Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Γιάννης Αγγελάκας: Είδε ότι δεν τον «παίρνει» και αναδιατύπωσε το ψέμα — συκοφαντία

Σχό­λιο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

Αφού η πρό­δη­λη συκο­φα­ντία σε βάρος της δημο­τι­κής αρχής Πατρέ­ων κατέ­πε­σε, ο χρή­σι­μος ηλί­θιος (μου­σι­κός) Γιάν­νης Αγγε­λά­κας, ανέ­κρου­σε πρύ­μναν και προ­σπά­θη­σε να στρογ­γυ­λέ­ψει την άθλια καθε­στω­τι­κή δήλω­ση, εμμέ­νο­ντας όμως στο ψέμα.

Ως θρα­σύ­δει­λος (για­τί τέτοιοι είναι οι χρή­σι­μοι ηλί­θιοι) και μη αντέ­χο­ντας την πίε­ση της κατα­κραυ­γής, επι­χεί­ρη­σε διόρ­θω­ση. Είδε ότι δεν τον «παίρ­νει». Επί της ουσί­ας όμως, με άλλο τρό­πο επα­να­δια­τυ­πώ­νει — ανα­πα­ρά­γει μια (συρι­ζαί­ι­κης προ­έ­λευ­σης) χυδαιό­τη­τα, σε μια στιγ­μή που «θεοί και δαί­μο­νες» δίνουν νυν υπέρ πάντων αγώ­να ενά­ντια στη Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση, ενά­ντια σε κομ­μου­νι­στή δήμαρ­χο, τον Κώστα Πελε­τί­δη. Πρω­τό­γνω­ρη επί­θε­ση, η οποία θα συνε­χι­στεί (είναι κακό παρά­δειγ­μα οι κομ­μου­νι­στές δήμαρχοι).

Θρα­σύ­δει­λος, πρό­θυ­μος (για να βγαί­νει από τη αφά­νεια) «χρή­σι­μος ηλί­θιος», παρα­λη­ρη­μα­τι­κός και αντι­κομ­μου­νι­στής ο Γιάν­νης Αγγε­λά­κας δεν εκπλήσσει:

” Το έζη­σα το ΚΚΕ στο σπί­τι μου, ήταν οργα­νω­μέ­νος κομ­μου­νι­στής ο πατέ­ρας μου και η πρα­κτι­κή του στο σπί­τι ήταν φασι­στι­κή. Μικρο­α­στός με τα σύν­δρο­μα του καθω­σπρέ­πει νοι­κο­κύ­ρη, που τα παι­διά του δεν θα έπρε­πε να είναι έτσι, για­τί φοράς αυτά, για­τί ακούς ροκ. Το έζη­σα, το κατά­λα­βα από μικρός, αγνός κομ­μου­νι­σμός και μικρο­α­στι­σμός μαζί σε κοκτέιλ. Ο μικρο­α­στι­σμός είναι η ρίζα του φασι­σμού.” Σαν φρού­το που έπε­σε από καρ­πο­φό­ρο δέντρο, σάπι­σε και έγι­νε εστία δυσοσμίας.

Τους κομ­μου­νι­στές κ. Αγγε­λά­κα τους χωρί­ζει άβυσ­σος με όσους πρε­σβεύ­ουν μια σκάρ­τη ζωή ανθρώ­πων με θολό μυα­λό. Αυτό δεν κατά­λα­βες κι άρχι­σες να λιθο­βο­λείς τον πατέ­ρα σου και έγι­νες ο προ­θυ­μό­τε­ρος των προ­θύ­μων στις αντι­κομ­μου­νι­στι­κές χυδαιότητες.

Αγγε­λά­κα, κάνε μια χάρη στον εαυ­τό σου, βγά­λε το σκασμό…

ΥΓ:  1. Ο κομ­μου­νι­στής Κ. Πελε­τί­δης δεν είχε κανέ­να πρό­βλη­μα να παρα­χω­ρή­σει το ίδιο χώρο για συναυ­λία ‑την επό­με­νη ημέ­ρα- στον Γ. Αγγε­λά­κα που «τρα­γού­δη­σε» και την, χρυ­σαυ­γί­τι­κης έμπνευ­σης, «Κατιού­σα» (αγα­πη­μέ­νο πλέ­ον βοθρώ­δες… άσμα των χρυσαυγιτών).

Πηγή: Ημε­ρο­δρό­μος

2. Ο πρό­θυ­μος «χρή­σι­μος ηλί­θιος» υιο­θέ­τη­σε τη συκο­φα­ντία τη στιγ­μή που από που­θε­νά δεν προ­κύ­πτει ευθύ­νη του δήμου, και μάλι­στα όταν υπάρ­χει γνω­μά­τευ­ση της ίδιας της εται­ρεί­ας που είχε ανα­λά­βει την ηχη­τι­κή κάλυ­ψη και της δικής του εκδήλωσης.

Η φρου­ρά των «χρή­σι­μων ηλι­θί­ων»: Γιάν­νης Αγγελάκας

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο