Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Δ. Κουτσούμπας: Μόνο το ΚΚΕ μπορεί να ηγηθεί της μεγάλης λαϊκής αντεπίθεσης για τις «πιο όμορφες μέρες»

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημή­τρης Κου­τσού­μπας, απεύ­θυ­νε χαι­ρε­τι­σμό σε εκδή­λω­ση – συνε­στί­α­ση στο Περι­στέ­ρι, αφιε­ρω­μέ­νη στην επέ­τειο ίδρυ­σης του Κόμματος.

Οι συγκε­ντρω­μέ­νοι στην κατά­με­στη αίθου­σα του Εκθε­σια­κού Κέντρου Περι­στε­ρί­ου, υπο­δέ­χθη­καν τον Δ. Κου­τσού­μπα με θερ­μά χειροκροτήματα.

Το στίγ­μα της εκδή­λω­σης δίνει το τερά­στιο πλα­κάτ που είναι αναρ­τη­μέ­νο στην είσο­δο του χώρου, με τη φρά­ση «Στον δρό­μο του ανυ­πο­χώ­ρη­του αγώ­να, με το λαό πρω­τα­γω­νι­στή, έτσι κερ­δί­ζε­ται το δίκιο, έτσι γρά­φε­ται η ιστορία».

Τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ καλω­σό­ρι­σε από το βήμα η Σπυ­ρέτ­τα Πανα­γή, γραμ­μα­τέ­ας της ΤΕ Περι­στε­ρί­ου — Νοτιο­δυ­τι­κών Συνοι­κιών του Κόμματος.

Παραθέτουμε την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα: 

Εδώ στο Περι­στέ­ρι, όπως και σε όλες τις εργα­τι­κές λαϊ­κές γει­το­νιές της Αθή­νας, το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Ελλά­δας, το τιμη­μέ­νο ΚΚΕ, στην πολύ­χρο­νη δια­δρο­μή του έχει σφυ­ρη­λα­τή­σει ισχυ­ρούς δεσμούς με την εργα­τι­κή τάξη, τα λαϊ­κά στρώματα.

Εδώ λοι­πόν, έχου­με έναν παρα­πά­νω λόγο σήμε­ρα να γιορ­τά­ζου­με, να τιμά­με τα 104 χρό­νια από την ίδρυ­ση του ηρω­ι­κού και τιμη­μέ­νου Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος Ελλάδας.

104 χρό­νια Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Ελλά­δας, 104 χρό­νια αγώ­νες, θυσί­ες, στε­ρή­σεις, διώ­ξεις, που κατέ­θε­σαν οι κομ­μου­νι­στές στην υπό­θε­ση του σοσια­λι­σμού για να οδη­γη­θεί η εργα­τι­κή τάξη στην εξου­σία, η οποία της ανή­κει πλέ­ον ιστορικά.

104 χρό­νια και το κόμ­μα μας, μπο­ρεί να πέρα­σε από φωτιά και από σίδε­ρο, αλλά ποτέ δε συμ­βι­βά­στη­κε με το άδι­κο, ποτέ δεν υπέ­κυ­ψε στη βαρ­βα­ρό­τη­τα, στην εκμετάλλευση.

Ποτέ δεν υπέ­γρα­ψε δήλω­ση μετά­νοιας στον καπι­τα­λι­σμό, ποτέ δεν προ­σκύ­νη­σε, ποτέ δε μοί­ρα­σε ψεύ­τι­κες ελπί­δες, ότι δήθεν αυτό το βάρ­βα­ρο σάπιο σύστη­μα, ο καπι­τα­λι­σμός, μπο­ρεί να γίνει «ανθρώ­πι­νος».

104 χρό­νια και το ΚΚΕ, ποτέ δεν απαρ­νή­θη­κε το ρόλο του ως Κόμ­μα­τος της εργα­τι­κής τάξης, της τάξης που έχει ιστο­ρι­κή απο­στο­λή να ηγη­θεί στον επα­να­στα­τι­κό μετα­σχη­μα­τι­σμό της κοι­νω­νί­ας, στην οικο­δό­μη­ση της σοσια­λι­στι­κής-κομ­μου­νι­στι­κής κοινωνίας.

Και παρά τις ελλεί­ψεις του, δεν εγκα­τέ­λει­ψε ποτέ το στρα­τη­γι­κό του στό­χο, το σοσια­λι­σμό. Δεν απο­κή­ρυ­ξε ποτέ την ταξι­κή πάλη, τη σοσια­λι­στι­κή επανάσταση.

Την ανά­γκη ανα­τρο­πής της δικτα­το­ρί­ας του κεφα­λαί­ου, μιας μειο­ψη­φί­ας, δηλα­δή της καπι­τα­λι­στι­κής αστι­κής τάξης των εκμε­ταλ­λευ­τών και την αντι­κα­τά­στα­σή της με τη «δικτα­το­ρία του προ­λε­τα­ριά­του», δηλα­δή τη μονα­δι­κή πραγ­μα­τι­κή δημο­κρα­τία της πλειο­ψη­φί­ας, που είναι η εργα­τι­κή τάξη και οι σύμ­μα­χοί της από τη φτω­χή αγρο­τιά και τους βιο­πα­λαι­στές των πόλεων.

