Είναι δυνατόν να τρέφεται ο Μίκυ Μάους με κουπόνια φαγητού; — Οι εργαζόμενοι του ναι

«Avengers: Infinity War»: 2 δισ. δολ., «Black Panther»: 1,3 δισ. δολ., «Απί­θα­νοι 2»: 1,2 δισ. δολ., «O Ant-Man και η Σφή­κα»: 466 εκατ. δολ. Αυτές είναι οι εισπρά­ξεις από τέσ­σε­ρις μόνο ται­νί­ες της Ντίσ­νεϊ μέσα στο 2018 και, βέβαια, η χρο­νιά δεν έχει τελειώ­σει ακό­μα. Αν κάποιος ανα­τρέ­ξει στα στοι­χεία της τελευ­ταί­ας οκτα­ε­τί­ας θα δει πως η εται­ρεία παρα­γω­γής που κάπο­τε ειδι­κευό­ταν στις ται­νί­ες για παι­διά, είναι πλέ­ον, μακράν του δεύ­τε­ρου, ο πιο προ­σο­δο­φό­ρος από τους κολοσ­σούς της κινη­μα­το­γρα­φι­κής βιο­μη­χα­νί­ας. Κι όμως, αυτή η ίδια έχει τα 3/4 των 30.000 εργα­ζο­μέ­νων της, στο Ανα­χάιμ της Καλι­φόρ­νιας, να ζουν στο όριο της φτώ­χειας. Αξιό­πι­στες έρευ­νες που ήρθαν στην δημο­σιό­τη­τα τους τελευ­ταί­ους μήνες, απο­κά­λυ­ψαν πως χιλιά­δες υπάλ­λη­λοι της Ντίσ­νεϊ κατα­φεύ­γουν στα κου­πό­νια φαγη­τού για να ζήσουν, ενώ δεν είναι λίγοι εκεί­νοι που ανα­γκά­ζο­νται να μένουν στα αυτο­κί­νη­τά τους, αδυ­να­τώ­ντας να αντέ­ξουν τα υψη­λό­τα­τα ενοί­κια της περιο­χής. Οχι ακρι­βώς… παρα­μυ­θέ­νια πραγματικότητα.

Περί­που έναν μήνα πριν η Ντίσ­νεϊ προ­χώ­ρη­σε σε αυξή­σεις από τα 11 στα 15 δολά­ρια την ώρα, ωστό­σο αυτές αφο­ρού­σαν μόνο 8.600 εργα­ζο­μέ­νους, αφή­νο­ντας έξω τις δύο μεγα­λύ­τε­ρες ενώ­σεις τους. Την περα­σμέ­νη εβδο­μά­δα η εται­ρεία ανα­κοί­νω­σε την από­φα­ση να απορ­ρί­ψει τις φορο­α­παλ­λα­γές (!) εκα­το­ντά­δων εκα­τομ­μυ­ρί­ων, οι οποί­ες προ­βλέ­πο­νται για τα θεμα­τι­κά της πάρ­κα στη Νότια Καλι­φόρ­νια. Ορος για να επω­φε­λη­θεί από αυτές ήταν τα 15 δολάρια/ώρα για όλους…

Και η πόλη του Ανα­χάιμ, όμως, σε επί­πε­δο δημο­τι­κού συμ­βου­λί­ου, στρέ­φε­ται πια ενά­ντια στον μεγα­λύ­τε­ρο αιμο­δό­τη της. Από το 1955 που άνοι­ξε το πρώ­το θεμα­τι­κό πάρ­κο της στην περιο­χή, η Ντίσ­νεϊ απο­λαμ­βά­νει ασύ­γκρι­τα προ­νό­μια και με τη σει­ρά της προ­σελ­κύ­ει πλή­θος επι­σκε­πτών που τονώ­νουν την τοπι­κή οικο­νο­μία. Παράλ­λη­λα, την τελευ­ταία δεκα­ε­τία ο τζί­ρος μόνο από τα θεμα­τι­κά πάρ­κα παρου­σί­α­σε αύξη­ση 98%.

Εχου­με μιλή­σει αρκε­τές φορές ‑και στο εξω­τε­ρι­κό το θέμα έχει υπε­ρα­να­λυ­θεί- για το λεγό­με­νο «θαύ­μα» της Ντίσ­νεϊ, η οποία έφτα­σε από το όριο της χρε­ο­κο­πί­ας του 2007 στη σημε­ρι­νή κυριαρ­χι­κή της εικόνα.

Οπως όλοι ανα­γνω­ρί­ζουν, η ραγδαία αλλα­γή οφεί­λε­ται σε μεγά­λο βαθ­μό στον γενι­κό διευ­θυ­ντή Ρόμπερτ Αϊγκερ, ο οποί­ος πήρε γεν­ναί­ες απο­φά­σεις σχε­τι­κά με τις εξα­γο­ρές της Pixar, της Marvel, της LucasArts, αλλά και την πιο πρό­σφα­τη ‑και εντυ­πω­σια­κό­τε­ρη- της 21st Century Fox, ένα­ντι 71,3 δισ. δολ. Από ό,τι φαί­νε­ται, απο­φά­σι­σε ταυ­τό­χρο­να και ένα εξί­σου γεν­ναίο «πάγω­μα» μισθών, το οποίο φυσι­κά δεν περι­λαμ­βά­νει τον ίδιο και τις άνω των 100 εκατ. ετή­σιες απο­δο­χές του.

Μπο­ρεί εν έτει 2018 να φαντά­ζει κάπως ρομα­ντι­κό, όμως μια εται­ρεία που πλη­ρώ­νει κάποιον υπάλ­λη­λό της για να χαμο­γε­λά προ­σφέ­ρο­ντας π.χ. στα παι­διά σοκο­λά­τες, θα περί­με­νε κανείς να του εξα­σφα­λί­ζει και ότι θα δύνα­ται να πλη­ρώ­σει τον οδο­ντί­α­τρο. Και βέβαια η Ντίσ­νεϊ δεν είναι η μόνη παρα­γω­γός της κινη­μα­το­γρα­φι­κής βιο­μη­χα­νί­ας που εφαρ­μό­ζει τέτοιες πολι­τι­κές. Απλώς αυτές οι ιστο­ρί­ες σπά­νια απα­σχο­λούν τη δημο­σιό­τη­τα· μεγα­λύ­τε­ρη σημα­σία έχει αν η τάδε σταρ πήρε κάποια εκα­τομ­μύ­ρια λιγό­τε­ρα από τον δεί­να συμπρω­τα­γω­νι­στή λόγω του φύλου της. Σημα­ντι­κό, αλλά υπάρ­χουν και χειρότερα.

Πηγή: Καθη­με­ρι­νή