Για την πάλη στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα

Χρειά­ζε­ται σωστή εκτί­μη­ση για να θέσου­με τους στό­χους μας, τον σχε­δια­σμό μας, με βάση όσα έχου­με απο­φα­σί­σει στο 20ό Συνέ­δριο για την ολό­πλευ­ρη ισχυ­ρο­ποί­η­ση του ΚΚΕ.

Η βασι­κή εκτί­μη­ση είναι ότι βρι­σκό­μα­στε μπρο­στά σε νέα προ­βλή­μα­τα, σε κατά­στα­ση σύν­θε­τη και δύσκο­λη, που εξα­κο­λου­θεί να καθο­ρί­ζε­ται και να σημα­το­δο­τεί­ται από τις αντε­πα­να­στα­τι­κές ανα­τρο­πές. Υπάρ­χει συνο­λι­κό πισω­γύ­ρι­σμα, παρα­μέ­νει ο αρνη­τι­κός συσχε­τι­σμός δυνάμεων.

Από την άλλη, ένα σημα­ντι­κό δεδο­μέ­νο που πρέ­πει να συνυ­πο­λο­γί­ζου­με είναι η ύπαρ­ξη του Κόμ­μα­τός μας, του ΚΚΕ, με τον επα­να­στα­τι­κό του χαρα­κτή­ρα, με επιρ­ροή στο κίνη­μα και τις λαϊ­κές μάζες. Οι πρό­σφα­τες κινη­το­ποι­ή­σεις, η επι­τυ­χία των κεντρι­κών Φεστι­βάλ ΚΝΕ — «Οδη­γη­τή», το αποδεικνύουν.

Κυρί­ως είναι Κόμ­μα το οποίο ανα­πτύσ­σει τις θεω­ρη­τι­κές του επε­ξερ­γα­σί­ες, μελε­τά την Ιστο­ρία του, βγά­ζο­ντας επα­να­στα­τι­κά συμπε­ρά­σμα­τα.

📍 Πιο δεμένοι με τις μάζες, δυναμώνουμε την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική δουλειά

Ζού­με μέσα σε μια μεγά­λη αντί­φα­ση. Ο σοσια­λι­σμός προ­βάλ­λει ως ανα­γκαιό­τη­τα από όλες τις πλευ­ρές, ωστό­σο βρί­σκε­ται σε μεγά­λη υπο­χώ­ρη­ση ο υπο­κει­με­νι­κός παρά­γο­ντας, όπως λέμε.

Η δεκα­ε­τία που πέρα­σε έδει­ξε τα μεγά­λα προ­βλή­μα­τα και αδιέ­ξο­δα του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος.

Με τη δια­χεί­ρι­ση του ΣΥΡΙΖΑ πήρε μια ανά­σα, όμως τα προ­βλή­μα­τά του είναι μπρο­στά και οι προ­ο­πτι­κές ανά­πτυ­ξης δεν είναι τόσο ρόδι­νες όσο προ­σπα­θεί η ΝΔ να τις παρου­σιά­σει. Με δεδο­μέ­νες τις διε­θνείς εξε­λί­ξεις, οι δυσκο­λί­ες του συστή­μα­τος θα μεγαλώνουν.

Οφεί­λου­με, λοι­πόν, να προ­ε­τοι­μα­στού­με καλύ­τε­ρα για συν­θή­κες στις οποί­ες θα οξυν­θούν τα προ­βλή­μα­τα της αστι­κής εξου­σί­ας με τη μία ή την άλλη μορ­φή δια­χεί­ρι­σής της.

Αν δεν γίνου­με σήμε­ρα εμείς πιο ικα­νοί, πιο δεμέ­νοι με τις μάζες, σε συν­θή­κες νέας κρί­σης ο κόσμος δεν θα έρθει εύκο­λα και ανέ­ξο­δα σε μας. Η πεί­ρα από αυτό που ζήσα­με έδει­ξε ότι πολύς κόσμος κλεί­νε­ται στο καβού­κι του, φου­ντώ­νουν ανορ­θο­λο­γι­κές και αντι­δρα­στι­κές θεω­ρί­ες, συντη­ρη­τι­σμός και αυτα­πά­τες, έως και ξανα­βγαί­νουν φασι­στι­κά μορ­φώ­μα­τα και κόμματα.

Τα λέμε όλα αυτά, για­τί πρέ­πει να απο­φύ­γου­με έναν διπλό κίνδυνο:

• Την ενσω­μά­τω­ση σε αυτόν το συσχε­τι­σμό και τελι­κά τον συμ­βι­βα­σμό, την κατά­θε­ση των όπλων.
• Τον υπο­κει­με­νι­σμό, την αντί­λη­ψη ότι η πολι­τι­κή του Κόμ­μα­τος από μόνη της είναι ο απο­κλει­στι­κός και καθο­ρι­στι­κός παρά­γο­ντας για τον κλο­νι­σμό της αστι­κής κυριαρχίας.

Δίνου­με βάρος ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρο από ό,τι σήμε­ρα στην ενδυ­νά­μω­ση της ιδε­ο­λο­γι­κής, πολι­τι­κής και οργα­νω­τι­κής δου­λειάς του Κόμ­μα­τος. Μπο­ρού­με να βελ­τιώ­σου­με αισθη­τά την κατά­στα­ση με σει­ρά μέτρων. Κυρί­ως να βελ­τιω­θεί απο­φα­σι­στι­κά η καθο­δή­γη­ση και των Κομ­μα­τι­κών Ομά­δων.Καθο­δή­γη­ση δεν σημαί­νει μετα­φο­ρά καθη­κό­ντων και εντο­λών, αλλά ενί­σχυ­ση της ευθύ­νης και της πρω­το­βου­λί­ας της κάθε Κομ­μα­τι­κής Ομά­δας και Οργά­νω­σης, κυρί­ως στην οργά­νω­ση και συσπεί­ρω­ση δυνά­με­ων, στη σχε­δια­σμέ­νη δρά­ση για την άνο­δο της ταξι­κής και πολι­τι­κής συνεί­δη­σης, της πάλης. Η ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κή παρέμ­βα­ση πρέ­πει να γίνει βασι­κή πλευ­ρά της καθη­με­ρι­νής πάλης.

📍 Βασικά ζητήματα στην καθοδηγητική μας δουλειά

Μαζί με το σχε­δια­σμό ανοί­γου­με τη συζή­τη­ση για τον βασι­κό μας στό­χο, τη βασι­κή μας απο­στο­λή που θέλου­με να φέρου­με σε πέρας, εστιά­ζου­με σε ζητή­μα­τα που υπάρ­χουν και θα καθο­ρί­σουν την έκβα­ση της μάχης, για την ισχυ­ρο­ποί­η­ση του ΚΚΕ και τον πρω­το­πό­ρο ρόλο του στο κίνη­μα, για την παράλ­λη­λη άνο­δο της πολι­τι­κής μας επιρροής.

Εχου­με να αντι­με­τω­πί­σου­με βασι­κά προ­βλή­μα­τα της καθο­δη­γη­τι­κής μας δου­λειάς, με βάση και όσα εντο­πί­ζου­με με τις Απο­φά­σεις του 20ού Συνεδρίου:

📍Τα αιτήματα δηλαδή πρέπει να υποστηριχθούν ιδεολογικά και πολιτικά, να δουλευτούν περισσότερο, να αναδεικνύουν τη γραμμή συσπείρωσης.

Η πολι­τι­κο­ποί­η­ση και η ιδε­ο­λο­γι­κή δια­πά­λη δεν υπη­ρε­τεί­ται σχη­μα­τι­κά- συν­θη­μα­το­λο­γι­κά και ανε­πε­ξέρ­γα­στα με την αυτού­σια μετα­φο­ρά της κομ­μα­τι­κής, πολι­τι­κής θέσης στον μαζι­κό φορέα.

Ιδιαί­τε­ρη προ­σο­χή χρειά­ζε­ται σήμε­ρα, ώστε να δια­μορ­φώ­νο­νται στε­λέ­χη, μέλη, όργα­να, τα οποία δεν θα ανα­πα­ρά­γουν γενι­κά τα θεω­ρη­τι­κά αξιώ­μα­τα, χωρίς να μπο­ρούν να τα βάλουν στην πρά­ξη, χωρίς να τα δένουν με την πρω­το­πό­ρα δου­λειά στο χώρο που δρουν, στο μαζι­κό κίνη­μα, παντού.

Είναι μονό­δρο­μος. Απαι­τού­νται συν­δυα­σμέ­να μέτρα και από πάνω και από κάτω. Το παρά­δειγ­μα είναι το βασι­κό μέσο δια­παι­δα­γώ­γη­σης και τέτοιο παρά­δειγ­μα πριν από όλους πρέ­πει να δίνουν τα στε­λέ­χη του Κόμ­μα­τος, τα στε­λέ­χη που δρουν στο εργα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνημα.

• Προ­ω­θούν πιο βαθιά πρόσ­δε­ση στον αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κό σχε­δια­σμό στην ευρύ­τε­ρη περιο­χή, με κλει­δί αυτήν την περί­ο­δο τη «Συμ­φω­νία Αμοι­βαί­ας Αμυ­ντι­κής Συνερ­γα­σί­ας» με τις ΗΠΑ. Υπάρ­χουν εξε­λί­ξεις που αγγί­ζουν την πλειο­ψη­φία των κλά­δων. Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κή η δρα­στη­ριό­τη­τα του Αμε­ρι­κα­νού πρέ­σβη που σου­λα­τσά­ρει και ελέγ­χει deals και επι­χει­ρη­μα­τι­κές συμ­φω­νί­ες. Επι­χει­ρούν ανοι­χτή εξα­γο­ρά μαζών εργα­ζο­μέ­νων. Από την πλευ­ρά μας, είναι ανα­γκαίο να δένου­με την παρέμ­βα­σή μας ενά­ντια στο ΝΑΤΟ, ενά­ντια στις αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κές βάσεις, με τη ζωή των εργα­ζο­μέ­νων και τα προ­βλή­μα­τά τους. Για παρά­δειγ­μα, έχουν δια­κη­ρυγ­μέ­νο στό­χο να μετα­τρέ­ψουν ολό­κλη­ρες περιο­χές σε Ζώνες Επεν­δύ­σε­ων Εμπο­ρί­ου και Βιο­μη­χα­νί­ας, όπως τα λιμά­νια σε Αλε­ξαν­δρού­πο­λη, Θεσ­σα­λο­νί­κη, Βόλο, Πάτρα, Αστα­κό κ.α. Δηλα­δή, προ­ω­θούν Ειδι­κές Οικο­νο­μι­κές Ζώνες φορο­λο­γι­κών παρα­δεί­σων και διευ­κο­λύν­σε­ων για το κεφά­λαιο και ταυ­τό­χρο­να εξαί­ρε­σης από την εφαρ­μο­γή και της ελά­χι­στης προ­στα­σί­ας για τους εργαζόμενους.
• Επι­διώ­κουν δια­τή­ρη­ση της φτη­νής εργα­τι­κής δύνα­μης, ως ακρο­γω­νιαί­ου λίθου για την αύξη­ση της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας. Σε αυτό το πλαί­σιο εντάσ­σο­νται η προ­ω­θού­με­νη κατάρ­γη­ση των Συλ­λο­γι­κών Συμ­βά­σε­ων Εργα­σί­ας, η παρα­πέ­ρα ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του Ασφα­λι­στι­κού, η επέ­κτα­ση της «ευε­λι­ξί­ας». Το γεγο­νός αυτό δεν απο­κλεί­ει σε επι­χει­ρή­σεις, ειδι­κό­τη­τες, νέα τμή­μα­τα να δοθούν ατο­μι­κά καλύ­τε­ρες αμοι­βές, όμως η γενι­κή κατεύ­θυν­ση είναι η συμπί­ε­ση του μέσου μισθού.
• Τα δύο νομο­σχέ­δια που ψηφί­στη­καν από την κυβέρ­νη­ση της ΝΔ για το «επι­τε­λι­κό κρά­τος» και την «ψηφια­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση», δεί­χνουν τη συνέ­χεια στις δομι­κές μεταρ­ρυθ­μί­σεις στο αστι­κό κρά­τος που εξυ­πη­ρε­τούν με τον καλύ­τε­ρο δυνα­τό τρό­πο τις ανά­γκες του κεφαλαίου.
• Ιεραρ­χούν την τόνω­ση κλά­δων στρα­τη­γι­κής σημα­σί­ας (Μετα­φο­ρές, ΑΠΕ, Δια­χεί­ρι­ση Απορ­ριμ­μά­των, Σύγ­χρο­νες Κατα­σκευ­ές), λαμ­βά­νο­ντας υπό­ψη και το στό­χο της γεω­πο­λι­τι­κής ανα­βάθ­μι­σης (π.χ. ο σχε­δια­σμός για μεγά­λη τεχνι­κή βάση των ΗΠΑ).
• Προ­ω­θούν νέες φορο­λο­γι­κές ελα­φρύν­σεις, ενώ την ίδια ώρα «τρέ­χουν» οι εξε­λί­ξεις στις τρά­πε­ζες για τη δια­χεί­ρι­ση των «κόκ­κι­νων» δανεί­ων, οι αντι­θέ­σεις για τη νέα επι­χει­ρη­μα­τι­κή δανειο­δό­τη­ση. Το ορα­τό, για το οποίο πρέ­πει να είμα­στε σε ετοι­μό­τη­τα παντού, είναι οι πλει­στη­ρια­σμοί και οι κατα­σχέ­σεις σε βάρος εργα­τι­κών — λαϊ­κών νοικοκυριών.

Εχου­με ένα καλό παρά­δειγ­μα για το πώς πρέ­πει να παρα­κο­λου­θού­με όλα τα παρα­πά­νω και να παρεμ­βαί­νου­με, το οποίο χρειά­ζε­ται ακό­μα περισ­σό­τε­ρο να αξιο­ποι­ή­σου­με ως πεί­ρα που απο­κτή­θη­κε. Είναι η πολύ­μορ­φη προ­ε­τοι­μα­σία και δρα­στη­ριό­τη­τα που ανα­πτύ­ξα­με με αφορ­μή τα περι­βό­η­τα «ανα­πτυ­ξια­κά συνέ­δρια» του ΣΥΡΙΖΑ. Οι επε­ξερ­γα­σί­ες μας, οι στό­χοι πάλης που τέθη­καν, είναι μπού­σου­λας, εμπλου­τι­σμέ­να φυσι­κά με ό,τι και­νούρ­γιο βγαίνει.

Για­τί επι­μέ­νου­με σε αυτό το ζήτη­μα; Δεν μπο­ρού­με να οργα­νώ­σου­με την πάλη μόνο με τις συνέ­πειες της κυβερ­νη­τι­κής πολι­τι­κής της ΝΔ. Κάτι τέτοιο θα έστελ­νε κόσμο στη λογι­κή του «μικρό­τε­ρου κακού», την οποία καλ­λιερ­γεί και ο ΣΥΡΙΖΑ. Οργα­νώ­νου­με την πάλη με βάση τους διεκ­δι­κη­τι­κούς μας στό­χους, που βρί­σκο­νται στην αντί­πε­ρα όχθη της κοι­νής στρα­τη­γι­κής ΝΔ — ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστι­κών κομμάτων.

Επι­πλέ­ον, παρα­κο­λου­θού­με και παρεμ­βαί­νου­με σημαί­νει ότι ξεπερ­νά­με και απλοϊ­κές ερμη­νεί­ες του στιλ ότι «η ΝΔ θα παίρ­νει αντι­λαϊ­κά μέτρα και ο κόσμος θα ξεση­κώ­νε­ται». Και η ΝΔ έχει ικα­νό­τη­τα στη χει­ρα­γώ­γη­ση και εμπει­ρία μεγά­λη, είναι το πιο παλιό και με συνέ­χεια κόμ­μα της αστι­κής τάξης.

📍 Απαιτείται να γίνουμε ικανότεροι στη διαπάλη ως βασική πλευρά της καθημερινής δουλειάς, πατώντας και πάνω σε προβλήματα που προκύπτουν, που κινητοποιούν με την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών.

Ανα­σύ­ντα­ξη σημαί­νει αλλα­γή συσχε­τι­σμού. Το κίνη­μα δεν θα ανα­συ­ντα­χθεί μόνο του, όπως έχου­με εμείς θέσει το περιε­χό­με­νο της ανα­σύ­ντα­ξης, ούτε θα το ανα­συ­ντά­ξουν οι εργα­το­πα­τέ­ρες των αστι­κών κομ­μά­των. Ανα­σύ­ντα­ξη σημαί­νει είσο­δος στην οργά­νω­ση και την πάλη νέων εργα­ζο­μέ­νων, νέων τμη­μά­των της εργα­τι­κής τάξης, που δου­λεύ­ουν σήμε­ρα με τους πιο άθλιους όρους, σημαί­νει από­σπα­ση δυνά­με­ων. Με αυτό το πρί­σμα πρέ­πει να προ­σεγ­γί­σου­με και να δώσου­με τη μάχη των πολ­λών αρχαι­ρε­σιών του επό­με­νου διαστήματος.

Το άρθρο που δημο­σιεύ­ε­ται στην ΚΟΜΕΠ που κυκλο­φο­ρεί, για τα Εργα­τι­κά Κέντρα, μπο­ρεί να αξιο­ποι­η­θεί για τον καλύ­τε­ρο εξο­πλι­σμό των δυνά­με­ών μας γύρω από αυτά τα θέματα.

📍  Στο επίκεντρο η διεύρυνση του ΠΑΜΕ με νέες δυνάμεις

Παίρ­νου­με σοβα­ρά υπό­ψη μας τα σοβα­ρά αυτά καθο­δη­γη­τι­κά προ­βλή­μα­τα για την παρέμ­βα­ση που ήδη έχου­με ξεκι­νή­σει, με αιχ­μή το αντι­λαϊ­κό πολυ­νο­μο­σχέ­διο της κυβέρνησης.

Μέσα σε αυτήν τη δύσκο­λη περί­ο­δο, είναι μεγά­λη επι­τυ­χία να σπά­σου­με τη σιγή νεκρο­τα­φεί­ου με σχέ­διο και απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα. Μέσα από τη μάχη για να δοθεί ηχη­ρή απερ­για­κή απά­ντη­ση, φάνη­καν ξανά οι δυνα­τό­τη­τες να κατο­χυ­ρω­θούν οι κομ­μου­νι­στές στην πρά­ξη ως ο πραγ­μα­τι­κός οργα­νω­τής της πάλης των εργα­ζο­μέ­νων, ο οργα­νω­τής που έχει και τη γραμ­μή και τη θέλη­ση και την πραγ­μα­τι­κή πρό­τα­ση για τη διέξοδο.

Το ΠΑΜΕ, αυτή η σημα­ντι­κή κατά­κτη­ση που δημιουρ­γή­θη­κε πριν από 20 χρό­νια ως συσπεί­ρω­ση Σωμα­τεί­ων, Εργα­τι­κών Κέντρων, Ομο­σπον­διών, Επι­τρο­πών Αγώ­να και συν­δι­κα­λι­στών με γραμ­μή αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή, είναι ανά­γκη να ηγη­θεί ξανά μιας μεγά­λης πρω­το­βου­λί­ας μέσα στο κίνη­μα. Το κάλε­σμά του και οι πρω­το­βου­λί­ες που παίρ­νει να συν­δε­θούν με τη διεύ­ρυν­σή του με νέες δυνάμεις.

Το σύν­θη­μα «Ενω­τι­κός μαζι­κός, ταξι­κός αγώ­νας, για σύγ­χρο­νες συν­θή­κες δου­λειάς και αμοι­βής, δου­λειά με δικαιώ­μα­τα» υπη­ρε­τεί ακρι­βώς αυτόν το στό­χο. Αυτό όμως εμείς δεν θέλου­με να μεί­νει μόνο ένα σύν­θη­μα, αλλά να εκφρα­στεί με συγκε­κρι­μέ­νη, προ­σω­πο­ποι­η­μέ­νη και κατα­με­ρι­σμέ­νη δου­λειά στο σχε­δια­σμό των Κομ­μα­τι­κών Ομά­δων, κατα­γε­γραμ­μέ­νους στό­χους μέσα στο κίνη­μα και σε κάθε κλάδο.

Σημαντικά συμπεράσματα από τη μάχη απέναντι στον εργατοπατερισμό

Η μάχη που δώσα­με απέ­να­ντι στον εργα­το­πα­τε­ρι­σμό όλο τον Σεπτέμ­βρη, για να σπά­σει το κλί­μα ανα­μο­νής και μετε­κλο­γι­κής «παγω­μά­ρας», για να συγκρο­τη­θεί απερ­για­κό μέτω­πο ενά­ντια στο αντι­λαϊ­κό πολυ­νο­μο­σχέ­διο, μέτω­πο που με αντι­κομ­μου­νι­στι­κή υστε­ρία και λύσ­σα πολέ­μη­σαν οι εργα­το­πα­τέ­ρες, μας δίνει μια σει­ρά από σημα­ντι­κά συμπεράσματα:

α) Υπάρ­χει κόσμος στα Διοι­κη­τι­κά Συμ­βού­λια και τα Συν­δι­κά­τα που δεν συμ­φω­νεί μαζί μας, δια­τη­ρεί δια­φω­νί­ες, είναι επι­φυ­λα­κτι­κός. Ομως, παράλ­λη­λα, κατα­νο­εί πως αν οι δυνά­μεις μας δεν μπουν μπρο­στά δεν θα κου­νη­θεί φύλ­λο. Δεν περι­μέ­νει ούτε από τη ΓΣΕΕ, ούτε από την ΑΔΕΔΥ και τις ηγε­σί­ες τους να οργα­νώ­σουν, να κου­νή­σουν το μικρό τους δαχτυ­λά­κι. Υπάρ­χουν άνθρω­ποι που ξέρουν το ρόλο των συγκε­κρι­μέ­νων ηγε­σιών και κρα­τούν απο­στά­σεις, είτε παρα­μέ­νουν εγκλω­βι­σμέ­νοι — δεσμευ­μέ­νοι, είτε κρα­τούν μια στά­ση ανα­μο­νής. Προ­σβλέ­πουν στο ΠΑΜΕ και την ίδια στιγ­μή δια­τη­ρούν προ­κα­τα­λή­ψεις. Δεν είναι έτοι­μοι να έρθουν με το ΠΑΜΕ για­τί έχουν υιο­θε­τή­σει την προ­πα­γάν­δα ότι το ΠΑΜΕ είναι το ΚΚΕ στα συν­δι­κά­τα, ότι αυτά ταυ­τί­ζο­νται. Δεν βάζου­με απέ­να­ντι αυτούς τους ανθρώ­πους, ανα­ζη­τού­με τρό­πους συσπεί­ρω­σης, κοι­νής δρά­σης, ώστε και μέσα από την ίδια τους την πεί­ρα και την πολι­τι­κή μας παρέμ­βα­ση να συμπο­ρεύ­ο­νται με σταθερότητα.

β) Ανα­δεί­χθη­κε το γεγο­νός ότι ο αντί­πα­λος έχει σοβα­ρές αδυ­να­μί­ες. Υπάρ­χει σχε­τι­κή ρευ­στό­τη­τα, όπως και στο αστι­κό πολι­τι­κό σύστη­μα. Εδώ μάλι­στα είναι μεγα­λύ­τε­ρη, για­τί ο ΣΥΡΙΖΑ, που είναι πλέ­ον ο βασι­κός φορέ­ας της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας, έχει πολύ λίγες δυνά­μεις και παρα­μέ­νει ισχυ­ρή η ΠΑΣΚΕ, με ανα­φο­ρά στο συρ­ρι­κνω­μέ­νο πλέ­ον ΠΑΣΟΚ. Αυτό θα αλλά­ξει και στο εργα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα, όμως όχι ευθύ­γραμ­μα και όχι χωρίς πίσω — μπρος.

Χρειά­ζε­ται να εκτι­μή­σου­με σοβα­ρά και αντι­κει­με­νι­κά τη δου­λειά μας σε αυτήν τη φάση. Στις 24 Σεπτέμ­βρη πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε γενι­κή απερ­γία σε ιδιω­τι­κό και δημό­σιο τομέα, με την ηγε­σία της ΓΣΕΕ απέ­να­ντι, να την πολε­μά­ει με φανα­τι­σμό, εξαι­τί­ας της συμ­φω­νί­ας που είχε να μην κου­νη­θεί φύλ­λο. Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κά τα πρώ­τα δελ­τία Τύπου της ΓΣΕΕ και των φερέ­φω­νων του ΣΥΡΙΖΑ: Οτι εξαι­τί­ας του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ δεν έγι­νε Συνέ­δριο της ΓΣΕΕ, η προ­σω­ρι­νή διοί­κη­ση στε­ρεί­ται το όπλο της γενι­κής απερ­γί­ας κι έτσι τα μέτρα της κυβέρ­νη­σης Μητσο­τά­κη θα περά­σουν χωρίς αντι­στά­σεις. Είχαν και τον τίτλο «ταγκό για δύο»…

📍 Μάχες κρίσιμες για τη συνέχεια

Η απερ­γία που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στις 24 Σεπτέμ­βρη, όπως και η νέα απερ­γία στις 2 Οκτώ­βρη, έχουν μεγά­λη σημα­σία για τη δια­μόρ­φω­ση καλύ­τε­ρου κλί­μα­τος για τη συνέχεια:

α) Δίνε­ται στην κυβέρ­νη­ση η πρώ­τη ηχη­ρή απά­ντη­ση με το όπλο που πάει να περιο­ρί­σει, δηλα­δή από τα ίδια τα Συν­δι­κά­τα και την απερ­γία. Η μάχη δίνε­ται με όρους κλι­μά­κω­σης, πλα­τιάς ενη­μέ­ρω­σης των εργα­ζο­μέ­νων, δεν είναι μια του­φε­κιά τη μέρα ψήφι­σης του πολυνομοσχεδίου.

β) Το ΠΑΜΕ και ειδι­κό­τε­ρα οι κομ­μου­νι­στές μέσα στο εργα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα επι­βε­βαιώ­νουν ξανά, αμέ­σως μετά τις εκλο­γές, ποιος είναι ο οργα­νω­τής του αγώ­να, ότι είναι το απο­κού­μπι των εργα­ζο­μέ­νων. Ταυ­τό­χρο­να, η γραμ­μή που βάζου­με στο κίνη­μα είναι ένα πρώ­το πλήγ­μα στα διά­φο­ρα «αντι­δε­ξιά μέτω­πα» που απερ­γά­ζο­νται για την ενί­σχυ­ση του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αστοί έχουν ταξι­κό κρι­τή­ριο. Δεν είναι τυχαίο το μπα­ράζ άρθρων στον Τύπο, ηλε­κτρο­νι­κό και έντυ­πο: «Καβγάς ΠΑΜΕ — ΓΣΕΕ για τις ημε­ρο­μη­νί­ες», «Απερ­γία από ΕΚΑ — ΑΔΕΔΥ — ΠΑΜΕ», «Τα Συν­δι­κά­τα θα συγκε­ντρω­θούν στην Κλαυθ­μώ­νος. Ξεχω­ρι­στή συγκέ­ντρω­ση κάνει το ΠΑΜΕ στα Προ­πύ­λαια». Σαν να είναι δηλα­δή το ΠΑΜΕ κάτι έξω από τα Συν­δι­κά­τα, σαν να είναι μια κομ­μα­τι­κή παρά­τα­ξη που τσα­κώ­νε­ται με τη ΓΣΕΕ για καρέ­κλες και θέσεις…

γ) Η επι­τυ­χία των απερ­για­κών μαχών μπο­ρεί να μεγα­λώ­σει τα ρήγ­μα­τα στις άλλες δυνά­μεις, να δημιουρ­γή­σει προ­ϋ­πο­θέ­σεις για να δοθεί με καλύ­τε­ρους όρους η μάχη στα Συνέ­δρια μεγά­λων Ομο­σπον­διών και Εργα­τι­κών Κέντρων, μπρο­στά στο Συνέ­δριο της ΓΣΕΕ, με τη βασι­κή προ­ϋ­πό­θε­ση ότι αυτά θα φτά­σουν στους χώρους δου­λειάς, σε εργα­τι­κές γει­το­νιές, θα γίνει πλα­τιά δου­λειά ενη­μέ­ρω­σης. Αν αυτή η αντι­πα­ρά­θε­ση μεί­νει μόνο στους «μυη­μέ­νους», οι δυνα­τό­τη­τες για απε­γκλω­βι­σμό εργα­ζο­μέ­νων από κάτω θα μεί­νουν ανεκμετάλλευτες.

Ρίχνου­με μεγά­λο βάρος για την επι­τυ­χία της σύσκε­ψης της Γραμ­μα­τεί­ας Αττι­κής του ΠΑΜΕ στην Αθή­να στις 30 Σεπτέμ­βρη, ανοί­γου­με συνο­λι­κά συζή­τη­ση και συσπεί­ρω­ση ως απά­ντη­ση στο ερώ­τη­μα «Τι κίνη­μα θέλου­με;». Η ίδια η επί­θε­ση της κυβέρ­νη­σης δίνει δυνα­τό­τη­τα καλύ­τε­ρα να ανοί­ξει αυτή η συζήτηση.

Για τη συνέ­χεια, μαζί με τη μάχη ενά­ντια στο αντι­λαϊ­κό πολυ­νο­μο­σχέ­διο, ιεραρ­χού­με μια σει­ρά μεγά­λα μέτω­πα: Το Ασφα­λι­στι­κό. Την πάλη ενά­ντια σε πλει­στη­ρια­σμούς και κατα­σχέ­σεις σε βάρος εργα­τι­κών — λαϊ­κών νοι­κο­κυ­ριών. Τον αγώ­να ενά­ντια στις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις της ΔΕΗ και των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ. Το μέτω­πο της Υγεί­ας. Τα ζητή­μα­τα των υπο­δο­μών, της δια­χεί­ρι­σης των απορ­ριμ­μά­των, της αντι­πλημ­μυ­ρι­κής και αντι­σει­σμι­κής θωρά­κι­σης, θέμα­τα σημα­ντι­κά για την Κοι­νω­νι­κή Συμ­μα­χία, την κοι­νή δράση.