«Δεν είνε δυνατόν να μισθοδοτούνται από το κράτος υπάλληλοι αναγνωρίζοντες αυτό ως όργανον ταξικής καταπιέσεως.» (Ντοκουμέντο 4/10/1927)

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Στις 4/10/1927 αρχί­ζει  τις εργα­σί­ες της η Επι­τρο­πή Κατα­πο­λέ­μη­σης του Κομ­μου­νι­σμού που συγκρό­τη­σε η κυβέρ­νη­ση. Ως πρώ­το μέτρο απο­φα­σί­ζε­ται «η εκκα­θά­ρι­ση των δημο­σί­ων υπη­ρε­σιών από τα κομ­μου­νι­στι­κά στοι­χεία». Μελε­τά­ται, επί­σης, «η διά­λυ­ση των κομ­μου­νι­στι­κών σωματείων».

Γρά­φει χαρα­κτη­ρι­στι­κά: «Εις το αρχη­γεί­ον της χωρο­φυ­λα­κής συνήλ­θε χθες η «επι­τρο­πή» τρο­μο­κρα­τί­ας κατά της εργα­τι­κής τάξε­ως απο­τε­λού­με­νη εκ του αρχι­χα­φιέ Φεσο­πού­λου, του Διευ­θυ­ντού του «Δημ. Ασφα­λεί­ας» Παπα­νι­κο­λά­ου, του υπαρ­χη­γού του Γενι­κού Επι­τε­λεί­ου Βρο­ντα­μί­τη, του γενι­κού γραμ­μα­τέ­ως του υπουρ­γεί­ου της Εθνι­κής Οικο­νο­μί­ας Γαρου­φα­λιά, του Διευ­θυ­ντού του υπουρ­γεί­ου της Δικαιο­σύ­νης Τρια­ντά­κη, του γενι­κού γραμ­μα­τέ­ως του υπουρ­γεί­ου Παι­δεί­ας Λού­βα­ρη, του ανω­τέ­ρου υπαλ­λή­λου του υπουρ­γεί­ου εξω­τε­ρι­κών Μελά και του γνω­στού αντερ­γά­του Βου­γιού­κα, προϊ­στα­μέ­νου της Διεύ­θυν­σις Σιδη­ρο­δρό­μων παρά τω υπουρ­γείω της Συγκοι­νω­νί­ας. Η ως άνω επί της τρο­μο­κρα­τί­ας επι­τρο­πή έθε­σε τις βάσεις της εργα­σί­ας της, συζή­τη­σε επί του ζητή­μα­τος των «πόρων» της καθώς και επί της μισθο­δο­τή­σε­ως του Φεσο­πού­λου, μη απο­φα­σι­σθέ­ντος εισέ­τι εάν, όσον αφο­ρά τα έξο­δα της «υπη­ρε­σί­ας» θα ανα­γρα­φή ιδιαί­τε­ρον κοδνύ­λιον εις τον προϋπολογισμόν.

Η εισή­γη­σις ενός των μελών της επι­τρο­πής-προ­φα­νώς του Φεσο­πού­λου- όπως προ­τα­θή αμέ­σως ή εκτός νόμου θέσις του Κομ­μου­νι­στι­κού κόμ­μα­τος και η δίω­ξις των συνει­δη­τών εργα­τι­κών οργα­νώ­σε­ων εθε­ω­ρή­θη πρό­ω­ρος πολ­λών εκ των παρευ­ρι­σκο­μέ­νων μη απο­κρυ­ψά­ντων τους φόβους των περί του ότι η εργα­τι­κή τάξις θα εξα­νι­στή σύσ­σω­μος προς περι­φρού­ρη­σιν τόσν των επαγ­γελ­μα­τι­κών οργα­νώ­σε­ων, όσον και του πολι­τι­κού της κόμ­μα­τος. Η επι­τρο­πή εθε­ώ­ρη­σε ως πρώ­τον εφαρ­μο­στέ­ον μέτρον την άγριαν τρο­μο­κρα­τί­αν των δημο­σί­ων υπαλ­λή­λων υπό το πρό­σχη­μα του ότι δεν είνε δυνα­τόν να μισθο­δο­τού­νται από το κρά­τος υπάλ­λη­λοι ανα­γνω­ρί­ζο­ντες αυτό ως όργα­νον ταξι­κής καταπιέσεως.

Η ΧΑΦΙΕΔΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ

Η επι­τρο­πή ενέ­κρι­νε επί­σης την ίδρυ­σιν ευρεί­ας χαφιε­δι­κής υπη­ρε­σί­ας, απαρ­τι­ζο­μέ­νης από μεγά­λον αριθ­μόν μισθο­δο­του­μέ­νων ανε­γνω­ρι­σμέ­νων ή μη χαφιέ­δων των οποί­ων η μισθο­δο­σία θα βαρύ­νη τον προ­ϋ­πο­λο­γι­σμόν. Η εν λόγω υπη­ρε­σία θα κατα­νε­μη­θή εις πλεί­στα  δίκτυα…

Η επι­τρο­πή συνε­ζή­τη­σεν επί­σης επί του εν γένει τρό­που της «εμφα­νί­σε­ως» της εν λόγω υπη­ρε­σί­ας, και έσπευ­σε να ανα­κοι­νώ­ση εις τους αντι­προ­σώ­πους του Τύπου ότι αν και οι χαφιέ­δες είναι και παρα­μέ­νουν οι ίδιοι της «γενι­κής Ασφα­λεί­ας» εν τού­τοις η «υπη­ρε­σία» δεν θα είναι…καταθλιπτική.

ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

Η δευ­τέ­ρα συνε­δρί­α­σις της επι­τρο­πής ορί­σθη δια το προ­σε­χές Σάβ­βα­τον. Κατά την συνε­δρί­α­σιν αυτήν, καθώς και κατά τας μελ­λού­σας να επα­κο­λου­θή­σουν θα απο­κρυ­σταλ­λω­θούν τα συμπε­ρά­σμα­τα άτι­να πρό­κει­ται να υπο­βλη­θούν εις την Κυβέρ­νη­σιν εν σχέ­σει με τα ληφθη­σό­με­να τρο­μο­κρα­τι­κά μέτρα. Κατά την γνώ­μην της επι­τρο­πής εις περί­πτω­σιν κατά την οποί­αν η Κυβέρ­νη­σις δεν υιο­θε­τή­σει άπα­ντα τα προ­τει­νό­με­να τρο­μο­κρα­τι­κά μέτρα, η επι­τρο­πή θεω­ρεί άσκο­πον την περαι­τέ­ρω συνε­χί­σιν του έργου της».

Στις 5/10/1927 με πρω­το­σέ­λι­δο άρθρο – με τίτλο «Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΤΟ ΕΡΓΟ»- ασκεί κρι­τι­κή στη δρά­ση της επι­τρο­πής και χαρά­ζει τα καθή­κο­ντα για το λαϊ­κό κίνη­μα-τονί­ζο­ντας: «… Με την τρο­μο­κρα­τία που λογα­ριά­ζου­νε να αμο­λή­σουν από τις τέσ­σε­ρες μεριές, σκέ­φτο­νται να μετα­βάλ­λου­νε την εργα­τι­κή τάξη σε ένα κοπά­δι ασυμ­μά­ζευ­το και απρο­στά­τευ­το, σε μάζας ανο­δή­γη­τες, απει­θαρ­χη­τες σε μια πολι­τι­κή ηγε­σία, που να μπο­ρέ­σουν να τους επι­βά­λουν δίχως αντί­στα­ση τη θέλη­σή τους. Κι’ η θέλη­ση τους είναι να πλη­ρώ­νουν οι εργα­ζό­με­νες μάζες τους φόρους δίχως καμ­μιά οργα­νω­μέ­νη δια­μαρ­τυ­ρία, είνε να μπο­ρούν να τις εκμε­ταλ­λεύ­ο­νται ακό­μα πιο άγρια δίχως τον κίν­δυ­νο μιας εξέ­γερ­σης από μέρους τους.

Η θέση εχτός νόμου του κόμ­μα­τος μας και των επα­να­στα­τι­κών οργα­νώ­σε­ων των εργα­ζο­μέ­νων είνε το κύριο μέτρο προς το οποίο τεί­νει το Κρά­τος με όλα τα μέσα….Η εργα­τι­κή τάξη θα περι­μέ­νει με σταυ­ρω­μέ­να χέρια; Την παρα­νο­μία μόνο η ίδια η εργα­τι­κή τάξη μπο­ρεί να την προ­λά­βη και να τη ναυα­γή­ση. Και ο μόνος τρό­πος είνε η ενερ­γη­τι­κή αντί­δρα­σής της σήμε­ρα στα προ­ε­τοι­μα­ζό­με­να μέτρα. Μονα­χά με την πλα­τειά και πεί­σμο­νη κίνη­ση των εργα­ζό­με­νων μαζών σήμε­ρα, θα προ­λη­φθή αυτή και θα ματαιωθή.

Κάθε εργο­στά­σιο, κάθε βαπό­ρι, κάθε επι­χεί­ρη­ση, πρέ­πει να ξυπνή­σει, και τα σωμα­τεία, οι στε­νές και πλα­τειές οργα­νώ­σεις των εργα­ζο­μέ­νων, να κινή­σου­νε δρα­στή­ρια τις μάζες κατά της προ­πα­ρα­σκευα­ζο­μέ­νης τρο­μο­κρα­τί­ας. Μ’ αυτό μονά­χα τον τρό­πο θα αντι­με­τω­πί­σου­με και θα ματαιώ­σου­με την ανα­γκαία για την μπουρ­ζουα­ζία της Ελλά­δας, τρο­μο­κρα­τία που ετοιμάζεται».