Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Βόλος: Νεκρός βρέθηκε σπίτι του 26χρονος — Ένα μήνα πριν είχε καταγγείλει ξυλοδαρμό του από αστυνομικούς

Νεκρός εντο­πί­στη­κε στο σπί­τι του στο Βόλο, από τη μητέ­ρα του, το βρά­δυ της Δευ­τέ­ρας, ένας 26χρονος. Φως στα αίτια του θανά­του του ανα­μέ­νε­ται να «ρίξει» η νεκρο­ψία — νεκρο­το­μή που θα πραγ­μα­το­ποι­η­θεί από την Ιατρο­δι­κα­στι­κή Υπη­ρε­σία Θεσ­σα­λο­νί­κης, κατά την οποία θα παρα­στεί και εισαγγελέας.

Οι δια­σώ­στες του ΕΚΑΒ που έφθα­σαν δεν μπό­ρε­σαν να βοη­θή­σουν, αφού ο νεα­ρός δεν είχε τις αισθή­σεις του. Η εγκλη­μα­τι­κή ενέρ­γεια απο­κλεί­σθη­κε από τους αστυ­νο­μι­κούς που ενη­με­ρώ­θη­καν από τους οικεί­ους του 26χρονου και έσπευ­σαν από την πρώ­τη στιγ­μή στο σπί­τι της οικογένειας.

Σημειώ­νε­ται πως ο νεα­ρός πριν από περί­που ένα μήνα είχε καταγ­γεί­λει τον ξυλο­δαρ­μό του από αστυ­νο­μι­κούς κατά τη διάρ­κεια συλ­λα­λη­τη­ρί­ου αλλη­λεγ­γύ­ης για συλ­λη­φθέ­ντες από κινη­το­ποί­η­ση ενά­ντια στην καύ­ση σκου­πι­διών από την ΑΓΕΤ. Όπως είχε ο ίδιος καταγ­γεί­λει στις 16 Ιού­νη, είχε υπο­στεί κατάγ­μα­τα στα πλευ­ρά και θλά­σεις στο συκώ­τι και την χολη­δό­χο κύστη από τα χτυ­πή­μα­τα που δέχθη­κε από τους αστυ­νο­μι­κούς. Προ­α­νά­κρι­ση για την υπό­θε­ση διε­νερ­γεί η αρμό­δια υπηρεσία.

Το υπουρ­γείο σχο­λιά­ζο­ντας τη σύν­δε­ση ‑από ΜΜΕ- της καταγ­γε­λί­ας του ξυλο­δαρ­μού με τον αιφ­νί­διο θάνα­τό του, κάνει λόγο για «αθλιό­τη­τα, ασύ­στο­λο ψέμα» από «ιστο­σε­λί­δες και έντυ­πα που εκφρά­ζουν ή πρό­σκει­νται στον ΣΥΡΙΖΑ και τον αντιε­ξου­σια­στι­κό χώρο»

Η καταγγελία του πατέρα

Ένα μήνα πριν, ο πατέ­ρας τους 26χρονου είχε καταγ­γεί­λει στην Εφη­με­ρί­δα των Συντα­κτών σε σχέ­ση με το ανα­φε­ρό­με­νο περιστατικό:

«Οπως προ­κύ­πτει από σχε­τι­κό βίντεο που υπάρ­χει, ο γιος μου πήγε να πει “τι κάνε­τε” προς τους αστυ­νο­μι­κούς των ΟΠΚΕ και ΜΑΤ που βρί­σκο­νταν έξω από τα δικα­στή­ρια της πόλης. Οι αστυ­νο­μι­κοί πετά­χτη­καν από μια από­στα­ση 10–15 μέτρων μακριά, οπό­τε ακό­μη και να είπε κάτι ο γιος μου δεν το άκου­σαν, απλά ήταν έτοι­μοι να χτυπήσουν.

»Επε­σαν πάνω του 10 οπλι­σμέ­νοι και εκπαι­δευ­μέ­νοι και τον έσπα­σαν στο ξύλο, κυριο­λε­κτι­κά. Σύμ­φω­να με τους για­τρούς, έχει 6 ή 7 σπα­σμέ­να πλευ­ρά και το συκώ­τι του έχει πάθει μια μικρή θλά­ση, γεγο­νός που μας βάζει σε πολύ μεγά­λες περι­πέ­τειες διό­τι ταρά­χτη­κε ζωτι­κό όργα­νο του οργα­νι­σμού του. Ενώ τον χτυ­πού­σαν και τους φώνα­ζε “στα­μα­τή­στε, δεν μπο­ρώ να πάρω ανά­σα”, αυτοί συνέ­χι­ζαν. Και δεν είναι αντι­γρα­φή από αυτό που έγι­νε στην Αμε­ρι­κή, αφού όταν σπά­σει κανείς ‑ακό­μη και ραγί­σει- ένα πλευ­ρό, δεν μπο­ρεί να ανα­πνεύ­σει από τον φοβε­ρό πόνο.

»Αφού του έβα­λαν χει­ρο­πέ­δες, τον χτυ­πού­σαν εκεί που πονού­σε ακό­μη και μέσα στο αυτο­κί­νη­το που τον έβα­λαν για να τον πάνε στο Αστυ­νο­μι­κό Τμή­μα. Αλλά και μέσα στο Τμή­μα επί­σης τον χτυ­πού­σαν με σαδι­σμό και τον βασά­νι­σαν. Το παι­δί τούς παρα­κα­λού­σε για ένα ποτή­ρι νερό και τον έβα­λαν σε έναν κατα­ψύ­κτη ο οποί­ος έτρε­χε στα­γό­να στα­γό­να και προ­σπα­θού­σε, μη μπο­ρώ­ντας να στα­θεί στα πόδια του, να βάλει τη γλώσ­σα του να πάρει μια στα­γό­να νερό και αυτοί γελού­σαν. Πού ζού­με; Τι κατα­στά­σεις είναι αυτές; Σε ποιον αιώ­να ζού­με; Σε αυτή τη χώρα που λέγε­ται χώρα της δημοκρατίας;

»Το ότι τελι­κά τον άφη­σαν σημαί­νει δύο πράγ­μα­τα. Καταρ­χήν, ότι δεν είπε κάτι ενα­ντί­ον τους και τον άφη­σαν επει­δή δεν υπήρ­χε κατη­γο­ρία. Και, κατά δεύ­τε­ρον, επει­δή τη στιγ­μή που τον συνέ­λα­βαν έγι­ναν δικα­στές και τον τιμώ­ρη­σαν. Οταν κάποια στιγ­μή οι αστυ­νο­μι­κοί στο Τμή­μα στα­μά­τη­σαν το σαδι­στι­κό τους έργο και βαρέ­θη­καν να τον χτυ­πά­νε, ο γιος μου τους άκου­σε να λένε “τώρα τι κάνου­με, αν τον κρα­τή­σου­με θα πρέ­πει να τον πάμε σε νοσο­κο­μείο”. Και του έδω­σαν μια κλο­τσιά και τον πέτα­ξαν έξω.

Οταν ένα αυτο­κί­νη­το χτυ­πά­ει κάποιον στον δρό­μο και τον εγκα­τα­λεί­πει, αυτό ονο­μά­ζε­ται εγκα­τά­λει­ψη θύμα­τος. Αυτοί όχι μόνο τον εγκα­τέ­λει­ψαν, αλλά του έδω­σαν και μια κλο­τσιά να πάει στο χαντά­κι για να μη φανεί το τι έκα­ναν. Ομως, είναι εκπαι­δευ­μέ­νοι να αντι­με­τω­πί­ζουν κατα­στά­σεις. Δεν είναι δυνα­τόν ένας νεα­ρός να μην μπο­ρεί να αντι­με­τω­πι­στεί από 10 πάνο­πλους αστυ­νο­μι­κούς. Δεν είναι ο ρόλος της αστυ­νο­μί­ας αυτός σε μια ευνο­μού­με­νη πολι­τεία. Αίσχος!

»Η παρα­μι­κρή κίνη­ση του παι­διού στο αμέ­σως επό­με­νο διά­στη­μα, το οποίο ακό­μη δεν μπο­ρού­με να προσ­διο­ρί­σου­με, μπο­ρεί να είναι και ένας και δύο μήνες, μπο­ρεί να του δημιουρ­γή­σει σοβα­ρά προ­βλή­μα­τα στα ζωτι­κά του όργα­να και σε ό,τι αφο­ρά το συκώ­τι του δεν γνω­ρί­ζου­με τι συνέ­πειες θα έχει αυτό, δηλα­δή αν θα κάνει επέμ­βα­ση, αν θα έχει επι­πτώ­σεις στην υγεία του και στην ίδια του τη ζωή. Αυτή τη στιγ­μή αυτό που προ­έ­χει είναι η υγεία του παι­διού. Βεβαί­ως, σκε­φτό­μα­στε να κινη­θού­με και νομι­κά, έχου­με έρθει σε επα­φή με δικη­γό­ρους, είμα­στε σε επα­φή και με τις κινή­σεις του Βόλου, ενώ υπάρ­χουν και δικη­γό­ροι που ήταν παρό­ντες στο περιστατικό.

»Πριν από λίγες μέρες ο γιος μου είχε υπο­γρά­ψει μια σύμ­βα­ση για να δου­λέ­ψει, να μπο­ρέ­σει να ζήσει, να έχει τη ζωή στα χέρια του και ήταν χαρού­με­νος γι’ αυτό. Ποιος θα τον απο­κα­τα­στή­σει τώρα σε αυτό;».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο