Εκδήλωση για τα 50 χρόνια της «Σύγχρονης Εποχής»: «Εκδόσεις ‘όπλο’ των εργαζομένων στην αντιπαράθεση με την κυρίαρχη ιδεολογία»

Με μια μεγά­λη εκδή­λω­ση και με την παρου­σία πλή­θους κόσμου στο «Σερά­φειο» του δήμου Αθη­ναί­ων, οι εκδό­σεις «Σύγ­χρο­νη Επο­χή» γιόρ­τα­σαν το από­γευ­μα της Πέμ­πτης τα 50 χρό­νια της εκδο­τι­κής τους δραστηριότητας

Στην εκδή­λω­ση παρευ­ρέ­θη­κε ο γ.γ. της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημή­τρης Κου­τσού­μπας. Επί­σης, τα μέλη του ΠΓ Γιώρ­γος Μαρί­νος, Ελέ­νη Μπέλ­λου, Νίκος Σοφια­νός, Θοδω­ρής Χιώ­νης. Το παρών έδω­σε η Αλέ­κα Παπα­ρή­γα, μέλος της ΚΕ, τα μέλη της ΚΕ και βου­λευ­τές, Νίκος Καρα­θα­να­σό­που­λος και Χρή­στος Κατσώ­της, όπως και άλλα μέλη της ΚΕ. Ξεχω­ρι­στή ήταν η παρου­σία των ανθρώ­πων των γραμ­μά­των και των τεχνών, αλλά και συνερ­γα­τών της «Σύγ­χρο­νης Εποχής».

Τον συντο­νι­σμό της εκδή­λω­σης και την παρου­σί­α­ση έκα­νε η ηθο­ποιός Λίλα Καφαντάρη.

Οι δυο θεμα­τι­κές ομι­λί­ες της εκδή­λω­σης έγι­ναν από τον Μάκη Παπα­δό­που­λο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ και τον Δημή­τρη Ξεκα­λά­κη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, διευ­θυ­ντή της «Σύγ­χρο­νης Εποχής».

Ακο­λού­θη­σαν ομι­λί­ες από τους: Τηλέ­μα­χο Λουγ­γή, ερευ­νη­τή, Δημή­τρη Παπα­λε­ω­νί­δα, πρώ­ην διευ­θυ­ντή της «Σύγ­χρο­νης Επο­χής» και πρώ­ην μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, Γιάν­νη Μηλιό, καθη­γη­τή και συγ­γρα­φέα, Κυρια­κή Καμα­ρι­νού, εκπαι­δευ­τι­κό, συγ­γρα­φέα και μετα­φρά­στρια, Αλέ­ξαν­δρο Χρύ­ση, καθη­γη­τή του Πάντειου Πανε­πι­στη­μί­ου, Αντώ­νη Δαβα­νέ­λο, συν­δι­κα­λι­στή της «Ολυ­μπια­κής», Θαλασ­σιά Αντω­νο­πού­λου, θεα­τρι­κή συγ­γρα­φέα και μέλος του Τμή­μα­τος Πολι­τι­σμού της ΚΕ του ΚΚΕ, Αφρο­δί­τη Μπό­μπο­λη, μέλος του Γρα­φεί­ου του ΚΣ της ΚΝΕ. Επί­σης, δια­βά­στη­κε δήλω­ση του καθη­γη­τή και συγ­γρα­φέα Γιώρ­γου Ρού­ση που έδω­σε το «παρών» στην εκδήλωση.

Σε όλους τους παρευ­ρι­σκό­με­νους η «Σύγ­χρο­νη Επο­χή» δώρι­σε ένα πακέ­το με τις εκδό­σεις «Ο εφιάλ­της των Βερ­σαλ­λιών», «Δημο­σθέ­νης Λιγδό­που­λος 1898–1920 πρω­το­πό­ρος κομ­μου­νι­στής», «Συνέ­ντευ­ξη με τον Μαρξ», όπως επί­σης και τις νέες ατζέ­ντες της για τη νέα χρονιά.