Είμα­στε περή­φα­νοι για­τί το κόμ­μα μας δεν έχει καμιά κενή, καμιά άγρα­φη σελί­δα στην πάνω από έναν αιώ­να, ιστο­ρία του.

Αντί­θε­τα, σε όλες τις κρί­σι­μες περιό­δους και στις πιο δύσκο­λες και αντί­ξο­ες συν­θή­κες, το Κόμ­μα μας έμπαι­νε μπρο­στά, χωρίς να λογα­ριά­σει θυσί­ες για να γρά­ψει τελι­κά ο ίδιος ο λαός την ιστο­ρία, σε συμπό­ρευ­ση με το ΚΚΕ.

Και τα κατά­φε­ρε. Επι­βε­βαιώ­νο­ντας ξανά και ξανά αυτό που με δυο λόγια λέει το σύν­θη­μα μας: Αγώ­νας — ρήξη — ανα­τρο­πή! Η ιστο­ρία γρά­φε­ται με πάλη ταξική!

Το κόμ­μα μας έγι­νε ο εμπνευ­στής, ο αιμο­δό­της και ο καθο­δη­γη­τής του εθνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κού αγώ­να ενά­ντια στην ιτα­λι­κή — γερ­μα­νι­κή και βουλ­γά­ρι­κη κατο­χή με τη δημιουρ­γία του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ…

Έγι­νε ο οδη­γός της κορυ­φαί­ας στιγ­μής της ταξι­κής πάλης, στον 20ο αιώ­να, στη χώρα μας: Του ένο­πλου αγώ­να του Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού Ελλά­δος, αυτής της συγκλο­νι­στι­κής επο­ποι­ί­ας για να επι­κρα­τή­σει το δίκιο του λαού μας.

Έγι­νε ο πρω­το­πό­ρος στον αγώ­να κατά του φασι­σμού, της χού­ντας, πρω­το­πό­ρος σε κάθε λαϊ­κό αγώ­να και σε συν­θή­κες βαθιάς παρα­νο­μί­ας και σε συν­θή­κες αστι­κής νομιμότητας…

Συμπόρευση με το ΚΚΕ σε όλες τις μάχες

Πολ­λά μπο­ρού­με να κρα­τή­σου­με απ’ αυτή την ηρω­ι­κή ιστο­ρία του Κόμ­μα­τός μας.

Το κυριό­τε­ρο συμπέ­ρα­σμα όμως είναι πως όταν ο λαός μας αντα­πο­κρί­θη­κε στο κάλε­σμα του ΚΚΕ και απο­φά­σι­σε να συμπο­ρευ­τεί μαζί του, να βγει μπρο­στά και να γίνει αυτός ο πρω­τα­γω­νι­στής των εξε­λί­ξε­ων, μεγαλούργησε.

Το ίδιο τον καλού­με να κάνει και σήμε­ρα, να συμπο­ρευ­τεί με το ΚΚΕ στους αγώ­νες, στο κίνη­μα, σε όλες τις μάχες και να γίνει αυτός ο πρω­τα­γω­νι­στής των εξελίξεων.

Να βαδί­σου­με μαζί αυτό τον δρό­μο, το δρό­μο της ανα­τρο­πής, τον μόνο ελπι­δο­φό­ρο και ρεα­λι­στι­κό δρό­μο για το λαό. Μπο­ρού­με να τα καταφέρουμε!

Μπο­ρού­με να συμπο­ρευ­τού­με στο εργα­τι­κό σωμα­τείο, στην επι­τρο­πή αγώ­να, στον αγρο­τι­κό σύλ­λο­γο και στο σύλ­λο­γο των μικρο­ε­παγ­γελ­μα­τιών, στο μαζι­κό φορέα της γει­το­νιάς, για να δυνα­μώ­σου­με τις εργα­τι­κές λαϊ­κές διεκδικήσεις.

Μπο­ρού­με να συνα­ντη­θού­με όλοι και όλες, στις μεγά­λες πανελ­λα­δι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις, στις μαχη­τι­κές και μαζι­κές απερ­για­κές μάχες.

Μια τέτοια δύσκο­λη μάχη δώσα­με με επι­τυ­χία μπρο­στά στη μεγά­λη απερ­γία της 9ης του Νοέμ­βρη και την κερδίσαμε.

Χιλιά­δες εργά­τες και εργά­τριες από πολ­λούς κλά­δους, υπάλ­λη­λοι του ιδιω­τι­κού και δημό­σιου τομέα, αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νοι, γυναί­κες, φοι­τη­τές, μαθη­τές έγι­ναν ένα μεγά­λο λαϊ­κό ποτά­μι που πλημ­μύ­ρι­σε τους δρό­μους σε όλες τις μεγά­λες πόλεις σε όλη την Ελλά­δα και δω στην Αθήνα.

Έστει­λαν ξεκά­θα­ρο μήνυ­μα στην κυβέρ­νη­ση της ΝΔ και τους μεγα­λο­ερ­γο­δό­τες ενά­ντια στην ενερ­γεια­κή φτώ­χεια και την ακρί­βεια, βρο­ντο­φω­νά­ζο­ντας πως δεν είναι δια­τε­θει­μέ­νοι να παγώ­σουν το χει­μώ­να και να πει­νά­σουν για να μπο­ρούν να θησαυ­ρί­ζουν οι λίγοι…

Απαί­τη­σαν να αυξη­θούν τώρα οι μισθοί, να υπο­γρα­φούν Συλ­λο­γι­κές Συμ­βά­σεις Εργα­σί­ας, να καταρ­γη­θεί ο ΦΠΑ στα είδη πλα­τιάς λαϊ­κής κατα­νά­λω­σης, να καταρ­γη­θούν όλοι οι φόροι στο ρεύ­μα και στο φυσι­κό αέριο, να υπάρ­ξει γεν­ναία μεί­ω­ση και πλα­φόν στις τιμές τους, τα αυτο­νό­η­τα δηλα­δή, για να τα βγά­λουν πέρα στο δύσκο­λο χειμώνα.

Είναι αλή­θεια πως αυτή η απερ­γία έκα­νε πολ­λούς να ανα­θαρ­ρή­σουν και να σκε­φτούν, πως επι­τέ­λους κάτι γίνε­ται, πως υπάρ­χει ελπί­δα κι αυτή βρί­σκε­ται μόνο στην πάλη των λαών…

Ναι, έτσι είναι, η μεγά­λη απερ­γία της 9ης του Νοέμ­βρη μπο­ρεί να γίνει το ξεκί­νη­μα νέων μεγά­λων αγώ­νων, που θα δίνουν διέ­ξο­δο στη λαϊ­κή οργή που συνε­χώς αυξά­νε­ται, που δεν θα εγκλω­βί­ζε­ται στη λογι­κή της ανα­μο­νής των βου­λευ­τι­κών εκλο­γών που παρα­λύ­ει ακό­μα και μάχι­μες αγω­νι­στι­κές δυνάμεις.

Δεν θα εγκλω­βί­ζε­ται παρα­κο­λου­θώ­ντας παθη­τι­κά τις κάλ­πι­κες αντι­πα­ρα­θέ­σεις ανά­με­σα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ που φαγώ­νο­νται για το ποιος μπο­ρεί να στή­σει μεγα­λύ­τε­ρες παγί­δες στο λαό και να απο­κτή­σει προ­βά­δι­σμα στη στή­ρι­ξη του κεφα­λαί­ου και των συμ­μά­χων του για να παρα­μεί­νει ο εκλε­κτό τους.

Η μεγά­λη απερ­γία της 9ης του Νοέμ­βρη, όπως και οι επί­σης μεγά­λες εκδη­λώ­σεις και πορεί­ες για την 49η επέ­τειο του Πολυ­τε­χνεί­ου, μπο­ρεί να είναι το ξεκί­νη­μα μεγα­λύ­τε­ρης χει­ρα­φέ­τη­σης εργα­τι­κών-λαϊ­κών δυνά­με­ων, νέων μεγά­λων αγώ­νων που δεν θα έχουν φυσι­κά στε­νό ορί­ζο­ντα τις βου­λευ­τι­κές εκλο­γές, ούτε στό­χο μια ψευ­δε­πί­γρα­φη «πολι­τι­κή εναλ­λα­γή», όπως προ­βάλ­λουν οι δυνά­μεις του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνημα.

Αυτές οι δυνά­μεις εννο­ούν μια ακό­μα αλλα­γή κυβερ­νη­τι­κών ρόλων για να συνε­χί­σουν στον ίδιο δρό­μο της εξυ­πη­ρέ­τη­σης των συμ­φε­ρό­ντων του μεγά­λου αδη­φά­γου εγχώ­ριου και ξένου κεφα­λαί­ου, των απα­ρά­δε­κτων δεσμεύ­σε­ων της ΕΕ, των επι­κίν­δυ­νων σχε­δια­σμών των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Αντί­θε­τα όλες οι εκλο­γές, από τις γενι­κές βου­λευ­τι­κές εκλο­γές περί­που την άνοι­ξη του 2023, τις εκλο­γές για τον δήμο και την περι­φέ­ρεια που θα ακο­λου­θή­σουν τον Οκτώ­βριο του 2023, μέχρι τις καθη­με­ρι­νές συνε­χείς αρχαι­ρε­σί­ες στα πρω­το­βάθ­μια σωμα­τεία και τους συλ­λό­γους, μπο­ρούν να δώσουν ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρη ώθη­ση στους αγώ­νες, στα διά­φο­ρα μέτω­πα πάλης.

Αυτά είναι που κρί­νουν τελι­κά και τους κοι­νω­νι­κούς συσχε­τι­σμούς, το άνοιγ­μα του δρό­μου για ένα πιο αισιό­δο­ξο αύριο.

Όμως, αυτό μπο­ρεί να γίνει, μόνο με τη στή­ρι­ξη των ψηφο­δελ­τί­ων του ΚΚΕ, παντού, σε όλες τις μάχες και σε όλες τις κάλ­πες. Για­τί οι συσχε­τι­σμοί μπο­ρούν να αλλά­ξουν. Ακό­μα και αυτοί που για πολ­λά χρό­νια έχουν παρα­μεί­νει αρνητικοί.

Και αλλά­ζουν όταν απο­φα­σί­σει ο καθέ­νας και η καθε­μιά να στη­ρί­ξει και να βαδί­σει δίπλα σε αυτούς που μπαί­νουν μπρο­στά για τα λαϊ­κά προ­βλή­μα­τα, δε συμ­βι­βά­ζο­νται με τις δυσκο­λί­ες και τις ανα­πο­διές, δεν υπο­χω­ρούν, ακρι­βώς για­τί έχουν μεγά­λη εμπι­στο­σύ­νη στη δύνα­μη της εργα­τι­κής τάξη, του λαού.

Η εναλλακτική βρίσκεται «κάτω», μέσα στον ίδιο το λαό και το κίνημά του

Εδώ σ’ αυτές τις εργα­τι­κές λαϊ­κές γει­το­νιές της Αθή­νας, το κάλε­σμα του ΚΚΕ, απευ­θύ­νε­ται σε όλους όσοι ‑ανε­ξάρ­τη­τα τι επι­λο­γές έκα­ναν μέχρι χτες, ποια κόμ­μα­τα στή­ρι­ξαν- σήμε­ρα προ­σπα­θούν να δουν μπροστά…

Και δε βλέ­πουν παρά μόνο μεγά­λα αδιέ­ξο­δα γι αυτούς και τα παι­διά τους.

Γι αυτό και οι περισ­σό­τε­ροι, όταν τους ρωτά­νε στις δημο­σκο­πή­σεις «ποιο από τα δύο κόμ­μα­τα, τη ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ εμπι­στεύ­ο­νται;», απα­ντούν: «Κανέ­να».

Σε όλους αυτούς απευ­θυ­νό­μα­στε. Να εμπι­στευ­τούν τη δύνα­μή τους, το ΚΚΕ. Για­τί είναι όλοι άνθρω­ποι του μόχθου και κατα­λα­βαί­νουν, βλέ­πουν πως σαν πολ­λά να έχουν μαζευτεί.

Από την ενερ­γεια­κή φτώ­χεια που μας φόρ­τω­σε η απε­λευ­θέ­ρω­ση της ενέρ­γειας και η πρά­σι­νη ανά­πτυ­ξη, την ακρί­βεια και τις συνε­χείς ανα­τι­μή­σεις, μέχρι έναν ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο στον οποίο η χώρα μας κλι­μα­κώ­νει την εμπλο­κή της ‑ακό­μα και Ουκρα­νούς στρα­τιώ­τες ανα­λαμ­βά­νει να εκπαι­δεύ­σει- για χάριν των συμ­μα­χιών της με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

Έναν πόλε­μο, που όχι μόνο δε λέει να τελειώ­σει, αλλά υπάρ­χει ο κίν­δυ­νος να γενι­κευ­τεί και να βάλει σημά­δι κι άλλους λαούς μαζί και τον δικό μας.

Κι όλα αυτά στο φόντο μιας νέας οικο­νο­μι­κής κρί­σης που παρα­μο­νεύ­ει, χωρίς βέβαια ακό­μα να έχου­με σηκώ­σει κεφά­λι από όλες τις προηγούμενες.

Μέσα σε όλα αυτά, μόνι­μα στο στό­χα­στρο βρί­σκε­ται ο ελλη­νι­κός λαός και τα δικαιώ­μα­τά του, όπως απο­δει­κνύ­ει και η βρώ­μι­κη ιστο­ρία με τις υπο­κλο­πές και τις παρακολουθήσεις.

Και είναι βαθιά γελα­σμέ­νοι στην κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, αν νομί­ζουν ότι θα ρίξουν στά­χτη στα μάτια του λαού με το νέο νομο­θε­τι­κό κατα­σκεύ­α­σμα που επι­βε­βαιώ­νει το δόγ­μα «ουδείς εξαι­ρεί­ται των παρακολουθήσεων»!

Αυτός βέβαια είναι ο πυρή­νας όλου του αντι­δρα­στι­κού νομο­θε­τι­κού πλαι­σί­ου που έχει τη σφρα­γί­δα όλων τους.

Και όλα αυτά ένα πράγ­μα δεί­χνουν: πως κανείς δεν μπο­ρεί να μένει θεατής.

Σήμε­ρα απευ­θυ­νό­μα­στε σε όλους και όλες. Ναι, απευ­θυ­νό­μα­στε και σε όσους και δω σ’ αυτές τις γει­το­νιές στή­ρι­ξαν τη ΝΔ, απο­γοη­τευ­μέ­νοι από τις προη­γού­με­νες επι­λο­γές τους…

Που πίστε­ψαν τα ψεύ­τι­κα τα λόγια τα μεγά­λα για τις ανα­γκαί­ες μεταρ­ρυθ­μί­σεις που δήθεν χρειά­ζε­ται ο τόπος, οι οποί­ες στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι οι μεταρ­ρυθ­μί­σεις που χρειά­ζε­ται το κεφά­λαιο, οι καπι­τα­λι­στές, για να αυξά­νουν την κερ­δο­φο­ρία τους και γι αυτό είναι από χέρι αντι­λαϊ­κές, αντεργατικές.

Ακούν και τώρα όλα αυτά που λέει ο Μητσο­τά­κης, για να δικαιο­λο­γη­θεί, πως στον ίδιο και την κυβέρ­νη­σή του «δεν του τύχα­νε και λίγα»… Μια παν­δη­μία και ένας πόλε­μος, μεγά­λες κατα­στρο­φές, και μαζί με όλα αυτά η αυξα­νό­με­νη επι­θε­τι­κό­τη­τα της Τουρ­κί­ας, η οποία έχει τις πλά­τες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ που παζα­ρεύ­ουν μαζί της βάζο­ντας στο τρα­πέ­ζι ακό­μα και τα κυριαρ­χι­κά μας δικαιώματα.

Μόνο που κάθε ένα από αυτά, δεν ήταν μια στρα­βή που του έτυ­χε, μια κακή συγκυ­ρία, η οποία σύντο­μα θα τελειώ­σει, ήταν και είναι το ίδιο το σύστη­μα και οι αδιέ­ξο­δες πολι­τι­κές που υλο­ποιούν που δεν τελειώ­νουν, αντί­θε­τα μεγα­λώ­νουν και σκά­νε στις πλά­τες του λαού με διά­φο­ρους τρόπους.

Αλή­θεια με ποιο κρι­τή­ριο η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ δια­χει­ρί­στη­κε όλες αυτές τις κρί­σεις, όπως λέει;

Με μονα­δι­κό κρι­τή­ριο να μην απει­λη­θούν τα κέρ­δη του κεφα­λαί­ου, να μην υπο­νο­μευ­τούν οι στρα­τη­γι­κές επι­λο­γές της αστι­κής τάξης που μαζί με τα άλλα κόμ­μα­τα υπη­ρε­τούν, και τελι­κά να κου­μα­ντά­ρουν την λαϊ­κή δυσα­ρέ­σκεια για να μην απει­λη­θεί η περι­βό­η­τη «πολι­τι­κή σταθερότητα».

Και μιας και μιλά­με για την πολι­τι­κή στα­θε­ρό­τη­τα που τη χρη­σι­μο­ποιεί σαν φόβη­τρο στο λαό, ο Μητσο­τά­κης και από κοντά και οι άλλοι…

Το σίγου­ρο είναι ότι ο λαός δεν έχει να φοβη­θεί τίπο­τα, αντί­θε­τα όσο πιο στα­θε­ρό είναι το πολι­τι­κό σύστη­μα, όσο πιο στα­θε­ρές είναι οι αστι­κές κυβερ­νή­σεις, τόσο θα μεγα­λώ­νει η αστά­θεια και η αβε­βαιό­τη­τα στη ζωή των ανθρώπων.

Ας μη διστά­σουν λοι­πόν, τώρα να συμπο­ρευ­τούν με το ΚΚΕ, ακό­μα και αν δε συμ­φω­νούν σε όλα μαζί μας, όμως εκτι­μούν τη συνέ­πεια, την αγω­νι­στι­κό­τη­τα, τη μαχη­τι­κό­τη­τά μας.

Ε, και τι να κάνου­με… Τα φέρ­νει έτσι η ζωή στον καπι­τα­λι­σμό που πρέ­πει να ανα­σύ­ρου­με και το ταξι­κό μας ένστι­κτο και να πάρου­με θέση εκεί που ανή­κου­με: «Στο μεγά­λο το μέτω­πο της εργατιάς»!

Απευ­θυ­νό­μα­στε ιδιαί­τε­ρα, σε όσους και όσες στή­ρι­ξαν ή εξα­κο­λου­θούν να στη­ρί­ζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς αυτό να σημαί­νει πως τον εμπι­στεύ­ο­νται πλήρως…

Οι περισ­σό­τε­ροι και οι περισ­σό­τε­ρες από αυτούς, όχι για­τί έχουν ακό­μα αυτα­πά­τες (αυτές έχουν προ πολ­λού δια­ψευ­στεί) αλλά για­τί δεν μπο­ρούν να δουν άλλη εναλλακτική.

Σωστά! Όμως την εναλ­λα­κτι­κή για το λαό και τα συμ­φέ­ρο­ντά τους, δεν θα την βρουν εκεί που τους δεί­χνει ο ΣΥΡΙΖΑ: Στις διερ­γα­σί­ες που γίνο­νται στους «από πάνω», αυτούς που έχουν την οικο­νο­μι­κή και πολι­τι­κή εξου­σία του τόπου.

Η εναλ­λα­κτι­κή βρί­σκε­ται «κάτω», μέσα στον ίδιο το λαό και το κίνη­μά του, που δεν στα­μα­τά­ει μπρο­στά σε μια κάλ­πη, αλλά συνε­χί­ζει, δυνα­μώ­νει και βάζει στο στό­χα­στρο τον πραγ­μα­τι­κό αντί­πα­λο τα μονο­πώ­λια και το σάπιο σύστη­μά τους.

Ας σκε­φτούν: Αν όλοι, όσοι και όσες, και εδώ στο Περι­στέ­ρι, πήραν μέρος στις εσω­κομ­μα­τι­κές εκλο­γές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ πριν, τους οποί­ους λίγο πολύ τους ξέρου­με εδώ στις γει­το­νιές, εάν λοι­πόν όλοι αυτοί συμ­με­τεί­χαν στο κίνη­μα, στα σωμα­τεία, στους συλ­λό­γους στή­ρι­ζαν τις διεκ­δι­κή­σεις τους, θα ήταν ίδια η κατά­στα­ση συνο­λι­κά στο κίνημα;

Θα μπο­ρού­σε η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ να περ­νά­ει με την ίδια ευκο­λία τα αντι­δρα­στι­κά νομο­σχέ­διά της;

Θα μου πεί­τε, «τι ψάχνε­τε τώρα, αφού τα περισ­σό­τε­ρα από αυτά τα νομο­σχέ­δια τα έχει ψηφί­σει το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ»!!!

Όμως εμείς θα επι­μεί­νου­με: Ρωτά­με όλους όσοι θέλουν, όπως κι εμείς, να ξανα­γεν­νη­θεί η ελπί­δα, και η αισιοδοξία!

Κι αυτό θα συμ­βεί, με ένα νέο αγω­νι­στι­κό ξεκί­νη­μα, με αλλα­γή ρότας σκέ­ψης και δρά­σης, επιλογής.

Δεν θα συμ­βεί, όταν αφή­νεις αυτές τις δυνά­μεις να σου δίνουν τη μία απο­γο­ή­τευ­ση μετά την άλλη, να ρίχνουν τις απαι­τή­σεις σου στο πάτωμα…

Σε πολι­τι­κές δυνά­μεις που παίρ­νουν την «πρό­ο­δο», μια έννοια ιστο­ρι­κά και ουσια­στι­κά ταυ­τι­σμέ­νη με το λαϊ­κά συμ­φέ­ρο­ντα και τους δίκαιους αγώ­νες του, και να την κάνουν «δώρο» με τις πολι­τι­κές επι­λο­γές τους στο μεγά­λο κεφά­λαιο και το διε­φθαρ­μέ­νο σύστη­μά του.

Να κάνουν σημαία την δια­τή­ρη­ση μιας «κοι­νω­νι­κής συνο­χής», που δεν είναι άλλη σε τελευ­ταία ανά­λυ­ση από την εξα­σφά­λι­ση μέσω αυτής της συνο­χής, της στα­θε­ρό­τη­τας της σαπί­λας της καπι­τα­λι­στι­κής κοι­νω­νί­ας, όταν αυτή η σαπί­λα, καθη­με­ρι­νά ανα­δει­κνύ­ει πως αυτού του είδους η κοι­νω­νία πρέ­πει να γίνει ‑όσο πιο σύντο­μα γίνε­ται- κομ­μά­τια και θρύψαλα.

Εμείς, ενώ­νου­με τον κόσμο για να ξεκι­νή­σου­με να φτιά­χνου­με «μια και­νούρ­για κοι­νω­νία άλλη­νε», χωρίς εκμε­τάλ­λευ­ση, φτώ­χεια, δια­φθο­ρά και πολέμους.

Και ξέρου­με, είμα­στε σίγου­ροι, πως πολ­λοί εργά­τες, άνθρω­ποι του λαού, κατά βάθος αυτό ονει­ρεύ­ο­νται. Ακό­μα κι αν σας φαί­νε­ται το όνει­ρο μακρι­νό, ελά­τε να το φέρου­με πιο κοντά.

Λέμε σε όλους αυτούς, συμπο­ρευ­τεί­τε μαζί μας. Περ­πα­τή­στε χέρι-χέρι μαζί μας.

Για­τί μπο­ρού­με να ζήσου­με σε κοι­νω­νία, όπου αυτοί που παρά­γουν όλο τον πλού­το να μπο­ρούν και να τον καρ­πώ­νο­νται κι όχι να τους τον κλέ­βουν οι αετο­νύ­χη­δες, τα κοράκια…

Αυτό πρέ­πει να γίνει για να απο­λαμ­βά­νου­με σήμε­ρα τις σύγ­χρο­νες, πραγ­μα­τι­κές ανά­γκες. Και μπο­ρού­με. Τέτοιο σύγ­χρο­νο επε­ξερ­γα­σμέ­νο πρό­γραμ­μα χρειάζεται.

Πρό­γραμ­μα που πατά­ει στις παρα­γω­γι­κές δυνα­τό­τη­τες της χώρας μας, αξιο­ποιεί το εργα­τι­κό επι­στη­μο­νι­κό δυνα­μι­κό της και δίνει απά­ντη­ση στο κρί­σι­μο ζήτημα:

Ο λαός, η νεο­λαία αυτού του τόπου, να ζήσει όπως τους αξί­ζει, όπως ορί­ζει η εξέ­λι­ξη της επι­στή­μης και της τεχνολογίας.

Με ικα­νο­ποι­η­μέ­νες όλες τις λαϊ­κές ανά­γκες, απαλ­λαγ­μέ­νοι από τις αλυ­σί­δες της ανερ­γί­ας, της φτώ­χειας, της ανα­σφά­λειας, των πολέμων.

Τέτοιο πρό­γραμ­μα έχει το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Ελλάδας.

Ο σοσιαλισμός είναι η απάντηση σε όλα τα λαϊκά προβλήματα

Όλα επι­βε­βαιώ­νουν ότι ο σοσια­λι­σμός είναι η απά­ντη­ση για τα οξυ­μέ­να λαϊ­κά προ­βλή­μα­τα του 21ου αιώνα:

• Δεν είναι μοι­ραίο να αυξά­νε­ται καθη­με­ρι­νά η από­στα­ση ανά­με­σα στις σύγ­χρο­νες επι­στη­μο­νι­κές και τεχνο­λο­γι­κές δυνα­τό­τη­τες, στις δυνα­τό­τη­τες ανά­πτυ­ξης των παρα­γω­γι­κών δυνά­με­ων, εξα­σφά­λι­σης της κοι­νω­νι­κής ευη­με­ρί­ας και τη σημε­ρι­νή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που χαρα­κτη­ρί­ζε­ται από την αύξη­ση της εκμε­τάλ­λευ­σης, τη σχε­τι­κή και από­λυ­τη εξα­θλί­ω­ση, την ανα­σφά­λεια που βιώ­νουν οι μισθω­τοί, οι άνερ­γοι, οι αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νοι, οι νέοι, οι συντα­ξιού­χοι, τις συμπλη­γά­δες μετα­ξύ εργα­σί­ας και μητρό­τη­τας για τις γυναίκες.

• Σήμε­ρα η άνο­δος του επι­πέ­δου κοι­νω­νι­κο­ποί­η­σης της παρα­γω­γής και η αύξη­ση της παρα­γω­γι­κό­τη­τας της εργα­σί­ας, δίνουν δυνα­τό­τη­τες για να αυξη­θεί ο µη εργά­σι­μος χρό­νος και η δημιουρ­γι­κή του αξιο­ποί­η­ση, να μειω­θεί η βαριά χει­ρω­να­κτι­κή και μονό­το­νη εργα­σία, να ενι­σχυ­θεί το δημιουρ­γι­κό περιε­χό­με­νό της, να ανα­βαθ­μι­στεί το γενι­κό μορ­φω­τι­κό επί­πε­δο για τους εργα­ζό­με­νους που έτσι κι αλλιώς, απο­τε­λούν την κύρια παρα­γω­γι­κή δύνα­μη της επο­χής μας.

• Οι νέες δυνα­τό­τη­τες που γεν­νά η αλμα­τώ­δης επι­στη­μο­νι­κή και τεχνο­λο­γι­κή ανά­πτυ­ξη ενι­σχύ­ουν σημα­ντι­κά ‑σε σχέ­ση με το παρελ­θόν- την υλι­κή βάση για να εξα­λει­φθεί πιο γρή­γο­ρα κάθε μορ­φή καπι­τα­λι­στι­κής ιδιοκτησίας.

Το πραγ­μα­τι­κά νέο για το λαό και τη νεο­λαία μας είναι ο επι­στη­μο­νι­κός κεντρι­κός σχε­δια­σμός στο έδα­φος της εργα­τι­κής εξου­σί­ας και της κοι­νω­νι­κής ιδιοκτησίας.

Το πραγ­μα­τι­κά προ­ο­δευ­τι­κό είναι η κοι­νω­νι­κή σχέ­ση που επι­τρέ­πει την αξιο­ποί­η­ση του συνό­λου των παρα­γω­γι­κών δυνά­με­ων: των μέσων παρα­γω­γής, την ανά­πτυ­ξη και κατα­νο­μή του εργα­τι­κού δυνα­μι­κού, και εκφρά­ζε­ται µε επι­στη­μο­νι­κά καθο­ρι­σμέ­νους στό­χους για τη λαϊ­κή ευημερία.

Στα 104 χρό­νια του Κόμ­μα­τός μας, και μπρο­στά στις δίχρο­νες Συν­δια­σκέ­ψεις των Κομ­μα­τι­κών Οργα­νώ­σε­ων Τομέ­ων και Περιο­χών, δηλώ­νου­νε την απο­φα­σι­στι­κό­τη­τά µας να μετρή­σου­νε βήμα­τα στο να γίνε­ται ακό­μα πιο δια­κρι­τός ο ρόλος του ΚΚΕ ως ισχυ­ρής οργα­νω­μέ­νης πρω­το­πο­ρί­ας, φορέα νέων επα­να­στα­τι­κών ιδεών.

Να μετρή­σου­νε βήμα­τα στην οργά­νω­ση της εργα­τι­κής τάξης, των αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νων της πόλης, των βιο­πα­λαι­στών αγρο­τών, των νέων και των γυναι­κών εργα­τι­κής-λαϊ­κής έντα­ξης ή κατα­γω­γής, στα σωμα­τεία τους, στους συλ­λό­γους και τους φορείς τους, στην προ­ώ­θη­ση του συντο­νι­σμού της δρά­σης τους, της αλλη­λεγ­γύ­ης τους, της κοι­νω­νι­κής τους συμ­μα­χί­ας, στην ανά­πτυ­ξη της πάλης τους σε αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή- αντι­μο­νο­πω­λια­κή κατεύθυνση.

Είμα­στε σήμε­ρα πιο ικα­νοί να κλι­μα­κώ­νου­με την πάλη, να περ­νά­με στην αντε­πί­θε­ση, να επι­διώ­κου­με οι καθη­με­ρι­νοί αγώ­νες και ο τοπι­κός-κλα­δι­κός συντο­νι­σμός της πάλης να μετα­τρέ­πο­νται στην πορεία σε ένα ενιαίο, πανελ­λα­δι­κά συντο­νι­σμέ­νο κίνη­μα της εργα­τι­κής τάξης και των συµµά­χων της, όσο γίνε­ται πιο μαζι­κό, εδραιω­μέ­νο στους τόπους δου­λειάς, στους κλά­δους, σε κάθε περιο­χή, με αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή κατεύ­θυν­ση, ενα­ντί­ω­σης στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ.

Ένα τέτοιο πανελ­λα­δι­κό και διε­θνι­στι­κό ταυ­τό­χρο­να κίνη­μα μπο­ρεί να το εγγυ­η­θεί μόνο το ΚΚΕ με τη δρά­ση του, ως καθο­δη­γη­τι­κή δύνα­μη για την ανα­τρο­πή του σημε­ρι­νού συσχε­τι­σμού, για το άνοιγ­μα του δρό­μου προς τα μπρος.

Αξιο­ποιού­με όλες τις μάχες, όπως αυτή των βου­λευ­τι­κών εκλο­γών, για ένα πλα­τύ άνοιγ­μα, για να διευ­ρύ­νου­νε απο­φα­σι­στι­κά τους δεσμούς μας με πλα­τιές εργα­τι­κές-λαϊ­κές δυνά­µεις, με την πιο ενερ­γή συμ­με­το­χή και δρά­ση τους μέσα στο κίνη­μα, αλλά και την έντα­ξή τους στο δρα­στή­ριο κι ενερ­γό περί­γυ­ρο των φίλων και συμπο­ρευό­με­νων με το ΚΚΕ, τη συμ­με­το­χή τους σε όλες τις μεγά­λες κοι­νω­νι­κές και πολι­τι­κές μάχες που έχου­με μπρο­στά μας το επό­με­νο διάστημα.

Για­τί μόνο το ΚΚΕ έχει πρό­τα­ση για τη μεγά­λη κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία όλων των κατα­πιε­σμέ­νων, ενά­ντια στα μονο­πώ­λια και το σύστη­μά τους.

Για­τί τελι­κά, μόνο το ΚΚΕ μπο­ρεί να ηγη­θεί της μεγά­λης λαϊ­κής αντεπίθεσης.

Το απο­δει­κνύ­ει καθη­με­ρι­νά η δρά­ση των κομ­μου­νι­στών και των άλλων αγω­νι­στών, που παλεύ­ουν κόντρα σε θεούς και σε δαί­μο­νες για να σηκώ­σουν κεφά­λι οι εργά­τες, οι άνθρω­ποι του μόχθου, οι νέοι και οι γυναίκες.

Πάρ­τε λοι­πόν, όλοι και όλες και εσείς που είστε πει­σμέ­νοι με τις θέσεις του ΚΚΕ αλλά και όλοι εσείς που προ­βλη­μα­τί­ζε­στε, που αγα­να­κτεί­τε και λέτε πως δεν πάει άλλο, που μπο­ρεί να έχε­τε και επι­φυ­λά­ξεις ή δια­φο­ρε­τι­κές προ­σεγ­γί­σεις σε ζητή­μα­τα της θεω­ρί­ας και της πολι­τι­κής μας, πάρ­τε λοι­πόν όλοι και όλες μια θέση στον αγώ­να μας, στο κίνη­μά μας, δίπλα στο ΚΚΕ, για να φέρου­με πιο κοντά τις πιο όμορ­φες μέρες μας που δεν ζήσα­με ακόμα.

Μπο­ρού­με! Προ­χω­ρά­με μπρο­στά! Με αυτο­πε­ποί­θη­ση και αποφασιστικότητα!

902.gr

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο