Στις ευρω­ε­κλο­γές του Μάη ένα μεγά­λο κομ­μά­τι νέων απεί­χε από αυτές. Άλλοι από αντί­δρα­ση σε αυτό που βιώ­νουν, άλλοι από απο­γο­ή­τευ­ση και πεποί­θη­ση ότι τα πράγ­μα­τα δεν πρό­κει­ται να αλλά­ξουν, άλλοι από αδια­φο­ρία.

Σε αυτές τις εκλο­γές, η ίδια η καθη­με­ρι­νό­τη­τά μας πρέ­πει να απο­τε­λέ­σει κρι­τή­ριο! Την επό­με­νη μέρα των εκλο­γών, με μια επι­θε­τι­κή κυβέρ­νη­ση που θα εκλε­γεί, που η αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή και οι συνέ­πειές της θα είναι εδώ, χρειά­ζε­ται να ισχυ­ρο­ποι­ή­σου­με εκεί­νη τη φωνή που θα μάχε­ται για τα δικαιώ­μα­τά μας, μέσα και έξω από τη Βου­λή! Γι’ αυτό χρειά­ζε­ται να ισχυ­ρο­ποι­ή­σου­με το ΚΚΕ!

• Καθη­με­ρι­νά, όλο και περισ­σό­τε­ροι ερχό­μα­στε αντι­μέ­τω­ποι με την ανα­σφά­λεια και την ανερ­γία, 6 στους 10 εργα­ζό­με­νους δου­λεύ­ουν με ελα­στι­κές σχέ­σεις εργα­σί­ας, στους χώρους δου­λειάς επι­κρα­τούν ωρά­ρια — λάστι­χο και μισθοί — χαρ­τζι­λί­κι. Από το σχο­λείο και το πανε­πι­στή­μιο παίρ­νου­με μισή μόρ­φω­ση, μαθαί­νου­με στην παπα­γα­λία, ενώ για να αντε­πε­ξέλ­θου­με χρειά­ζε­ται να βάλου­με βαθιά το χέρι στην τσέ­πη. Ο ελεύ­θε­ρός μας χρό­νος, όταν υπάρ­χει, παρα­μέ­νει ουσια­στι­κά ανα­ξιο­ποί­η­τος. Οι αγω­νί­ες μας για τη ζωή παρα­μέ­νουν και εντεί­νο­νται: Για το αν θα έχου­με το δικό μας σπί­τι, αν θα μπο­ρέ­σου­με να πάμε δια­κο­πές και άλλα πολλά.
• Η πεί­ρα που έχου­με απο­κτή­σει, απο­δει­κνύ­ει ότι η απο­χή ή ο ατο­μι­κός δρό­μος που μπο­ρεί ο καθέ­νας να ακο­λου­θή­σει δεν έχει συμ­βά­λει ώστε να δού­με τη ζωή μας να αλλά­ζει προς το καλύ­τε­ρο, παρά μόνο το αντί­θε­το!
• Από την άλλη, όταν μπαί­νου­με μαζι­κά στο προ­σκή­νιο, με τους κομ­μου­νι­στές στην πρώ­τη γραμ­μή, βάζου­με στο στό­χα­στρο την πολι­τι­κή που χτυ­πά­ει τη ζωή μας για να κερ­δί­σουν οι «λίγοι», κερ­δί­ζου­με πράγ­μα­τα, καθυ­στε­ρού­με ή και εμπο­δί­ζου­με τα χει­ρό­τε­ρα να έρθουν! Αυτό έκα­ναν οι μαθη­τές που κινη­το­ποι­ή­θη­καν μαζι­κά την περα­σμέ­νη χρο­νιά, ενά­ντια σε υπουρ­γείο, κυβέρ­νη­ση και ΕΕ, και διεκ­δί­κη­σαν ένα σχο­λείο που θα μορ­φώ­νει και δεν θα εξο­ντώ­νει, αυτό έκα­ναν οι φοι­τη­τές σε μια σει­ρά τμή­μα­τα και πανε­πι­στή­μια όταν προ­χώ­ρη­σαν στην ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρη υπο­βάθ­μι­ση του πτυ­χί­ου τους, αυτό κάνουν οι εργα­ζό­με­νοι σε μια σει­ρά χώρους δου­λειάς που παλεύ­ουν για υπο­γρα­φή ΣΣΕ, να επα­να­προ­σλη­φθούν απο­λυ­μέ­νοι, να δοθούν απο­ζη­μιώ­σεις κ.ο.κ.
• Ολα αυτά απο­δει­κνύ­ουν ότι «μας αφο­ρά η πολι­τι­κή» και σε αυτές τις εκλο­γές δεν πρέ­πει να αφή­νου­με, για μια ακό­μα φορά, όσους στη­ρί­ζουν το δρό­μο που μας έφε­ρε έως εδώ (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ), τους φασί­στες, τους ρατσι­στές και ακρο­δε­ξιούς να μιλά­νε εξ ονό­μα­τος της νεο­λαί­ας. Αλλά να κάνου­με τη δια­φο­ρά ενι­σχύ­ο­ντας τη δική μας φωνή και τη δική μας δύνα­μη, το ΚΚΕ!

Το σύστημα δεν φοβάται την αποχή…

Το ίδιο το απο­τέ­λε­σμα των εκλο­γών και το πώς αυτό ερμη­νεύ­τη­κε, απέ­δει­ξε ότι η απο­χή δεν απο­τέ­λε­σε μια μετρή­σι­μη «δύνα­μη», μια επι­κίν­δυ­νη για το σύστη­μα «δύνα­μη»… αφού έτσι κι αλλιώς ο χάρ­της της Ελλά­δας «βάφτη­κε». Απο­δεί­χτη­κε για μια ακό­μα φορά ότι με άλλον τρό­πο πρέ­πει να διο­χε­τεύ­σουν η νεο­λαία και ο λαός την αγα­νά­κτη­ση, τη δυσα­ρέ­σκεια και την απο­γο­ή­τευ­σή τους.

Η απο­χή και η δήθεν αδια­φο­ρία απέ­να­ντι σε όσα γίνο­νται, δίνει το πρά­σι­νο φως σε κυβέρ­νη­ση, υπουρ­γεία, εργο­δό­τες κ.τ.λ. να «ασελ­γούν» εις βάρος των ονεί­ρων μας και των προσ­δο­κιών μας, προ­κει­μέ­νου να υλο­ποι­ή­σουν πιο απο­φα­σι­στι­κά την πολι­τι­κή της ΕΕ, των υπό­λοι­πων καπι­τα­λι­στι­κών συμ­μα­χιών για να πετύ­χουν μεγα­λύ­τε­ρη κερ­δο­φο­ρία για το κεφάλαιο.

Το σύστημα φοβάται, ισχυροποίηση του ΚΚΕ!

Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμ­μα που το σύστη­μα δεν θέλει να βγει ενι­σχυ­μέ­νο. Είναι ενδει­κτι­κό με τι μένος το πολέ­μη­σαν το προη­γού­με­νο διά­στη­μα και συνε­χί­ζουν να το κάνουν… Στους δήμους που διεκ­δι­κού­σε να έχει δήμαρ­χο, από κοι­νού όλες οι πολι­τι­κές δυνά­μεις συνερ­γά­στη­καν ανοι­χτά (από πρω­το­κλα­σά­τα στε­λέ­χη κομ­μά­των μέχρι και τοπι­κά) για να το απο­τρέ­ψουν! Κυβερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη εξα­πο­λύ­ουν έντο­νη επί­θε­ση ενά­ντια στο ΚΚΕ (βλ. δηλώ­σεις Τσα­κα­λώ­του, Δρα­γα­σά­κη) για να το συκοφαντήσουν.

Γιατί οι κομμουνιστές:

• Παλεύ­ουν για την ανα­τρο­πή του σάπιου εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστή­μα­τος. Παλεύ­ουν για την Ελλά­δα του σοσια­λι­σμού, για την οικο­δό­μη­ση εκεί­νης της κοι­νω­νί­ας, όπου δεν θα υπάρ­χει εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρω­πο, ο σκο­πός της παρα­γω­γής θα καθο­ρι­στεί από τις κοι­νω­νι­κές ανά­γκες και όχι από το πώς οι καπι­τα­λι­στές θα κερ­δί­ζουν παραπάνω.
• Στα­θε­ρά βρί­σκο­νται στην πρώ­τη γραμ­μή των αγώ­νων, προ­βάλ­λουν το πώς μπο­ρού­με να ζού­με, να εργα­ζό­μα­στε, να σπου­δά­ζου­με και τα «μετα­τρέ­πουν» σε πλαί­σιο πάλης στο σήμερα!
• Δεν θα διστά­σουν, αλλά θα απο­κα­λύ­ψουν, μέσα και έξω από το Κοι­νο­βού­λιο, το τι συμ­βαί­νει και το τι πρό­κει­ται να έρθει από την πολι­τι­κή που εφαρ­μό­ζε­ται, από τις δεσμεύ­σεις και τις συμ­φω­νί­ες που έχουν κάνει κυβέρ­νη­ση — αστι­κά πολι­τι­κά κόμ­μα­τα — ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες (ΕΕ, ΝΑΤΟ κ.τ.λ.) για να εξυ­πη­ρε­τή­σουν τα συμ­φέ­ρο­ντα του κεφα­λαί­ου. Γι’ αυτό και η Κοι­νο­βου­λευ­τι­κή Ομά­δα του ΚΚΕ μέσα στη Βου­λή στα­θε­ρά κατα­θέ­τει προ­τά­σεις, κάνει Ερω­τή­σεις που στο επί­κε­ντρο βάζουν το πώς θα ανα­κτή­σου­με απώ­λειες των τελευ­ταί­ων χρό­νων, πώς θα έχου­με κάποιες κατα­κτή­σεις, πώς θα βάλου­με εμπό­διο σε αυτά που έρχονται.

Το ΚΚΕ δεν έχει καμία σχέση με τα κόμματα του συστήματος

• Ποτέ δεν είπε ψέμα­τα ότι τα πράγ­μα­τα μπο­ρούν να αλλά­ξουν, να ικα­νο­ποι­η­θούν οι λαϊ­κές ανά­γκες εντός των τει­χών αυτού του συστήματος.
• Δεν είναι βου­τηγ­μέ­νο στα βρω­μό­νε­ρα της δια­φθο­ράς και της σαπί­λας αυτού του συστή­μα­τος! Δεν έχει σχέ­ση με δια­πλο­κές και προ­σω­πι­κά συμφέροντα!
• Είναι στα­θε­ρό στις από­ψεις του, για­τί τα συμ­φέ­ρο­ντα της εργα­τι­κής τάξης, των λαϊ­κών στρω­μά­των και της νεο­λαί­ας είναι στα­θε­ρά. Γι’ αυτό δεν συμ­με­τέ­χει και στα αλι­σβε­ρί­σια που γίνο­νται στο «πολι­τι­κό προ­σω­πι­κό» ανά­με­σα στα υπό­λοι­πα κόμματα.

Σε αυτές τις εκλογές έχουμε μία διπλή ευκαιρία… Να δείξουμε ότι δεν ανεχόμαστε τη ζωή που μας έχουν ετοιμάσει και όλα αυτά που σχεδιάζουν για εμάς, χωρίς εμάς. Και επιπλέον, να ισχυροποιήσουμε το ΚΚΕ, για να είμαστε την επόμενη μέρα ακόμα πιο δυνατοί, για να μετατρέψουμε την αγανάκτησή μας και την οργή μας σε δύναμη αγώνα και διεκδίκησης!

Δεν θα αφήσουμε τη ζωή μας στα χέρια τους! Παίρνουμε ΕΜΕΙΣ τη ζωή μας στα χέρια μας!

Της
Κων­στα­ντί­νας Τσιου­πρά μέλους του Γρα­φεί­ου του ΚΣ της ΚΝΕ