Δ. Κουτσούμπας: Η γνώση της ιστορίας του ΚΚΕ είναι δύναμη για να χαράσσεις σωστά και δημιουργικά το μέλλον

«Η ΚΕ του ΚΚΕ διορ­γα­νώ­νει αυτή την σημα­ντι­κή έκθε­ση στην έδρα του Κόμ­μα­τος, στον Περισ­σό, για τα 100 χρό­νια του Κόμ­μα­τος, μια έκθε­ση σπά­νιων ντο­κου­μέ­ντων από το Αρχείο του ΚΚΕ. Είναι ένα μικρό δείγ­μα για­τί θα συνε­χι­στούν και άλλες εκθέ­σεις και άλλες εκδη­λώ­σεις καθ’ όλη την διάρ­κεια του 2018 που είναι έτος εορ­τα­σμού και κορυ­φώ­νε­ται στις 25 Νοεμ­βρί­ου 2018 με μια μεγά­λη πολι­τι­κή-πολι­τι­στι­κή εκδή­λω­ση του ΚΚΕ» δήλω­σε ο γγ της ΚΕ του Κόμ­μα­τος, Δημή­τρης Κου­τσού­μπας, μετά το πέρας της παρου­σί­α­σης-ξενά­γη­σης δημο­σιο­γρά­φων στην έκθε­ση αρχεια­κού υλι­κού της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Το Κόμ­μα μας νιώ­θει υπε­ρή­φα­νο γι’ αυτή τη μεγά­λη, ηρω­ι­κή, δύσκο­λη πορεία των 100 χρό­νων. Θεω­ρού­με απα­ραί­τη­το οι νέες γενιές, οι μελ­λο­ντι­κές γενιές, να γνω­ρί­ζουν αυτή την ιστο­ρία. Η γνώ­ση της ιστο­ρί­ας είναι δύνα­μη, σε βοη­θά να γνω­ρί­ζεις όχι απλά το παρελ­θόν, αλλά να κοι­τάς στα­θε­ρά το παρόν και να χαράσ­σεις πολύ πιο σωστά και δημιουρ­γι­κά το μέλ­λον. Αυτός είναι ο στό­χος του ΚΚΕ μέσα από όλη αυτήν την πορεία την ηρω­ι­κή, με τα θετι­κά και τα αρνη­τι­κά, με τις αδυ­να­μί­ες, τα άλμα­τα, τις καμπές και τα πισω­γυ­ρί­σμα­τα» πρό­σθε­σε. «Αυτήν την ιστο­ρία δεν την απε­μπο­λού­με όπως έκα­ναν άλλοι. Tους έχου­με ονο­μά­σει ριψά­σπι­δες, τέτοιοι είναι και βρί­σκο­νται μάλι­στα και στην κυβερ­νη­τι­κή εξου­σία, μέσα από το ΣΥΡΙΖΑ και τη συνερ­γα­σία τους με τους ΑΝΕΛ. Το ΚΚΕ συνε­χί­ζει αυτή την προ­σπά­θεια για τις γενιές που έρχο­νται, κυρί­ως, αλλά και για τη σημε­ρι­νή γενιά που πρέ­πει να πάρει την τύχη πραγ­μα­τι­κά στα χέρια της» υπο­γράμ­μι­σε, κατα­λή­γο­ντας στην δήλω­ση του ο κ. Κουτσούμπας.

Την έκθε­ση παρου­σί­α­σε λεπτο­με­ρώς ο Φάνης Παρ­ρής, επι­κε­φα­λής της ομά­δας που την επι­με­λή­θη­κε και όπως ανέ­φε­ρε, μετα­ξύ άλλων θα πραγ­μα­το­ποι­η­θεί έκθε­ση αρχεια­κού υλι­κού τον Οκτώ­βριο του 2018 σε χώρο στο κέντρο της Αθή­νας, ενώ θα εκδο­θεί και σχε­τι­κό λεύ­κω­μα. Το πρώ­το τμή­μα της έκθε­σης απο­τε­λεί­ται από έργα τέχνης, προ­γράμ­μα­τα θεα­τρι­κών και μου­σι­κών παρα­στά­σε­ων από τους τόπους εξο­ρί­ας. Όπως επι­σή­μα­νε ο κ. Παρ­ρής τα έργα αυτά ανα­δει­κνύ­ουν και το πεί­σμα των φυλα­κι­σμέ­νων και εξό­ρι­στων κομ­μου­νι­στών για μόρ­φω­ση και ανέ­βα­σμα του πολι­τι­στι­κού επι­πέ­δου. Ανα­φέρ­θη­κε στην τιτά­νια μορ­φω­τι­κή προ­σπά­θεια που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε σε εκεί­νες τις συν­θή­κες, όπου πολ­λοί άνθρω­ποι έμα­θαν από γρα­φή και ανά­γνω­ση, αλλά και ξένες γλώσ­σες, θέα­τρο και μου­σι­κή. Στο τμή­μα αυτό της έκθε­σης περι­λαμ­βά­νο­νται επί­σης χει­ρο­τε­χνή­μα­τα, καθώς και πίνα­κες, σπου­δαί­ων καλ­λι­τε­χνών, εμπνευ­σμέ­νοι από τους αγώ­νες του ΚΚΕ και από τις συν­θή­κες ζωής και δου­λειάς της εργα­τι­κής τάξης.

Μετα­ξύ αυτών, ξεχω­ρί­ζουν ένα χει­ρο­ποί­η­το βιο­λί φτιαγ­μέ­νο από τους κρα­τού­με­νους κομ­μου­νι­στές των φυλα­κών Αβέ­ρωφ, και ο ήχος του οποί­ου συνό­δευε τον χορό των μελλοθανάτων.

Ξεχω­ρί­ζουν επί­σης ένα χει­ρο­τέ­χνη­μα με συρ­μα­τό­πλεγ­μα της Μακρο­νή­σου σε πέτρα, ένα πορ­τραί­το του ‘Αρη Βελου­χιώ­τη κατα­σκευα­σμέ­νο με γραμ­μα­τό­ση­μα από τον γνω­στό ηθο­ποιό Μίμη Φωτό­που­λο, ο οποί­ος ήταν κρα­τού­με­νος των ‘Αγγλων στην Ελ Ντά­μπα στην Μ. Ανα­το­λή και ένα πορ­τραί­το του Νίκου Μπε­λο­γιάν­νη φτιαγ­μέ­νο με στοι­χεία γρα­φο­μη­χα­νής. Το δεύ­τε­ρο τμή­μα της έκθε­σης περι­λαμ­βά­νει ντο­κου­μέ­ντα και αντι­κεί­με­να από την περί­ο­δο που το ΚΚΕ είχε τεθεί εκτός νόμου από το αστι­κό κρά­τος, καθώς και ντο­κου­μέ­ντα από την 50χρονη πορεία της ΚΝΕ.

Στο τμή­μα αυτό περι­λαμ­βά­νε­ται, μετα­ξύ άλλων, το πολυ­βό­λο του Γιώρ­γη Τζο­μπα­νά­κη, ενός εκ των τελευ­ταί­ων ανταρ­τών του ΔΣΕ στην Κρή­τη, καθώς και όπλα και θραύ­σμα­τα βλη­μά­των από την περί­ο­δο δρά­σης του ΔΣΕ. Ξεχω­ρί­ζουν, ακό­μα, τα βιβλία για τα παι­διά των πολι­τι­κών προ­σφύ­γων, η πένα του λογο­τέ­χνη Θέμου Κορ­νά­ρου με την οποία έγρα­ψε «Τα παι­διά της θύελ­λας» στην εξο­ρία του Αη Στρά­τη, και το κλει­δί του κελιού του Νίκου Μπε­λο­γιάν­νη στις φυλα­κές Καλ­λι­θέ­ας. Στο τμή­μα αυτό περι­λαμ­βά­νο­νται ντο­κου­μέ­ντα από την σύγ­χρο­νη πορεία του Κόμ­μα­τος, μετα­ξύ αυτών το πρω­το­σέ­λι­δο του «Ριζο­σπά­στη» της 29ης Δεκεμ­βρί­ου 1991, υπό τον τίτλο «Ελπί­δα η πάλη των λαών» και φόντο την κόκ­κι­νη σημαία με το σφυροδρέπανο.

Υπάρ­χουν ακό­μα έντυ­πα της ΟΚΝΕ, της ΕΠΟΝ, της Δημο­κρα­τι­κής Νεο­λαί­ας (της περιό­δου του ΔΣΕ), έντυ­πα οργα­νώ­σε­ων νεο­λαί­ας όπου έδρα­σαν οι νέοι κομ­μου­νι­στές, χει­ρό­γρα­φες εφη­με­ρί­δες της περιό­δου της παρα­νο­μί­ας καθώς και παρά­νο­μα φύλ­λα του «Οδη­γη­τή». Εκτί­θε­ται επί­σης ένα αντια­ε­ρο­πο­ρι­κό πυρο­βό­λο του ΔΣΕ, τμή­μα κάνης ενός κανο­νιού και το κέλυ­φος μιας εμπρη­στι­κής βόμ­βας Ναπάλμ. Το αντια­ε­ρο­πο­ρι­κό πυρο­βό­λο βρέ­θη­κε στην Ρου­σε­λί­ντα κοντά στην Κρυ­σταλ­λο­πη­γή, απο­συ­ναρ­μο­λο­γή­θη­κε και η πολύ μεγά­λου βάρους βάση του μετα­φέρ­θη­κε στους ώμους 30 ανθρώ­πων στο διά­στη­μα μιας ημέ­ρας, έτσι ώστε να κατα­στεί δυνα­τή η εκ νέου συναρ­μο­λό­γη­ση όσων τμη­μά­των έμει­ναν από αυτό. Το τμή­μα της κάνης βρέ­θη­κε στην Πέτρα Μού­κα, όπου και το Γενι­κό Αρχη­γείο του ΔΣΕ, ενώ τέλος το κέλυ­φος της Ναπάλμ βρέ­θη­κε στο Τσάρ­νο, όπου η για πρώ­τη φορά χρή­ση εμπρη­στι­κών βομ­βών Ναπάλμ, πριν από το Βιετ­νάμ, είχε, μετα­ξύ άλλων, ως απο­τέ­λε­σμα το συγκε­κρι­μέ­νο ύψω­μα να «κατε­βεί» κατά ένα μέτρο.