Από την Ρωσίδα πράκτορα στους Ιρανούς τρομοκράτες… Τι έπεται;

«Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα αλλά­ζει πάρα πολύ γρή­γο­ρα. Μέχρι τώρα θεω­ρού­σα­με πως είμα­στε “εκτός” από τέτοιες επι­θέ­σεις (…) Η Ελλά­δα τοπο­θε­τεί­ται στην πρώ­τη γραμ­μή στα καυ­τά μέτω­πα (…) Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα αλλά­ζει πάρα πολύ γρή­γο­ρα, καμιά ευρω­παϊ­κή χώρα δεν μπο­ρεί να πει ότι ξεμπέρ­δε­ψε με φαι­νό­με­να τέτοιας τρομοκρατίας».

Τα παρα­πά­νω ακού­γο­νταν την Τετάρ­τη σε εκπο­μπή με καλε­σμέ­νη την Ντό­ρα Μπα­κο­γιάν­νη, με την ίδια να σχο­λιά­ζει τις πρό­σφα­τες ανα­κοι­νώ­σεις της ΕΥΠ και της ΕΛ.ΑΣ. για την εξάρ­θρω­ση, σε συνερ­γα­σία με τη Μοσάντ, φερό­με­νου «δικτύ­ου τρο­μο­κρα­τών» που δρού­σε στην Ελλά­δα, το οποίο σχε­δί­α­ζε το «χτύ­πη­μα» σε εβραϊ­κό εστια­τό­ριο στην Αθή­να. Ανά­λο­γες ανα­λύ­σεις είδα­με και στα ΜΜΕ τις προη­γού­με­νες μέρες.

Δια­βά­ζου­με χαρα­κτη­ρι­στι­κά στα «Νέα» ότι πρό­κει­ται για ένα σχέ­διο που όμοιό του είχε 35 χρό­νια να δει η ΕΛ.ΑΣ. για τη χώρα μας, αν και κατά και­ρούς πέρ­να­γαν από ελλη­νι­κό έδα­φος «τζι­χα­ντι­στές» που εμπλέ­κο­νταν με τρο­μο­κρα­τι­κές επι­θέ­σεις σε άλλες χώρες της Ευρώ­πης, ωστό­σο η Ελλά­δα δεν επι­λε­γό­ταν ως στό­χος. Στο εύλο­γο λοι­πόν ερώ­τη­μα «τι άλλα­ξε;», η εφη­με­ρί­δα δεί­χνει «τη στά­ση της χώρας μας στον πόλε­μο της Ουκρα­νί­ας, τις προ­βλη­μα­τι­κές πλέ­ον σχέ­σεις με τη ρωσι­κή κυβέρ­νη­ση και τον δεδο­μέ­νο αντι­δυ­τι­κό άξο­να συνερ­γα­σί­ας Ρωσί­ας και Ιράν»!

Από πολ­λά ΜΜΕ ανα­φέρ­θη­κε ότι το δίκτυο αυτό σχε­τί­ζε­ται με την επο­νο­μα­ζό­με­νη «Δύνα­μη Quds», που απο­τε­λεί υπη­ρε­σία πλη­ρο­φο­ριών των Φρου­ρών της Επα­νά­στα­σης του Ιράν, γεγο­νός που προ­κά­λε­σε την άμε­ση αντί­δρα­ση της ιρα­νι­κής πρε­σβεί­ας στην Ελλάδα.

Θυμί­ζου­με ότι είχαν προη­γη­θεί, λίγες μέρες πριν, οι (από την ΕΥΠ πάλι) απο­κα­λύ­ψεις για τη δρά­ση Ρωσί­δας πρά­κτο­ρα, στο πλαί­σιο επί­σης ενός δικτύ­ου Ρώσων πρα­κτό­ρων με διε­θνή διάσταση.

Τα ερω­τή­μα­τα που προ­κύ­πτουν είναι πολ­λά και εύλο­γα, και ενι­σχύ­ο­νται ακό­μα περισ­σό­τε­ρο από «κενά», βια­σύ­νες, διαρ­ρο­ές και αντι­φά­σεις που έχουν όλες αυτές οι ιστορίες.

Είναι σίγου­ρο ότι η κυβέρ­νη­ση αξιο­ποιεί τις εξε­λί­ξεις αυτές στην προ­σπά­θειά της να τις εντά­ξει προ­ε­κλο­γι­κά στο αφή­γη­μα της «στα­θε­ρό­τη­τας», της «απο­φυ­γής περι­πε­τειών» και της «απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τας των κρα­τι­κών μηχα­νι­σμών όπως η ΕΥΠ».

Ωστό­σο εύλο­γα προ­κύ­πτουν τα εξής:

– Εφό­σον αυτή η δρα­στη­ριό­τη­τα είναι υπαρ­κτή, εφό­σον είναι έτσι όπως ανα­κοι­νώ­θη­κε από τις κρα­τι­κές υπη­ρε­σί­ες, προ­κύ­πτει άμε­σα η από­δει­ξη ότι η ενερ­γή εμπλο­κή στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο στο πλευ­ρό του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ εκθέ­τει τη χώρα ως στό­χο, όπως άλλω­στε έχου­με επα­νει­λημ­μέ­να σημειώ­σει στον «Ριζο­σπά­στη». Κι αυτό έχει να κάνει με τον ρόλο «προ­μα­χώ­να» που έχει ανα­λά­βει η χώρα μας στο πλαί­σιο της κλι­μά­κω­σης του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου και της εμπλο­κής στο στρα­τό­πε­δο των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ, σε συν­θή­κες που οξύ­νε­ται η αντι­πα­ρά­θε­ση ανά­με­σα σε ΗΠΑ και Ρωσία — Κίνα. Το ίδιο αφο­ρά και η επι­λο­γή για «στρα­τη­γι­κή συνερ­γα­σία» με το Ισραήλ.

– Κανείς βεβαί­ως δεν μπο­ρεί να απο­κλεί­σει και το ενδε­χό­με­νο να «φου­σκώ­νο­νται» γεγο­νό­τα, μια συνή­θης πρα­κτι­κή στους σχε­δια­σμούς μυστι­κών υπη­ρε­σιών και ιμπε­ρια­λι­στι­κών κέντρων. Θυμί­ζου­με ότι ολό­κλη­ρη βιο­μη­χα­νία «κατα­σκευ­ής» ενό­χων, τρο­μο­κρα­τών έχει στη­θεί από τις ΗΠΑ, με χιλιά­δες αθώ­ους που απή­χθη­σαν και κατέ­λη­ξαν στα διά­φο­ρα Γκουαντάναμο!

– Οπως και αν έχει όμως το πράγ­μα, οι λόγοι ανη­συ­χί­ας για τους εργα­ζό­με­νους και τον λαό παρα­μέ­νουν και πρέ­πει να ενι­σχύ­ο­νται. Για­τί συνή­θως τέτοια γεγο­νό­τα αξιο­ποιού­νται για το επό­με­νο βήμα της κλι­μά­κω­σης της εμπλο­κής και της συμ­με­το­χής στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, στο όνο­μα όχι των «διε­θνών υπο­χρε­ώ­σε­ων» αλλά της «εθνι­κής ασφά­λειας» της χώρας! Αλλω­στε, κάνο­ντας «ταμείο» από τις μέχρι τώρα εξε­λί­ξεις, είναι φανε­ρό ότι υπάρ­χει κλι­μά­κω­ση, τόσο στα πεδία των μαχών όσο και στην εμπλο­κή των υπό­λοι­πων δυνά­με­ων στα δύο στρα­τό­πε­δα που έχουν διαμορφωθεί.

Ποιο θα είναι λοι­πόν το επό­με­νο βήμα; Τι σχέ­δια εξυ­φαί­νο­νται; Αυτά είναι τα ερω­τή­μα­τα που πρέ­πει να απα­σχο­λούν τον λαό και να «απα­ντιού­νται» τόσο με την επα­γρύ­πνη­ση όσο και με την αγω­νι­στι­κή του δρά­ση ενά­ντια στην κλι­μά­κω­ση της θανά­σι­μης εμπλο­κής, η οποία είναι δεδο­μέ­νη ανε­ξάρ­τη­τα από το ποια θα είναι η σύν­θε­ση της κυβέρ­νη­σης την επό­με­νη μέρα.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα