Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΓΣΕΕ: «…Οι κομμουνισταί και εις το μέλλον δεν έχουν θέσιν εις τας εργατικάς όργανώσεις και κάθε προσπάθεια διεισδύσεως των πρέπει να αντιμετωπιστεί δραστηρίως και αποφασιστικώς..» (ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ)

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Η κατά­στα­ση στον συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα της μετα­κα­το­χι­κής περιό­δου, φέρει τη γενι­κό­τε­ρη σφρα­γί­δα των κοι­νω­νι­κών – πολι­τι­κών εξε­λί­ξε­ων της εποχής.

Τι προηγήθηκε

Στις 1 — 7 Μάρ­τη 1946, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε το 8ο Συνέ­δριο της ΓΣΕΕ, στο οποίο ψήφι­σαν 1.436 από τους 1.790 αντι­προ­σώ­πους (η παρά­τα­ξη του Μακρή απεί­χε από το Συνέ­δριο), οι οποί­οι εκπρο­σω­πού­σαν 258.000 εργα­ζό­με­νους. Για την 7μελή Εκτε­λε­στι­κή Επι­τρο­πή εκλέ­χθη­καν 5 στε­λέ­χη του ΕΡΓΑΣ-(Εργατικός Αντι­φα­σι­στι­κός Συνα­σπι­σμός που ιδρύ­θη­κε τον Απρί­λη του 1945) (Μήτσος Παπα­ρή­γας, Κώστας Θέος, Γιώρ­γης Δημη­τρί­ου, Νίκος Αρα­μπα­τζής και Στα­μά­της Μαστρο­γιαν­νά­κος) και οι Δημή­τρης Στρα­τής και Γιάν­νης Καλο­μοί­ρης (οι παρα­τά­ξεις τους συμ­με­τεί­χαν σε κοι­νό ψηφο­δέλ­τιο με τον ΕΡΓΑΣ).

Όμως αυτή η νίκη «δεν άρε­σε» για άλλη μια φορά, το αστι­κό κρά­τος που παρε­νέ­βη για να αντι­με­τω­πί­σει αυτήν τη φορά τη σαρω­τι­κή νίκη του ΕΡΓΑΣ. Έτσι τον Ιού­νη του 1946, το Συμ­βού­λιο της Επι­κρα­τεί­ας ακύ­ρω­σε το 8ο Συνέ­δριο της ΓΣΕΕ. Στις 25 Ιού­λη 1946, η εκλεγ­μέ­νη διοί­κη­ση απο­λύ­ε­ται. Μέχρι τον Ιού­λη του 1947 είχαν συλ­λη­φθεί όλοι οι εκλεγ­μέ­νοι συν­δι­κα­λι­στές. Πρώ­τος, ο εκλεγ­μέ­νος γενι­κός γραμ­μα­τέ­ας της ΓΣΕΕ Μήτσος Παπα­ρή­γας, που τελι­κά δολο­φο­νή­θη­κε στις 22 Φλε­βά­ρη του 1949 στα μπου­ντρού­μια της Γενι­κής Ασφά­λειας στην Μπουμπουλίνας.

Στις 28 Μάρ­τη 1948 πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε το 9ο Συνέ­δριο της ΓΣΕΕ  που οργα­νώ­θη­κε από τους πρά­κτο­ρες του κεφα­λαί­ου Φώτη Μακρή (επι­κε­φα­λής της ΕΡΕΠ και βου­λευ­τής του Λαϊ­κού Κόμ­μα­τος), Δ. Θεο­χα­ρί­δη (επι­κε­φα­λής του Εθνι­κού Μετώ­που Εργα­ζο­μέ­νων, ΕΜΕ), Γιάν­νη Πασιαν­τζή, Αρι­στεί­δη Δημη­τρά­το (υπουρ­γό της 4ης Αυγού­στου) και τον Αμε­ρι­κα­νό Ιρβινγκ Μπρά­ουν (ηγέ­τη των αντι­κομ­μου­νι­στι­κών αμε­ρι­κα­νι­κών συν­δι­κά­των American Federation of Labor). Παρό­ντες ήταν και αντι­προ­σω­πεί­ες των πρε­σβειών ΗΠΑ και Μ. Βρετανίας.Το Συνέ­δριο τελεί­ω­σε εκλέ­γο­ντας γενι­κό γραμ­μα­τέα τον Φ. Μακρή.

Το Ντοκουμέντο

Το ντο­κου­μέ­ντο έχει ημε­ρο­μη­νία 25/10/1949 (δηλα­δή ο ένο­πλος αγώ­νας του ΔΣΕ έχει στα­μα­τή­σει….) και είναι εγκύ­κλιος της ΓΣΕΕ με τον χαρα­κτη­ρι­σμό «Απο­λύ­τως Εμπι­στευ­τι­κή» και απευ­θύ­νε­ται «προς τους Προ­έ­δρους των Εργα­τι­κών Κέντρων και Γεν. Γραμ­μα­τείς των Ομο­σπον­διών». Από την ανά­γνω­σή του προ­κύ­πτει αφε­νός ο διαρ­κής φόβος που προ­κα­λεί γενι­κό­τε­ρα στον εργο­δο­τι­κό-κυβερ­νη­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό η παρου­σία ταξι­κών συν­δι­κα­λι­στών και αφε­τέ­ρου η προ­σπά­θεια να εμπο­δί­σουν την παρου­σία τους στο μέλ­λον , ακό­μη και μετά τη στρα­τιω­τι­κή ήττα του ΔΣΕ και τις πολύ­μορ­φες διώ­ξεις του ΚΚΕ την περί­ο­δο αυτή. Βρί­σκε­ται σε ιδιω­τι­κή συλ­λο­γή στα ΓΑΚ Ν. Ημαθίας

Γρά­φει συγκεκριμένα:

« Συνά­δελ­φοι

Ορι­σμέ­ναι πλη­ρο­φο­ρί­αι συγκε­ντρω­θεί­σαι εις την ΓΣΕΕ απο­κα­λύ­πτουν ότι οι κομ­μου­νι­σταί, αφού υπέ­στη­σαν ήταν επί του στρα­τιω­τι­κού τομέ­ως, απε­φά­σι­σαν να στρα­φούν προς τας συν­δι­κα­λι­στι­κάς οργα­νώ­σεις διά να δημιουρ­γή­σουν εκεί εστί­ας αντε­θνι­κής και αντι­συν­δι­κα­λι­στι­κής συνωμοσίας. 

Αντι­λαμ­βά­νε­σθε ότι ο αγών ο οποί­ος ανε­λή­φθη πρό 4 ετών διά την εκκα­θά­ρι­σιν των οργα­νώ­σε­ων της τάξε­ως μας από τους κομ­μου­νι­στάς και ο οποί­ος, διε­ξή­χθη με αυτυ­σί­αν και επι­μο­νήν, στε­φθείς τελι­κώς υπό πλή­ρους επι­τυ­χί­ας, δεν είναι δυνα­τόν να εγκα­τα­λει­φθή. Η εργα­τι­κή τάξις έχει πολ­λούς λόγους διά τους οποί­ους δεν δύνα­ται να δεχθή εις τους κόλ­πους των συν­δι­κα­λι­στι­κών οργα­νώ­σε­ων τους κομ­μου­νι­στάς, διό­τι θα απε­τέ­λη εσχά­την πλά­νην να νομι­σθή ότι με την συντρι­βήν του συμ­μο­ρι­τι­σμού πρέ­πει να επι­τρα­πή εις τους κομ­μου­νι­στάς η δρά­σις εις το σημα­ντι­κόν όργα­νον του συν­δι­κα­λι­σμού, με το οποί­ον πρό­κει­ται να διε­ξά­γω­μεν τους αγώ­νας μας δια την δικαί­ω­σιν των αιτη­μά­των μας.

Συνε­πώς οι κομ­μου­νι­σταί και εις το μέλ­λον δεν έχουν θέσιν εις τας εργα­τι­κάς οργα­νώ­σεις και κάθε προ­σπά­θεια διεισ­δύ­σε­ως των πρέ­πει να αντι­με­τω­πί­ζε­ται δρα­στη­ρί­ως και απο­φα­σι­στι­κώς. Εχο­μεν καθή­κον να περι­φρου­ρή­σω­μεν ως κόρην οφθαλ­μού τας εθνι­κάς εργα­τι­κάς μας οργα­νώ­σεις και να ολο­κλη­ρώ­σω­μεν τας προ­σπά­θεί­ας μας δια την ανα­συ­γκρό­τη­σιν του συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­μα­τος επί τη βάσει της μέχρι τού­δε πεί­ρας μας.

Οι κομ­μου­νι­σταί θα επι­διώ­ξουν να μετα­φέ­ρουν την αντε­θνι­κήν δρά­σιν των αντί πάσης θυσί­ας εις τον συν­δι­κα­λι­στι­κόν τομέα. Διό­τι εκεί ελπί­ζουν να εύρουν το νέον υλι­κόν το οποί­ον να χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν εν δεδο­μέ­νη στιγ­μή κατά της Ελλά­δος. Θα προ­φα­σι­σθουν ότι αγω­νί­ζο­νται διά την ικα­νο­ποί­η­σιν των εργα­τι­κών αιτη­μά­των και διά την απο­κα­τά­στα­σιν της κοι­νω­νι­κής δικαιο­σύ­νης. Εν τού­τοις εκμε­ταλ­λευό­με­νοι τας τρα­γι­κάς συν­θή­κας ζωής των εργα­ζο­μέ­νων, διά τας οποί­ας εν τού­τοις ευθύ­νο­νται κυρί­ως αυτοί, διό­τι επε­δί­ω­ξαν να ματαιώ­σουν οιαν­δή­πο­τε προ­σπά­θειαν ανοι­κο­δο­μή­σε­ως της χώρας, νομί­ζουν ότι θα παρα­σύ­ρουν τους εργα­ζό­με­νους. Δεν πρέ­πει να τους δώσω­μεν την ευκαι­ρί­αν πραγ­μα­το­ποι­ή­σε­ως των βλέ­ψε­ών των και συνι­στώ­μεν άγρυ­πνον παρα­κο­λού­θη­σιν της δρά­σε­ως παντός υπό­πτου στοι­χεί­ου, το οποί­ον εξυ­πη­ρε­τεί τας κομου­νι­στι­κάς επι­δώ­ξεις. Και να μας ανα­φέ­ρε­τε συγκε­κρι­μέ­νως ποια πρό­σω­πα απο­τε­λούν κίν­δυ­νον διά την υπό­στα­σιν του συν­δι­κα­λι­στι­κού μας κινή­μα­τος και εις ποί­ας εργα­τι­κάς οργα­νώ­σεις επει­σήλ­θον και ήρχι­σαν να δρουν με τους ανω­τέ­ρω αντι­κει­με­νι­κούς σκο­πούς και υπό τον μαν­δύα ποί­ας αντι­λή­ψε­ως εμφα­νί­ζο­νται (σοσια­λι­σταί, Τσουδερικοί..)

Θεω­ρού­μεν επι­βε­βλη­μέ­νον να επι­στή­σω­μεν την προ­σο­χήν όλων των ηγου­μέ­νων της συν­δι­κα­λι­στι­κής μας κινή­σε­ως επί της σημα­σί­ας της πιστής τηρή­σε­ως του καθο­ρι­σμέ­νου σκο­πού και ανα­μέ­νω­μεν το ταχύ­τε­ρον τας αιτου­μέ­νας πλη­ρο­φο­ρί­ας εντε­λώς αντι­κει­με­νι­κάς προς κατα­τό­πι­σίν μας

Με συνα­δελ­φι­κους χαιρετισμούς

Ο Γεν. Γραμματεύς»

_________________________________________________________________________________________________

Αλέκος Α. Χατζηκώστας  Δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας «Η Άλλη Άποψη της Ημαθίας» και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, περιοδικά και site εδώ και δεκαετίες, ενώ έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις σε μια σειρά ιστορικά συνέδρια και ημερίδες. Έχει εκδώσει 7 βιβλία και συμμετέχει σε συλλογικούς τόμους.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο