Γ. Μαργαρίτης: «Η συζήτηση πάνω σε θέσεις του ΚΚΕ είναι θεμιτή. Ο χυδαίος αντικομμουνισμός και η αντι-ΚΚΕ υστερία, όχι»

Αντι­γρά­φου­με από το Facebook του Γιώρ­γου Μαρ­γα­ρί­τη, ομότ. Καθη­γη­τή Σύγ­χρο­νης Ιστο­ρί­ας ΑΠΘ.

Μια τελευ­ταία παρατήρηση

Ούτε εγώ προ­σω­πι­κά, ούτε κανέ­νας φίλος του ΚΚΕ, ούτε το ίδιο το ΚΚΕ υπο­θέ­τω (όπως το απέ­δει­ξε και η δήλω­ση του σ. Κου­τσού­μπα) δεν έχουν (έχου­με) πρό­βλη­μα να συζη­τή­σου­με τις θέσεις του ΚΚΕ και τις συγκε­κρι­μέ­νες απο­φά­σεις και πρά­ξεις του.

Στην εδώ περί­πτω­ση ‑του επι­δό­μα­τος των 600 ευρώ- υπήρ­ξε όμως ένας πραγ­μα­τι­κός συντο­νι­σμέ­νος ξεση­κω­μός από όλο τον λεγό­με­νο “υπε­ρα­ρι­στε­ρό” πολι­τι­κό χώρο όχι για να κρί­νει το ΚΚΕ στο συγκε­κρι­μέ­νο ζήτη­μα, αλλά για να το κατα­κρί­νει συνο­λι­κά, να το χαρα­κτη­ρί­σει αντε­πα­να­στα­τι­κό (οι πού­ροι “αρι­στε­ροί” κατέ­χουν βλέ­πε­τε απο­κλει­στι­κά τα αξιο­λο­γι­κά κρι­τή­ρια της επα­να­στα­τι­κό­τη­τας), να το απα­ξιώ­σει, να το συκο­φα­ντή­σει και να γενι­κεύ­σει υπο­στη­ρί­ζο­ντας ότι η ύπαρ­ξη του ΚΚΕ απο­τε­λεί την πρώ­τη και κύρια τρο­χο­πέ­δη στην κατεύ­θυν­ση της επανάστασης.

Η συζή­τη­ση πάνω σε θέσεις του ΚΚΕ είναι θεμι­τή. Ο χυδαί­ος αντι­κομ­μου­νι­σμός και η αντι-ΚΚΕ υστε­ρία, όχι.

Οπωσ­δή­πο­τε όμως οι αντι­δρά­σεις των εν λόγω “υπε­ρε­πα­να­στα­τών” είναι ενδει­κτι­κές της γενι­κό­τε­ρης παθο­λο­γί­ας του δήθεν “πέραν του ΚΚΕ” “αρι­στε­ρού” χώρου. Ενώ ο γενι­κός χαρα­κτή­ρας τους είναι εντυ­πω­σια­κά ευμε­τά­βλη­τος (π.χ. συνερ­γα­σία ή απο­δο­χή του ΣΥΡΙΖΑ από πολ­λές συνι­στώ­σες του χώρου) η μόνη στα­θε­ρά που τους χαρα­κτη­ρί­ζει είναι τα αντι-ΚΚΕ ανα­κλα­στι­κά. Ας το σκε­φτούν όσοι γοη­τεύ­ο­νται από τα “παχιά λόγια” του χώρου.

Η δε σοβα­ρή συζή­τη­ση για την στά­ση των κομ­μου­νι­στών απέ­να­ντι στα σώμα­τα ασφα­λεί­ας και στις ένο­πλες δυνά­μεις του αστι­κού χώρου δεν είναι δυνα­τό να γίνει μέσα σε συν­θή­κες απο­μεί­ω­σης της σοβα­ρό­τη­τάς της. Η εμμο­νή του “υπε­ρα­ρι­στε­ρού” χώρου με το ΚΚΕ απο­κλεί­ει την οποια­δή­πο­τε σοβα­ρή συζή­τη­ση — όχι μόνο πάνω σε αυτό το ζήτη­μα. Όταν για τα πάντα όλα ευθύ­νε­ται το κακό ΚΚΕ τότε, ο καθέ­νας το κατα­λα­βαί­νει, δεν υπάρ­χει χώρος για όποια συζή­τη­ση. Όταν κάποιοι υπο­στη­ρί­ζουν ότι το ΚΚΕ ψήφι­σε την εν λόγω τρο­πο­λο­γία για να κερ­δί­ζει ψήφους αστυ­νο­μι­κών ή για­τί είναι υπέρ της κατα­στο­λής (που συνή­θως στρέ­φε­ται ενα­ντί­ον του), τι απο­μέ­νει για να συζητηθεί;

Η κοι­νή λογι­κή λέει ότι δεν είναι προς το συμ­φέ­ρον του εργα­τι­κού κινή­μα­τος η απο­μό­νω­ση ‑εκτός κοι­νω­νί­ας- του προ­σω­πι­κού των κατα­σταλ­τι­κών δυνά­με­ων ασφα­λεί­ας του αστι­κού κρά­τους (ή όποιου κρά­τους). Αυτό το επι­διώ­κει η κυρί­αρ­χη τάξη ώστε να απο­τε­λεί αυτή και μόνο αυτή το μόνο έρει­σμα των ανθρώ­πων αυτών. Το από­λυ­το αφε­ντι­κό τους. Τη μόνη σύν­δε­σή τους με τον κόσμο.

Αντί­θε­τα η αρι­στε­ρά προ­σπα­θεί να τους κρα­τή­σει εντός του κοι­νω­νι­κού χώρου, κάνο­ντας τους μετό­χους των προ­βλη­μά­των που ο τελευ­ταί­ος αντι­με­τω­πί­ζει. Είναι ο μόνος τρό­πος για να αμβλύ­νει τον κατα­σταλ­τι­κό ‑εργα­λεια­κό- χαρα­κτή­ρα τους.

Παρα­κα­λώ δε σε τυχόν σχό­λια στην παρού­σα ανάρ­τη­ση να απο­φευ­χθούν τα “τσι­τά­τα”. Την δική μας επα­νά­στα­ση δεν θα την κάνει ο Λένιν. Θα την κάνου­με εμείς. Ας σκε­φτού­με με το δικό μας μυα­λό… στην περί­πτω­ση που έχουμε!