Ο Μάκης Παπα­δό­που­λος, στην ομι­λία του με θέμα «Η συμ­βο­λή του ΚΚΕ και της «Σύγ­χρο­νης Επο­χής» στη διά­δο­ση και δημιουρ­γι­κή ανά­πτυ­ξη της επα­να­στα­τι­κής θεω­ρί­ας», ανα­φέρ­θη­κε, εξη­γώ­ντας τις αιτί­ες, στο δια­χρο­νι­κό «μίσος και φόβο της αστι­κής τάξης απέ­να­ντι στην επα­να­στα­τι­κή κοσμο­θε­ω­ρία του μαρ­ξι­σμού — λενι­νι­σμού, της οποί­ας οι προ­βλέ­ψεις και τα συμπε­ρά­σμα­τα επι­βε­βαιώ­νο­νται καθη­με­ρι­νά απ’ την ίδια τη ζωή», προ­σθέ­το­ντας μετα­ξύ άλλων, ότι «δύο αιώ­νες μετά, απο­δει­κνύ­ε­ται ότι η καπι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα δεν εξανθρωπίζεται».

«Γι’ αυτό και οι αστι­κές δυνά­μεις πολε­μούν με λύσ­σα ενά­ντια στη θεω­ρία που τεκ­μη­ριώ­νει την ανά­γκη και τη δυνα­τό­τη­τα της επα­να­στα­τι­κής ανα­τρο­πής του καπι­τα­λι­σμού» σημείωσε.

«Το ΚΚΕ απ’ την ίδρυ­σή του, επω­μί­στη­κε το βαρύ καθή­κον της μετά­φρα­σης και της διά­δο­σης του μαρ­ξι­σμού — λενι­νι­σμού στην Ελλά­δα, καθώς και της δημιουρ­γι­κής συμ­βο­λής στις σχε­τι­κές επε­ξερ­γα­σί­ες» είπε ο Μ. Παπα­δό­που­λος, υπο­γραμ­μί­ζο­ντας πως «είμα­στε περή­φα­νοι για­τί το ΚΚΕ σ’ ολό­κλη­ρη την πολυ­τά­ρα­χη ιστο­ρι­κή του δια­δρο­μή, δεν στα­μά­τη­σε ποτέ την εκδο­τι­κή του δραστηριότητα».

Ανέ­φε­ρε, ότι «ο καθη­με­ρι­νός ιδε­ο­λο­γι­κός βομ­βαρ­δι­σμός απ’ τα αστι­κά μέσα μετά τη νίκη της αντε­πα­νά­στα­σης βοή­θη­σε το Κόμ­μα να συνει­δη­το­ποι­ή­σει βαθύ­τε­ρα τη σημα­σία της εύστο­χης ιδε­ο­λο­γι­κής δια­πά­λης ως απα­ραί­τη­της προ­ϋ­πό­θε­σης για να οργα­νω­θεί η εργα­τι­κή, λαϊ­κή αντε­πί­θε­ση με συνέ­χεια, διάρ­κεια, και νικη­φό­ρα προοπτική.».

Όπως επι­σή­μα­νε, μετα­ξύ άλλων, το ΚΚΕ στά­θη­κε όρθιο σε δύσκο­λες συν­θή­κες, «μετά την νίκη της αντε­πα­νά­στα­σης, όταν επι­κρα­τού­σε η ηττο­πά­θεια, η αμη­χα­νία, η οπι­σθο­χώ­ρη­ση και η συν­θη­κο­λό­γη­ση στις γραμ­μές του διε­θνούς κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος» και τόνι­σε ότι «ξεκι­νή­σα­με μια επί­πο­νη προ­σπά­θεια να μελε­τή­σου­με (κρι­τι­κά και αυτο­κρι­τι­κά) και να δια­μορ­φώ­σου­με συμπε­ρά­σμα­τα για την πορεία της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης στον 20ό αιώ­να. Συμπε­ρά­σμα­τα που συνο­ψί­σα­με στο 18ο Συνέ­δριο και αξιο­ποι­ή­σα­με για να δια­μορ­φώ­σου­με στη συνέ­χεια το πρό­γραμ­μα του κόμματος».

Ανα­φέ­ρο­ντας ότι το ΚΚΕ συνε­χί­ζει με επι­μο­νή την ερευ­νη­τι­κή του προ­σπά­θεια, με επό­με­νο βήμα την έκδο­ση εντός του 2023, της μελέ­της για τις αλλα­γές στο σοβιε­τι­κό Σύνταγ­μα, ως πρώ­το σταθ­μό της μελέ­της για το πολι­τι­κό εποι­κο­δό­μη­μα και τη λει­τουρ­γία του κρά­τους της εργα­τι­κής εξουσίας.

«Έχου­με πλέ­ον απο­κτή­σει την πεί­ρα και τη γνώ­ση μιας ηρω­ι­κής δια­δρο­μής που ξεπέ­ρα­σε τον έναν αιώ­να. Παλεύ­ου­με καθη­με­ρι­νά για να εκπλη­ρώ­σου­με το ρόλο μας ως επα­να­στα­τι­κή πρω­το­πο­ρία, ως δια­λε­κτι­κή ενό­τη­τα της επα­να­στα­τι­κής θεω­ρί­ας και της ανα­τρε­πτι­κής πολι­τι­κής πρά­ξης. Έχου­με εμπι­στο­σύ­νη στη δύνα­μη της εργα­τι­κής τάξης, στη δύνα­μη του λαού να ανοί­ξει το δρό­μο της κοι­νω­νι­κής απε­λευ­θέ­ρω­σης» είπε ο Μ. Παπα­δό­που­λος, καλώ­ντας σε ισχυ­ρο­ποί­η­ση του ΚΚΕ «παντού, στους χώρους δου­λειάς, στο κίνη­μα, στις νέες εκλο­γι­κές ανα­με­τρή­σεις» και κατέ­λη­ξε στην ομι­λία του:

«Να συμ­βά­λου­με για να έρθουν σε επα­φή με το μαρ­ξι­σμό πολ­λοί περισ­σό­τε­ροι νέοι και νέες, να κατα­κτή­σουν μαρ­ξι­στι­κή μέθο­δο στην προ­σέγ­γι­ση του γνω­στι­κού τους αντι­κει­μέ­νου αυτοί που σπου­δά­ζουν κοι­νω­νι­κές και θετι­κές επιστήμες.

Να βοη­θή­σου­με να δια­δο­θούν και κυρί­ως να αξιο­ποι­η­θούν η ΚΟΜΕΠ και οι εκδό­σεις μας, τα βιβλία της Σύγ­χρο­νης Εποχής.

Αυτός είναι και ο καλύ­τε­ρος τρό­πος για να τιμή­σου­με τα 50 χρό­νια εκδο­τι­κής προ­σφο­ράς της «Σύγ­χρο­νης Επο­χής» και την ηρω­ι­κή Ιστο­ρία του Κόμ­μα­τός μας».

Ο Δ. Ξεκα­λά­κης στη δική του ομι­λία με θέμα: «50 χρό­νια συνε­χούς εκδο­τι­κής προ­σφο­ράς της ‘Σύγ­χρο­νης Επο­χής’», έκα­νε μια ιστο­ρι­κή ανα­δρο­μή, ανα­φέρ­θη­κε σε όλους όσοι υπη­ρέ­τη­σαν από διά­φο­ρες θέσεις το εκδο­τι­κό, και σημεί­ω­σε μετα­ξύ άλλων:

«Σήμε­ρα, με σύν­θη­μα «Η Γνώ­ση είναι δύνα­μη για να αλλά­ξου­με τον κόσμο», συνε­χί­ζου­με με όπλα μας τις εκδό­σεις μας, τον «Ριζο­σπά­στη», την «Κομ­μου­νι­στι­κή Επι­θε­ώ­ρη­ση», τον «Οδη­γη­τή» και το βιβλίο. Επι­διώ­κου­με να γίνε­ται η φωνή του κόμ­μα­τος ακό­μη πιο διεισ­δυ­τι­κή, να φτά­νει πλα­τιά σε ευρύ­τε­ρο κομ­μά­τι λαϊ­κού — εργα­τι­κού κόσμου και κυρί­ως νεο­λαί­ας. Με τη σιγου­ριά ότι τα έντυ­πά μας, οι εκδό­σεις μας απο­τε­λούν ‘όπλο’ των εργα­ζο­μέ­νων στην αντι­πα­ρά­θε­ση με την κυρί­αρ­χη ιδε­ο­λο­γία, θα επι­μεί­νου­με σε πολύ­μορ­φες πρω­το­βου­λί­ες, που ανα­βαθ­μί­ζουν την προ­σπά­θειά μας στη μορ­φή, στο περιε­χό­με­νο και τα μέσα που αξιοποιούμε».

«Έχο­ντας την πεποί­θη­ση ότι η επα­να­στα­τι­κή θεω­ρία και γνώ­ση όταν κατα­κτά­ει τις λαϊ­κές μάζες γίνε­ται υλι­κή δύνα­μη για να κινη­θεί ο τρο­χός της Ιστο­ρί­ας μπρο­στά, για να αλλά­ξει ο κόσμος, θα κάνου­με ό,τι περ­νά­ει από το χέρι μας, προ­κει­μέ­νου η εκδο­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα της ‘Σύγ­χρο­νης Επο­χής’ να συνε­χί­σει να δημιουρ­γεί όλα εκεί­να τα ερε­θί­σμα­τα, τους προ­βλη­μα­τι­σμούς, τις γνώ­σεις που συμ­βάλ­λουν προ­κει­μέ­νου οι εργα­ζό­με­νοι να απο­κτούν την ικα­νό­τη­τα να ερμη­νεύ­ουν την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, να συνει­δη­το­ποιούν την ανα­γκαιό­τη­τα και τη δυνα­τό­τη­τα για έναν κόσμο απαλ­λαγ­μέ­νο από την εκμε­τάλ­λευ­ση, για τη σοσια­λι­στι­κή προ­ο­πτι­κή» κατέ­λη­ξε στην ομι­λία του ο Δ. Ξεκαλάκης.

Τέλος, ιδιαί­τε­ρα ενδια­φέ­ρου­σα ήταν η έκθε­ση που ήταν αφιε­ρω­μέ­νη στα 50 χρό­νια λει­τουρ­γί­ας της «Σύγ­χρο­νης Επο­χής», στο πλαί­σιο της σημε­ρι­νής εκδή­λω­σης η οποία περι­λάμ­βα­νε τεκ­μή­ρια από όλη την εκδο­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα του ΚΚΕ από την ίδρυ­σή του έως σήμερα.

Το κύριο μέρος της έκθε­σης ξεκι­νού­σε με την ίδρυ­ση της «Σύγ­χρο­νης Επο­χής» την περί­ο­δο της στρα­τιω­τι­κής δικτα­το­ρί­ας της 21ης Απρί­λη 1967 και ένα από­σπα­σμα από το Βιβλίο του Γ. Τρι­κα­λι­νού «Δρό­μος μακρύς και δύσκο­λος». Σε αυτό περι­γρά­φε­ται η ιστο­ρία της έκδο­σης του βιβλί­ου «Ο Λενι­νι­σμός και η Σύγ­χρο­νη Επο­χή» που απο­τέ­λε­σε την αρχή του Εκδοτικού.

Το τελευ­ταίο τμή­μα της έκθε­σης αφο­ρού­σε εκδό­σεις για την τέχνη και τον πολι­τι­σμό, τα υλι­κά των επι­στη­μο­νι­κών συνε­δρί­ων του ΚΚΕ, εκλαϊ­κευ­μέ­νες εκδό­σεις καθώς και εκδό­σεις με τις επε­ξερ­γα­σί­ες του ΚΚΕ για τις σύγ­χρο­νες λαϊ­κές ανά­γκες και τον δρό­μο για την ικα­νο­ποί­η­ση τους.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα