«Αλλη­λεγ­γύη στον λαό της Παλαι­στί­νης. Ξεση­κω­μός ενά­ντια στην εμπλο­κή της χώρας μας στο μακε­λειό», γρά­φει η κεντρι­κή εξέ­δρα, δίνο­ντας το στίγ­μα της κινητοποίησης.

Πολύς κόσμος, οικο­γέ­νειες με μικρά παι­διά, φωνά­ζο­ντας συν­θή­μα­τα, κρα­τώ­ντας πικέ­τες, παλαι­στι­νια­κές σημαί­ες και μαντί­λες απα­τούν να στα­μα­τή­σει τώρα η σφα­γή στη Γάζα.

«Στης Γάζας τα συντρίμ­μια που σφίγ­γει ο κλοιός, σηκώ­νει το κεφά­λι ο ήρω­ας λαός», ένα από τα συν­θή­μα­τα που ακού­γο­νται. «Η ιστο­ρία έχει μία σωστή πλευ­ρά, με την Παλαι­στί­νη ως τη λευ­τε­ριά», ένα άλλο σύν­θη­μα που φωνά­ζουν οι δια­δη­λω­τές, ενώ με το σύν­θη­μα «το έγκλη­μα αυτό έχει υπο­γρα­φή — ΝΑΤΟ, ΕΕ και Ισραη­λι­νοί», κατα­νο­μά­ζουν τους ενό­χους για τη σφαγή.

«Λε — λε — λευ­τε­ριά στην Παλαι­στί­νη!». Το σύν­θη­μα αυτό αντη­χεί ήδη στην πλα­τεία Συντάγ­μα­τος, όπου χιλιά­δες είναι συγκε­ντρω­μέ­νοι στο μεγά­λο συλ­λα­λη­τή­ριο — συναυ­λία αλλη­λεγ­γύ­ης στην Παλαι­στί­νη. Απαι­τούν να τερ­μα­τι­στεί η σφα­γή του λαού στη Γάζα και να στα­μα­τή­σει η στή­ρι­ξη της ελλη­νι­κής κυβέρ­νη­σης στο μακελειό.

Χιλιά­δες λαού και νεο­λαί­ας, εργα­ζό­με­νοι από όλους τους κλά­δους, με τα σωμα­τεία, τους μαζι­κούς φορείς τους δια­δη­λώ­νουν για να στα­μα­τή­σει εδώ και τώρα το έγκλη­μα, για να ανα­γνω­ρι­στεί παλαι­στι­νια­κό κρά­τος στα σύνο­ρα του 1967 με πρω­τεύ­ου­σα την Ανα­το­λι­κή Ιερουσαλήμ.

Μια μεγά­λη σημαία της Παλαι­στί­νης που ανα­γρά­φει το σύν­θη­μα «Free Palestine» έχει απλω­θεί στο Σύνταγ­μα στο μεγά­λο συλ­λα­λη­τή­ριο — συναυ­λία που ξεκινά.

Την ίδια ώρα, Παλαι­στί­νιοι που ζουν στην Ελλά­δα με τις οικο­γέ­νειές τους συμ­με­τέ­χουν σε αυτή την μεγά­λη εκδή­λω­ση αλλη­λεγ­γύ­ης κρα­τώ­ντας τις σημαί­ες της πατρί­δας τους και φορώ­ντας τα παρα­δο­σια­κά παλαι­στι­νια­κά μαντήλια.

11.30

“Λευτεριά στην Παλαιστίνη”: 
Στο βήμα ο πρέσβης της Παλαιστίνης

Συγκλονιστικές στιγμές
Ο ύμνος της Παλαιστίνης

Με τον ύμνο της Παλαι­στί­νης να ακού­γε­ται από τα μεγά­φω­να, ξεκί­νη­σε το μεγά­λο συλ­λα­λη­τή­ριο — συναυ­λία στο Σύνταγμα.

Οι στιγ­μές είναι συγκλο­νι­στι­κές: «Λευ­τε­ριά στην Παλαι­στί­νη», ακού­γε­ται δυνα­τά από πολ­λές χιλιά­δες διαδηλωτές.

Η ιστορία του Ύμνου 
που συνέθεσε ο Μίκης Θεοδωράκης

Το 1981, ο Γιά­σερ Αρα­φάτ επι­σκέ­πτε­ται την Ελλά­δα, ως ηγέ­της της Οργά­νω­σης για την Απε­λευ­θέ­ρω­ση της Παλαι­στί­νης και κατά την παρα­μο­νή του συνα­ντά­ται με τον τότε βου­λευ­τή του ΚΚΕ, Μίκη Θεο­δω­ρά­κη και του ζητά να συν­θέ­σει έναν ύμνο για την ΟΑΠ, ο οποί­ος θα προ­τα­θεί να απο­τε­λέ­σει τον επί­ση­μο ύμνο του Παλαι­στι­νια­κού Κρά­τους, όταν επι­τευ­χθεί η επί­ση­μη ίδρυ­σή του! Στις αρχές του επό­με­νου έτους, ο Μίκης Θεο­δω­ρά­κης απο­δέ­χε­ται την πρό­σκλη­ση του Γιά­σερ Αρα­φάτ και επι­σκέ­πτε­ται την Βηρυ­τό, ως καλε­σμέ­νος του υπουρ­γού Πολι­τι­σμού του Λιβά­νου και της ΟΑΠ, για να παρου­σιά­σει το έργο του!

Στη Βηρυ­τό, σε έναν τερά­στιο υπό­γειο χώρο που απο­τε­λού­σε την Βου­λή των Παλαι­στι­νί­ων, η ηγε­σία του ΟΑΠ υπο­δέ­χε­ται τον Μίκη Θεο­δω­ρά­κη. Ο Αρα­φάτ προ­α­ναγ­γέλ­λει την ανά­κρου­ση του έργου του Μίκη Θεο­δω­ρά­κη, για να τεθεί προς έγκρι­ση ως Εθνι­κός Ύμνος των απα­ντα­χού Παλαι­στι­νί­ων. Η μου­σι­κή ξεκι­νά στο κασε­τό­φω­νο και αντη­χεί σε ολό­κλη­ρη την αίθου­σα. Στο τέλος, Αρα­φάτ και άπα­ντες βου­λευ­τές των Παλαι­στι­νί­ων σηκώ­νο­νται όρθιοι και ξεσπούν σε χει­ρο­κρο­τή­μα­τα ενθου­σια­σμού. Ο ύμνος είχε πλέ­ον και την έγκρι­ση της παλαι­στι­νια­κής Βουλής!

Στην ομι­λία του στο συλ­λα­λη­τή­ριο ο Γιώρ­γος Στε­φα­νά­κης, απ’ το Συν­δι­κά­το Επι­σι­τι­σμού — Του­ρι­σμού Αττι­κής, τόνισε:

Συνά­δελ­φοι — συναδέλφισσες,

Όλοι όσοι βρι­σκό­μα­στε σήμε­ρα εδώ στο Σύνταγ­μα, είναι ξεκά­θα­ρο ότι έχου­με δια­λέ­ξει τη σωστή πλευ­ρά, για­τί δεν υπάρ­χουν δύο σωστές πλευ­ρές μπρο­στά στην ανε­λέ­η­τη σφα­γή του Παλαι­στι­νια­κού λαού.

Παρά την προ­σπά­θεια που κάνουν η κυβέρ­νη­ση, τα ΜΜΕ και τα κόμ­μα­τα που στη­ρί­ζουν το δολο­φο­νι­κό κρά­τος του Ισρα­ήλ, εμείς οι εργα­ζό­με­νοι, όλοι άνθρω­ποι του μερο­κά­μα­του, σηκώ­νου­με τεί­χος αλλη­λεγ­γύ­ης και δρά­σης. Ό,τι και να κάνουν, όσο και να κρύ­ψουν τις τερά­στιες δια­δη­λώ­σεις μας σε όλη τη χώρα, δεν θα κατα­φέ­ρουν να μας σταματήσουν.

Για­τί εμείς δεν δεχό­μα­στε να κάνου­με κατα­μέ­τρη­ση των νεκρών παι­διών, για­τί εμείς δεν πιστεύ­ου­με στο συμ­φέ­ρον των εκμε­ταλ­λευ­τών μας, που σήμε­ρα το ονο­μά­ζουν «εθνι­κό συμφέρον».

Για­τί η αλή­θεια είναι ότι η συμ­με­το­χή και η εμπλο­κή καθο­ρί­ζε­ται από τις οικο­νο­μι­κές συμ­φω­νί­ες αυτών που υπο­λο­γί­ζουν την ανθρώ­πι­νη ζωή με βάση τα κέρ­δη τους. Εμείς οι εργα­ζό­με­νοι δεν έχου­με καμία δου­λειά με αυτά τα συμ­φέ­ρο­ντα. Είναι απο­λύ­τως αντί­θε­τα από τα συμ­φέ­ρο­ντα της τάξης μας. Εμείς πιστεύ­ου­με στο δικαί­ω­μα του κάθε λαού να αφε­ντεύ­ει τον τόπο του και τον πλού­το που παρά­γει, να έχει την πατρί­δα του. Πιστεύ­ου­με στο δικαί­ω­μα του Παλαι­στι­νια­κού λαού να υπε­ρα­σπι­στεί τα σύνο­ρά του όπως είχαν καθο­ρι­στεί το 1967, πιστεύ­ου­με στην αντί­στα­ση ενά­ντια στην κατο­χή του Ισραήλ.

Η ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση έχει βάλει τη χώρας μας σε θέση μάχης, δίπλα στο δολο­φο­νι­κό κρά­τος του Ισρα­ήλ και το ΝΑΤΟ, για να υπη­ρε­τή­σει τα συμ­φέ­ρο­ντα των Ελλή­νων βιο­μη­χά­νων, των εφο­πλι­στών, συνο­λι­κά του ελλη­νι­κού κεφα­λαί­ου, αυτών δηλα­δή που καθη­με­ρι­νά μας πίνουν το αίμα μέσα στους χώρους δου­λειάς. Αυτών που ευθύ­νο­νται για τα καθη­με­ρι­νά θανα­τη­φό­ρα εργο­δο­τι­κά εγκλή­μα­τα μέσα στα Ναυ­πη­γεία, τα πλοία, στα λιμά­νια, στις οικο­δο­μές, στην άσφαλτο.

Η συμ­με­το­χή της χώρας, η εμπλο­κή σε αυτήν τη σφα­γή γίνε­ται πρά­ξη με πολύ χρή­μα που εκτα­μιεύ­ε­ται από τα κρα­τι­κά ταμεία, με εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ, λεφτά που θα έπρε­πε και θα μπο­ρού­σαν να δίνο­νται σήμε­ρα για μέτρα προ­στα­σί­ας της ανθρώ­πι­νης ζωής, για να φτια­χτούν τα νοσο­κο­μεία, τα σχο­λειά μας. Για να γίνο­νται έργα αντι­πλημ­μυ­ρι­κά και να μην πνι­γό­μα­στε όπο­τε βρέ­χει, για να προ­σλη­φθούν πυρο­σβέ­στες, δασο­φύ­λα­κες, για να γίνο­νται έργα πρό­λη­ψης για τις κατα­στρο­φι­κές φωτιές.

Όλα αυτά τα εκα­τομ­μύ­ρια που δίνουν και που μετα­τρέ­πουν την πατρί­δα μας σε ορμη­τή­ριο πολέ­μου, είναι ο ιδρώ­τας μας, βγή­καν και αυτά με αίμα, μέσα από τη σκλη­ρή εκμε­τάλ­λευ­ση που ζού­με στους χώρους δου­λειάς. Ξέρου­με επί­σης καλά ότι ένας από τους λόγους που δεν μας φτά­νει ο μισθός μέχρι τις 15 του μήνα, που δεν μπο­ρού­με πλέ­ον να αγο­ρά­σου­με από το σού­περ μάρ­κετ ούτε τα βασι­κά, είναι και όλες αυτές οι εστί­ες πολέ­μου, οι εστί­ες θανά­του, στην Ουκρα­νία, στη Συρία, στην Υεμένη.

Οι πολε­μι­κές συγκρού­σεις που γίνο­νται για το ποιος από τους εκμε­ταλ­λευ­τές μας θα έχει το μεγα­λύ­τε­ρο μερί­διο του πλού­του που παρά­γε­ται μέσα από την υπε­ρα­ξία της δου­λειά μας, από την κατα­λή­στευ­ση του φυσι­κού πλού­του. Θέλουν να ελέγ­χουν τα πετρέ­λαια και την Ενέρ­γεια για να έρχο­νται μετά να μας την που­λά­νε λες και είναι χρυ­σά­φι, εμείς να μην έχου­με τα βασι­κά για να ζήσου­με, ενώ αυτοί να θησαυ­ρί­ζουν και να έχουν και την απαί­τη­ση μέχρι και να πολε­μά­με για αυτούς.

Η βάση της Σού­δας έχει μπου­κώ­σει με πολε­μι­κά πλοία και αερο­σκά­φη που υπο­στη­ρί­ζουν τη σφα­γή στη Γάζα. Ελλη­νι­κές φρε­γά­τες, Έλλη­νες αξιω­μα­τι­κοί και πλη­ρώ­μα­τα συνο­δεύ­ουν τα αερο­πλα­νο­φό­ρα και ετοι­μά­ζο­νται ταυ­τό­χρο­να και οι υπό­λοι­πες στρα­τιω­τι­κές βάσεις, όπως η πτέ­ρυ­γα μάχης στην Ελευ­σί­να. Ήδη δηλα­δή η ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση, όπως και οι κυβερ­νή­σεις των χωρών της ΕΕ και των ΗΠΑ, έχουν βάψει τα χέρια τους με το αίμα χιλιά­δων παι­διών και αμά­χων. Ξέρου­με βέβαια ότι και η κυβέρ­νη­ση Νετα­νιά­χου, το κρά­τος του Ισρα­ήλ κατα­λη­στεύ­ει τους Ισραη­λι­νούς εργα­ζό­με­νους, τους καταρ­γεί εργα­τι­κά και δημο­κρα­τι­κά δικαιώ­μα­τα, από τη δου­λειά της εργα­τι­κής τάξης του Ισρα­ήλ χρη­μα­το­δο­τεί­ται αυτή η κτηνωδία.

Για τα δικά τους λοι­πόν συμ­φέ­ρο­ντα, κάθε μέρα μας λένε ένα σωρό ψέμα­τα, βαφτί­ζουν τα θύμα­τα ως θύτες και μας λένε ότι η σφα­γή και η κτη­νω­δία είναι αυτο­ά­μυ­να, έχει σημα­σία να θυμί­ζου­με πως η ιστο­ρία δεν ξεκί­νη­σε πριν έναν μήνα. Η καθη­με­ρι­νό­τη­τα του Παλαι­στι­νια­κού λαού όλα αυτά τα χρό­νια είναι να σκο­τώ­νε­ται από ελεύ­θε­ρους σκο­πευ­τές, να βομ­βαρ­δί­ζε­ται μέχρι τα θεμέ­λια και όποιος κατα­φέρ­νει να επι­βιώ­νει, να ζει σε καθε­στώς τρο­μο­κρα­τί­ας, ελέγ­χου, ανερ­γί­ας, ανέ­χειας και φτώχειας.

Για­τί δεν λένε όλοι αυτοί που μιλά­νε για το δικαί­ω­μα στην αυτο­ά­μυ­να ότι πριν μερι­κούς μήνες το Ισρα­ήλ έσφα­ζε στην Τζε­νίν δολο­φο­νώ­ντας 10 Παλαι­στι­νί­ους και τραυ­μα­τί­ζο­ντας 103. Για­τί δεν λένε ότι μόνο το 2023 και μέχρι τον Αύγου­στο, πάνω από 170 Παλαι­στί­νιοι είχαν σκο­τω­θεί από ισραη­λι­νά πυρά με κατα­με­τρή­σεις του ΟΗΕ και ξένων ειδη­σε­ο­γρα­φι­κών πρακτορείων.

Είναι βέβαιο για όλους τους λαούς, που ταυ­τό­χρο­να με εμάς δια­δη­λώ­νουν σε όλες τις μεγά­λες χώρες του κόσμου στις ΗΠΑ, στο Λον­δί­νο, στο ίδιο το Τελ Αβίβ και αλλού, ότι στη Γάζα οι νεκροί από τους ισραη­λι­νούς βομ­βαρ­δι­σμούς ξεπερ­νούν τους 8.000, όταν η περιο­χή έχει γίνει ένα απέ­ρα­ντο νεκρο­τα­φείο με 6 παι­διά να χάνουν τη ζωή τους ανά ώρα, όταν οι τραυ­μα­τί­ες ξεπερ­νούν τις 15.000, τότε η αλλη­λεγ­γύη γίνε­ται καθήκον!

Η φανέ­ρω­ση της ύπαρ­ξης ισραη­λι­νού σχε­δί­ου για βίαιο εκτο­πι­σμό των 2,3 εκα­τομ­μυ­ρί­ων Παλαι­στι­νί­ων της Λωρί­δας της Γάζας στην αιγυ­πτια­κή Χερ­σό­νη­σο του Σινά και σε άλλες χώρες, ανά­με­σά τους και η χώρα μας, μαζί με την απο­χή της ελλη­νι­κής κυβέρ­νη­σης από την ψηφο­φο­ρία στον ΟΗΕ για την κατά­παυ­ση του πυρός, έχουν αιμα­το­γρα­φτεί ήδη στην Ιστορία.

Το εργα­τι­κό κίνη­μα στη χώρα μας έχει πλού­σια αγω­νι­στι­κή παρά­δο­ση αλλη­λεγ­γύ­ης στον Παλαι­στι­νια­κό λαό. Είναι τόσο έντο­νη και βαθιά που δεν μπο­ρεί να στα­μα­τή­σει να υπάρ­χει από τα εξορ­γι­στι­κά ψέμα­τα της ισραη­λι­νής και αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κής προ­πα­γάν­δας, από την προ­πα­γάν­δα των δολοφόνων.

Η στή­ρι­ξη της κυβέρ­νη­σης στο κρά­τος — δολο­φό­νο, που έχει μετα­τρέ­ψει ένα μικρό κομ­μά­τι γης στη μεγα­λύ­τε­ρη ανοι­χτή φυλα­κή του κόσμου και σε νεκρο­τα­φείο αμά­χων και μικρών παι­διών, βρί­σκε­ται σε πλή­ρη αντί­θε­ση με το λαϊ­κό αίσθη­μα της αλλη­λεγ­γύ­ης και της στή­ρι­ξης στο δίκιο του Παλαι­στι­νια­κού λαού, που εκφρά­ζε­ται με συγκλο­νι­στι­κές δια­δη­λώ­σεις σε όλη την Ελλά­δα, στους χώρους δου­λειάς, στα πανε­πι­στή­μια, στα σχο­λεία, στις κερ­κί­δες όλων των γηπέ­δων όπου ξεπη­δούν παντού Παλαι­στι­νια­κές σημαίες.

Απευ­θυ­νό­μα­στε σε όλα τα αδέλ­φια μας, τους Παλαι­στί­νιους και τους λέμε και από αυτό το μεγά­λο συλλαλητήριο:

ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΜΟΝΟΙ, 
είμαστε μαζί σας μέχρι τη Λευτεριά!

Μαζικά και αγωνιστικά! 

Συνε­χί­ζου­με να εκφρά­ζου­με την αλλη­λεγ­γύη μας στον δίκαιο αγώ­να του Παλαι­στι­νια­κού λαού και απαιτούμε:

• Να στα­μα­τή­σει κάθε υπο­στή­ρι­ξη στην κυβέρ­νη­ση Νετα­νιά­χου και στο κρά­τος τρο­μο­κρά­τη του Ισραήλ.
• Καμία διευ­κό­λυν­ση με βάσεις και άλλες υπο­δο­μές να μη δώσει η χώρα μας σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Ισρα­ήλ. Να ξεκου­μπι­στούν τώρα τα γερά­κια του πολέ­μου από τη Σού­δα και την Ελευ­σί­να. Να γυρί­σει πίσω η φρε­γά­τα «Ψαρά».
• Να στα­μα­τή­σει κάθε οικο­νο­μι­κή — πολι­τι­κή — στρα­τιω­τι­κή συνερ­γα­σία με το κρά­τος — δολο­φό­νο του Ισραήλ.
• Να μην προ­χω­ρή­σει η ελλη­νι­κή εμπλο­κή στο ισραη­λι­νό σχέ­διο που προ­βλέ­πει την απορ­ρό­φη­ση εκτο­πι­σμέ­νων Παλαι­στι­νί­ων και από την Ελλάδα.
• Τώρα ανα­γνώ­ρι­ση του Παλαι­στι­νια­κού κρά­τους στα σύνο­ρα του 1967 με πρω­τεύ­ου­σα την Ανα­το­λι­κή Ιερουσαλήμ.

Συνε­χί­ζου­με, δεν το βάζου­με κάτω, η σφα­γή θα στα­μα­τή­σει μόνο με κλι­μά­κω­ση του αγώ­να των εργα­ζο­μέ­νων μέσα σε κάθε χώρα ενά­ντια στην καπι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα, τους πολέ­μους, τη φτώ­χεια και την προσφυγιά!

Μήνυ­μα του Μοχά­μετ Αμα­νά­ντι, Επι­τρό­που Λαϊ­κών Οργα­νώ­σε­ων και Συν­δι­κά­των στην Παλαι­στί­νη, δια­βά­στη­κε στο μεγά­λο συλ­λα­λη­τή­ριο — συναυ­λία στο Σύνταγμα.

Συγκε­κρι­μέ­να το μήνυ­μα ανέφερε:

«Σας απευ­θύ­νο­μαι με σεβα­σμό στο όνο­μα του παλαι­στι­νια­κού λαού, που παλεύ­ει με την πιο φρι­κτή κατο­χή στην Ιστο­ρία, στο όνο­μα χιλιά­δων Παλαι­στι­νί­ων που υπε­ρα­σπί­ζο­νται τη ζωή τους, την ταυ­τό­τη­τά τους και την ελευ­θε­ρία τους για αξιο­πρε­πή ζωή.

Εκ μέρους όλων των Λαϊ­κών Παλαι­στι­νια­κών Οργα­νώ­σε­ων και Συν­δι­κά­των, χαι­ρε­τί­ζου­με τη σημε­ρι­νή σας μεγά­λη συγκέ­ντρω­ση, που εκφρά­ζει τη φωνή των λαών και τη ζωντα­νή συνεί­δη­ση και ανθρωπιά.

Εκτι­μού­με την έκφρα­ση αλλη­λεγ­γύ­ης με όλες τις μορ­φές και σας βεβαιώ­νου­με ότι ο λαός μας δεν θα κάνει πίσω, δεν θα στα­μα­τή­σει τον αγώ­να για ανε­ξάρ­τη­το παλαι­στι­νια­κό κράτος.

Από την αλλη­λεγ­γύη σας αντλού­με απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα και ελπίδα.

Ζήτω η αλλη­λεγ­γύη των λαών, λευ­τε­ριά στην Παλαιστίνη».

Έλληνεςκαι Παλαιστίνιοι
καταδικάζουν την αποχή της ελληνικής κυβέρνησης 
από το ψήφισμα του ΟΗΕ

Έλλη­νες και Παλαι­στί­νιοι κατα­δι­κά­ζουν την απο­χή της ελλη­νι­κής κυβέρ­νη­σης από το ψήφι­σμα του ΟΗΕ για την κατά­παυ­ση του πυρός.

Χαρα­κτη­ρι­στι­κές είναι οι πικέ­τες που κρα­τά­νε δύο μικρά παι­διά από την Παλαι­στί­νη στο μεγά­λο συλ­λα­λη­τή­ριο — συναυ­λία που είναι σε εξέ­λι­ξη στο Σύνταγμα.

“Μια κραυγή μωρού,
κι ένα του δάκρυ,
έπνιξε τη γη απ’ άκρη σ’ άκρη”

Είμαστε δύο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς

Ο «Μπαλαμός» από τον Διονύση Τσακνή

Στη σωστή πλευρά της Ιστορίας με το
“Which side are you on?” οι Kollektiva