Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Αποβλήθηκαν μαθητές που ήθελαν να τραγουδήσουν για τα Τέμπη — «Μόνο περήφανοι μπορούμε να είμαστε για εσάς παιδιά»

Οργή έχει προ­κα­λέ­σει η στά­ση της διεύ­θυν­σης του 15ου ΓΕΛ Αθη­νών που όχι μόνο δεν επέ­τρε­ψε στους μαθη­τές της χορω­δί­ας  να τρα­γου­δή­σουν ένα τρα­γού­δι για τα Τέμπη στο τέλος της σχο­λι­κής γιορ­τής τους της 25ης Μάρ­τη,  επι­πλέ­ον απέ­βα­λε δύο από τους μαθητές.

Αντι­προ­σω­πεία της Ενω­σης Γονέ­ων του 6ου Δια­με­ρί­σμα­τος παρευ­ρέ­θη­κε στη συνέ­λευ­ση διδα­σκό­ντων του σχο­λεί­ου, για να τοπο­θε­τη­θεί επί του θέμα­τος και να ζητή­σει να μην επι­βλη­θούν ποι­νές στους μαθη­τές και δημο­σιο­ποί­η­σε τη θέση της, στην οποία μετα­ξύ άλλων επισημαίνει:

«Ως Ενω­ση θεω­ρού­με ανα­φαί­ρε­το δικαί­ω­μα των μαθη­τών την ελεύ­θε­ρη έκφρα­σή τους στον χώρο του σχο­λεί­ου, κάτι το οποίο πρέ­πει οι καθη­γη­τές, η σχο­λι­κή κοι­νό­τη­τα και η ίδια η λει­τουρ­γία του σχο­λεί­ου να ενθαρ­ρύ­νει και να στη­ρί­ζει και όχι να βάζει εμπό­δια. Στη­ρί­ζα­με και θα στη­ρί­ζου­με την πρω­τό­βου­λη και συλ­λο­γι­κή δρά­ση των μαθη­τών, τον δίκαιο αγώ­να τους και τις μορ­φές πάλης και μέσα διεκ­δί­κη­σης που εκεί­νοι συλ­λο­γι­κά επι­λέ­γουν για όλα τα ζητή­μα­τα, που αφο­ρούν τη ζωή και το μέλ­λον τους, είτε αυτό αφο­ρά τις κατα­λή­ψεις και κινη­το­ποι­ή­σεις για να μην περά­σει η ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της Ανώ­τα­της Εκπαί­δευ­σης είτε το αίτη­μα να μη συγκα­λυ­φθεί το έγκλη­μα των Τεμπών είτε το αίτη­μα για ολό­πλευ­ρη προ­στα­σία από το κρά­τος γυναι­κών και παι­διών από τη βία».

Η Ενω­ση καταγ­γέλ­λει «την από­φα­ση της συνέ­λευ­σης διδα­σκό­ντων να επι­βλη­θεί τελι­κά η ποι­νή της μονο­ή­με­ρης απο­βο­λής σε δύο πρω­το­πό­ρους αγω­νι­στές μαθη­τές, με αφορ­μή τα όσα συνέ­βη­σαν κατά τη διάρ­κεια της σχο­λι­κής γιορ­τής. Η ποι­νή αυτή ταυ­τί­ζε­ται στις συνει­δή­σεις μαθη­τών και γονιών ως κατα­στο­λή και τιμω­ρία για κάτι που ήταν δίκαιο και θεμι­τό από μεριάς τους και για το οποίο θα έπρε­πε κατά την άπο­ψή μας να τους είχε δοθεί το δικαί­ω­μα να πράξουν.

Στη­ρί­ζου­με τον αγώ­να για ελεύ­θε­ρη έκφρα­ση στον χώρο του σχο­λεί­ου. Απο­τε­λεί κοι­νό στό­χο πάλης μαθη­τών και καθη­γη­τών και καλού­με τους γονείς μέσα από τα συλ­λο­γι­κά τους όργα­να να στη­ρί­ζουν και να διεκ­δι­κούν αυτό το ανα­φαί­ρε­το δικαί­ω­μα των παι­διών μας».

Για το θέμα έκα­νε επί­σης ανάρ­τη­ση η πρό­ε­δρος του Συλ­λό­γου Πλη­γέ­ντων του Δυστυ­χή­μα­τος των Τεμπών, Μαρία Καρυ­στια­νού, και απευ­θυ­νό­με­νη στους μαθη­τές για την πρω­το­βου­λία τους σημεί­ω­σε μετα­ξύ άλλων: «Μόνο περή­φα­νοι μπο­ρού­με να είμα­στε για εσάς παι­διά! Μην σιω­πή­σε­τε ποτέ! Η ελευ­θε­ρία του λόγου είναι δικαί­ω­μά σας. Η άπο­ψή σας, δύνα­μη. Η αλή­θεια πάντα στο φως. Μην επι­τρέ­πε­τε να πνί­γουν την αλή­θεια σας. Θα ήμουν πολύ περή­φα­νη μητέ­ρα σας. Υπο­κλί­νο­μαι στη δύνα­μη της ψυχής σας…».

 

ΙΔΕΕΣ και «ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ» που άλλα­ξαν το ποδό­σφαι­ρο – Γιάν­νης Γεωργάκης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο