντι­πά­λου, τον οποίο επα­νει­λημ­μέ­να κατά το παρελ­θόν είχες «στο­λί­σει» με ουκ ολί­γα κοσμη­τι­κά επίθετα.

Το ποδό­σφαι­ρο ως άθλη­μα το οποίο αντλεί τις παρα­δό­σεις, το ήθος και το χαρα­κτή­ρα του από τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, ανά­λο­γα με τον τρό­πο που παί­ζε­ται, εξυ­μνεί ή δια­κω­μω­δεί  την ωρι­μό­τη­τα της κοι­νω­νί­ας και το πολι­τι­σμι­κό επί­πε­δο κάθε χώρας. Αν σε ικα­νο­ποιεί το παρα­γό­με­νο προ­ϊ­όν εντός κι εκτός ελλη­νι­κών γηπέ­δων, πηγαί­νω πάσο. Με όλο το σεβα­σμό επί­τρε­ψέ  μου όμως να έχω την άπο­ψη, ότι το ποδό­σφαι­ρο της συναλ­λα­γής, των χού­λι­γκαν, των καπνο­γό­νων, των υβρι­στι­κών μηνυ­μά­των και των ένο­πλων συρ­ρά­ξε­ων, δεν συνά­δει με τον επο­νο­μα­ζό­με­νο δυτι­κο­ευ­ρω­παϊ­κό πολι­τι­σμό. Αν δεν το πήρες χαμπά­ρι, η κατά­στα­ση χρό­νο με το χρό­νο βαί­νει προς το χει­ρό­τε­ρο, και οι ευθύ­νες εκεί­νων που δια­χει­ρί­ζο­νται τις τύχες της χώρας, είναι σε υπερ­θε­τι­κό βαθ­μό μεγα­λύ­τε­ρες από τις ευθύ­νες εκεί­νων που εμπο­ρεύ­ο­νται τις τύχες των σωματείων.

Αγα­πη­τέ Αλέξη,

Έχεις ανα­ρω­τη­θεί αλή­θεια για­τί η οικο­νο­μι­κή εξου­σία της χώρας, επι­θυ­μεί δια­κα­ώς να ελέγ­χει εκτός από τα ΜΜΕ και το ποδό­σφαι­ρο; Σε προ­βλη­μά­τι­σε ποτέ το ενδε­χό­με­νο να ξεπλέ­νει μέσω των ΜΜΕ και του ποδο­σφαί­ρου τα ανο­μή­μα­τά της,   ανα­δει­κνύ­ο­ντας μέσω αυτών τα στε­λέ­χη που μετα­φέ­ρουν το πολι­τι­κό της ήθος στους νέους και τις τοπι­κές κοινωνίες;

Την τετρα­ε­τία που δια­κυ­βέρ­νη­σες τη χώρα με την παρέα σου, απέ­δει­ξες ότι ηθε­λη­μέ­να βάδι­σες στο μονο­πά­τι των προ­κα­τό­χων σου. Το μόνο που κατά­φε­ρες ήταν να αλλά­ξει αφε­ντι­κά και διεύ­θυν­ση η περι­βό­η­τη παρά­γκα. Τα στε­λέ­χη που επέ­λε­ξες να δια­χει­ρι­στούν τα προ­βλή­μα­τα στο ποδό­σφαι­ρο και τον αθλη­τι­σμό γενι­κό­τε­ρα,  ήταν κατώ­τε­ρα των περι­στά­σε­ων. Θόρυ­βο έκα­ναν, μηνύ­μα­τα όμως δεν έστει­λαν. Δεν συντο­νί­στη­καν με την αθλη­τι­κή κοι­νω­νία. Χάι­δε­ψαν αυτιά οπα­δών, αλλά δεν αφου­γκρά­στη­καν την ανη­συ­χία των φιλά­θλων. Δεν ανέ­δει­ξαν θεσμούς. Απέρ­ρι­ψαν ασυ­ζη­τη­τί τους σκε­πτό­με­νους αθλη­τές και γενι­κό­τε­ρα καθέ­ναν που ενα­ντιώ­νο­νταν στον εκμαυ­λι­σμό συνει­δή­σε­ων. Εκεί­νο που πρω­τί­στως  τους ενδιέ­φε­ρε και συνε­χί­ζει να κυριαρ­χεί στη σκέ­ψη τους, ήταν η επι­κοι­νω­νια­κή εκμε­τάλ­λευ­ση του αθλη­τι­σμού και “γαία πυρί μιχθή­τω”.  Το μόνο που κατά­φε­ραν και για το οποίο πρέ­πει να αισθά­νε­σαι υπε­ρή­φα­νος, είναι ότι πηγαί­νεις στις εκλο­γές της 21^ης Μαί­ου 2023, χωρίς έναν αθλη­τή, ποδο­σφαι­ρι­στή, μπα­σκε­τμπο­λί­στα, έστω αθλη­τι­κό παρά­γο­ντα, στα ψηφο­δέλ­τια του κόμ­μα­τός σου.  Και μη μου πεις ότι δεν θέλη­σες, για­τί θα αντι­τά­ξω ότι σε παράτησαν.

Παλιέ μου φίλε Αλέ­ξη,

Στις εξέ­δρες των γηπέ­δων η Ελλά­δα συνε­χί­ζει να ανα­στε­νά­ζει. Η καρ­διά μου βλέ­πο­ντας να σκιά­ζουν τον Παρ­θε­νώ­να όλο και περισ­σό­τε­ρα καπνο­γό­να, νεα­νι­κές ψυχές να θερί­ζο­νται άνευ λόγου και αιτί­ας, και τους ανθρώ­πους της νύχτας, του τζό­γου, του υπό­κο­σμου και των φασι­στι­κών ιδε­ών, να εκμε­ταλ­λεύ­ο­νται την έκρη­ξη της αδρε­να­λί­νης για να παρα­σύ­ρουν  στα συμ­φέ­ρο­ντά τους το αύριο της χώρας. Ως πρω­θυ­πουρ­γός δεν καθά­ρι­σες τους στά­βλους του Αυγεία,  αλλά­ζο­ντας απλά στα­βλάρ­χη. Ως αρχη­γός της αξιω­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης δεν έβγα­λες άχνα προ­κει­μέ­νου να μας πεί­σεις ότι διδά­χτη­κες κάτι από το παρελ­θόν, ή να δια­φο­ρο­ποι­η­θείς — έστω στα λόγια, από τη σύμπλευ­ση με την ολι­γαρ­χία που κυβερ­νά­ει το ελλη­νι­κό ποδόσφαιρο.

Ως εκ τού­του, παρα­φρά­ζο­ντας τον Καζαν­τζά­κη ένα έχω να σου πω:  ότι “δεν πιστεύω τίπο­τα, δεν ελπί­ζω τίπο­τα, είμαι ελεύ­θε­ρος” και συνε­χί­ζω να αγω­νί­ζο­μαι για  ιδα­νι­κά και ιδέ­ες που μετα­δί­δο­νται με το φως της ημέ­ρας, για ένα ποδό­σφαι­ρο αντά­ξιο των απαι­τή­σε­ων και των δυνα­το­τή­των της  ελλη­νι­κής νεο­λαί­ας, χωρίς προ­στά­τες, τζο­γα­δό­ρους, μιζα­δό­ρους και κουμπουροφόρους.

Υ.Γ.  Παρε­μπι­πτό­ντως, συλ­λυ­πη­τή­ρια για την απώ­λεια του τίτλου. Οφεί­λω να παρα­δε­χτώ ότι το σύστη­μα που δημιούρ­γη­σες και το οποίο υπη­ρέ­τη­σε με ευλά­βεια το καθε­στώς Μητσο­τά­κη, υπο­στή­ρι­ξε σκαν­δα­λω­δώς την ομά­δα του Φλαμπουράρη».