Δ. Κουτσούμπας: Τα φώτα να στραφούν στους καταναγκασμούς που διευκολύνουν δράστες και φιμώνουν θύματα

Τα φώτα να στρα­φούν στους οικο­νο­μι­κούς, κοι­νω­νι­κούς και εργα­σια­κούς κατα­να­γκα­σμούς που διευ­κο­λύ­νουν τους δρά­στες και φιμώ­νουν τα θύμα­τα, σημεί­ω­σε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημή­τρης Κου­τσού­μπας, μιλώ­ντας στη Βου­λή για τις καταγ­γε­λί­ες που έχουν γίνει για βια­σμό και σεξουα­λι­κή παρενόχληση.

Τόνι­σε ότι ο βούρ­κος που ανα­πα­ρά­γει τη βια κατά των γυναι­κών και ευά­λω­των ανθρώ­πων πηγά­ζει από την καπι­τα­λι­στι­κή σαπί­λα και υπο­γράμ­μι­σε ότι η ασπί­δα προ­στα­σί­ας είναι ο συλ­λο­γι­κός αγώ­νας για την ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων αναγκών.

Επέρ­ρι­ψε ευθύ­νες στον πρω­θυ­πουρ­γό και στην υπουρ­γό Πολι­τι­σμού για την υπό­θε­ση Λιγνά­δη και τόνι­σε ότι τον έπαυ­σαν τα θύμα­τα και η κατα­κραυ­γή, ενώ η κυβέρ­νη­ση ανα­γκα­στι­κά σύρ­θη­κε πίσω από τις εξε­λί­ξεις για να καλύ­ψει τις ευθύ­νες της. Ζήτη­σε να απε­μπλα­κούν οι ΜΚΟ από τα ασυ­νό­δευ­τα προ­σφυ­γό­που­λα και τα θύμα­τα κακο­ποί­η­σης, ενώ ανα­φέρ­θη­κε στις αλλα­γές στον Ποι­νι­κό Κώδι­κα, που έγι­ναν από τον ΣΥΡΙΖΑ και δια­τή­ρη­σε η ΝΔ, και μεί­ω­σαν τις ανώ­τα­τες ποι­νές, θεσμο­θε­τή­θη­καν αυστη­ρό­τε­ρες προ­ϋ­πο­θέ­σεις για τη στοι­χειο­θέ­τη­ση του βια­σμού και υπο­βαθ­μί­στη­κε σε μικρό­τε­ρο αδί­κη­μα η μη συναίνεση.

Ανα­φέρ­θη­κε σε βου­λευ­τές της ΝΔ που έκα­ναν απα­ρά­δε­κτες αναρ­τή­σεις για τον Άρη Βελου­χιώ­τη και το ΚΚΕ και κάλε­σε την κυβέρ­νη­ση να πάρει θέση αν δεν τα ανέ­χε­ται και δεν τα καλ­λιερ­γεί. Επί­σης, σημεί­ω­σε ότι οι «κώδι­κες δεο­ντο­λο­γί­ας», που επε­ξερ­γά­ζε­ται η κυβέρ­νη­ση, οδη­γούν στη φίμω­ση συν­δι­κα­λι­στι­κών οργα­νώ­σε­ων, πολι­τι­κών κομ­μά­των και ΜΜΕ που ασκούν κρι­τι­κή στην κυβερ­νη­τι­κή πολι­τι­κή, στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Ολό­κλη­ρη η ομιλία:

Θέλου­με πρώ­τα απ’ όλα να εκφρά­σου­με την αλλη­λεγ­γύη και τη στή­ρι­ξή μας σε όλες και όλους, όσους και όσες, με τη γεν­ναία στά­ση τους, άνοι­ξαν το δρό­μο για να βγουν στο φως απο­τρό­παιες πρά­ξεις, για να φτά­σουν τελι­κά στη δικαιο­σύ­νη οι ένο­χοι. Για να ανα­δει­χθούν οι πολι­τι­κές ευθύ­νες για μια πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, δυσώ­δη. Για μια πραγ­μα­τι­κό­τη­τα οικο­νο­μι­κή, κοι­νω­νι­κή, εργα­σια­κή, νομο­θε­τι­κή, η οποία όχι μόνο παρά­γει δρά­στες και θύμα­τα, αλλά την ίδια στιγ­μή εκβιά­ζει και τη σιω­πή τους.

Είπε ο πρω­θυ­πουρ­γός, ότι η κυβέρ­νη­ση «απέ­συ­ρε» και «οδή­γη­σε στη δικαιο­σύ­νη» τον Λιγνά­δη. Όχι κύριε Μητσο­τά­κη. Τον Λιγνά­δη τον «απέ­συ­ραν» και τον οδή­γη­σαν στη δικαιο­σύ­νη, τα θύμα­τά του και η κατα­κραυ­γή των ανθρώ­πων που συνέ­βα­λαν να ανα­δει­χθεί το όλο θέμα.

Εσείς ανα­γκα­στή­κα­τε να συρ­θεί­τε πίσω από τις εξε­λί­ξεις για να κρύ­ψε­τε τις πολι­τι­κές ευθύ­νες. Και τις δικές σας και της υπουρ­γού σας, τόσο στην επι­λο­γή, για τη μη τήρη­ση των απα­ραί­τη­των δια­φα­νών δια­δι­κα­σιών, όσο και στη δια­τή­ρη­ση ενός τέτοιου ανθρώ­που, σε μία κορυ­φαία θέση ευθύ­νης στον χώρο του Θεά­τρου και του Πολιτισμού.

Πολι­τι­κές ευθύ­νες έχε­τε κύριε Μητσο­τά­κη, αφού ήταν σε γνώ­ση σας οι χει­ρι­σμοί της κυρί­ας υπουρ­γού στο συγκε­κρι­μέ­νο θέμα, όταν άρχι­σε να απο­κα­λύ­πτε­ται το σκάν­δα­λο και να περ­νά­ει βέβαια από τη φάση των ψιθύ­ρων στις συγκε­κρι­μέ­νες πλέ­ον καταγ­γε­λί­ες. Είναι στα καθή­κο­ντα του πρω­θυ­πουρ­γού, πιστεύ­ου­με, να παρεμ­βαί­νει όταν βλέ­πει έναν υπουρ­γό του να χει­ρί­ζε­ται λαθε­μέ­να ένα ζήτη­μα, ιδιαί­τε­ρα τόσο σοβα­ρό, τόσο απο­κρου­στι­κό. Να τον διορ­θώ­νει, να τον προ­σα­να­το­λί­ζει, να τον κατευ­θύ­νει. Αλλά δεν έγι­νε έτσι και υπάρ­χουν δικαιο­λο­γη­μέ­να ερωτήματα.

Αυτό πολύ απλά σκέ­φτε­ται σήμε­ρα όλος ο ελλη­νι­κός λαός, όλος ο κόσμος στην πατρί­δα μας.

Κυρί­ες και κύριοι,

Από την πρώ­τη στιγ­μή ως ΚΚΕ τονί­σα­με το εξής: Εκτός από τα θύμα­τα και τους δρά­στες, τα φώτα πρέ­πει να στρα­φούν και σε όλους εκεί­νους τους κοι­νω­νι­κούς και οικο­νο­μι­κούς κατα­να­γκα­σμούς, που διευ­κο­λύ­νουν τους δρά­στες και πάνω απ’ όλα φιμώ­νουν τα θύμα­τα. Και ποιοι είναι αυτοί;

- Είναι η εργα­σια­κή ζού­γκλα, η ανασφάλεια,

- η ελλι­πής προ­στα­σία των θυμάτων,

- το ανε­παρ­κές ποι­νι­κό πλαίσιο,

- η εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση του πολι­τι­σμού, του αθλητισμού,

- ακό­μα και η εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση της σεξουα­λι­κό­τη­τας του ανθρώπου.

Όλα αυτά απο­τε­λούν το θερ­μο­κή­πιο τέτοιων συμπε­ρι­φο­ρών και φαι­νο­μέ­νων. Κι ας σκε­φτού­με το εξής: Αν μία Ολυ­μπιο­νί­κης, αν μία ή ένας ανα­γνω­ρι­σμέ­νος ηθο­ποιός, ανα­γκά­ζε­ται να σιω­πά και να θάβει μέσα του για χρό­νια τις φρι­κτές εμπει­ρί­ες που έζη­σε… αλή­θεια, τι κου­ρά­γιο χρειά­ζε­ται μία εργά­τρια, μία υπάλ­λη­λος, ένας απλός εργα­ζό­με­νος για να αντι­δρά­σει, να καταγ­γεί­λει, να απο­κρού­σει ανά­λο­γες μορ­φές βίας;

Αλλά και πόση υπο­κρι­σία υπάρ­χει, από ορι­σμέ­νους δήθεν ευαί­σθη­τους, από κάποια Μέσα Ενη­μέ­ρω­σης, κάποιες εκπο­μπές και όχι μόνο, που τώρα ανα­κά­λυ­ψαν αυτά τα φαι­νό­με­να, ενώ τόσα χρό­νια είναι εκα­το­ντά­δες οι καταγ­γε­λί­ες εργα­ζο­μέ­νων, σωμα­τεί­ων, μαζι­κών φορέ­ων για παρό­μοιες κατα­στά­σεις σε διά­φο­ρους χώρους δου­λειάς και για τις οποί­ες δεν αφιέ­ρω­σαν ούτε ένα δευτερόλεπτο.

Ούτε «κου­βέ­ντα» για την εργο­δο­τι­κή βία που βιώ­νει η εργα­ζό­με­νη στη λεγό­με­νη «βαριά βιο­μη­χα­νία» του Τουρισμού!

Ούτε «φωνή» για τους εκβια­σμούς των ξενο­δο­χεια­κών και επι­σι­τι­στι­κών αλυ­σί­δων, οι οποί­οι με κρι­τή­ριο τα κέρ­δη τους παρεμ­βαί­νουν χυδαία ακό­μα και στο ντύ­σι­μο των εργα­ζό­με­νων γυναι­κών για την… προ­σέλ­κυ­ση βλέ­πε­τε πελα­τεί­ας, όπως λένε! Ούτε «κου­βέ­ντα» για τις πιέ­σεις σε «αστε­ρά­τα» ξενο­δο­χεία και εστια­τό­ρια, όπου κοπέ­λες ανα­γκά­ζο­νται να εργα­στούν με ποδιές που φέρουν ακό­μη κι απα­ρά­δε­κτα σεξι­στι­κά λογότυπα.

Το θέα­τρο και γενι­κά ο χώρος του πολι­τι­σμού δεν απο­τε­λεί βεβαί­ως εξαίρεση.

Πίσω από τα «φώτα» της ράμπας υπάρ­χει ένα εργα­σια­κό καθε­στώς ασυ­δο­σί­ας με απλή­ρω­τες πρό­βες, με αδή­λω­τη εργα­σία, με ωρο­μί­σθια λίγων ευρώ για την πλειο­ψη­φία των εργα­ζο­μέ­νων στο χώρο.

Υπάρ­χει ένας σκλη­ρός εργα­σια­κός χώρος, όπου κυριαρ­χεί ο φόβος της ανερ­γί­ας, η εργα­σια­κή, οικο­νο­μι­κή ανα­σφά­λεια, ο κίν­δυ­νος του απο­κλει­σμού από την εργα­σία που μπο­ρεί να οδη­γή­σει στην ανέ­χεια, και ο οποί­ος βέβαια, ενι­σχύ­ε­ται από την απου­σία εργα­σια­κών δικαιωμάτων.

Όλα αυτά είναι που μετα­τρέ­πουν τους εργα­ζό­με­νους και του θεά­τρου σε εύκο­λα θύματα.

Όλος αυτός ο κόσμος εδώ και έναν χρό­νο, με τα περιο­ρι­στι­κά μέτρα, μέτρα που πήρα­τε για την παν­δη­μία, παρα­μέ­νει με δική σας ευθύ­νη, εντε­λώς απροστάτευτος!

Είναι οι ηθο­ποιοί, οι τρα­γου­δι­στές, οι χορευ­τές, οι τεχνι­κοί, όλοι οι εργα­ζό­με­νοι στο χώρο του πολι­τι­σμού, οι οποί­οι, από τη μία στιγ­μή στην άλλη, βρέ­θη­καν χωρίς δου­λειά, χωρίς εισό­δη­μα και σήμε­ρα βρί­σκο­νται στα όρια της επιβίωσης!

Οργή και αγα­νά­κτη­ση μας προ­κα­λούν και τα απο­τρό­παια περι­στα­τι­κά σεξουα­λι­κής παρε­νό­χλη­σης ανή­λι­κων κορι­τσιών και αγο­ριών, ακό­μα και στο χώρο της εκπαίδευσης.

Είναι, όμως, απα­ρά­δε­κτη και η προ­σπά­θεια που γίνε­ται από ορι­σμέ­νους, να ταυ­τι­στεί ο ομό­φυ­λος σεξουα­λι­κός προ­σα­να­το­λι­σμός με την ασέλ­γεια και την εκμε­τάλ­λευ­ση σε βάρος εφή­βων, με την παιδεραστία.

Τα παρα­πά­νω περι­στα­τι­κά και η έκτα­σή τους σε εργα­σια­κούς χώρους, σε χώρους μόρ­φω­σης, πολι­τι­σμού, αθλη­τι­σμού, αλλού, απο­δει­κνύ­ουν ότι δεν πρό­κει­ται απλά και μόνο για κάποιες ακραί­ες ατο­μι­κές συμπεριφορές.

Είναι πολύ βολι­κή αυτή η προσέγγιση.

Δεί­χνου­με τα τέρα­τα αλλά κρύ­βου­με την κοι­νω­νία που γεν­νά και συντη­ρεί τέρα­τα. Θα το ξανα­πού­με: Υπάρ­χει ένα βαθύ­τε­ρο σάπιο κοι­νω­νι­κό, οικο­νο­μι­κό υπό­βα­θρο, που διευ­κο­λύ­νει τους δράστες.

Για­τί γνω­ρί­ζουν ότι τα όνει­ρα, η πορεία ενός νέου ανθρώ­που, γυναί­κας ή άνδρα, στη μόρ­φω­ση, στην εργα­σία, στον αθλη­τι­σμό, στον πολι­τι­σμό, εξαρ­τώ­νται από τις οικο­νο­μι­κές και κοι­νω­νι­κές πιέ­σεις. Εξαρ­τώ­νται από τους διά­φο­ρους «ισχυ­ρούς οικο­νο­μι­κούς και πολι­τι­κούς παρά­γο­ντες» της εξου­σί­ας σε όλους αυτούς τους χώρους.

Αυτή η δυσω­δία, όμως, δεν αντι­με­τω­πί­ζε­ται απο­κλει­στι­κά και μόνο από την όποια αυστη­ρο­ποί­η­ση του ποι­νι­κού πλαι­σί­ου, του νομι­κού πλαι­σί­ου. Δεν υπο­τι­μά­με καθό­λου αυτή την πλευ­ρά, όμως, πέρα από το νομι­κό πλαί­σιο, το θύμα έχει να αντι­με­τω­πί­σει πολ­λούς σκο­πέ­λους μέχρι την τελε­σί­δι­κη κατα­δί­κη του δρά­στη: Από μια πιθα­νή αστυ­νο­μι­κή αυθαι­ρε­σία, μέχρι τις μακρο­χρό­νιες νομι­κές δια­δι­κα­σί­ες, που το απο­θαρ­ρύ­νουν να καταγ­γεί­λει σε νομι­κό επί­πε­δο το περιστατικό.

Αυτό απο­δει­κνύ­ει η φρι­χτή θέση στην οποία βρί­σκο­νται θύμα­τα βια­σμού, κυρί­ως στην περι­φέ­ρεια, που πρέ­πει να περι­μέ­νουν μέρες για να γίνει έστω η ιατρο­δι­κα­στι­κή εξέ­τα­ση και να μπο­ρέ­σουν να στη­ρί­ξουν την καταγ­γε­λία τους!

Πώς θα στη­ρι­χθεί μια γυναί­κα, ένας νέος, μια νέα, πριν και μετά την καταγ­γε­λία τέτοιων περι­στα­τι­κών, όταν οι ελά­χι­στες κρα­τι­κές υπο­δο­μές και υπη­ρε­σί­ες για την ολό­πλευ­ρη στή­ρι­ξη των θυμά­των, δηλα­δή νομι­κή, συμ­βου­λευ­τι­κή, ψυχο­λο­γι­κή, παρα­μέ­νουν εντε­λώς υποστελεχωμένες;

Η σημε­ρι­νή συζή­τη­ση στη Βου­λή, δεν μπο­ρεί να χρη­σι­μο­ποι­η­θεί ως άλλο­θι για τις επι­λο­γές όλων των μέχρι σήμε­ρα κυβερ­νή­σε­ων, που περιο­ρί­ζουν την όποια χρη­μα­το­δό­τη­ση τέτοιων κοι­νω­νι­κών δομών σε ευρω­παϊ­κά προ­γράμ­μα­τα με «ημε­ρο­μη­νία λήξης» και σε ένα επί­σης πολυ­δαί­δα­λο δίκτυο ΜΚΟ.

Κι επει­δή κάποιοι πέφτουν κι από τα σύν­νε­φα δήθεν για το ρόλο των ΜΚΟ, εδώ και τώρα κύριοι της κυβέρ­νη­σης, πάρ­τε από­φα­ση για απε­μπλο­κή των ΜΚΟ από τις υπη­ρε­σί­ες προ­στα­σί­ας ανη­λί­κων, θυμά­των κακο­ποί­η­σης, προ­σφύ­γων και άλλα σχετικά.

Εδώ και τώρα προ­χω­ρή­στε στη γεν­ναία χρη­μα­το­δό­τη­ση από τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό για απο­κλει­στι­κά δημό­σιες και δωρε­άν κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες για την πρό­λη­ψη, προ­στα­σία των θυμά­των βίας, δηλα­δή ενη­με­ρω­τι­κά προ­γράμ­μα­τα σε σχο­λεία και σχο­λές, συμ­βου­λευ­τι­κές υπη­ρε­σί­ες, ξενώ­νες για κακο­ποι­η­μέ­νες γυναί­κες κ.ά.

Εδώ, φτά­νε­τε να μετρά­τε την προ­στα­σία των γυναι­κών, των ανή­λι­κων αγο­ριών και κορι­τσιών από τη βία κάθε μορ­φής, με τη λογι­κή του «κόστους» για το δικό σας κρά­τος, για τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς κολοσ­σούς δηλα­δή που σας στη­ρί­ζουν. Για παρά­δειγ­μα, η Διε­θνής Σύμ­βα­ση κατά της βίας και της παρε­νό­χλη­σης στο χώρο εργα­σί­ας, που ετοι­μά­ζε­στε να κυρώ­σε­τε στη Βου­λή, έχει ως κίνη­τρο κυρί­ως «την προ­ώ­θη­ση βιώ­σι­μων επι­χει­ρή­σε­ων», μην τυχόν και χάσουν τη «φήμη» τους δηλα­δή οι επι­χει­ρή­σεις και μειω­θεί η παραγωγικότητα!

Έλε­ος! Έτσι κρύ­βε­τε τη σαπί­λα, τη δυσω­δία που απο­πνέ­ει αυτό το άθλιο, το διε­φθαρ­μέ­νο σύστη­μα που υπη­ρε­τεί­τε και αναπαράγετε!

Απέ­να­ντι σε όλα αυτά είστε υπό­λο­γοι όλοι όσοι βρε­θή­κα­τε στις κυβερ­νη­τι­κές καρέ­κλες, όλα τα προη­γού­με­να χρό­νια. Κι ας προ­σπα­θούν ορι­σμέ­νοι να εμφα­νί­ζο­νται τώρα ως «αθώ­ες περιστερές»!

Και επει­δή, πολύς λόγος γίνε­ται, ανά­με­σα στα άλλα, για την ποι­νι­κή αντι­με­τώ­πι­ση των αδι­κη­μά­των που έχουν να κάνουν με την προ­σβο­λή της γενε­τή­σιας ελευ­θε­ρί­ας και της οικο­νο­μι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης της γενε­τή­σιας ζωής, ας δού­με ορι­σμέ­νες βασι­κές σχε­τι­κές αλλα­γές που έγι­ναν στο νέο Ποι­νι­κό Κώδι­κα τις οποί­ες ψήφι­σε ο ΣΥΡΙΖΑ και τις οποί­ες ‑αλί­μο­νο!- δια­τή­ρη­σε η ΝΔ, όταν έγι­νε κυβέρνηση.

Καταρ­χάς, με τη γενι­κή και αδιά­κρι­τη ορι­ζό­ντια μεί­ω­ση των ποι­νών για τα κακουρ­γή­μα­τα (από 20 σε 15 χρό­νια) μειώ­θη­καν οι ανώ­τα­τες ποι­νές, ακό­μα και για ειδε­χθή εγκλή­μα­τα, στο όνο­μα δήθεν της «ανθρω­πι­στι­κής μετα­χεί­ρι­σης» των κατα­δι­κα­σμέ­νων, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα όμως, με στό­χο την πιο συστη­μα­τι­κή απο­συμ­φό­ρη­ση των υπερ­κο­ρε­σμέ­νων φυλακών!

Το νέο άρθρο για το βια­σμό (336 ΠΚ) εισή­γα­γε αυστη­ρό­τε­ρες προ­ϋ­πο­θέ­σεις για τη στοι­χειο­θέ­τη­ση του εγκλή­μα­τος, καθώς πλέ­ον, απαι­τεί απει­λή σοβα­ρού και άμε­σου κιν­δύ­νου ζωής και σωμα­τι­κής ακε­ραιό­τη­τας και όχι γενι­κά κιν­δύ­νου, όπως ίσχυε.

Ακό­μη, εισή­χθη νέα ειδι­κή διά­τα­ξη, με βάση την οποία, η μη συναί­νε­ση του θύμα­τος, χωρίς τη συν­δρο­μή των υπό­λοι­πών όρων, προ­βλέ­πε­ται ως ειδι­κό­τε­ρη περί­πτω­ση του βασι­κού αδι­κή­μα­τος και μάλι­στα με μειω­μέ­νο πλαί­σιο ποινής.

Με τον τρό­πο αυτό, όμως, όχι μόνο δεν υιο­θε­τή­θη­κε η σύγ­χρο­νη και ορθή διε­θνής νομι­κή προ­σέγ­γι­ση, μια προ­σέγ­γι­ση που ορί­ζει ότι η έλλει­ψη συναί­νε­σης του θύμα­τος, πρέ­πει να απο­τε­λεί τη βασι­κή προ­ϋ­πό­θε­ση για το αδί­κη­μα του βια­σμού, αλλά αντί­θε­τα, δια­χω­ρί­στη­κε, υπο­βαθ­μί­στη­κε, σε μικρό­τε­ρης σημα­σί­ας αδίκημα.

Ενώ, για τη σεξουα­λι­κή παρε­νό­χλη­ση στο χώρο εργα­σί­ας, δηλα­δή σε άτο­μο «που εξαρ­τά­ται εργα­σια­κά από αυτόν ή εκμε­ταλ­λευό­με­νος την ανά­γκη ενός προ­σώ­που να εργα­στεί», απαι­τεί­ται έγκλη­ση του θύμα­τος και δεν διώ­κε­ται αυτεπάγγελτα.

Ακό­μα όμως και στο έγκλη­μα του βια­σμού που διώ­κε­ται αυτε­πάγ­γελ­τα, δια­τη­ρή­θη­κε η δυνα­τό­τη­τα, αν ο παθών δηλώ­σει, ότι δεν επι­θυ­μεί τη δίω­ξη, ο εισαγ­γε­λέ­ας να απέ­χει από αυτήν.

Και μάλι­στα, αυτό προ­βάλ­λε­ται, στο όνο­μα της δια­φύ­λα­ξης λέει της προ­σω­πι­κό­τη­τας του θύμα­τος που φοβά­ται ότι η δημο­σιό­τη­τα θα επι­φέ­ρει ανε­πα­νόρ­θω­τη βλά­βη στο πρό­σω­πό του!

Σε κάθε περί­πτω­ση, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, όπου δε μεί­ω­σαν, δια­τή­ρη­σαν προ­κλη­τι­κά χαμη­λές ποι­νές για ειδε­χθή εγκλήματα.

Το αδί­κη­μα της προ­σβο­λής της γενε­τή­σιας αξιο­πρέ­πειας (337 ΠΚ), παρα­μέ­νει πλημ­μέ­λη­μα με ποι­νή το πολύ μέχρι δύο έτη, ακό­μα και όταν το θύμα είναι ανήλικος!

Τέλος, εκκω­φα­ντι­κή είναι η ευθύ­νη ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για τα ζητή­μα­τα της παρα­γρα­φής των παρα­πά­νω αδι­κη­μά­των, ως συνέ­πεια της μετα­τρο­πής αρκε­τών από αυτά σε πλημ­με­λή­μα­τα και την υπο­χρέ­ω­ση υπο­βο­λής έγκλη­σης, δεδο­μέ­νου ότι, όπως είναι γνω­στό, όσα είναι πλημ­με­λη­μα­τι­κού χαρα­κτή­ρα παρα­γρά­φο­νται, κατά κανό­να μετά από πέντε έτη από την πρά­ξη και τα κακουρ­γή­μα­τα μετά από δεκαπέντε.

Στην περί­πτω­ση, δε, που απαι­τεί­ται έγκλη­ση, αν αυτή δε γίνει μέσα σε τρεις μήνες από την τέλε­ση της πρά­ξης, εξα­λεί­φε­ται το αξιόποινο.

Η νέα διά­τα­ξη του Ποι­νι­κού Κώδι­κα, όχι μόνο συρ­ρι­κνώ­νει κατά 3 έτη την παρα­γρα­φή των κακουρ­γη­μά­των με θύμα­τα ανη­λί­κους, αλλά καταρ­γεί και την ανα­στο­λή παρα­γρα­φής εντε­λώς, για τα πλημ­με­λή­μα­τα κατά ανηλίκων!

