Βιογραφία του Ηλία Πετρόπουλου

Το Σκλη­ρός από Τρυ­φε­ρό­τη­τα συγκρο­τεί μια γοη­τευ­τι­κή αφή­γη­ση “επί προ­σω­πι­κού”, που πετυ­χαί­νει διά­να δύο στό­χους. Είναι και απο­μνη­μο­νεύ­μα­τα της επί 24 χρό­νια συνο­δοι­πο­ρί­ας του John Taylor με τον Ηλία Πετρό­που­λο ‑ο Taylor είναι ο εμβλη­μα­τι­κός μετα­φρα­στής κει­μέ­νων και βιβλί­ων του Πετρό­που­λου στα αγγλικά‑, αλλά και ιδα­νι­κή εισα­γω­γή στον βίο και στο έργο του οργι­σμέ­νου με αιτία λαο­γρά­φου του άστε­ως, ο οποί­ος σόκα­ρε, έτερ­ψε, άνοι­ξε τα μάτια ή εξόρ­γι­σε τους νεο­έλ­λη­νες του­λά­χι­στον από το 1968, όταν πρω­το­κυ­κλο­φό­ρη­σαν τα Ρεμπέ­τι­κα τρα­γού­δια, έως τον θάνα­τό του στο Παρί­σι το 2003. Από τη μια “η ζωή μου με τον Πετρό­που­λο”, με δεκά­δες άγνω­στα μέχρι σήμε­ρα περι­στα­τι­κά, γραμ­μέ­να με σεβα­σμό και αγά­πη για τον μέντο­ρά του, χωρίς να του χαρί­ζε­ται. Και από την άλλη τι και πώς έγρα­ψε ο Πετρό­που­λος, τι έπρα­ξε και για­τί, ποια θέμα­τα φώτι­σε πρώ­τος, οι από­ψεις και οι αντι­φά­σεις του. Μαζί με φωτο­γρα­φί­ες, σκί­τσα, χει­ρό­γρα­φα σημειώ­μα­τα και ανα­λυ­τι­κό κατά­λο­γο 74 βιβλί­ων στην πρώ­τη τους έκδοση.

Το 1979 ένας ευφυ­ής, μορ­φω­μέ­νος και γλωσ­σο­μα­θής νεα­ρός Αμε­ρι­κα­νός ανάρ­τη­σε μια μικρή αγγε­λία σε ελλη­νι­κό βιβλιο­πω­λείο στο Παρί­σι. Ανα­ζη­τού­σε Έλλη­να συνερ­γά­τη, ως βοη­θό, για να μετα­φρά­σει στα αγγλι­κά ποι­ή­μα­τα του Καρυω­τά­κη και του Ρίτσου. Του απά­ντη­σε κάποιος Πετρό­που­λος. Του πρό­τει­νε, κάπως κοφτά, να απο­κλει­στούν οι συγκε­κρι­μέ­νοι ποι­η­τές για­τί “ο ένας είναι νεκρός κι ο άλλος είναι βλά­κας”. Ανα­κοί­νω­σε επί­σης ότι ψάχνει μετα­φρα­στή για ένα δικό του βιβλίο που λέγε­ται Εγχει­ρί­διον του καλού κλέφτη.

Η συνέ­χεια στις σελί­δες του Σκλη­ρός από τρυ­φε­ρό­τη­τα… (Από την παρου­σί­α­ση στο οπι­σθό­φυλ­λο του βιβλίου)