Δέκα ακόμη λιμάνια μας εκχωρούνται στο μεγάλο κεφάλαιο

Επι­μέ­λεια  Ομά­δα ¡H.lV.S! //

Αυτές τις μέρες είναι και πάλι στο προ­σκή­νιο, μέσα από ειδή­σεις καρ­μπόν των αστι­κών ηλε­κτρο­νι­κών και μη ΜΜΕ η «αξιο­ποί­η­ση των περι­φε­ρεια­κών λιμέ­νων της χώρας». Στον αντί­πο­δα η ανα­κοί­νω­ση της ΚΕ του ΚΚΕ, που με τίτλο «η εκχώ­ρη­ση λιμα­νιών εντάσ­σε­ται στην πολι­τι­κή σημαιο­φό­ρου του ΝΑΤΟ» δίνει τη σωστή διά­στα­ση, της «πιο πρό­σφα­της πρά­ξης του δρά­μα­τος», με την «κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ (να) επι­χει­ρεί να “κλεί­σει” άρον άρον, πριν τις εκλο­γές, όλες τις εκκρε­μείς δεσμεύ­σεις των Μνη­μο­νί­ων» προ­ω­θώ­ντας την «“παρα­χώ­ρη­ση” των περι­φε­ρεια­κών λιμέ­νων στο μεγά­λο κεφά­λαιο»

Η προϊστορία

Με το νόμο 4389/2016, όπως έχει τρο­πο­ποι­η­θεί και ισχύ­ει σαν προ­α­παι­τού­με­νο για την ολο­κλή­ρω­ση της 1^ης  «αξιο­λό­γη­σης» του 3^ου μνη­μό­νιου, δημιουρ­γή­θη­κε ένα νέο ταμείο με την επω­νυ­μία «Ελλη­νι­κή Εται­ρεία Συμ­με­το­χών και Περιου­σί­ας ΑΕ».

Η «ΕΕΣ_Π ΑΕ» λοι­πόν, «λει­τουρ­γεί χάριν του δημο­σί­ου συμ­φέ­ρο­ντος σύμ­φω­να με τους κανό­νες της ιδιω­τι­κής οικο­νο­μί­ας. Ειδι­κό­τε­ρα, η Εται­ρεία δια­χει­ρί­ζε­ται και αξιο­ποιεί τα περιου­σια­κά της στοι­χεία, προ­κει­μέ­νου: (α) να συνει­σφέ­ρει πόρους για την υλο­ποί­η­ση της επεν­δυ­τι­κής πολι­τι­κής της Ελλά­δας και για την πραγ­μα­το­ποί­η­ση επεν­δύ­σε­ων που συμ­βάλ­λουν στην ενί­σχυ­ση της ανά­πτυ­ξης της ελλη­νι­κής οικο­νο­μί­ας, και (β)  να συμ­βάλ­λει στην απο­μεί­ω­ση των οικο­νο­μι­κών υπο­χρε­ώ­σε­ων της Ελλη­νι­κής Δημο­κρα­τί­ας» και «για την εκπλή­ρω­ση του σκο­πού της, η Εται­ρεία ενερ­γεί με τρό­πο ανε­ξάρ­τη­το, και επαγ­γελ­μα­τι­κό, με μακρο­πρό­θε­σμη προ­ο­πτι­κή στην επί­τευ­ξη των απο­τε­λε­σμά­των της, σύμ­φω­να με τον Εσω­τε­ρι­κό της Κανο­νι­σμό, με εγγυ­ή­σεις πλή­ρους δια­φά­νειας και με σκο­πό την επαύ­ξη­ση της αξί­ας και τη βελ­τί­ω­ση της από­δο­σης των περιου­σια­κών της στοι­χεί­ων, καθώς και τη δημιουρ­γία εσό­δων, τα οποία κατα­νέ­μο­νται σύμ­φω­να με το Ν.4389/2016. Περαι­τέ­ρω, η Εται­ρεία προ­ω­θεί μεταρ­ρυθ­μί­σεις των δημο­σί­ων επι­χει­ρή­σε­ων, μετα­ξύ άλλων, μέσω ανα­διάρ­θρω­σης, βέλ­τι­στης εται­ρι­κής δια­κυ­βέρ­νη­σης και δια­φά­νειας, καθώς και μέσω της προ­α­γω­γής υπεύ­θυ­νης διοί­κη­σης, κοι­νω­νι­κής ευθύ­νης, αει­φο­ρί­ας, και­νο­το­μί­ας και βέλ­τι­στων εται­ρι­κών πρα­κτι­κών» κλπ μπλα μπλα

Αναγκαίο κακό ή στρατηγική επιλογή;

Μια εται­ρεία που δεν ανή­κει στο Δημό­σιο ή στον ευρύ­τε­ρο κρα­τι­κό τομέα, που λει­τουρ­γεί με βάση τους κανό­νες της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας, με διάρ­κεια τη «συνή­θη» (99 χρό­νια) και μετο­χι­κό κεφά­λαιο, στο σύνο­λό του από το ελλη­νι­κό Δημό­σιο (από την τσέ­πη μας δηλα­δή) και με τις εξής (4) θυγατρικές:

α) Το Ταμείο Χρη­μα­το­πι­στω­τι­κής Στα­θε­ρό­τη­τας (ΤΧΣ), σκο­πός του οποί­ου είναι η επί­τευ­ξη της στα­θε­ρό­τη­τας του χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό συστή­μα­τος και έχει συμ­με­τά­σχει στις δια­δι­κα­σί­ες ανα­κε­φα­λαιο­ποί­η­σης των συστη­μι­κών τρα­πε­ζών (40,39% συμ­με­το­χή στο μετο­χι­κό κεφά­λαιο της Εθνι­κής 26,42%, στο στην Τρά­πε­ζα Πει­ραιώς κλπ). Μέσα από αυτή την δια­δι­κα­σία «εξαϋ­λώ­θη­κε» κυριο­λε­κτι­κά πάνω από το 85% των χρη­μά­των του και χάθη­καν ορι­στι­κά 24,5 δισ. ευρώ

β) Το Ταμείο Αξιο­ποί­η­σης της Ιδιω­τι­κής Περιου­σί­ας του Δημο­σί­ου (ΤΑΙΠΕΔ), με σκο­πό «να προ­ω­θή­σει ένα εκτε­τα­μέ­νο πρό­γραμ­μα ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων» ΔΕΚΟ, υπο­δο­μών (λιμά­νια, αερο­δρό­μια, οδι­κούς άξο­νες κ.λπ.) και ακί­νη­της περιουσίας.

γ) Η Εται­ρεία Ακι­νή­των Δημο­σί­ου ΑΕ (ΕΤΑΔ), που δια­χει­ρί­ζε­ται ένα πολύ σημα­ντι­κό χαρ­το­φυ­λά­κιο ακι­νή­των (277 του­ρι­στι­κά ακί­νη­τα, μετα­ξύ των οποί­ων Ξενία, μαρί­νες, κάμπινγκ, γκολφ, χιο­νο­δρο­μι­κά κέντρα, μου­σεία, ιαμα­τι­κές πηγές κά) επί­σης, δια­χει­ρί­ζε­ται 12 ολυ­μπια­κά ακί­νη­τα και 71.459 της ιδιω­τι­κής περιου­σί­ας του Δημο­σί­ου, συνο­λι­κής έκτα­σης περί­που 3,5 εκατ. στρεμ­μά­των. Σε αυτά περι­λαμ­βά­νο­νται 538 αρχαιο­λο­γι­κοί χώροι αλλά και 597 νησιά (!!).

δ) Η Εται­ρεία Δημό­σιων Συμ­με­το­χών ΑΕ (ΕΔΗΣ), που συστά­θη­κε με τον ίδιο νόμο και δια­χει­ρί­ζε­ται τις συμ­με­το­χές του κρά­τους στις δημό­σιες επι­χει­ρή­σεις. Σε πρώ­τη φάση, μετα­βι­βά­στη­καν οι μετο­χές του ΟΑΣΑ, ΟΣΥ ΑΕ, ΣΤΑΣΥ ΑΕ, ΟΑΚΑ και ΕΛΤΑ ΑΕ, στη συνέ­χεια και άλλων επι­χει­ρή­σε­ων όπως πχ. ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, ΕΛΒΟ, Αττι­κό Μετρό, Κτι­ρια­κές Υπο­δο­μές, ΔΕΗ κ.λπ.

Σύμ­φω­να λοι­πόν με τον σκο­πό και το θεσμι­κό πλαί­σιο «η εται­ρεία λει­τουρ­γεί χάριν του δημο­σί­ου συμ­φέ­ρο­ντος, σύμ­φω­να με τους κανό­νες της ιδιω­τι­κής οικο­νο­μί­ας, συστή­νε­ται για να εξυ­πη­ρε­τεί ειδι­κό δημό­σιο σκο­πό, προ­ω­θεί μεταρ­ρυθ­μί­σεις των δημο­σί­ων επι­χει­ρή­σε­ων, μέσω ανα­διάρ­θρω­σης, βέλ­τι­στης εται­ρι­κής δια­κυ­βέρ­νη­σης και δια­φά­νειας, καθώς και μέσω της προ­α­γω­γής υπεύ­θυ­νης διοί­κη­σης, κοι­νω­νι­κής ευθύ­νης, και­νο­το­μί­ας βέλ­τι­στων εται­ρι­κών πρα­κτι­κών» κλπ μπλα μπλα δηλα­δή δεν ανή­κει στο δημό­σιο, δεν ελέγ­χε­ται από αυτό — παρά το γεγο­νός ότι βασι­κός μέτο­χός της είναι το ελλη­νι­κό δημό­σιο (που θα πει πως ο ελλη­νι­κός λαός πλη­ρώ­νει το μάρ­μα­ρο). Και μάλι­στα αν και το δημό­σιο είναι ο μονα­δι­κός μέτο­χος της «εται­ρεί­ας» (... «μυστή­ριο!! είπεν ο κύριος Τρα­μπά­κου­λας») , το ΔΣ εκλέ­γε­ται και επο­πτεύ­ε­ται από το Επο­πτι­κό Συμ­βού­λιο, που «απο­τε­λεί­ται από πέντε (5) μέλη» ως εξής: τρία (3) επι­λέ­γο­νται, κατό­πιν σύμ­φω­νης γνώ­μης της ΕΕ (Ευρω­παϊ­κής Επι­τρο­πής) και του ΕΜΣ (Ευρω­παϊ­κού Μηχα­νι­σμού Στα­θε­ρό­τη­τας) που ενερ­γούν από κοι­νού και δύο (2), μετα­ξύ των οποί­ων ο πρό­ε­δρος του Επο­πτι­κού Συμ­βου­λί­ου, επι­λέ­γο­νται πάλι από ΕΕ & ΕΜΣ κατό­πιν σύμ­φω­νης γνώ­μης του Υπουρ­γού Οικο­νο­μι­κών (ενερ­γώ­ντας από κοι­νού, βεβαίως-βεβαίως)».

Ξεκί­νη­σε ήδη στη Βου­λή η συζή­τη­ση του σχε­δί­ου νόμου που αφο­ρά την «αξιο­ποί­η­ση των περι­φε­ρεια­κών λιμέ­νων της χώρας» και ανα­μέ­νε­ται να ξεκι­νή­σει από το ΤΑΙΠΕΔ η σχε­τι­κή δια­δι­κα­σία, μια και ουσια­στι­κά εκχω­ρεί­ται σ’ αυτό το δικαί­ω­μα στην «υπο­πα­ρα­χώ­ρη­ση δρα­στη­ριο­τή­των» (υπερ­γο­λα­βί­ες) και παράλ­λη­λα κυρώ­νο­νται όλες οι παλιές συμ­βά­σεις παρα­χώ­ρη­σης των δέκα περι­φε­ρεια­κών λιμέ­νων (Αλε­ξαν­δρού­πο­λη, Βόλος, Ελευ­σί­να, Ηγου­με­νί­τσα, Ηρά­κλειο, Καβά­λα, Κέρ­κυ­ρα, Λαύ­ριο, Πάτρα και Ραφή­να) στους οργα­νι­σμούς λιμέ­νων που σήμε­ρα τους δια­χει­ρί­ζο­νται (με αρχή Αλε­ξαν­δρού­πο­λη και Καβάλα).

Και στις δύο περι­πτώ­σεις στό­χος είναι η παρα­χώ­ρη­ση των εμπο­ρευ­μα­τι­κών δρα­στη­ριο­τή­των των λιμέ­νων που σχε­τί­ζο­νται με τη δια­κί­νη­ση φορτίων/εμπορευμάτων: Ο «Φίλιπ­πος Β΄» της Καβά­λας, δια­κι­νεί μάρ­μα­ρα, λιπά­σμα­τα, ξυλεία, σιδη­ρο­ε­ξο­πλι­σμό κλπ προς και από βαλ­κα­νι­κές χώρες και κυρί­ως τη Ρου­μα­νία και τη Βουλ­γα­ρία ενώ στης Αλε­ξαν­δρού­πο­λης, χύδην φορ­τία (σιτη­ρά, ζάχα­ρη κά) μικρά εμπο­ρευ­μα­το­κι­βώ­τια και ανα­μέ­νε­ται η δημιουρ­γία τερ­μα­τι­κού σταθ­μού φυσι­κού αερί­ου, καθώς στα ανοι­κτά του λιμα­νιού η Gastrade ετοι­μά­ζει τον σταθ­μό αεριο­ποί­η­σης LNG. Η Αλε­ξαν­δρού­πο­λη έχει και στρα­τη­γι­κή σημα­σία, σαν παρά­καμ­ψη της εμπο­ρευ­μα­τι­κής κίνη­σης μέσω των Δαρ­δα­νελ­λί­ων και του Βοσπό­ρου με ευε­λι­ξία στη μετα­φο­ρά εμπο­ρευ­μά­των, λόγω διέ­λευ­σης και σιδη­ρο­δρο­μι­κής γραμ­μής. Έπε­ται Ηγου­με­νί­τσα, Βόλος, Κέρ­κυ­ρα (με έμφα­ση στα κρουα­ζιε­ρό­πλοια), Ηρά­κλειο, Πάτρα, Ελευ­σί­να, Λαύ­ριο και Ραφήνα.

Στο μετα­ξύ υπάρ­χει ένα είδος «ρευ­στό­τη­τας» στο ζήτη­μα λόγω επί μέρους αντι­κρουό­με­νων συμ­φε­ρό­ντων επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων για­τί το μοντέ­λο της υπο­πα­ρα­χώ­ρη­σης, που επε­λέ­γη από την κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ, άλλους βολεύ­ει και άλλους όχι.

Μεγά­λο αφε­ντι­κό στη λήψη απο­φά­σε­ων είναι το ΤΑΙΠΕΔ με το συναρ­μό­διο υπουρ­γείο Ναυ­τι­λί­ας και Νησιω­τι­κής Πολι­τι­κής και του ΟΛ (οργα­νι­σμοί λιμέ­νων) να έχουν απλά συμ­βου­λευ­τι­κό χαρα­χτή­ρα στις προ­τά­σεις του Ταμεί­ου και οι δια­δι­κα­σί­ες είναι express (κατε­πει­γό­ντως που λέμε): «αντι­κεί­με­νο του δια­γω­νι­σμού — Το ΤΑΙΠΕΔ προ­σλαμ­βά­νει εξει­δι­κευ­μέ­νους συμ­βού­λους, (ο νοών νοεί­τω, Γιάν­νης κερ­νά­ει — Γιάν­νης πίνει) που του προ­τεί­νουν τη βέλ­τι­στη επι­λο­γή αξιο­ποί­η­σης για κάθε λιμέ­να — Με την κατά­θε­ση των πορι­σμά­των των συμ­βού­λων και βάσει αυτών, δια­βου­λεύ­ε­ται την προ­κρι­νό­με­νη ολο­κλη­ρω­μέ­νη και βέλ­τι­στη πρό­τα­ση αξιο­ποί­η­σης των λιμε­νι­κών δρα­στη­ριο­τή­των (πρώ­τα με τον εαυ­τό του, και μετά…) με το Υπουρ­γείο Ναυ­τι­λί­ας και τη διοί­κη­ση, του κάθε Οργα­νι­σμού Λιμέ­νος Α.Ε. εντός τριά­ντα ημε­ρο­λο­για­κών ημερών»

Επιπτώσεις

Το κεφά­λαιο βγαί­νει πολ­λα­πλά κερ­δι­σμέ­νο: όχι μόνο λόγω της δέσμευ­σης για 99 χρό­νια του συνό­λου των δημό­σιων περιου­σια­κών στοι­χεί­ων αλλά και συν­δια­χεί­ρι­σή τους με ΕΕ και ΕΜΣ, προς όφε­λος της εξυ­πη­ρέ­τη­σης του κρα­τι­κού χρέ­ους αλλά και των ανα­γκών του, στη­ρί­ζο­ντας τα επεν­δυ­τι­κά σχέ­δια των καπι­τα­λι­στι­κών ομί­λων, ενώ παράλ­λη­λα ένα σημα­ντι­κό τμή­μα των εσό­δων από τις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, το 50%, πηγαί­νει στην αξιο­ποί­η­ση του κρα­τι­κού χρέ­ους αλλά και για να βρουν διέ­ξο­δο τα υπερ­συσ­σω­ρευ­μέ­να κεφά­λαια, σε νέους τομείς θωρα­κί­ζο­ντας αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας και ενί­σχυ­ση της καπι­τα­λι­στι­κής κερ­δο­φο­ρί­ας. Γι’ αυτό άλλω­στε και η στρα­τη­γι­κή επι­λο­γή σε επί­πε­δο ΕΕ για την απε­λευ­θέ­ρω­ση των αγο­ρών και την επέ­κτα­ση των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων ξεκί­νη­σε από τα μέσα της δεκα­ε­τί­ας του ’90, μετά τη συν­θή­κη του Μάα­στριχτ και πολύ πριν εκδη­λω­θεί η καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση. Σχε­τί­ζο­νται άμε­σα με τη στρα­τη­γι­κή επι­λο­γή της αστι­κής τάξης της χώρας μας για τη μετα­τρο­πή της Ελλά­δας σε κόμ­βο ενερ­γεια­κό και μετα­φο­ρι­κό — δια­με­τα­κο­μι­στι­κό κέντρο και γι’ αυτό έχουν ειδι­κό, σημα­ντι­κό βάρος στις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις οι τομείς της Ενέρ­γειας και των Μετα­φο­ρών, καθώς και οι υπο­δο­μές που συν­δέ­ο­νται με αυτούς τους τομείς.

Η εργα­τι­κή τάξη και η λαϊ­κή οικο­γέ­νεια με την πολι­τι­κή απε­λευ­θέ­ρω­σης των αγο­ρών και τις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις ζει καθη­με­ρι­νά περαι­τέ­ρω επι­δεί­νω­ση των συν­θη­κών ικα­νο­ποί­η­σης των ανα­γκών της, με πιο ακρι­βά εμπο­ρεύ­μα­τα και υπη­ρε­σί­ες, απλη­σί­α­στες δια­κο­πές ανα­ψυ­χή, χωρίς ελεύ­θε­ρους χώρους. Χει­ρο­τέ­ρευ­ση της θέσης των εργα­ζο­μέ­νων (τις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις ακο­λου­θούν η μεί­ω­ση του εργα­τι­κού δυνα­μι­κού, περαι­τέ­ρω ανα­τρο­πή των εργα­σια­κών σχέ­σε­ων, με συνέ­πεια την εντα­τι­κο­ποί­η­ση της εργα­σί­ας και την αύξη­ση του βαθ­μού εκμε­τάλ­λευ­σης) ενώ ορι­σμέ­νες από τις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις μπο­ρούν να επι­φέ­ρουν αρνη­τι­κές συνέ­πειες στην ασφά­λεια και την εδα­φι­κή ακε­ραιό­τη­τα της χώρας, όπως για παρά­δειγ­μα η ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση των 14 περι­φε­ρεια­κών αερο­δρο­μί­ων και ορι­σμέ­νων λιμανιών.

Ο αγώνας των εργαζομένων και του λαού ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις δεν μπορεί να είναι αποσπασμένος ούτε να εγκλωβίζεται σε ανούσια και παρωχημένα αιτήματα για επιστροφή στο κρατικό μονοπώλιο και για παραμονή των επιχειρήσεων υπό δημόσιο έλεγχο. Αλλά αντίθετα, πρέπει να σημαδεύει τα πραγματικά αίτια και τους υπευθύνους, να συνδέεται με τη γενικότερη πάλη για αποκατάσταση των απωλειών, έχοντας στο επίκεντρο την ικανοποίηση των σύγχρονων και διευρυμένων λαϊκών αναγκών, ενταγμένα στη λογική της λαϊκής αντεπίθεσης για συνολικότερες ρήξεις και ανατροπές στο επίπεδο εξουσίας, οικονομίας και κοινωνίας.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ: Η εκχώρηση λιμανιών εντάσσεται στην πολιτική σημαιοφόρου του ΝΑΤΟ

Για την «παρα­χώ­ρη­ση» των περι­φε­ρεια­κών λιμέ­νων, το Γρα­φείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, εξέ­δω­σε ανα­κοί­νω­ση που αναφέρει:

«Η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ επι­χει­ρεί να “κλεί­σει” άρον άρον, πριν τις εκλο­γές, όλες τις εκκρε­μείς δεσμεύ­σεις των Μνη­μο­νί­ων. Η πιο πρό­σφα­τη “πρά­ξη του δρά­μα­τος” είναι η προ­ω­θού­με­νη “παρα­χώ­ρη­ση” των περι­φε­ρεια­κών λιμέ­νων στο μεγά­λο κεφάλαιο.

Ο νέος γύρος εκχώ­ρη­σης λιμέ­νων εντάσ­σε­ται στην περι­βό­η­τη πολι­τι­κή του “γεω­πο­λι­τι­κού μεντε­σέ”, δηλα­δή στην πολι­τι­κή σημαιο­φό­ρου του ΝΑΤΟ στην ευρύ­τε­ρη περιο­χή. Ο έλεγ­χος των λιμε­νι­κών υπο­δο­μών συν­δέ­ε­ται με τη δεδο­μέ­νη κατεύ­θυν­ση των ΗΠΑ αφε­νός για μετα­τρο­πή της Ελλά­δας σε ένα μεγά­λο ΝΑΤΟϊ­κό στρα­τό­πε­δο με πολ­λές νέες βάσεις και αφε­τέ­ρου με την ανά­γκη ανα­κο­πής του κινέ­ζι­κου σχε­δί­ου για αξιο­ποί­η­ση της χώρας ως δρό­μου μετα­φο­ράς εμπο­ρευ­μά­των. Η πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ εμπλέ­κει τη χώρα βαθύ­τε­ρα στο κου­βά­ρι των γεω­πο­λι­τι­κών αντι­θέ­σε­ων, απο­κα­λύ­πτο­ντας την αντι­φα­τι­κό­τη­τα των αστι­κών σχε­δί­ων, που από τη μία σκο­πεύ­ουν στην αξιο­ποί­η­ση της χώρας ως δρό­μου μετα­φο­ράς εμπο­ρευ­μά­των, ενώ από την άλλη υπη­ρε­τούν πρό­θυ­μα τα ΝΑΤΟι­κά σχέδια.

Μεγά­λα μετα­φο­ρι­κά μονο­πώ­λια, του εσω­τε­ρι­κού και του εξω­τε­ρι­κού, προσ­δο­κούν να ελέγ­ξουν τα λιμά­νια, γενι­κό­τε­ρα τις μετα­φο­ρι­κές υπο­δο­μές, εμπο­ρευ­μά­των και ανθρώ­πων, για να εκμε­ταλ­λευ­τούν τη γεω­στρα­τη­γι­κή θέση της χώρας και την σημα­ντι­κή αύξη­ση του του­ρι­στι­κού ρεύ­μα­τος και παράλ­λη­λα να επεν­δύ­σουν κερ­δο­φό­ρα τα υπερ­συσ­σω­ρευ­μέ­να κεφά­λαιά τους. Αυτή είναι η ουσία της πολι­τι­κής της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης — ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης των λιμε­νι­κών υπο­δο­μών, που υλο­ποιεί κάθε αστι­κή κυβέρ­νη­ση, ακο­λου­θώ­ντας τις οδη­γί­ες της ΕΕ, και προ­ω­θεί τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο νέος γύρος ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων των λιμέ­νων έρχε­ται να ακο­λου­θή­σει την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του λιμα­νιού του Πει­ραιά και της Θεσ­σα­λο­νί­κης, αλλά και το έτε­ρο επί­τευγ­μα του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό της πώλη­σης των αερο­δρο­μί­ων στην γερ­μα­νι­κή “FRAPORT”.

Αυτή η πολι­τι­κή έχει δρα­στι­κές αρνη­τι­κές συνέ­πειες για τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα. Οδη­γεί στη δρα­στι­κή αύξη­ση του κόστους των μετα­φο­ρών, σε βάναυ­σες εργα­σια­κές συν­θή­κες για τους εργα­ζό­με­νους, ενώ ο τρό­πος μετα­κί­νη­σης εμπο­ρευ­μά­των και προ­σώ­πων καθο­ρί­ζε­ται από μια χού­φτα μονο­πω­λια­κούς ομί­λους, που ελέγ­χουν που και πότε θα κατευ­θύ­νε­ται ο του­ρι­σμός, οι εμπο­ρευ­μα­τι­κές ροές κ.ά.

Οι προ­σπά­θειες του ΣΥΡΙΖΑ να εμφα­νί­σει την δική του παρα­χώ­ρη­ση ως “φιλο­λαϊ­κή” επει­δή είναι δήθεν “υπο­πα­ρα­χώ­ρη­ση”, με τον εκά­στο­τε οργα­νι­σμό λιμέ­νος να δια­τη­ρεί την ιδιο­κτη­σία του λιμα­νιού, είναι μια ακό­μα πρά­ξη “αυτο­γε­λοιο­ποί­η­σής” του. Πέραν του προ­πα­γαν­δι­στι­κού χαρα­κτή­ρα και της προ­σπά­θειας εμφά­νι­σης ανύ­παρ­κτων δια­χω­ρι­στι­κών γραμ­μών από τη ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ συγκα­λύ­πτει πως η μέθο­δος της υπο­πα­ρα­χώ­ρη­σης δρα­στη­ριο­τή­των και όχι ολό­κλη­ρου του λιμα­νιού είναι ‑υπό συν­θή­κες- ευνοϊ­κό­τε­ρη για το μεγά­λο κεφάλαιο:

- Το κεφά­λαιο ιεραρ­χεί σε ποιες δρα­στη­ριό­τη­τες θα επεν­δύ­σει κάθε φορά. Έτσι, τα κερ­δο­φό­ρα φιλέ­τα θα γίνουν αντι­κεί­με­νο επεν­δύ­σε­ων και εκμε­τάλ­λευ­σης, ενώ όλες οι υπό­λοι­πες δρα­στη­ριό­τη­τες, που μπο­ρεί να είναι απα­ραί­τη­τες για τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, θα μεί­νουν στον έλεγ­χο του οργα­νι­σμό λιμέ­νος, ο οποί­ος ταχύ­τα­τα θα εμφα­νί­σει ζημιές και θα απαι­τεί­ται η χρη­μα­το­δό­τη­ση του από τις πλά­τες των λαϊ­κών στρω­μά­των της περιοχής.

- Η εκχώ­ρη­ση της χρή­σης δρα­στη­ριο­τή­των και η δια­τή­ρη­ση της γης ή άλλων υπο­δο­μών στην ιδιο­κτη­σία του δημο­σί­ου, ελατ­τώ­νει σημα­ντι­κά το απαι­τού­με­νο τίμη­μα, αφού το κεφά­λαιο απλά “νοι­κιά­ζει” τον εξο­πλι­σμό και τη γη και δεν τον “αγο­ρά­ζει”.

- Ο αντα­γω­νι­σμός μετα­ξύ των μετα­φο­ρι­κών ομί­λων απαι­τεί ορι­σμέ­νες υπο­δο­μές να βρί­σκο­νται σε ουδέ­τε­ρα χέρια για να δια­σφα­λί­ζε­ται πως δεν θα έχει κάποιος απο­φα­σι­στι­κό πλε­ο­νέ­κτη­μα. Έτσι, ο κρα­τι­κός χαρα­κτή­ρας σε κάποιο τμή­μα κομ­μά­τι από ένα λιμά­νι, όχι απλά δεν αλλά­ζει την πορεία απε­λευ­θέ­ρω­σης των μετα­φο­ρών, που υλο­ποιεί σήμε­ρα ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι σε ορι­σμέ­νες περι­πτώ­σεις, απα­ραί­τη­τη προ­ϋ­πό­θε­σή του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα υλο­ποιεί μέχρι κεραί­ας την πολι­τι­κή απε­λευ­θέ­ρω­σης των μετα­φο­ρών και μάλι­στα με τον καλύ­τε­ρο δυνα­τό τρό­πο για το μεγά­λο κεφά­λαιο.

Παράλ­λη­λα, οι πολ­λα­πλές ρήτρες της νομο­θε­τι­κής ρύθ­μι­σης δεί­χνουν την αδυ­να­μία ανα­στο­λής της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης σε τοπι­κό επί­πε­δο. Οι δήμοι και οι περι­φέ­ρειες όχι απλά δεν έχουν καμία δυνα­τό­τη­τα να στα­μα­τή­σουν την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση, αλλά τους απα­γο­ρεύ­ε­ται ακό­μα και η επι­βο­λή τοπι­κών τελών ή άλλων φόρων στους νέους ιδιώ­τες —  ιδιο­κτή­τες των λιμα­νιών μας.

Η προ­ώ­θη­ση της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης των λιμα­νιών απο­δει­κνύ­ει για μια ακό­μα φορά πως το αστι­κό κρά­τος προ­ω­θεί μόνο εκεί­νες τις λύσεις που έχει ανά­γκη το μεγά­λο κεφά­λαιο για να δια­σφα­λί­σει την κερ­δο­φο­ρία του, σε βάρος των λαϊ­κών δικαιω­μά­των. Απο­δει­κνύ­ει την αυτα­πά­τη της δυνα­τό­τη­τας μιας δήθεν “φιλο­λαϊ­κής” δια­φο­ρε­τι­κής δια­χεί­ρι­σης της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης. Η αξιο­ποί­η­ση της σημα­ντι­κής γεω­στρα­τη­γι­κής θέσης της χώρας και των ευρύ­τα­των λιμε­νι­κών υπο­δο­μών, προς όφε­λος του λαού, απαι­τεί ριζι­κές αλλα­γές στο επί­πε­δο της οικο­νο­μί­ας και της εξου­σί­ας. Απαι­τεί την κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση του συνό­λου των συγκε­ντρω­μέ­νων μέσων παρα­γω­γής, επι­στη­μο­νι­κό κεντρι­κό σχε­δια­σμό και εργα­τι­κό έλεγ­χο, απαι­τεί τον ριζι­κά δια­φο­ρε­τι­κό δρό­μο της εργα­τι­κής εξουσίας.

Αποδεικνύεται περίτρανα η ανάγκη, οι εργαζόμενοι να βγουν μπροστά, να μην “τσιμπήσουν” στις κάθε λογής αναπτυξιακές υποσχέσεις που ακούν από το κεντρικό και το τοπικό κράτος. Να αντισταθούν στη νέα επιδείνωση της ζωής του, να αντιπαλέψουν την αστική πολιτική σε κάθε επίπεδο. Αποδεικνύεται η ανάγκη αποφασιστικής ενίσχυσης του ΚΚΕ στις επερχόμενες εκλογές, ως προϋπόθεσης ανασύνταξης του κινήματος και οργάνωσης της λαϊκής αντεπίθεσης».

πηγές / περισσότερα

|> [1] <|, |> [2] <|, |> [3]  <|, |> [4] <| (σχέ­διο νόμου κλπ)

|> [5] <|, |> [6] <|, |> [7] <|, |> [8] <| (για τις ιδιωτικοποιήσεις) &

|> [9] <|> ΚΟΑ/ΚΚΕ |> Ξεση­κω­μός! ενά­ντια στην ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση των λιμανιών

Επι­κοι­νω­νία — [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] — Blog