Προ­κλη­τι­κό είναι όμως ότι στο νέο ΠΚ μειώ­θη­κε το διά­στη­μα παρα­γρα­φής των εγκλη­μα­τι­κών πρά­ξε­ων σε βάρος ανη­λί­κων θυμά­των, αφού απα­λεί­φθη­κε η διά­τα­ξη που υπήρ­χε πριν και όρι­ζε ότι η προ­θε­σμία παρα­γρα­φής των εγκλη­μά­των αυτών, «ανα­στέλ­λε­ται μέχρι την ενη­λι­κί­ω­ση του θύμα­τος και για ένα έτος μετά, εφό­σον πρό­κει­ται για πλημ­μέ­λη­μα, και για τρία έτη μετά, εφό­σον πρό­κει­ται για κακούργημα».

Κυρί­ες και κύριοι,

Να περά­σω και στο θέμα του δημό­σιου λόγου, όπως ονο­μά­στη­κε η σημε­ρι­νή συζή­τη­ση που προ­κα­λέ­σα­τε εσείς κύριε Πρω­θυ­πουρ­γέ. Για το δημό­σιο διά­λο­γο, ιδιαί­τε­ρα τον δημό­σιο διά­λο­γο στα social media.

Ξέρε­τε πολύ καλά, όπως και όλος ο ελλη­νι­κός λαός, ότι το ΚΚΕ επι­λέ­γει τη δημό­σια, σκλη­ρή, ιδε­ο­λο­γι­κή και πολι­τι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση με την πολι­τι­κή σας και μέσα και κυρί­ως έξω από αυτή την αίθου­σα, εκεί που κρί­νο­νται βέβαια τα περισσότερα.

Ξέρε­τε επί­σης ότι δεν υιο­θε­τού­με εύκο­λα κι αβα­σά­νι­στα αθλιό­τη­τες που ανα­πα­ρά­γο­νται ευρέ­ως από δήθεν αθώ­ες «μοντα­ζιέ­ρες» έως fake news και εκβιασμούς!

Άλλοι είναι αυτοί που έχουν την αθλιό­τη­τα αυτή ως δεύ­τε­ρη φύση τους…

Κάποιους τους ξέρε­τε πολύ καλά μάλι­στα κύριε Μητσοτάκη…

Δια­βά­ζω ανάρ­τη­ση στε­νού συνερ­γά­τη, βου­λευ­τή σας. Όχι κάποιου τρολ, αλλά του βου­λευ­τή σας, του Λαζα­ρί­δη, που πριν λίγες μέρες το έκα­νε αυτό, μια ανάρ­τη­ση βγαλ­μέ­νη από τον βούρ­κο του ναζι­στι­κού Χρυ­σαυ­γη­τι­σμού! Έγρα­ψε λοι­πόν αυτός ο ανεκ­δι­ή­γη­τος τύπος: «Πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι ότι τον κίναι­δο και παι­δε­ρα­στή Άρη Βελου­χιώ­τη τον είχαν υπουρ­γοί του ΣΥΡΙΖΑ στο γρα­φείο τους»! Μάλι­στα παρέ­πε­μπε και σε σχε­τι­κό άρθρο ο βου­λευ­τής σε γνω­στό δια­δι­κτυα­κό σκου­πι­δό­το­πο. Είναι και ψαγ­μέ­νος εκτός από ψεκα­σμέ­νος, τρο­μά­ρα του… Να τον χαίρεστε!

Τόλ­μη­σε να βάλει στο στό­μα του τον ήρωα της μεγα­λειώ­δους Εθνι­κής Αντί­στα­σης κατά της ναζι­στι­κής γερ­μα­νι­κής κατο­χής, που το άγαλ­μά του κοσμεί την πόλη της Λαμί­ας και το όνο­μά του είναι θρύ­λος και τρα­γου­δή­θη­κε από όλο τον λαό μας πλην φασι­στών και ταγματασφαλιτών.

Σας δια­βά­ζω τι είπε άλλος βου­λευ­τής σας στις 17 Νοέμ­βρη 2020 για την εκδή­λω­ση της επε­τεί­ου του Πολυ­τε­χνεί­ου: «1.500 επί­δο­ξοι δολο­φό­νοι του ΚΚΕ» είπε, ανα­φε­ρό­με­νος στην εκδή­λω­ση που έγι­νε τότε με όλα τα μέσα προ­στα­σί­ας! Έβα­λε και την κοι­νο­βου­λευ­τι­κή ομά­δα του ΚΚΕ μέσα, η οποία συμ­με­τεί­χε εκεί σύσσωμη…

Θαυ­μά­στε λοι­πόν ποιό­τη­τα δημό­σιου νεο­δη­μο­κρα­τι­κού λόγου…

Αυτά, αλή­θεια, πως τα λέτε; Οχε­τό; Κατή­φο­ρο; Μήπως πολι­τι­κό λόγο και άπο­ψη; Πεί­τε μας πώς τα χαρα­κτη­ρί­ζε­τε; Αν δεν τα καθο­δη­γεί­τε άμε­σα, τα ανέ­χε­στε και τα καλλιεργείτε!

Η ΝΔ έχει ποτί­σει χρό­νια τώρα όλο αυτό τον βούρ­κο, ιδιαί­τε­ρα μέσω των μηχα­νι­σμών της στα μέσα κοι­νω­νι­κής δικτύ­ω­σης. Λου­στεί­τε τα, λοι­πόν τώρα! Για­τί δεν μπο­ρεί να μην ξέρε­τε ποιοι επι­στρα­τεύ­ουν άθλια, ρατσι­στι­κά, μισαλ­λό­δο­ξα σχό­λια στα κοι­νω­νι­κά δίκτυα.

Όλο και περισ­σό­τε­ρα στε­λέ­χη σας κατα­φεύ­γουν σε τέτοιες αθλιό­τη­τες για να τσι­μπή­σουν ένα κομ­μά­τι που έχει μεί­νει πολι­τι­κά άστε­γο μετά την κατα­δί­κη της εγκλη­μα­τι­κής οργά­νω­σης της ναζι­στι­κής Χρυ­σής Αυγής. Αλλά αυτό δεν είναι δικαιο­λο­γία. Ντρο­πή και καται­σχύ­νη σας είναι που επι­λέ­γε­τε τέτοια τακτι­κή! Για να μην μιλή­σου­με για τα ανώ­νυ­μα και τα επώ­νυ­μα τρολ σας τι αθλιό­τη­τες επιστρατεύουν!

Μη σας πιά­νει λοι­πόν ο πόνος τώρα, για τα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν copy paste έτσι κι αλλιώς τον αυρια­νι­σμό κι αυτοί, ο οποί­ος πάντα είχε ειδι­κά το ΚΚΕ και τη συνε­πή αρι­στε­ρά στο στόχαστρο…

Η αηδία και η απο­στρο­φή που αισθά­νε­ται αρκε­τός κόσμος από το χαρα­κτή­ρα που παίρ­νει η μετα­ξύ σας αντι­πα­ρά­θε­ση, είναι ισό­τι­μη με την αηδία που νιώ­θει για τα γεγο­νό­τα που βγαί­νουν στην επιφάνεια.

Θα ανα­ρω­τη­θεί ίσως κάποιος, όποιος μπο­ρεί να αντέ­ξει να δει τη συζή­τη­ση στη Βου­λή: Για­τί τόση σήψη και δυσωδία;

Ειλι­κρι­νά σάς λέμε ότι εμάς δεν μας κάνει πλέ­ον καμία εντύπωση.

Για­τί, όταν ανά­με­σα στους δύο πόλους αυτού του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος, υπάρ­χει τόσο μεγά­λη προ­σέγ­γι­ση, σε κρί­σι­μα ζητή­μα­τα για το παρόν και το μέλ­λον του λαού, τόσο θα κατα­φεύ­γε­τε στην αντι­πα­ρά­θε­ση του βούρκου.

Και βέβαια, είστε πάλι εσείς οι ίδιοι όσοι επι­λέ­γε­τε τον βούρ­κο, να επι­στρα­τεύ­ε­τε και τα ΜΑΤ και την κατα­στο­λή, τον αυταρ­χι­σμό, την τρο­μο­κρα­τία και τη συκο­φα­ντία, αξιο­ποιώ­ντας τους γνω­στούς παπα­γά­λους, όταν κάποιοι σηκώ­νουν κεφά­λι, όταν κάποιοι αντι­στέ­κο­νται, δια­δη­λώ­νουν με τα σωμα­τεία τους, τους φορείς τους, τους φοι­τη­τι­κούς τους συλ­λό­γους, τα μαθη­τι­κά τους συμβούλια.

Μια κου­βέ­ντα μόνο γι’ αυτό το θέμα. Μη δια­νοη­θεί­τε, στο όνο­μα δήθεν της ρύθ­μι­σης του δημό­σιου δια­λό­γου, να επι­χει­ρή­σε­τε να επι­βάλ­λε­τε μέτρα περιο­ρι­σμού της φωνής των συν­δι­κα­λι­στι­κών οργα­νώ­σε­ων, των πολι­τι­κών κομ­μά­των, των εντύ­πων που ασκούν ουσια­στι­κή, σκλη­ρή μεν, αλλά καθα­ρή κι έντι­μη κρι­τι­κή στην αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή σας και στους διά­φο­ρους συμ­μά­χους σας, στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ.

Και ξέρε­τε πολύ καλά ότι αυτή η κρι­τι­κή δεν έχει σχέ­ση με καμία «υπό­γα», ούτε με καμιά «παρά­γκα»…

Για­τί τελι­κά, ό,τι φέρ­νε­τε ως πλαί­σιο για να αντι­με­τω­πί­σει υπαρ­κτά προ­βλή­μα­τα αλί­μο­νο, οδη­γεί όμως μονί­μως σε φίμω­ση ή σε κάποιο είδος φίμωσης.

Δεν είμα­στε γενι­κά ενά­ντια στη θέσπι­ση κανό­νων, αλλά στους κανό­νες που φτιά­χνουν οι κυβερ­νή­σεις σας ‑και η δική σας- δεν έχου­με απο­λύ­τως καμία εμπιστοσύνη.

Προει­δο­ποιού­με: Σε φίμω­ση τελι­κά θα οδη­γή­σουν και οι κώδι­κες δεο­ντο­λο­γί­ας που επε­ξερ­γά­ζε­στε! Αυτό να το ξέρει ο ελλη­νι­κός λαός.

Εκεί που οδή­γη­σε και ο δια­δι­κτυα­κός καλ­λι­τε­χνι­κός «τρο­μο­νό­μος», που επι­κυ­ρώ­σα­τε μία εβδο­μά­δα πριν για την τέχνη και το οπτι­κο­α­κου­στι­κό περιε­χό­με­νο, δηλα­δή σχε­δόν για κάθε ανάρ­τη­ση μη αρε­στή σε εσάς, που μπο­ρεί να υπάρ­ξει στο διαδίκτυο.

Και μην αρχί­σε­τε πάλι να λέτε ότι «το ΚΚΕ βλέ­πει φαντά­σμα­τα». Για­τί με αυτό το ευρω­ε­νω­σια­κό νομο­θε­τι­κό πλαί­σιο, που έχει την υπο­γρα­φή και των δυο σας ‑και της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ- πριν μία εβδο­μά­δα, στην Ισπα­νία, φυλα­κί­στη­κε καλ­λι­τέ­χνης, για­τί με τους στί­χους τους «πρό­σβα­λε» λέει, τη μοναρ­χία, το βασι­λιά και τη βασί­λισ­σα! Μα πού βρι­σκό­μα­στε; Στο μεσαίωνα;

Ναι, αυτά συμ­βαί­νουν στην Ισπα­νία της «προ­ο­δευ­τι­κής δια­κυ­βέρ­νη­σης», κύριε Τσί­πρα. Λου­στεί­τε τα κι εσείς! Αφού πολι­τι­κή στή­ρι­ξη άπλε­τη παρέ­χε­τε στους κυβερ­νώ­ντες κεντρο­α­ρι­στε­ρούς Ισπα­νούς φίλους σας…

Κυρί­ες και κύριοι,

Ο βούρ­κος που ανα­πα­ρά­γει τη βία σε βάρος των γυναι­κών, άλλων κοι­νω­νι­κά ευά­λω­των ανθρώ­πων, όσα ανα­πα­ρά­γουν τον ρατσι­σμό, δεν απο­τε­λεί, γενι­κά κι αφη­ρη­μέ­να, όπως συχνά ακού­γε­ται, μια «κρί­ση» των «ανθρώ­πι­νων αξιών» και της «ηθι­κής» της κοι­νω­νί­ας μας!

Πηγά­ζει από το «δίκαιο» και τις «αξί­ες» που καλ­λιερ­γεί η σημε­ρι­νή εκμε­ταλ­λευ­τι­κή κοι­νω­νία της καπι­τα­λι­στι­κής σαπί­λας. Πηγά­ζει από το «δίκαιο» αυτό του ανε­λέ­η­του αντα­γω­νι­σμού, του ατο­μι­σμού, είναι ο εγω­ι­στι­κός τρό­πος ζωής και σκέ­ψης, που γεν­νούν και την επι­θε­τι­κή αλα­ζο­νεία, την υπο­τί­μη­ση της προ­σω­πι­κό­τη­τας ενός ανθρώ­που, ακό­μα και τη βίαιη συμπεριφορά.

Γι’ αυτό και η ατο­μι­κή προ­στα­σία, η καταγ­γε­λία και κατα­δί­κη της πολύ­μορ­φης βίας μπο­ρούν και πρέ­πει να είναι σήμε­ρα, στοι­χεία της εργα­τι­κής, της λαϊ­κής, νεο­λαι­ί­στι­κης πάλης, και όχι απο­μο­νω­μέ­να ή σε αντι­πα­ρά­θε­ση με αυτήν.

Για­τί το ατο­μι­κό θάρ­ρος, η αντο­χή απέ­να­ντι σε τέτοια φαι­νό­με­να, μπο­ρεί να ανα­πτυ­χθεί μόνο στο έδα­φος της συλ­λο­γι­κό­τη­τας, της συνα­δελ­φι­κό­τη­τας, της αλλη­λεγ­γύ­ης, που είναι το πραγ­μα­τι­κό «δίχτυ ασφα­λεί­ας» κάθε γυναί­κας, κάθε νέας και νέου και ανε­ξάρ­τη­τα από σεξουα­λι­κό προσανατολισμό.

Η «ασπί­δα προ­στα­σί­ας» χτί­ζε­ται μέσα στον αγώ­να, τον συλ­λο­γι­κό για τις σύγ­χρο­νες κοι­νω­νι­κές ανά­γκες. Με γεν­ναία συλ­λο­γι­κή και ατο­μι­κή αυτο­κρι­τι­κή και κρι­τι­κή, με ανα­δια­παι­δα­γώ­γη­ση και δημιουρ­γία βήμα το βήμα του νέου ανθρώ­που, σε μια κοι­νω­νία πραγ­μα­τι­κά ελεύ­θε­ρη αύριο και δημιουρ­γι­κή από κάθε άποψη.

Για να φτά­σου­με λοι­πόν σε μια κοι­νω­νία που δε θα χωρά­ει ούτε το φόβο, ούτε το σεξι­σμό, ούτε το ρατσι­σμό, ούτε τη βία, μια κοι­νω­νία πραγ­μα­τι­κά απαλ­λαγ­μέ­νη από την εκμε­τάλ­λευ­ση και από κάθε κοι­νω­νι­κή ανισότητα.