Δημ. Κουτσούμπας στο “ΒΗΜΑ”: Άμεσο όφελος για το λαό μπορεί να υπάρξει με ένα ισχυρό, μεγάλο ΚΚΕ

Συνέ­ντευ­ξη στην εφη­με­ρί­δα «Το Βήμα» και τον δημο­σιο­γρά­φο Λ. Σταυ­ρό­που­λο παρα­χώ­ρη­σε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημή­τρης Κουτσούμπας.

Ολό­κλη­ρη η συνέ­ντευ­ξη έχει ως εξής:

- Πολ­λοί βλέ­πουν να ζυγώ­νει η ώρα των εκλο­γών, ακό­μα και το φθι­νό­πω­ρο. Μέσα στην εκρη­κτι­κή διε­θνή συγκυ­ρία και τις κοι­νω­νι­κο-οικο­νο­μι­κές επι­πτώ­σεις της, τι πιστεύ­ε­τε ότι θα κρι­θεί σε αυτή την αναμέτρηση;

Δια­φο­ρε­τι­κές είναι οι επι­διώ­ξεις της οικο­νο­μι­κής και πολι­τι­κής ελίτ της χώρας, των αστι­κών κομ­μά­των και του διε­θνή παρά­γο­ντα που κάνει τις δικές του παρεμ­βά­σεις και δια­φο­ρε­τι­κές είναι οι επι­διώ­ξεις για τις λαϊ­κές δυνά­μεις, που είναι τα μόνι­μα υπο­ζύ­για και πλη­ρώ­νουν τις επι­πτώ­σεις από τις πολι­τι­κές τους. Για τους μεν, κρί­νε­ται η εξα­σφά­λι­ση μιας κυβέρ­νη­σης ‑με τον ένα ή άλλο τρό­πο- «εθνι­κής συνεν­νό­η­σης» που θα έχει να δια­χει­ρι­στεί: Τις επι­πτώ­σεις της ελλη­νι­κής συμ­με­το­χής στον πόλε­μο της Ουκρα­νί­ας, τις εξε­λί­ξεις στην ελλη­νο­τουρ­κι­κή κρί­ση που κλι­μα­κώ­νε­ται συνε­χώς, αλλά και το ενδε­χό­με­νο μιας νέας βαθιάς οικο­νο­μι­κής κρί­σης στην ευρω­ζώ­νη. Από την άλλη μεριά για το λαό μας, το κρί­σι­μο είναι πώς ο ίδιος θα ανοί­ξει το δρό­μο και μέσα από τις διά­φο­ρες εκλο­γι­κές μάχες που θα δοθούν, μέσα από τους αγώ­νες του, για να βάζει όσα περισ­σό­τε­ρα εμπό­δια μπο­ρεί σε αυτήν την πολι­τι­κή, να κερ­δί­ζει ανά­σες ανα­κού­φι­σης και κυρί­ως να ανοί­ξει το δρό­μο, αλλά­ζο­ντας πολι­τι­κούς συσχε­τι­σμούς για να μπει ένα τέλος σε αυτή την αδιέ­ξο­δη πορεία. Κι αυτό μπο­ρεί να το εγγυ­η­θεί μόνο η συμπό­ρευ­ση με το ΚΚΕ, ώστε να βγει ένα ΚΚΕ πολύ πιο ισχυ­ρό και δυνα­τό και στις εκλογές.

- Πώς είδα­τε τις βου­λευ­τι­κές εκλο­γές στην Γαλ­λία και την άνο­δο της συμ­μα­χί­ας της Αρι­στε­ράς; Στον ΣΥΡΙΖΑ «διά­βα­σαν» το απο­τέ­λε­σμα ως ισχυ­ρό μήνυ­μα σε όλη την Ευρώ­πη για την «ανά­γκη σύμπρα­ξης των αρι­στε­ρών, προ­ο­δευ­τι­κών δυνά­με­ων». Συμ­με­ρί­ζε­στε αυτή την «ανά­γνω­ση»;

Κάθε πολι­τι­κή δύνα­μη κρί­νε­ται από τη στά­ση της στο δίλημ­μα «με το λαό ή τα μονο­πώ­λια και τον καπι­τα­λι­σμό». Και η συμ­μα­χία αυτή, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα απο­τε­λεί ένα αστι­κό σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κό συνον­θύ­λευ­μα που βάζει πλά­τη στη δια­χεί­ρι­ση του εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστή­μα­τος κατά του λαού. Μια δήθεν «Αρι­στε­ρά», που ως και οι Γάλ­λοι βιο­μή­χα­νοι επαί­νε­σαν το «συνε­κτι­κό» πρό­γραμ­μά της. Η ελλη­νι­κή «ανά­γνω­ση» δεν μπο­ρεί να είναι άλλη από το ότι η «συμ­μα­χία Μελαν­σόν», όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠαΣοΚ στην Ελλά­δα, επι­χει­ρούν την ανα­πα­λαί­ω­ση μιας σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας από την οποία έχει «καεί η γού­να» των λαών πάμπολ­λες φορές.

- Το ερώ­τη­μα που εγεί­ρουν κάποιοι είναι «για­τί να μην θέσει και το ΚΚΕ την ατζέ­ντα του προς όφε­λος των εργα­ζο­μέ­νων;», σε μια υπο­τι­θέ­με­νη κυβέρ­νη­ση συνεργασίας;

Το ΚΚΕ θέτει την ατζέ­ντα του προς όφε­λος των εργα­ζο­μέ­νων καθη­με­ρι­νά, στην πάλη, και μέσα στη Βου­λή και έξω απ’ αυτή. Δεν θέτει όμως την ατζέ­ντα του αυτή, στη διά­θε­ση εκεί­νων που έφτια­ξαν στο παρελ­θόν και φιλο­δο­ξούν και στο μέλ­λον να φτιά­ξουν κυβερ­νή­σεις, που κάθε άλλο παρά «η ατζέ­ντα τους υπέρ των εργα­ζο­μέ­νων» ήταν. Η ελλη­νι­κή και η διε­θνής εμπει­ρία είναι πλού­σια, με τελευ­ταίο παρά­δειγ­μα τη μνη­μο­νια­κή κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ. Δεν υπάρ­χει καμιά περί­πτω­ση το ΚΚΕ να απο­γοη­τεύ­σει τον εργα­ζό­με­νο λαό. Πώς, για παρά­δειγ­μα, θα μπο­ρού­σε να ανα­κου­φι­στεί ο λαός στο πρό­βλη­μα της ενερ­γεια­κής φτώ­χειας, όταν πυξί­δα μιας τέτοιας κυβέρ­νη­σης θα ήταν η απε­λευ­θέ­ρω­ση της ενέρ­γειας και η λεγό­με­νη πρά­σι­νη μετά­βα­ση που δημιουρ­γεί εξάρ­τη­ση, ανερ­γία, ακρί­βεια, φορο­λο­γία; Άμε­σο όφε­λος για το λαό μπο­ρεί να υπάρ­ξει με ένα ισχυ­ρό, μεγά­λο ΚΚΕ και μέσα στη Βου­λή, πρω­το­πό­ρο στο κίνη­μα και την οργά­νω­ση των εργα­ζο­μέ­νων κόντρα σε τέτοιες από χέρι «χαμέ­νες» κυβερ­νή­σεις. Τα παρα­δείγ­μα­τα από μια σει­ρά χώρους, που οι εργα­ζό­με­νοι κέρ­δι­σαν νίκες, ακο­λου­θώ­ντας αυτό το δρό­μο σήμε­ρα, πυκνώ­νουν κι είναι ελπι­δο­φό­ρα. Κι είναι τελι­κά αυτή η πορεία που μπο­ρεί να δια­μορ­φώ­σει προ­ϋ­πο­θέ­σεις για μια κυβέρ­νη­ση πραγ­μα­τι­κά υπέρ των εργα­ζο­μέ­νων, με τους ίδιους στην εξουσία.

- Το ΚΚΕ εμφα­νί­ζει στις τελευ­ταί­ες δημο­σκο­πή­σεις μια μικρή τάση ανό­δου, η «Παν­σπου­δα­στι­κή» τα πήγε καλά στα πανε­πι­στή­μια κι εσείς οργώ­νε­τε την Ελλά­δα. Πού στοχεύετε;

Αυτή η τάση μπο­ρεί και πρέ­πει να δυνα­μώ­σει. Η πρω­τιά της «Παν­σπου­δα­στι­κής» χαρο­ποί­η­σε ευρύ­τε­ρο κόσμο που είδε πως οι ‑για χρό­νια- αρνη­τι­κοί συσχε­τι­σμοί μπο­ρούν να αλλά­ξουν, όταν εμπι­στεύ­ε­σαι αυτούς που διεκ­δι­κούν, δεν συμ­βι­βά­ζο­νται, στα­θε­ρά αντι­πα­λεύ­ουν την αδιέ­ξο­δη για το λαό κυβερ­νη­τι­κή πολι­τι­κή, έχουν θέσεις που εκφρά­ζουν τις ανά­γκες τους. Σε όλους αυτούς απευ­θύ­νου­με και το κάλε­σμα αγω­νι­στι­κής συμπό­ρευ­σης με το ΚΚΕ. Να συνα­ντη­θού­με παντού μέσα στο κίνη­μα, όπου μπο­ρού­με να συζη­τά­με, να δια­φω­νού­με, αλλά και να χτί­ζου­με τη συμ­μα­χία μας. Μια κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία που δε θα κάνει απλά έναν αγώ­να αμυ­ντι­κό απέ­να­ντι στη σημε­ρι­νή επί­θε­ση, αλλά θα περ­νά­ει στην αντε­πί­θε­ση, θα αλλά­ζει συσχε­τι­σμούς παντού, θα συγκε­ντρώ­νει δυνά­μεις ενά­ντια στον πραγ­μα­τι­κό αντί­πα­λο, τον καπι­τα­λι­σμό, τα μονο­πώ­λια, τις διε­θνείς συμ­μα­χί­ες και τις κυβερ­νή­σεις τους. Θα αξιο­ποιεί κάθε δυσκο­λία στο αστι­κό πολι­τι­κό σύστη­μα, για να περ­νά­ει ο λαός και το κίνη­μά του σε καλύ­τε­ρες θέσεις μέχρι τη ριζι­κή ανα­τρο­πή της υπάρ­χου­σας κατάστασης.

- Πρό­σφα­τα ο υπουρ­γός Άμυ­νας εμφά­νι­σε τις υπη­ρε­σί­ες πλη­ρο­φο­ριών του υπουρ­γεί­ου του ως «σου­ρω­τή­ρι», δια­τυ­πώ­νο­ντας αιχ­μές για «σύστη­μα πλη­ρο­φό­ρη­σης του “Ριζο­σπά­στη”» λόγω των απο­κα­λύ­ψε­ων για τον οπλι­σμό προς την Ουκρα­νία. Πώς τα ακού­σα­τε όλα αυτά;

Οι απο­κα­λύ­ψεις του «Ριζο­σπά­στη» επι­βε­βαιώ­νουν το βάθος της ελλη­νι­κής εμπλο­κής στον πόλε­μο, τους κιν­δύ­νους που μεγα­λώ­νουν για το λαό, αλλά και για την άμυ­να της χώρας. Αντί, λοι­πόν, ο υπουρ­γός να απα­ντή­σει επί της ουσί­ας, πετά­ει την μπά­λα στην εξέ­δρα και στο­χο­ποιεί ανώ­τε­ρους στρα­τιω­τι­κούς, οι οποί­οι ανη­συ­χούν για το ρόλο του σημαιο­φό­ρου που ανα­λαμ­βά­νει η χώρα μας στον αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟϊ­κό σχε­δια­σμό. Υπάρ­χουν ουκρα­νι­κοί ιστό­το­ποι που δίνουν ανα­λυ­τι­κές λίστες με το πολε­μι­κό υλι­κό που θα στα­λεί στην Ουκρα­νία. Ας ψάξει τα «ελβε­τι­κά τυριά» της στα επι­τε­λεία του ΝΑΤΟ και στις πρε­σβεί­ες των ΗΠΑ και άλλων και τις σχέ­σεις τους με την τούρ­κι­κη ηγε­σία. Έστω και τώρα να απα­ντή­σει η κυβέρ­νη­ση: Ισχύ­ουν αυτές οι λίστες; Ποια όπλα και από ποιες μονά­δες θα στα­λούν στο πολε­μι­κό μέτω­πο της Ουκρα­νί­ας; Και παρε­μπι­πτό­ντως: Αλη­θεύ­ει ‑όπως γρά­φτη­κε- ότι η Νού­λαντ μετέ­φε­ρε στην κυβέρ­νη­ση την απαί­τη­ση της Τουρ­κί­ας να απο­συρ­θούν οι αντι­πλοϊ­κοί πύραυ­λοι από τη Σκύ­ρο; Περι­λαμ­βά­νο­νται αυτοί οι πύραυ­λοι στην παρ­τί­δα που φεύ­γει για Ουκρανία;

- Η κυβέρ­νη­ση είναι απο­φα­σι­σμέ­νη να ενι­σχύ­σει την εμπλο­κή της Ελλά­δας με απο­στο­λή οπλι­σμού, δια­βε­βαιώ­νο­ντας ότι δεν επη­ρε­ά­ζε­ται η απο­τρε­πτι­κή μας δυνα­τό­τη­τα. Το αμφισβητείτε;

Η αρχι­κή εμπλο­κή της χώρας πλέ­ον έχει γίνει ενερ­γή συμ­με­το­χή στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο. Από τη στιγ­μή που οι απο­στο­λές αυτές ενι­σχύ­ουν την πολε­μι­κή μηχα­νή του Ζελέν­σκι και των δια­φό­ρων ναζι­στι­κών ταγ­μά­των που «χρη­σι­μο­ποιούν» το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ στον πόλε­μό τους με τη Ρωσία, σε καμιά περί­πτω­ση δεν αφο­ρούν «άχρη­στο» πολε­μι­κό υλι­κό. Όπως δεν ήταν άχρη­στοι οι πύραυ­λοι Πάτριοτ που στεί­λα­με στη Σαου­δι­κή Αρα­βία ή άλλο στρα­τιω­τι­κό υλι­κό σε διά­φο­ρες χώρες κι από προη­γού­με­νες κυβερ­νή­σεις. Οι συγκε­κρι­μέ­νοι τύποι φορη­τών αντια­ε­ρο­πο­ρι­κών και αντιαρ­μα­τι­κών  πυραύ­λων, οι πολ­λα­πλοί εκτο­ξευ­τές, τα βλή­μα­τα πυρο­βο­λι­κού και τα εκα­τομ­μύ­ρια από σφαί­ρες ατο­μι­κού οπλι­σμού, χρη­σι­μο­ποιού­νται σήμε­ρα από τον ελλη­νι­κό στρα­τό. Το συμπέ­ρα­σμα είναι ότι έτσι υπο­νο­μεύ­ε­ται η αμυ­ντι­κή ικα­νό­τη­τα της χώρας και ταυ­τό­χρο­να εκθέ­τουν το λαό και τις ένο­πλες δυνά­μεις σε μεγά­λους κινδύνους.

- Η τουρ­κι­κή επι­θε­τι­κό­τη­τα απο­κτά πιο ακραία χαρα­κτη­ρι­στι­κά και ενδε­χο­μέ­νως στο­χεύ­σεις. Την ίδια στιγ­μή ο γραμ­μα­τέ­ας του ΝΑΤΟ κρα­τά ίσες απο­στά­σεις. Πού βλέ­πε­τε να οδη­γεί αυτή η ιστορία;

Η στά­ση του ΝΑΤΟ, των άλλων “συμ­μά­χων” (ΗΠΑ-ΕΕ) απο­τε­λεί δια­χρο­νι­κό “ούριο άνε­μο” στις απα­ρά­δε­κτες στο­χεύ­σεις της τουρ­κι­κής αστι­κής τάξης σε βάρος των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των της χώρας, της ειρή­νης. Όπως λέει ο λαός: “Ο λύκος στην ανα­μπου­μπού­λα χαί­ρε­ται!” Και οι “σύμ­μα­χοι” μαζί με τις αστι­κές τάξεις των δύο χωρών “στρώ­νουν το κρε­βά­τι του Προ­κρού­στη” τόσο για τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα, όσο και για το ειρη­νι­κό μέλ­λον των δύο λαών. Σ’ αυτό το επι­κίν­δυ­νο σκη­νι­κό ο λαός επι­βάλ­λε­ται να επα­γρυ­πνεί και να παλεύ­ει για τα δικά του συμ­φέ­ρο­ντα κατά της συμ­με­το­χής της χώρας στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχεδιασμούς.

- Χρη­σι­μο­ποι­ή­σα­τε στη Βου­λή σκλη­ρή γλώσ­σα με αφορ­μή την τρο­πο­λο­γία για την ΛΑΡΚΟ («πολι­τι­κή αλη­τεία» κλπ.). Ο υπουρ­γός Οικο­νο­μι­κών επέ­μει­νε, ωστό­σο, ότι η ΛΑΡΚΟ θα μεί­νει όρθια και οι εργα­ζό­με­νοι θα προ­στα­τευ­θούν. Σας έπεισε;

Πως αλλιώς να μιλή­σεις για αυτούς που βάζουν ταφό­πλα­κα σε μια επι­χεί­ρη­ση σαν τη ΛΑΡΚΟ, πετούν τους εργα­ζό­με­νους στο δρό­μο, τους βγά­ζουν από τα σπί­τια τους; Στη Φθιώ­τι­δα, στη Στε­ρεά γνω­ρι­ζό­μα­στε καλά μετα­ξύ μας! Ό,τι είπα στη βου­λή εκφρά­ζει το αίσθη­μα των εργα­ζο­μέ­νων της ΛΑΡΚΟ και όλου του λαού της περιο­χής που γνω­ρί­ζει ποιοι ευθύ­νο­νται για το δια­χρο­νι­κό έγκλη­μα στη ΛΑΡΚΟ, ποιοι συνέ­βα­λαν στην απα­ξί­ω­ση, την υπερ­χρέ­ω­σή της, συκο­φα­ντώ­ντας τους εργα­ζό­με­νους, ξέρει πως ο τόπος του θα μαρα­ζώ­σει αν περά­σει το κυβερ­νη­τι­κό σχέ­διο. Ο κ. Σταϊ­κού­ρας παρά τους ωμούς εκβια­σμούς, δεν πεί­θει τους ίδιους τους εργα­ζό­με­νους, οι οποί­οι συνε­χί­ζουν τον ηρω­ι­κό αγώ­να τους για να δια­σφα­λι­στεί η ενιαία λει­τουρ­γία της ΛΑΡΚΟ, όλες οι θέσεις εργα­σί­ας και η κατα­βο­λή του μόχθου τους στο 100%.

- «Βαριο­πού­λες ή βιβλιο­θή­κες;». Το δίλημ­μα έχει τεθεί από την κυβέρ­νη­ση. Τι απαντάτε;

Υπο­κρι­τι­κό δίλημ­μα όταν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, έχουν «λερω­μέ­νη τη φωλιά» τους στη δια­χρο­νι­κή μεί­ω­ση της χρη­μα­το­δό­τη­σης των ΑΕΙ, με υπο­βάθ­μι­ση και των πανε­πι­στη­μια­κών βιβλιο­θη­κών. Το πραγ­μα­τι­κό ερώ­τη­μα είναι: Πανε­πι­στή­μια σύγ­χρο­να, δημό­σια και δωρε­άν, της επι­στή­μης και της ουσια­στι­κής ακα­δη­μαϊ­κής ελευ­θε­ρί­ας ή ΑΕΙ supermarket προ­σό­ντων, της κατα­στο­λής και του αυταρ­χι­σμού; Στο δίλημ­μα αυτό, η κυβέρ­νη­ση έχει πάρει θέση. Με το νόμο-πλαί­σιο, ανοί­γει ακό­μα περισ­σό­τε­ρο τον δρό­μο σε «πτυ­χία-σού­πα», σκόρ­πιων και ασύν­δε­των γνώ­σε­ων, χωρίς επαγ­γελ­μα­τι­κό αντί­κρυ­σμα. Προ­ω­θεί μοντέ­λο διοί­κη­σης, ακό­μα πιο ξένο στις ανά­γκες της κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας. Υπο­νο­μεύ­ει τους φοι­τη­τι­κούς συλ­λό­γους, στή­νει «συμ­βού­λια- παρα­μά­γα­ζα» για τη στή­ρι­ξη του «Πανε­πι­στη­μί­ου ΑΕ» και τη δημιουρ­γία νέων πελα­τεια­κών σχέ­σε­ων. Όποιος είναι με την επι­στη­μο­νι­κή μόρ­φω­ση έχει θέση στην πάλη για να μην κατα­τε­θεί αυτός ο νόμος και να μεί­νει ‑όπως και η πανε­πι­στη­μια­κή αστυ­νο­μία- στα χαρτιά.