Δ. Κουτσούμπας: Να μη συνηθίσει κανείς ως «κανονικότητα» ένα παιδί να πεινάει, να δουλεύει, να μην πηγαίνει σχολείο, να κακοποιείται

Όσα εθνι­κά σχέ­δια δρά­σης και να φέρε­τε δεν κατα­φέρ­νε­τε να εξα­σφα­λί­σε­τε ολο­κλη­ρω­μέ­νο σχέ­διο με άξο­νες την πρό­λη­ψη, την προ­στα­σία και στή­ρι­ξη παι­διών και γυναι­κών, και σχέ­διο ριζι­κές αντι­με­τώ­πι­σης των αιτιών, τόνι­σε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημή­τρης Κου­τσού­μπας, απευ­θυ­νό­με­νος στην κυβέρ­νη­ση, μιλώ­ντας στην κοι­νή συνε­δρί­α­ση Επι­τρο­πών της Βου­λής για το «Εθνι­κό Σχέ­διο Δρά­σης για την προ­στα­σία των παι­διών από τη σεξουα­λι­κή κακο­ποί­η­ση και εκμετάλλευση».

Κι αυτό για­τί, όπως πρό­σθε­σε στην κοι­νω­νία της εκμε­τάλ­λευ­σης, το αστι­κό κρά­τος, με οποια­δή­πο­τε κυβέρ­νη­ση, δεν μπο­ρεί να εξα­σφα­λί­σει τα δια­κη­ρυγ­μέ­να δικαιώ­μα­τα όλων των παι­διών, καθώς τα κατα­δι­κά­ζει στη φτώ­χεια, την ανέ­χεια ακό­μα και την κακοποίηση.

Ανα­λυ­τι­κά η τοπο­θέ­τη­ση του Δ. Κουτσούμπα:

Συζη­τά­με στις επι­τρο­πές της Βου­λής το Εθνι­κό Σχέ­διο Δρά­σης για την προ­στα­σία των παι­διών από τη σεξουα­λι­κή κακο­ποί­η­ση και εκμε­τάλ­λευ­ση, αφού για μέρες παρα­κο­λου­θού­με με οργή και το στο­μά­χι σφιγ­μέ­νο, την υπό­θε­ση του κατ΄ εξα­κο­λού­θη­ση βια­σμού ενός 12χρονου κορι­τσιού στον Κολω­νό, της εκπόρ­νευ­σης και της κακο­ποί­η­σής του από ένα πραγ­μα­τι­κό από­βρα­σμα της κοι­νω­νί­ας, αλλά και μιας σει­ράς ακό­μα δραστών.

Δυστυ­χώς, το σκη­νι­κό αυτού του φρι­κια­στι­κού εγκλή­μα­τος συμπλη­ρώ­νουν και άλλα απο­τρό­παια εγκλή­μα­τα σε βάρος ανηλίκων.

Τα στοι­χεία για τη σεξουα­λι­κή κακο­ποί­η­ση παι­διών καθηλώνουν.

Μέχρι τέλη Αυγού­στου κατα­γρά­φη­καν 294 περι­στα­τι­κά, από τα οποία τα 244 αφο­ρούν κορίτσια.

Βέβαια απο­τρο­πια­σμό έχει προ­κα­λέ­σει και η «κάλυ­ψη» της υπό­θε­σης από Μέσα Ενημέρωσης.

Δεν είναι υπερ­βο­λή να πού­με πως όλη η προ­βο­λή, αλλά και η δημό­σια συζή­τη­ση, έτσι όπως στή­νε­ται στα τηλε­ο­πτι­κά παρά­θυ­ρα, και μετα­τρέ­πουν σε “θέα­μα” τον ανθρώ­πι­νο πόνο, προ­σπα­θούν να εκτρέ­ψουν από κάθε προ­βλη­μα­τι­σμό για τις πραγ­μα­τι­κές αιτί­ες τέτοιων απο­κρου­στι­κών εγκλημάτων.

Και το εθνι­κό σχέ­διο δρά­σης της κυβέρ­νη­σης απο­φεύ­γει να απα­ντή­σει στο κρί­σι­μο ερώ­τη­μα: Ποιοι είναι εκεί­νοι οι κοι­νω­νι­κοί παρά­γο­ντες που αφή­νουν τα παι­διά ευά­λω­τα στη σεξουα­λι­κή κακο­ποί­η­ση και εκμε­τάλ­λευ­ση και γεν­νούν τους δρά­στες – τέρατα;

Εσείς οι ίδιοι κύριοι της κυβέρ­νη­σης, ομο­λο­γεί­τε ότι δεν υπάρ­χει επι­στη­μο­νι­κή κοι­νω­νι­κή έρευ­να για την έκτα­ση του φαι­νο­μέ­νου από το 2011!!!

Ακό­μα πιο ύπου­λη είναι η προ­σπά­θειά σας να μετα­το­πί­σε­τε τις κύριες ευθύ­νες του κρά­τους για την έλλει­ψη μέτρων προ­στα­σί­ας των παι­διών, δια­χέ­ο­ντάς τες γενι­κά κι αφη­ρη­μέ­να σε όλη την κοινωνία.

Η ίδια λογι­κή κυριαρ­χεί και στην τοπο­θέ­τη­ση της αξιω­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης, του ΣΥΡΙΖΑ, όταν ο ίδιος ο Πρό­ε­δρός του δηλώ­νει ότι “έχου­με συλ­λο­γι­κή ευθύ­νη για­τί δεν μπο­ρέ­σα­με ως κοι­νω­νία να προ­στα­τεύ­σου­με το 12χρονο κορί­τσι”!!!

Λες και οι ευθύ­νες δια­χέ­ο­νται και συμψηφίζονται…

Λες και οι απλοί άνθρω­ποι έχουν την ίδια ευθύ­νη με όσους νομο­θε­τούν, με το αστι­κό κρά­τος που έχει την πρω­ταρ­χι­κή και κύρια ευθύ­νη! Αλλά το έχουν στο απυ­ρό­βλη­το για να κρύ­ψουν τις ευθύ­νες τους, για όλα τα χρό­νια που κυβέρ­νη­σαν εναλ­λάξ, νεο­φι­λε­λεύ­θε­ροι της ΝΔ και σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ.

Αλή­θεια πώς προ­στα­τεύ­ε­ται σήμε­ρα ένα παι­δί από το κρά­τος για να μην “πέσει στα χέρια” του ενός ή του άλλου “πολί­τη υπε­ρά­νω πάσης υπο­ψί­ας”, για να μπο­ρεί να καταγ­γεί­λει τέτοιου είδους απο­τρό­παιες πρά­ξεις, αλλά και για να κατα­φέ­ρει να επου­λώ­σει τα τραύ­μα­τά του;

Όσες επι­κλή­σεις κι αν κάνε­τε, τόσο εσείς της κυβέρ­νη­σης στο “επι­τε­λι­κό κρά­τος”, το οποίο δήθεν εξα­σφα­λί­ζει την “ανά­πτυ­ξη για όλους”, όσο κι εσείς της αξιω­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης για το “κρά­τος δικαί­ου και κοι­νω­νι­κής δικαιο­σύ­νης”, η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι αδυσώπητη.

Στο έδα­φος των δια­χω­ρι­σμών και των κοι­νω­νι­κών δια­κρί­σε­ων στην κοι­νω­νία της ταξι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης και κατα­πί­ε­σης, το αστι­κό κρά­τος και η αστι­κή εξου­σία ‑όποια κι αν είναι η κυβέρ­νη­ση- απο­δει­κνύ­ε­ται ότι τελι­κά και να ήθε­λε δεν μπο­ρού­σε να εξα­σφα­λί­σει καθο­λι­κά τα δια­κη­ρυγ­μέ­να δικαιώ­μα­τα σε όλες και όλους, σε όλα τα παιδιά.

Και αυτό για­τί δεν θα μπο­ρού­σε να είναι ικα­νό ένα τέτοιο κρά­τος που οι αρχές λει­τουρ­γί­ας του κινού­νται με κρι­τή­ριο τη δαπά­νη, αν είναι μικρό­τε­ρη με πρό­λη­ψη ή μεγα­λύ­τε­ρη για την αντι­με­τώ­πι­ση των συνε­πειών της κακο­ποί­η­σης, χρη­σι­μο­ποιώ­ντας μάλι­στα ανά­λο­γους υπο­λο­γι­σμούς του παγκό­σμιου Οργα­νι­σμού Υγεία, όπως απο­τυ­πώ­νο­νται στη σελί­δα 7 του Εθνι­κού Σχεδίου.

Το εχθρι­κό αυτό κρά­τος τελι­κά δεν θέλει και δεν μπο­ρεί να εξα­σφα­λί­σει τις οικο­νο­μι­κές και κοι­νω­νι­κές προ­ϋ­πο­θέ­σεις για να μπο­ρέ­σει καθέ­νας και καθε­μία να ανα­πτύ­ξει την προ­σω­πι­κό­τη­τά του αυτο­τε­λώς, χει­ρα­φε­τη­μέ­νος και ανεξάρτητος.

Γι’ αυτό όσα «εθνι­κά σχέ­δια δρά­σης» για την προ­στα­σία των ανη­λί­κων και αν επε­ξερ­γα­στεί­τε, δεν κατα­φέρ­νε­τε να εξα­σφα­λί­σε­τε ένα ολο­κλη­ρω­μέ­νο επι­στη­μο­νι­κό, κοι­νω­νι­κό σχέ­διο με συγκε­κρι­μέ­νους άξονες:

• Την πρό­λη­ψη τέτοιων απο­κρου­στι­κών εγκλημάτων.

• Την προ­στα­σία- στή­ρι­ξη των παι­διών και γυναι­κών — θυμά­των βίας.

• Την αντι­με­τώ­πι­ση της εγκλη­μα­τι­κό­τη­τας, ιδιαί­τε­ρα σε βάρος ανηλίκων.

• Και κυρί­ως, βέβαια, σχέ­διο ριζι­κής αντι­με­τώ­πι­σης των αιτιών που γεν­νούν και ανα­πα­ρά­γουν τέτοια φαινόμενα.

Οπωσ­δή­πο­τε, το σημε­ρι­νό κρά­τος μπο­ρεί να δια­μορ­φώ­νει τους οικο­νο­μι­κούς και κοι­νω­νι­κούς όρους, το περιε­χό­με­νο για την ανά­πτυ­ξη, την κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση, τη δια­παι­δα­γώ­γη­ση των παιδιών.

Όμως, ρίχνει όλα τα βάρη της φρο­ντί­δας των παι­διών στη γονι­κή ευθύνη.

Αυτή είναι πλή­ρως αντι­δρα­στι­κή ταξι­κή πολι­τι­κή. Γιατί:

• Ενι­σχύ­ει την από­λυ­τη εξάρ­τη­ση των παι­διών από τους γονείς, όποιοι κι αν είναι αυτοί, υπο­κεί­με­νοι στις συνέ­πειες της φτώ­χειας, της ανερ­γί­ας, ακό­μα και της κοι­νω­νι­κής περιθωριοποίησης.

• Κατα­δι­κά­ζει τα παι­διά πολ­λών λαϊ­κών οικο­γε­νειών στη φτώ­χεια και την ανέ­χεια, στην εγκα­τά­λει­ψη του σχο­λεί­ου, ακό­μα και στην κακοποίηση.

• Αυτό το κρά­τος έχει βάλει τη σφρα­γί­δα του στην ανή­λι­κη εργα­σία, γεγο­νός για το οποίο δεν είδα­με να επι­δει­κνύ­ει και κανείς καμιά “ευαι­σθη­σία”… Για­τί ένα 12χρονο παι­δί που εργά­ζε­ται, είναι ένα παι­δί που ήδη έχει υπο­στεί έναν βιασμό.

Αυτή λοι­πόν είναι η ουσία της καπι­τα­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας, η οποία βάζει δια­χρο­νι­κά και τη σφρα­γί­δα της στις τερά­στιες ελλεί­ψεις στην πρό­λη­ψη, με επί­κε­ντρο τις σχο­λι­κές μονάδες.

Τα στοι­χεία που δημο­σιεύ­ει το αντί­στοι­χο Υπουρ­γείο σοκάρουν:

- Στο σύνο­λο των 13.888 σχο­λι­κών μονά­δων υπάρ­χουν μόνο 1707 μόνι­μοι ψυχο­λό­γοι και κοι­νω­νι­κοί λειτουργοί.

- Την περ­σι­νή χρο­νιά, το 2021 – 2022, παρα­δείγ­μα­τος χάριν, τοπο­θε­τή­θη­καν μόνο σε σχο­λεία γενι­κής εκπαί­δευ­σης περί­που 1.000 ψυχο­λό­γοι που είχαν στην ευθύ­νη τους 4.500 σχο­λι­κές μονάδες.

Πώς λοι­πόν να εκτι­μή­σει την προ­σω­πι­κό­τη­τα κάθε μαθη­τή, κάθε οικο­γέ­νειας, κάθε εκπαι­δευ­τι­κού, προ­κει­μέ­νου να παρέμ­βει προληπτικά;

Πολύ περισ­σό­τε­ρο όταν αυτό το προ­σω­πι­κό, το οποίο ανα­γκά­ζε­ται να μοι­ρά­ζε­ται σε 5 σχο­λι­κές μονά­δες με χιλιά­δες παι­διά, στις περισ­σό­τε­ρες περι­πτώ­σεις ανα­γκά­ζε­ται να ανα­λαμ­βά­νει κι άλλα επι­πλέ­ον καθή­κο­ντα μπα­λώ­μα­τος των ελλεί­ψε­ων και ανε­παρ­κειών του συστή­μα­τος παιδείας.

Πέρα από το γεγο­νός ότι η ανα­κύ­κλω­σή τους από σχο­λείο σε σχο­λείο, κάθε σχο­λι­κή χρο­νιά, μπαί­νει εμπό­διο στην ανά­πτυ­ξη σχέ­σης εμπι­στο­σύ­νης με τα παι­διά, τους εκπαι­δευ­τι­κούς και τους γονείς.

Αντί να προ­βλέ­ψε­τε την υπο­χρε­ω­τι­κή πρό­σλη­ψη μονί­μων ψυχο­λό­γων και κοι­νω­νι­κών λει­τουρ­γών σε όλα τα σχο­λεία, σε όλες τις κοι­νω­νι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες των παι­διών ‑στον αθλη­τι­σμό, τον πολι­τι­σμό και άλλα- περιο­ρί­ζε­τε το μέτρο μόνο στις εθνι­κές αθλη­τι­κές ομο­σπον­δί­ες, και εκεί πάλι με κενά.

Για τα σχο­λεία ανα­κοι­νώ­νε­τε μόνο ορι­σμέ­να επι­μορ­φω­τι­κά σεμι­νά­ρια για τους εκπαι­δευ­τι­κούς, που όσο ανα­γκαία κι αν είναι, δεν μπο­ρούν να καλύ­ψουν την τερά­στια τρύ­πα από την έλλει­ψη του κατάλ­λη­λου επι­στη­μο­νι­κού προσωπικού.

Πού είναι, όμως, η οικο­νο­μι­κή — κοι­νω­νι­κή — συμ­βου­λευ­τι­κή — νομι­κή στή­ρι­ξη των κακο­ποι­η­μέ­νων παι­διών και γυναι­κών με ευθύ­νη του κράτους;

Ανα­φέ­ρω ορι­σμέ­να μόνο ζητήματα:

1^ο ζήτημα: 

Σε συν­θή­κες ραγδαί­ας αύξη­σης της παι­δι­κής κακο­ποί­η­σης το Τμή­μα Κοι­νω­νι­κής Εργα­σί­ας στο Δήμο της Αθή­νας δέχε­ται καθη­με­ρι­νά 50 καταγγελίες.

Όμως, μπο­ρεί να αντα­πο­κρι­θεί μόνο σε ένα ελά­χι­στο ποσο­στό, καθώς δε δια­θέ­τει το απα­ραί­τη­το προσωπικό.

Η υπη­ρε­σία για την Παι­δι­κή Προ­στα­σία απο­τε­λεί­ται μόλις από 2 μόνι­μους κοι­νω­νι­κούς λει­τουρ­γούς, ενώ οι υπό­λοι­ποι είναι συμβασιούχοι!

Ο 7^ος ξενώ­νας του Αναρ­ρω­τη­ρί­ου της Πεντέ­λης (που απο­τε­λεί βασι­κή προ­νοια­κή δομή για παι­διά κακο­ποι­η­μέ­να και χωρίς οικο­γέ­νεια), έκλει­σε το καλο­καί­ρι και απο­λύ­θη­καν οι εργα­ζό­με­νες, μετά την από­φα­ση της ΜΚΟ “Παι­δι­κά Χωριά SOS” που τον χρηματοδοτούσε.

Απο­δε­κα­τι­σμέ­νο είναι το προ­σω­πι­κό σε όλες τις κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες των δήμων και των περι­φε­ρειών, οι οποί­ες, ανά­με­σα στα άλλα, έχουν στην ευθύ­νη τους τον έλεγ­χο των καταγ­γε­λιών για παρα­μέ­λη­ση, κακο­ποί­η­ση, των καταγ­γε­λιών για επι­σφα­λείς συν­θή­κες δια­βί­ω­σης παιδιών.

Πρό­κει­ται για καθή­κο­ντα που αφο­ρούν απο­φά­σεις καθο­ρι­στι­κές για τη ζωή παι­διών και οικογενειών.

Αντί να ανα­κοι­νώ­σε­τε γεν­ναία κρα­τι­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση για τους Δήμους για προ­σλή­ψεις μόνι­μου προ­σω­πι­κού αντί­στοι­χων ειδι­κο­τή­των στους Δήμους, περιο­ρί­ζε­τε το θέμα στο «ενιαίο εθνι­κό πρω­τό­κολ­λο» για τη δια­χεί­ρι­ση τέτοιων περιστατικών.

2^ο ζήτημα:

Η όψι­μη ευαι­σθη­σία σας για την προ­στα­σία των θυμά­των δεν μπο­ρεί να κρύ­ψει τα εμπό­δια που συνα­ντά ένα παι­δί, προ­κει­μέ­νου να καταγ­γεί­λει την κακο­ποί­η­ση, αντι­με­τω­πί­ζο­ντας ακό­μα και την αστυ­νο­μι­κή αυθαι­ρε­σία και αδιαφορία.

Και οι σκό­πε­λοι πολ­λα­πλα­σιά­ζο­νται με τις μακρο­χρό­νιες και πολυ­δά­πα­νες νομι­κές δια­δι­κα­σί­ες μέχρι την τελε­σί­δι­κη κατα­δί­κη των δραστών.

Χωρίς αντί­στοι­χη γεν­ναία κρα­τι­κή δαπά­νη θα μεί­νει ευχο­λό­γιο στα χαρ­τιά η επι­σή­μαν­σή σας για έλλει­ψη κατάλ­λη­λων, εξει­δι­κευ­μέ­νων κρα­τι­κών δομών, με συνερ­γα­σία των αρμό­διων εισαγ­γε­λι­κών, αστυ­νο­μι­κών αρχών, επί­σης των υγειο­νο­μι­κών, των ψυχο­λό­γων και κοι­νω­νι­κών λει­τουρ­γών, ώστε να απο­τρέ­πουν το “Γολ­γο­θά” των παι­διών που τραυ­μα­τί­ζο­νται ανε­πα­νόρ­θω­τα με τις αλλε­πάλ­λη­λες καταθέσεις.

Και με την ευκαι­ρία, για πέστε μας, για ποιο λόγο το 12χρονο κορί­τσι έδω­σε κατά­θε­ση στη ΓΑΔΑ και όχι στο “Σπί­τι του Παιδιού”;

Είναι πρό­κλη­ση σε ολό­κλη­ρη την Ελλά­δα να λει­τουρ­γούν μόνο πέντε (5!) αυτο­τε­λή γρα­φεία του Υπουρ­γεί­ου Δικαιο­σύ­νης για την προ­στα­σία των ανή­λι­κων θυμά­των, τα ονο­μα­ζό­με­να «Σπί­τια του Παιδιού».

Η ενί­σχυ­ση της ανα­δο­χής κακο­ποι­η­μέ­νων παι­διών, μήπως είναι ένας δρό­μος διο­λί­σθη­σης από την υπο­χρέ­ω­ση για ανά­λο­γες κρα­τι­κές κοι­νω­νι­κές δομές; Το ίδιο και ο προ­σα­να­το­λι­σμός σας στις ιδιω­τι­κές επι­χει­ρή­σεις, στην εται­ρι­κή κοι­νω­νι­κή ευθύνη.

Όπως ανα­φέ­ρουν οι εργα­ζό­με­νοι στις δομές της Αθή­νας και του Πει­ραιά, υπο­δέ­χο­νται παι­διά από όλη την Ελλά­δα, επει­δή είναι πλή­ρης η απου­σία αντί­στοι­χων δομών σε άλλες μεγά­λες πόλεις. Ακό­μα και τώρα ανα­φέ­ρε­στε μόνο σε 5 πόλεις για εξει­δι­κευ­μέ­να Γρα­φεία προ­στα­σί­ας ανη­λί­κων στη διαρ­θρω­τι­κή δομή Υπο­διεύ­θυν­σης Ασφά­λειας (σελί­δα 95).

Με βάση όλα τα παρα­πά­νω, φαί­νε­ται ότι τελι­κά δεν είναι καθό­λου τυχαίο ότι στην Ελλά­δα καταγ­γέλ­λε­ται μόνο ένα μικρό ποσο­στό περι­στα­τι­κών σεξουα­λι­κής κακο­ποί­η­σης και εκμετάλλευσης.

Η ενο­χή και η ντρο­πή των κακο­ποι­η­μέ­νων παι­διών και γυναι­κών, η ετε­ρο­χρο­νι­σμέ­νη καταγ­γε­λία ορι­σμέ­νες φορές, εκφρά­ζουν το φόβο που έχουν, απέ­να­ντι στην αρέ­να και τη σήψη της εκμε­ταλ­λευ­τι­κής κοι­νω­νί­ας που τους ρίχνουν και που, δυστυ­χώς, μοιά­ζει απει­λη­τι­κή κι επι­κρι­τι­κή για τα θύμα­τα, με βάση τις αντί­στοι­χες κυρί­αρ­χες αξί­ες, τα ήθη και τις αντιλήψεις.

Όσο κι αν προ­βάλ­λε­τε ως δίχτυ ασφα­λεί­ας για τις γυναί­κες που έχουν υπο­στεί ενδο­οι­κο­γε­νεια­κή βία τις ελά­χι­στες δομές ‑συμ­βου­λευ­τι­κά κέντρα και ξενώ­νες- δεν μπο­ρούν να κρυ­φτούν τα πολ­λα­πλά εμπό­δια που συνα­ντούν για να στα­θούν στα πόδια τους και να απο­κρού­σουν κάθε μορ­φή βίας, που, δυστυ­χώς, σε ορι­σμέ­νες περι­πτώ­σεις φτά­νουν ακό­μα και στις γυναικοκτονίες.

Αλή­θεια δεν ξέρε­τε κύριοι της κυβέρ­νη­σης ότι σε ολό­κλη­ρη την Αττι­κή, οι εισαγ­γε­λείς για περι­στα­τι­κά ενδο­οι­κο­γε­νεια­κής βίας μετριού­νται στα δάχτυ­λα του ενός χεριού;

3^ο ζήτημα: 

Πώς να στη­ρι­χτεί ένα κακο­ποι­η­μέ­νο παι­δί για να επου­λώ­σει τα τραύ­μα­τά του, όταν σε ολό­κλη­ρο το Λεκα­νο­πέ­διο υπάρ­χουν μόνο δύο αυτό­νο­μες μονά­δες παι­δο­ψυ­χια­τρι­κής υγιεινής;

Ενώ, δεν υπάρ­χει εξει­δι­κευ­μέ­νο δημό­σιο και δωρε­άν κέντρο για τη θερα­πεία τραύ­μα­τος, τη στιγ­μή που τα στοι­χεία για τις συνέ­πειες της τραυ­μα­τι­κής αυτής εμπει­ρί­ας σοκάρουν:

• Το 33% των θυμά­των σεξουα­λι­κής βίας είχε αυτο­κτο­νι­κές σκέ­ψεις και το 13% έχει κάνει του­λά­χι­στον μια από­πει­ρα αυτοκτονίας.

Δεν είναι υπερ­βο­λή να πού­με πως μετά τη γενι­κευ­μέ­νη λαϊ­κή αγα­νά­κτη­ση για την κραυ­γα­λέα έλλει­ψη μέτρων στή­ρι­ξης των παι­διών από τέτοια απο­τρό­παια εγκλή­μα­τα, η κυβέρ­νη­σή σας υπο­χρε­ώ­θη­κε να ανα­κοι­νώ­σει ότι με πόρους από το Ταμείο Ανά­καμ­ψης θα δημιουρ­γή­σει δύο Κέντρα Ημέ­ρας για κακο­ποι­η­μέ­να παι­διά στην Αθή­να και τη Θεσ­σα­λο­νί­κη ‑μόνο δύο!!!- για τη στή­ρι­ξη της ψυχι­κής τους υγεί­ας, με χρη­μα­το­δό­τη­ση 280.000 ευρώ ετη­σί­ως για το καθένα.

Αλή­θεια, κύριοι της κυβέρ­νη­σης, τόσο κοστο­λο­γεί­τε τις ανά­γκες προ­στα­σί­ας των παι­διών μας από τη σεξουα­λι­κή κακο­ποί­η­ση και εκμετάλλευση;

Αλλά αυτοί είστε! Και την ίδια στιγ­μή προ­ϋ­πο­λο­γί­ζε­τε για το 2023 να δώσε­τε 15 δισ. ευρώ για τα συμ­φέ­ρο­ντα και τις ανά­γκες των επι­χει­ρη­μα­τι­κών κολοσσών.

4^ο ζήτημα: 

Την ίδια στιγ­μή που γίνο­νται όλα αυτά, οι εισαγ­γε­λι­κές εντο­λές για απο­μά­κρυν­ση παι­διών από το επι­κίν­δυ­νο οικο­γε­νεια­κό περι­βάλ­λον που ζού­σαν, αυξάνονται.

Όμως κανείς δεν μπο­ρεί και δεν πρέ­πει να συμ­βι­βα­στεί με την “κανο­νι­κό­τη­τα” να φιλο­ξε­νού­νται αυτά τα παι­διά στα γενι­κά παι­δια­τρι­κά νοσο­κο­μεία, ακό­μα και για μήνες, για­τί δεν υπάρ­χουν θέσεις σε δημό­σιες δομές παι­δι­κής προστασίας.

Για­τί ‑δυστυ­χώς- αυτή είναι η πραγματικότητα!

Για παρά­δειγ­μα πολ­λά παι­διά μένουν για μήνες στο Νοσο­κο­μείο Παί­δων “Αγλα­ΐα Κυρια­κού”, στο οποίο ακρι­βώς γι’ αυτό λει­τουρ­γούν σχο­λι­κές τάξεις!!!

Όμως μιλά­με για παι­διά, που εξαι­τί­ας των κατα­στά­σε­ων που έχουν βιώ­σει σε τόσο τρυ­φε­ρή ηλι­κία, χρειά­ζο­νται ιδιαί­τε­ρη ψυχο­κοι­νω­νι­κή στή­ρι­ξη από κατάλ­λη­λη διε­πι­στη­μο­νι­κή ομά­δα και ασφα­λείς συν­θή­κες διαβίωσης!!!

Η δια­χρο­νι­κή πολι­τι­κή της υπο­χρη­μα­το­δό­τη­σης και υπο­στε­λέ­χω­σης αυτών των δομών, που ακο­λου­θή­σα­τε όλοι σας, στε­ρεί τις στοι­χειώ­δεις προ­ϋ­πο­θέ­σεις για την ψυχο­κοι­νω­νι­κή απο­κα­τά­στα­ση των παιδιών.

Όπως και όλοι όσοι κυβερ­νή­σα­τε, θεω­ρεί­τε δεδο­μέ­νο ότι στον ευαί­σθη­το τομέα της παι­δι­κής προ­στα­σί­ας, μπο­ρούν να εμπλέ­κο­νται και συνε­χί­ζουν να εμπλέ­κο­νται κάθε είδους ιδιώ­τες (ΜΚΟ, «φιλάν­θρω­ποι», κάποιοι σύλ­λο­γοι κλπ), που παίρ­νουν και το μεγα­λύ­τε­ρο κομ­μά­τι της χρη­μα­το­δό­τη­σης από το κράτος.

Για μας, η προ­στα­σία των παι­διών που έχουν υπο­στεί σεξουα­λι­κή κακο­ποί­η­ση, έπρε­πε να απο­τε­λεί απο­κλει­στι­κή ευθύ­νη του κράτους.

Όμως, οι δημό­σιες δομές παι­δι­κής προ­στα­σί­ας είναι ελά­χι­στες. Για παρά­δειγ­μα, στην Αττι­κή είναι μόνο 4. Και όλες υπολειτουργούν!

Τα παρα­δείγ­μα­τα είναι αποκαλυπτικά:

- Στο Κέντρο Βρε­φών “Μητέ­ρα”, το οποίο φιλο­ξε­νεί αυτή τη στιγ­μή 56 παι­δά­κια από ημε­ρών έως 5 ετών, οι μισοί εργα­ζό­με­νοι που είναι στη φρο­ντί­δα των παι­διών είναι με συμβάσεις!

- Στο τμή­μα υπο­δο­χής βρε­φών, για 8 παι­διά έως 4 μηνών, υπάρ­χει 1 εργα­ζό­με­νος στη βάρ­δια και μιλά­με για νεογέννητα!!!

- Στα Τμή­μα­τα με παι­διά από 5 μηνών έως 5 ετών, τα οποία στην πλειο­ψη­φία τους δεν αυτο­ε­ξυ­πη­ρε­τού­νται, έχουν φτά­σει να εργά­ζο­νται για 12 παι­διά, μόνο 2 εργα­ζό­με­νοι στην πρω­ι­νή και απο­γευ­μα­τι­νή βάρ­δια και 1 στη νυχτερινή.

- Οι κοι­νω­νι­κοί λει­τουρ­γοί σήμε­ρα έχουν μεί­νει μόλις 7 από 25 που ήταν, με τερά­στιο εύρος καθη­κό­ντων, ενώ ελά­χι­στοι είναι οι ψυχολόγοι.

- Στην Παι­δό­πο­λη του Αγ. Ανδρέα η οποία λει­τουρ­γεί υπε­ρά­ριθ­μα, δου­λεύ­ει μόνο ένας εργα­ζό­με­νος στη βάρ­δια με 19 παι­διά σε κάθε όρο­φο δια­φό­ρων ηλικιών.

Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό, ότι η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ ‑όπως άλλω­στε έκα­νε και η προη­γού­με­νη κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ- ισχυ­ρί­ζε­ται ότι με την πολι­τι­κή της στο κοι­νω­νι­κό ζήτη­μα της παι­δι­κής προ­στα­σί­ας, «βάζει τέλος στην ιδρυ­μα­τι­κή φρο­ντί­δα των παι­διών», προ­ω­θώ­ντας την οικο­γε­νεια­κού τύπου εναλ­λα­κτι­κή φροντίδα.

Όμως, στις κυβερ­νη­τι­κές σας απο­φά­σεις, δεν υπάρ­χει ούτε λέξη για τους οικο­νο­μι­κούς κοι­νω­νι­κούς όρους που θα βοη­θού­σαν να μειω­θούν τα αιτή­μα­τα προς την ιδρυ­μα­τι­κή φροντίδα.

Και όλα αυτά συμ­βαί­νουν σε συν­θή­κες αύξη­σης των κοι­νω­νι­κών παθο­γε­νειών και μέσα στην οικο­γέ­νεια, όπως η ενδο­οι­κο­γε­νεια­κή βία.

Θα έπρε­πε επί­σης σήμε­ρα να συζη­τά­με την ολό­πλευ­ρη προ­στα­σία των ασυ­νό­δευ­των ανη­λί­κων, δηλα­δή των πιο ευά­λω­των θυμά­των αυτής της πολι­τι­κής, που στην πιο τρυ­φε­ρή παι­δι­κή και εφη­βι­κή τους ηλι­κία, αντι­κρί­ζουν το πιο απο­κρου­στι­κό πρό­σω­πο της βαρ­βα­ρό­τη­τας, του πολέ­μου, της προ­σφυ­γιάς, του ξερι­ζω­μού και του κατατρεγμού.

Η ανά­γκη ενός ενιαί­ου συστή­μα­τος επι­τρο­πεί­ας των ασυ­νό­δευ­των ανη­λί­κων είναι κάτι παρα­πά­νω από επείγουσα.

Το σύστη­μα αυτό πρέ­πει να ανή­κει στην απο­κλει­στι­κή ευθύ­νη του κρά­τους και να λει­τουρ­γεί προ­στα­τευ­τι­κά πρώ­τα και κύρια για τους ίδιους τους ασυ­νό­δευ­τους ανηλίκους.

Τα κρι­τή­ρια αυτά δεν υπη­ρε­τή­θη­καν ούτε από τη σημε­ρι­νή κυβέρ­νη­ση της ΝΔ , ούτε από την προη­γού­με­νη κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, το κρά­τος ανα­λαμ­βά­νει το ρόλο συντο­νι­στή και επό­πτη της δρά­σης των ΜΚΟ και των ιδιω­τών, ως φορέ­ων επι­τρο­πεί­ας ασυ­νό­δευ­των ανη­λί­κων για τις δομές φιλο­ξε­νί­ας που έχουν δημιουρ­γή­σει κλπ.

Κυρί­ες και κύριοι,

Από παντού, απ’ όλες τις κυβερ­νη­τι­κές παρεμ­βά­σεις, απο­θε­ώ­νε­ται η αυστη­ρο­ποί­η­ση των ποι­νών, λες και από μόνες τους ‑χωρίς τίπο­τε άλλο- οι όσο γίνε­ται πιο αυστη­ρές ποι­νές οδη­γούν στη μεί­ω­ση της εγκληματικότητας!!!

Πού το είδα­τε αυτό;

Μάλι­στα, υπουρ­γός της κυβέρ­νη­σής σας έφτα­σε στο σημείο να ειση­γεί­ται τον «χημι­κό ευνουχισμό»!!!

Δηλα­δή τι προ­σπα­θεί­τε να μας πεί­τε; Πως η αιτία αυτών των απο­τρό­παιων φρι­κια­στι­κών εγκλη­μά­των είναι …ορμο­νι­κή;

Εκτός, αν τελι­κά αυτό που επι­διώ­κε­τε, είναι να ιατρι­κο­ποι­η­θούν και τελι­κά να υπο­βαθ­μι­στούν τα συγκε­κρι­μέ­να εγκλή­μα­τα, προ­κει­μέ­νου να κρυ­φτούν κάτω από το χαλί όλοι εκεί­νοι οι κοι­νω­νι­κοί και οικο­νο­μι­κοί παρά­γο­ντες που γεν­νούν αυτούς τους εγκλη­μα­τί­ες, αυτά τα τέρατα.

Κι όμως τα όσα έχουν απο­κα­λυ­φτεί στη συγκε­κρι­μέ­νη υπό­θε­ση με το 12χρονο παι­δί, ανα­δει­κνύ­ουν ποιο είναι το πρό­βλη­μα της συγκρό­τη­σης και δια­μόρ­φω­σης τέτοιων προσωπικοτήτων!

Δεν πρό­κει­ται για κάποιες «μεμο­νω­μέ­νες», «ακραί­ες» ατο­μι­κές συμπεριφορές.

Πιο συγκε­κρι­μέ­να να σας το εξη­γή­σω αυτό:

Υπάρ­χει ένα βαθύ­τε­ρο σάπιο οικο­νο­μι­κό, κοι­νω­νι­κό, πολι­τι­στι­κό υπό­βα­θρο, πάνω στο οποίο φυτρώ­νουν κι έχου­με έτσι την απο­θέ­ω­ση του ατο­μι­σμού, την έξαρ­ση του στεί­ρου αντα­γω­νι­σμού, την ατο­μι­κή αλα­ζο­νεία, την υπο­τί­μη­ση της προ­σω­πι­κό­τη­τας ενός ανθρώ­που, ακό­μα και της ίδιας της ζωής του.

Αυτές οι σάπιες, φθαρ­μέ­νες αξί­ες, ανα­πα­ρά­γο­νται στην “αρέ­να” της καπι­τα­λι­στι­κής κοινωνίας.

Γίνο­νται τρό­πος ζωής μέσα στο σχο­λείο, στο πανε­πι­στή­μιο, στο χώρο δου­λειάς, αλλά και από τα ΜΜΕ και τα Μέσα Κοι­νω­νι­κής Δικτύ­ω­σης, δια­μορ­φώ­νο­ντας μαζι­κά πρό­τυ­πα αντί­στοι­χων δια­προ­σω­πι­κών, ερω­τι­κών σχέσεων.

Αυτό είναι το έδα­φος που διευ­κο­λύ­νει, μαζί με άλλους παρά­γο­ντες, τη δια­μόρ­φω­ση τέτοιων ατο­μι­κών συνει­δή­σε­ων και προ­σω­πι­κο­τή­των, ικα­νών να πρά­ξουν απο­τρό­παιες εγκλη­μα­τι­κές πράξεις!

Αφο­ρούν συνο­λι­κά, όλη την πορεία κοι­νω­νι­κο­ποί­η­σης των δρα­στών, μέσα στην οποία οι στρε­βλές κοι­νω­νι­κές αντι­λή­ψεις και παθο­γό­νες συμπε­ρι­φο­ρές για τις ίδιες τις ανθρώ­πι­νες σχέ­σεις, τις σχέ­σεις των δύο φύλων, τις ερω­τι­κές σχέ­σεις, αλλη­λε­πι­δρούν στην πορεία ανά­πτυ­ξης κάθε ξεχω­ρι­στής προσωπικότητας.

Το αυτο­νό­η­το αίτη­μα για τη δημο­σιο­ποί­η­ση των ονο­μά­των όσων εμπλέ­κο­νται στην υπό­θε­ση του Κολω­νού ‑με τον ένα ή άλλο τρό­πο- δεν μπο­ρούν να κρύ­ψουν ότι τέτοιοι ιστό­το­ποι, όπως αυτός που δημο­σί­ευ­σε το αντί­στοι­χο υλι­κό της 12χρονης, συνε­χί­ζουν να λει­τουρ­γούν και να ανα­πα­ρά­γουν εικό­νες σεξουα­λι­κής κακο­ποί­η­σης παιδιών!

Σε αυτό το βούρ­κο της εκμε­ταλ­λευ­τι­κής κοι­νω­νί­ας θεριεύ­ουν τα “επί­ση­μα” και “ανε­πί­ση­μα” κυκλώ­μα­τα της πορ­νεί­ας, ακό­μα και παι­διών, το οργα­νω­μέ­νο έγκλημα.

Για­τί το δια­δί­κτυο και όλες οι εφαρ­μο­γές του βρί­σκο­νται στην ιδιο­κτη­σία κάποιων επι­χει­ρη­μα­τι­κών κολοσ­σών, που το αξιο­ποιούν με κρι­τή­ριο την μέγι­στη κερ­δο­φο­ρία και την αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τά τους.

Έτσι, οι όποιες δήθεν “ασφα­λι­στι­κές δικλεί­δες” και “περιο­ρι­σμοί” των δια­φό­ρων καπι­τα­λι­στι­κών οργα­νι­σμών και των κυβερ­νή­σε­ων στις διά­φο­ρες δια­δι­κτυα­κές πλατ­φόρ­μες, δια­μορ­φώ­νο­νται με κρι­τή­ριο τι μπαί­νει εμπό­διο στα δικά τους βρώ­μι­κα σχέ­δια και όχι με κρι­τή­ριο την προ­στα­σία των προ­σω­πι­κών δεδο­μέ­νων, ακό­μα και ανή­λι­κων παιδιών.

Στο βωμό του καπι­τα­λι­στι­κού κέρ­δους υπο­τάσ­σο­νται όλες οι εκδη­λώ­σεις της κοι­νω­νι­κής ζωής, εμπο­ρευ­μα­το­ποιεί­ται ακό­μα και η σεξουα­λι­κό­τη­τα, απο­φέ­ρο­ντας αμύ­θη­τα κέρ­δη σε “νόμι­μες” κατά τα άλλα επι­χει­ρή­σεις και σε κυκλώ­μα­τα πορ­νεί­ας, σε κάθε κράτος.

Για να μπο­ρέ­σουν οι γυναί­κες, αλλά και οι άνδρες, τα παι­διά, όλα τα άτο­μα, ανε­ξαρ­τή­τως σεξουα­λι­κού προ­σα­να­το­λι­σμού, να ξεφύ­γουν από τα δίχτυα τέτοιων κυκλω­μά­των, είναι βασι­κό ζητού­με­νο η εξα­σφά­λι­ση σε όλες και όλους καθο­λι­κά του δικαιώ­μα­τος στη μόνι­μη και στα­θε­ρή δου­λειά, στην ολό­πλευ­ρη κοι­νω­νι­κή προ­στα­σία, στην οικο­νο­μι­κή, νομι­κή, ψυχο­λο­γι­κή υπο­στή­ρι­ξη από το ανα­γκαίο επι­στη­μο­νι­κό προσωπικό.

Δεν είναι λύση, όμως, η απο­δο­χή και νομι­μο­ποί­η­ση της πορ­νεί­ας μέσω “εκσυγ­χρο­νι­στι­κών”, μεταρ­ρυθ­μι­στι­κών προ­τά­σε­ων, για να συντη­ρεί­ται η βιο­μη­χα­νία εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης του σεξ ‑επί­ση­μη κι ανε­πί­ση­μη- με τις δήθεν “σύγ­χρο­νες” μορ­φές της!!!

Και για να έρθω στο συγκε­κρι­μέ­νο Εθνι­κό Σχέ­διο Δρά­σης, για πεί­τε μας:

- Τι εξα­σφα­λί­ζει το Εθνι­κό Σχέ­διο Δρά­σης για την προ­στα­σία των παι­διών από τη σεξουα­λι­κή κακο­ποί­η­ση και παρενόχληση;

Κάποια επι­μορ­φω­τι­κά προ­γράμ­μα­τα εκπαι­δευ­τι­κών, άλλων δημό­σιων λει­τουρ­γών, παι­δα­γω­γών του αθλη­τι­σμού και του πολι­τι­σμού, αλλά καμία πρό­σλη­ψη επι­στη­μο­νι­κού μόνι­μου προσωπικού.

Μάλι­στα, σχε­δόν το 1/3 του Σχε­δί­ου Δρά­σης αφο­ρά στον αθλη­τι­σμό και σε καμπά­νιες ενημέρωσης.

Κώδι­κες για τη δια­χεί­ρι­ση τέτοιων περι­στα­τι­κών, αλλά αφή­νο­ντας όπως είναι, ως δεδο­μέ­νη την υπο­βάθ­μι­ση και τις τρα­γι­κές ελλεί­ψεις σε υπη­ρε­σί­ες και υπο­δο­μές για την ολό­πλευ­ρη προ­στα­σία των παι­διών- θυμά­των, όπως και των γυναικών.

Όλα τα παρα­πά­νω, όσο ανα­γκαία και αν είναι, δεν εξα­σφα­λί­ζουν εκεί­νο το ανα­γκαίο δίχτυ ασφα­λεί­ας καθο­λι­κά σε όλα τα παιδιά.

- Η θέση του ΚΚΕ είναι ότι σημα­ντι­κό ρόλο στην προ­στα­σία των παι­διών από τέτοια απο­τρό­παια εγκλή­μα­τα θα μπο­ρού­σε να έχει ένα καλά οργα­νω­μέ­νο Πρω­το­βάθ­μιο Σύστη­μα Υγεί­ας, με κορ­μό το Κέντρο Υγεί­ας που θα έχει την πλή­ρη εικό­να του πλη­θυ­σμού ανα­φο­ράς, ώστε να εντο­πί­ζο­νται έγκαι­ρα τα παι­διά και οι οικο­γέ­νειες που βρί­σκο­νται σε κίν­δυ­νο στο επί­πε­δο της κοινότητας.

- Η ανά­πτυ­ξη ενός δικτύ­ου κρα­τι­κών, δωρε­άν κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών με επί­κε­ντρο την πρό­λη­ψη, με προ­σλή­ψεις μόνι­μων ψυχο­λό­γων, κοι­νω­νι­κών λει­τουρ­γών στις σχο­λι­κές μονά­δες, απο­τε­λεί ανά­γκη για κάθε παι­δί, ιδιαί­τε­ρα αν είναι εκτε­θει­μέ­νο σε εκβια­σμούς και πιέ­σεις στο οικο­γε­νεια­κό, στο σχο­λι­κό, στο ευρύ­τε­ρο κοι­νω­νι­κό περιβάλλον.

- Βασι­κή προ­τε­ραιό­τη­τα πρέ­πει να είναι η πρό­λη­ψη σε όλες τις κοι­νω­νι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες, Δηλα­δή, στις σχο­λι­κές μονά­δες, στις πανε­πι­στη­μια­κές σχο­λές, στους χώρους δου­λειάς, στους αθλη­τι­κούς και πολι­τι­στι­κούς φορείς.

- Πρέ­πει να είναι η πλή­ρης στή­ρι­ξη της οικο­γέ­νειας με οικο­γε­νεια­κό προ­γραμ­μα­τι­σμό και ψυχο­λο­γι­κή ενί­σχυ­ση, με κατ’ οίκον στή­ρι­ξη των οικο­γε­νειών που έχουν αυξη­μέ­νες ανάγκες.

- Ταυ­τό­χρο­να, όμως, ιδιαί­τε­ρη σημα­σία πρέ­πει να δίνε­ται στην παι­δι­κή και εφη­βι­κή ηλι­κία, με ανά­πτυ­ξη ειδι­κής υπη­ρε­σί­ας στε­λε­χω­μέ­νης με ομά­δα επι­στη­μό­νων, ώστε να παρα­κο­λου­θεί την ψυχο­δια­νοη­τι­κή και σωμα­τι­κή ανά­πτυ­ξη των παι­διών, των εφή­βων και των νέων.

- Έγκαι­ρα να παρέ­χει ψυχο­λο­γι­κή στή­ρι­ξη, να εντο­πί­ζει προ­βλή­μα­τα και προ­διά­θε­ση και να παρεμ­βαί­νει έγκαι­ρα. Αλλά και να οργα­νώ­νει αντί­στοι­χα προ­γράμ­μα­τα- για παρά­δειγ­μα- πρό­λη­ψης και αντι­με­τώ­πι­σης της βίας κατά των γυναι­κών- σε σχο­λεία, σε πανε­πι­στή­μια, σε συνερ­γα­σία με άλλους επι­στη­μο­νι­κούς, κρα­τι­κούς φορείς.

- Για τα ασυ­νό­δευ­τα προ­σφυ­γό­που­λα είναι ανα­γκαία η δημιουρ­γία επαρ­κών σε αριθ­μό κρα­τι­κών δομών φιλο­ξε­νί­ας, στις οποί­ες οι ανή­λι­κοι να εντάσ­σο­νται ανά­λο­γα με το φύλο και την ηλι­κία τους.

- Οι ξενώ­νες και οι δομές παι­δι­κής προ­στα­σί­ας πρέ­πει να είναι πλή­ρως εξο­πλι­σμέ­νοι και στε­λε­χω­μέ­νοι με το κατάλ­λη­λο προ­σω­πι­κό (φρο­ντι­στές, παι­δα­γω­γούς, κοι­νω­νι­κούς λει­τουρ­γούς, διερ­μη­νείς, προ­σω­πι­κό καθα­ριό­τη­τας, μάγει­ρες, ψυχο­λό­γους, νοση­λευ­τές, παι­δο­ψυ­χιά­τρους, δικη­γό­ρους κ.α.).

Όμως, μια τέτοια στή­ρι­ξη με αντί­στοι­χο περιε­χό­με­νο, προ­ϋ­πο­θέ­τει μια κοι­νω­νία που στο επί­κε­ντρο θα έχει τον εργα­ζό­με­νο άνθρω­πο, τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες του και τις δυνα­τό­τη­τες του 21ου αιώνα.

Απέ­να­ντι σε αυτή τη δυσω­δία, ανά­σα δίνουν οι αγω­νι­στι­κές πρω­το­βου­λί­ες του εργα­τι­κού, λαϊ­κού κινή­μα­τος, υψώ­νο­ντας «ασπί­δα προ­στα­σί­ας» για τα παι­διά και κάθε οικο­γέ­νεια που υποφέρει.

Για να μπο­ρεί κάθε παι­δί να ζει μια ζωή απαλ­λαγ­μέ­νη από τη βία και την κακοποίηση.

Στο δρό­μο της γνώ­σης και του αγώ­να ο καθέ­νας και η καθε­μιά μπο­ρεί να απο­κτή­σει το κου­ρά­γιο, τη δύνα­μη, την αντο­χή, να ανα­πτύ­ξει “αντι­σώ­μα­τα” στα αντι­δρα­στι­κά πρό­τυ­πα στά­σης ζωής.

Να μη συνη­θί­σει ως “κανο­νι­κό­τη­τα” ένα παι­δί να πει­νά­ει, να δου­λεύ­ει, να μην πηγαί­νει σχο­λείο, να κακοποιείται.

Η συμ­με­το­χή στον συλ­λο­γι­κό αγώ­να για να σπά­σει ορι­στι­κά ο «φαύ­λος κύκλος» της εκμε­τάλ­λευ­σης και βίας, είναι πηγή έμπνευ­σης για την αγω­νι­στι­κή και ανυ­πό­τα­κτη με τις δυσκο­λί­ες στά­ση, σε όλα τα πεδία της ζωής, και στις δια­προ­σω­πι­κές σχέσεις.

Εκεί γίνο­νται μάθη­μα ζωής οι αξί­ες της συλ­λο­γι­κό­τη­τας, της συντρο­φι­κό­τη­τας, η αφο­σί­ω­ση, ο αλληλοσεβασμός.

Και αυτό μπο­ρεί να το δια­σφα­λί­σει ορι­στι­κά και αμε­τά­κλη­τα μια κοι­νω­νία στην οποία ο εργα­ζό­με­νος άνθρω­πος θα είναι απε­λευ­θε­ρω­μέ­νος από τα καπι­τα­λι­στι­κά δεσμά. Μια κοι­νω­νία που θα απε­λευ­θε­ρώ­σει μαζί και τις τερά­στιες παρα­γω­γι­κές δυνα­τό­τη­τες της επο­χής μας και θα τις θέσει στην υπη­ρε­σία των σύγ­χρο­νων λαϊ­κών αναγκών.

Εκεί μπο­ρεί να ανα­πτυ­χθεί ο νέος τύπος ανθρώ­που, γυναί­κας και άντρα, με τρό­πο ισό­τι­μο, ικα­νών για υγιείς σχέ­σεις με τα παιδιά.

Του ανθρώ­που που θα υπε­ρα­σπί­ζε­ται τις νέες κατα­κτή­σεις του ένα­ντι του παλιού που δεν πεθαί­νει μονα­χό του, «αν δεν πάρου­με μέτρα κι εμείς»!

Είναι στο χέρι κάθε ανθρώ­που του μόχθου, που οργί­ζε­ται και αγα­να­κτεί με την πολύ­μορ­φη βία κατά των παι­διών, των γυναι­κών, να παλέ­ψει μαχη­τι­κά για την ανα­τρο­πή του καπι­τα­λι­στι­κού βούρ­κου, για να ανά­ψει τελι­κά εκεί­νη η σπί­θα που «θα κάνει τα σκο­τά­δια φως».

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα