Δημ. Ψαρράς: Ο Μιχαλολιάκος έφτιαξε το πολιτικό κόμμα για να καλύψει την εγκληματική οργάνωση

Ο δημο­σιο­γρά­φος και συγ­γρα­φέ­ας, ο Δημή­τρης Ψαρ­ράς ερευ­νά εδώ και δεκα­ε­τί­ες τη δρά­ση της Χρυ­σής Αυγής. Σημα­ντι­κός μάρ­τυ­ρας κατη­γο­ρί­ας στη δίκη της ναζι­στι­κής οργά­νω­σης, κατέ­θε­σε στο δικα­στή­ριο στοι­χεία για την ιστο­ρία της, τα οποία οι ίδιοι οι χρυ­σαυ­γί­τες σήμε­ρα αρνού­νται, μίλη­σε για τη δομή της και το ρόλο του Αρχη­γού της και προ­πά­ντων προ­σπά­θη­σε να ρίξει φως στην εγκλη­μα­τι­κή της δρά­ση. Για όλα αυτά μίλη­σε στην «Κυρια­κά­τι­κη Χαραυ­γή» σε μια ενδια­φέ­ρου­σα συνέ­ντευ­ξη και την οποία ανα­δη­μο­σιεύ­ου­με. Τη συνέ­ντευ­ξη πήρε η Μαρία Φράγκου.

Η Χρυσή Αυγή θέλει να τρομοκρατήσει χώρους, όχι άτομα

– Δεκα­ε­τί­ες τώρα ασχο­λεί­στε με τη Χρυ­σή Αυγή. Από τότε φαντά­ζο­μαι που δύσκο­λα μπο­ρού­σε κάποιος να ορί­σει την εγκλη­μα­τι­κή της δρά­ση ή τη σύν­δε­σή της με τους Ναζί. Τι σας οδή­γη­σε σ’ αυτή την ενασχόληση;

– Πριν ασχο­λη­θώ με τη δημο­σιο­γρα­φία, ασχο­λή­θη­κα με την πολι­τι­κή, όπως όλη η γενιά μου. Του Πολυ­τε­χνεί­ου η γενιά. O Μιχα­λο­λιά­κος, την περί­ο­δο της Χού­ντας, ανή­κε στο Κίνη­μα της 4ης Αυγού­στου. Δύο κόσμοι δια­φο­ρε­τι­κοί, λοι­πόν. Από τότε μου είχε δημιουρ­γη­θεί ενδια­φέ­ρον για το χώρο της ακρο­δε­ξιάς, τον οποίο θεω­ρού­σα πως σε μεγά­λο βαθ­μό η κοι­νω­νία και ο δημο­σιο­γρα­φι­κός κόσμος υπο­τι­μού­σε. Κι έτσι το 1980 που έγι­να δημο­σιο­γρά­φος, κι αφού με έτρω­γε το σαρά­κι της πολι­τι­κής έρευ­νας, άρχι­σα να ασχο­λού­μαι με αυτόν τον πολύ περι­θω­ρια­κό, τότε, χώρο. Απέ­κτη­σα πολ­λά υλι­κά και πλη­ρο­φο­ρί­ες κι έτσι άρχι­σα την έρευνα.

– Και για­τί έχουν τόση σημα­σία ή ενδια­φέ­ρον εκεί­να τα υλι­κά, του τότε, σήμερα;

– Σήμε­ρα προ­σπα­θούν να κρύ­ψουν πράγ­μα­τα, τα οποία τότε έλε­γαν ανοι­κτά. Για παρά­δειγ­μα στη δίκη που κατέ­θε­σα ως μάρ­τυ­ρας, κατέ­θε­σα και το πραγ­μα­τι­κό κατα­στα­τι­κό της Χρυ­σής Αυγής. Σε ανύ­πο­πτο χρό­νο, το 1990, είχα δημο­σιεύ­σει μεγά­λα κομ­μά­τια του, και δεν είχε αμφι­σβη­τη­θεί μία λέξη. Ποτέ. Σήμε­ρα αρνού­νται στοι­χεία του χαρα­κτή­ρα τους.

– Και πώς βρέ­θη­κε αυτό το υλι­κό στη διά­θε­σή σας;

– Όσο κι αν φαί­νε­ται περί­ερ­γο, σήμε­ρα, μου το έστει­λε η ίδια η Χρυ­σή Αυγή. Το 1987 ήμουν δημο­σιο­γρά­φος στο περιο­δι­κό «Σχο­λια­στής» και γρά­ψα­με ένα μικρό σχό­λιο, αφού είχα­με δει σβά­στι­κες στους τοί­χους με την επω­νυ­μία Χρυ­σή Αυγή. Δεν είχε αρχί­σει ακό­μη η βίαιη, εγκλη­μα­τι­κή συμπε­ρι­φο­ρά και δρά­ση στους δρό­μους. Μόνο συν­θή­μα­τα. Με το που γρά­ψα­με το σχο­λιά­κι έστει­λαν από τη Χρυ­σή Αυγή τα υλι­κά. Ήθε­λαν, τότε, να γίνουν γνω­στοί. Έτσι υπάρ­χει και το τεκ­μή­ριο πώς έφτα­σαν αυτά στα χέρια μας. Και χωρίς να μπού­με σε διά­λο­γο μαζί τους, το γρά­ψα­με τότε για την απο­στο­λή των υλι­κών. Το αστείο είναι ότι και η Χρυ­σή Αυγή, στο δικό της περιο­δι­κό, επι­βε­βαί­ω­σε την απο­στο­λή των υλι­κών, αλλά μας κατη­γο­ρού­σε για «αμε­τα­νό­η­τους μαρ­ξι­στές», στους οποί­ους αξί­ζει «μια γρο­θιά». Από τότε, λοι­πόν, συγκέ­ντρω­να υλι­κά για τη Χρυ­σή Αυγή. Και είναι σήμε­ρα χρή­σι­μα για την κατα­νό­η­ση και την ποι­νι­κή αντι­με­τώ­πι­σή της.

– Και οι απει­λη­τι­κές δια­θέ­σεις της Χρυ­σής Αυγής είναι εμφα­νείς από τότε…

– Ναι, ακρι­βώς. Και ακό­μα δεν ήταν τόσο δυνα­τοί, ώστε να αρχί­σουν τις βίαιες ενέρ­γειές τους στους δρό­μους. Αυτό έγι­νε στις αρχές του ’90, στις παρυ­φές της εθνι­κι­στι­κής υστε­ρί­ας που είχε ξεσπά­σει, τότε, στην Ελλά­δα, γύρω από το Μακε­δο­νι­κό. Τότε ήταν η πρώ­τη φορά που μπό­ρε­σαν να βγουν στους δρό­μους και να εκδη­λω­θούν. 10 Δεκεμ­βρί­ου 1992, ημέ­ρα του μεγά­λου συλ­λα­λη­τη­ρί­ου στην Αθή­να. Και με τη λήξη του επι­τέ­θη­καν σε αυτούς που θεω­ρού­σαν εχθρούς τους: Αρι­στε­ρούς, αντιε­ξου­σια­στές κ.ά.. Δεν ήταν οι μετα­νά­στες, ακό­μα, στό­χος τους.

– Σήμε­ρα ζού­με τη δίκη της Χρυ­σής Αυγής. Αυτή η δίκη δεν άργη­σε; Προη­γή­θη­καν τόσα και τόσα μέχρι να πάρουν το δρό­μο της δικαιο­σύ­νης τα εγκλή­μα­τά της;

– Ασφα­λώς και άργη­σε. Και δυστυ­χώς αυτό που είναι ντρο­πή για την Ελλά­δα, για όλους μας, είναι ότι χρειά­στη­κε να έχου­με ένα Έλλη­να νεκρό για να ξεκι­νή­σει αυτή η υπό­θε­ση. Διό­τι νεκρούς είχα­με αρκε­τούς. Ήταν μετα­νά­στες, ήταν άγνω­στοι. Έγι­νε η δολο­φο­νία του Φύσ­σα και τότε κινη­το­ποι­ή­θη­κε όλη η κοι­νω­νία, ξεση­κώ­θη­κε ο κόσμος. Προς τιμήν του ελλη­νι­κού λαού που ξεση­κώ­θη­κε σε όλη τη χώρα. Και υπο­χρε­ώ­θη­κε και η δικαιο­σύ­νη και η τότε κυβέρ­νη­ση να δουν κατά­μα­τα το φαι­νό­με­νο. Και τι έγι­νε; Απλά η δικαιο­σύ­νη πήρε 2030 δικο­γρα­φί­ες που εκκρε­μού­σαν και τις συνέ­νω­σε. Κι έτσι δια­πί­στω­σε ότι αυτό που συνέ­βαι­νε δεν είναι κάτι μεμο­νω­μέ­νο. Μέχρι τότε η δικαιο­σύ­νη έκα­νε τις ενέρ­γειες που έπρε­πε να κάνει, αλλά απέ­να­ντι σε συγκε­κρι­μέ­να άτο­μα, όχι απέ­να­ντι στον υπο­κι­νη­τή που ήταν η εγκλη­μα­τι­κή οργάνωση.

– Χωρίς Μιχα­λο­λιά­κο δεν υπάρ­χει Χρυ­σή Αυγή, είπα­τε σε κατά­θε­σή σας στο δικα­στή­ριο πέρ­σι τον Οκτώ­βρη στο δικα­στή­ριο. Αν δεν είναι ο Μιχα­λο­λιά­κος δεν θα ‘ναι κάποιος άλλος; Τι αλλά­ζει; Ή με αυτό θέλε­τε να κατα­δεί­ξε­τε πως αυτά τα κόμ­μα­τα είναι αρχηγικά;

– Εκτός από τον σαφή ναζι­στι­κό χαρα­κτή­ρα, τον οποίο αυτοί αρνού­νται, αλλά επι­βε­βαιώ­νε­ται μέσα από το κατα­στα­τι­κό που έχω εγώ κι έχω κατα­θέ­σει, έχει ένα ιδιαί­τε­ρο κεφά­λαιο, που λέγε­ται η «Αρχή του Αρχη­γού». Αυτή η φρά­ση είναι μετά­φρα­ση του χιτλε­ρι­κού «Φύρερ Πρίν­τσιπ» και με αυτό κυβερ­νού­σε ο Χίτλερ. Αυτό ενο­χο­ποιεί άμε­σα τον Μιχα­λο­λιά­κο. Το κεφά­λαιο αυτό εξη­γεί πως τίπο­τα στην οργά­νω­ση αυτή δεν γίνε­ται χωρίς την εντο­λή του Αρχη­γού. Το να υπάρ­ξει μια άλλη Χρυ­σή Αυγή, με άλλους ανθρώ­πους, που είναι απλά ακρο­δε­ξιά οργά­νω­ση, χωρίς τον Μιχα­λο­λιά­κο, δεν το απο­κλείω. Αλλά δεν θα είναι αυτό που γνωρίζουμε.

– Όπως ο Λαϊ­κός Συνα­γερ­μός του Καρα­τζα­φέ­ρη, ας πού­με. Ήταν ακρο­δε­ξιά οργά­νω­ση, δεν ήταν, όμως, Χρυ­σή Αυγή. 

– Ακρο­δε­ξιά,  ασφα­λώς, αλλά δεν είχε το στοι­χείο της βίας στην πολι­τι­κή της. Είχε ρητο­ρι­κή μίσους, είχε ρατσι­σμό, αντι­σι­μι­τι­σμό, αλλά δεν είχε το στοι­χείο της βίας. Η Χρυ­σή Αυγή είναι το πιο ακρο­δε­ξιό κόμ­μα της Ευρώ­πης. Και δικα­στι­κά μόνο αυτή η πλευ­ρά μπο­ρεί να αντι­με­τω­πι­στεί. Γι΄ αυτό κι έχει σημα­σία να κατα­λή­ξει αυτή η δίκη στην κατα­δί­κη της. Πιστεύω πως αυτό θα γίνει, για­τί έχουν ήδη εισφερ­θεί συντα­ρα­κτι­κά στοι­χεία για τη δρά­ση της Χρυ­σής Αυγής.

– Η κατα­δί­κη της ως εγκλη­μα­τι­κή οργά­νω­ση, δηλα­δή, θα είναι το απο­τέ­λε­σμα του δικαστηρίου…

– Αυτό, ναι, πιστεύω.

– Και θα επι­βε­βαιω­θεί και με δικα­στι­κή βού­λα πως δεν εξε­λί­χθη­κε σε εγκλη­μα­τι­κή οργά­νω­ση, αλλά το έγκλη­μα ήταν αυτοσκοπός.

– Αυτό είναι το ενδια­φέ­ρον σε αυτή την περί­πτω­ση. Δεν ήταν ένα κόμ­μα που μέσα του δημιουρ­γή­θη­κε μία εγκλη­μα­τι­κή οργά­νω­ση, ούτε παράλ­λη­λα με αυτό. Ο Μιχα­λο­λιά­κος έφτια­ξε το πολι­τι­κό κόμ­μα για να καλύ­ψει την εγκλη­μα­τι­κή οργά­νω­ση. Δήλω­ση για δημιουρ­γία πολι­τι­κού κόμ­μα­τος κατέ­θε­σε ο Μιχα­λο­λιά­κος το 1983. Ενώ για πρώ­τη φορά η οργά­νω­ση κατέ­βη­κε σε εκλο­γές το 1994.

– Πότε πιστεύ­ε­τε θα υπάρ­ξει απόφαση;

– Μέσα στο χρό­νο, ελπί­ζω, να έχου­με απόφαση.

– Η Χρυ­σή Αυγή στο­χεύ­ει σε ιδιό­τη­τες, όχι σε πρό­σω­πα, λέτε. Όμως ο Αιγύ­πτιος ψαράς, ο Πακι­στα­νός εργά­της, ο Παύ­λος Φύσ­σας, ποια ιδιό­τη­τα εκπροσωπούσαν;

– Άμα τους δεις έναν — έναν, είναι αυτοί τους οποί­ους η Χρυ­σή Αυγή έχει στο­χο­ποι­ή­σει ως εχθρούς, ως εχθρι­κές ομά­δες. Όπως οι μετα­νά­στες, και γενι­κά οι ξένοι, και οι πολι­τι­κοί αντί­πα­λοι. Θυμί­ζω ότι πριν τη δολο­φο­νία του Φύσ­σα είχα­με την επί­θε­ση κατά των αφι­σο­κολ­λη­τών του ΠΑΜΕ. Το ότι δεν είχα­με νεκρό, τότε στο Πέρα­μα, ήταν συμ­πτω­μα­τι­κό. Για­τί ο πρό­ε­δρος του συν­δι­κά­του του μετάλ­λου δέχθη­κε επί­θε­ση στο κεφά­λι με αυτο­σχέ­διο ρόπα­λο που κατέ­λη­γε σε μεταλ­λι­κό άγκι­στρο. Γι’ αυτό και δια­φω­νώ με κάποιους που λένε ότι είχαν στο­χο­ποι­ή­σει τον Φύσ­σα. Τους χώρους τους οποί­ους εξέ­φρα­ζαν αυτοί οι άνθρω­ποι είχαν στο­χο­ποι­ή­σει. Ο Φύσ­σας στά­θη­κε παλι­κα­ρί­σια απέ­να­ντί τους. Και παρό­λο που αυτοί ήταν πολ­λοί, ο Παύ­λος στά­θη­κε. Δεν έτρε­ξε να φύγει. Και ήρθε ο δολο­φό­νος ‑ο Ρου­μπα­κιάς- τον είδε να στέ­κε­ται απέ­να­ντι στους άλλους και τον μαχαί­ρω­σε. Πίστευε, ο Ρου­μπα­κιάς, ότι θα ξέφευ­γε, όπως ξέφευ­γαν και τόσοι άλλοι. Ακό­μα και στην ιστο­ρία με το ΠΑΜΕ, τους δρά­στες τούς έπια­σαν μετά. Η πρώ­τη αντί­δρα­ση ήταν υποτονική.

– Κι ανε­ξι­χνί­α­στες έχουν μεί­νει πολ­λές άλλες δολο­φο­νί­ες, σωστά;

– Δεκά­δες δολο­φο­νί­ες έχουν μεί­νει ανε­ξι­χνί­α­στες. Και τις οποί­ες απο­δί­δουν σε ξεκα­θά­ρι­σμα λογα­ρια­σμών μετα­ξύ αλλο­δα­πών, αλλά εγώ είμαι σίγου­ρος ότι πολ­λές από αυτές είναι των χρυ­σαυ­γι­τών. Κι εξάλ­λου φαί­νε­ται αυτό κι από το γεγο­νός ότι η κατα­γρα­φή φαι­νο­μέ­νων ρατσι­στι­κής βίας ή εγκλη­μα­τι­κής δρά­σης κατά αλλο­δα­πών κατα­γρά­φει θεα­μα­τι­κή μεί­ω­ση μετά τις συλ­λή­ψεις του 2013.

– Και με βάση την «Αρχή του Αρχη­γού», τίπο­τε δεν γίνε­ται χωρίς να γνω­ρί­ζει ή να δίνει εντο­λή ο Μιχα­λο­λιά­κος. Και στο Κερα­τσί­νι, εκεί­νο το βρά­δυ της δολο­φο­νί­ας του Φύσ­σα, δεν είναι δυνα­τόν να μην γνώ­ρι­ζε ο Μιχα­λο­λι­κά­κος τι γινόταν.

– Ασφα­λώς. Μα κι από τα στοι­χεία της δίκης φαί­νε­ται, πως όταν γίνε­ται η κατ’ αρχήν αντι­πα­ρά­θε­ση ναζι­στών με άλλη ομά­δα, στην προ­κει­μέ­νη με την ομά­δα Φύσ­σα, ειδο­ποιού­νται τα
κεντρι­κά και στέλ­λουν μήνυ­μα σε όλο το τάγ­μα της περιο­χής. Γίνε­ται, δηλα­δή, μία κινη­το­ποί­η­ση την οποία ελέγ­χει και ο Λαγός και προ­φα­νώς δια­τά­ζει να πάει το τάγ­μα εκεί. Να πάει
για­τί; Για να συγκρου­στεί. Το ότι η σύγκρου­ση ενεί­χε την προ­ο­πτι­κή μιας δολο­φο­νί­ας είναι σαφές. Η Χρυ­σή Αυγή θέλει να τρο­μο­κρα­τή­σει χώρους, όχι άτομα.

– Θυμί­στε μας ποιες ιστο­ρί­ες εξε­τά­ζο­νται στη δίκη, πέραν του Παύ­λου Φύσσα;

– Είναι τρεις. Του Παύ­λου Φύσ­σα, των Αιγύ­πτιων ψαρά­δων και του ΠΑΜΕ. Και οι τρεις έχουν τα χαρα­κτη­ρι­στι­κά που περι­γρά­ψα­με. Στους ψαρά­δες πήγαν βρά­δυ και τους κτύ­πη­σαν σπί­τι τους. Είχαν πει πως εκ μέρους των συμ­φε­ρό­ντων εργο­δο­τών της περιο­χής θα τρο­μο­κρα­τή­σουν τους Αιγύ­πτιους ψαρά­δες. Το είπε τη μια μέρα ο Λαγός, την άλλη μέρα το έκα­ναν. Το ίδιο έγι­νε και με το ΠΑΜΕ.