Ελληνικό ποδόσφαιρο — Η άνοδος, η πτώση και πώς μπορούμε να ορθοποδήσουμε

Το Ελλη­νι­κό ποδό­σφαι­ρο πριν από περί­που 20 χρό­νια έφτα­σε στην κορυ­φή της Ευρώ­πης, κατα­φέρ­νο­ντας μια από τις μεγα­λύ­τε­ρες εκπλή­ξεις σε επί­πε­δο εθνι­κών ομά­δων, κατα­κτώ­ντας το Euro του 2004. Κάποιος θα περί­με­νε ότι η πορεία που θα ακο­λου­θού­σε το ποδό­σφαι­ρο σαν άθλη­μα στη χώρα μας θα ήταν αντί­στοι­χο με του μπά­σκετ όταν και κατα­κτή­σα­με το Eurobasket το 1987. Πιο συγκε­κρι­μέ­να, θα υπήρ­χαν παντού γηπε­δά­κια ποδο­σφαί­ρου και στο άθλη­μα θα έδι­νε η πολι­τεία την πρέ­που­σα προ­σο­χή. Ενω τα πρώ­τα χρό­να φάνη­κε ότι το ποδό­σφαι­ρο μπή­κε σε άλλη επο­χή, σήμε­ρα βλέ­που­με ότι είμα­στε και πάλι στην αφε­τη­ρία. Μαζί θα δού­με τι δεν πήγε καλά και πώς μπο­ρού­με να αλλά­ξου­με το σκηνικό.

Η τωρινή κατάσταση στο ελληνικό πρωτάθλημα

Το ελλη­νι­κό πρω­τά­θλη­μα δεν είναι και στην καλύ­τε­ρη κατά­στα­ση από πολ­λές από­ψεις. Σήμε­ρα βρί­σκε­ται ως πρω­τά­θλη­μα στην 19η θέση στην Ευρώ­πη πίσω από πρω­τα­θλή­μα­τα όπως του Ισρα­ήλ και της Δανί­ας. Αν κοι­τά­ξου­με μάλι­στα στο μακρι­νό πλέ­ον 2007, το ελλη­νι­κό πρω­τά­θλη­μα είχε φτά­σει στο νού­με­ρο 8 της ευρω­παϊ­κής κατά­τα­ξης, κάτι που λέει πολ­λά για την κατρα­κύ­λα του πρω­τα­θλή­μα­τός μας.

Η χώρα μας πάντα ήταν το τέλειο αου­τσάι­ντερ, και τα προ­γνω­στι­κά που έδι­ναν αξιό­πι­στοι ανα­λυ­τές όπως η betopolis.gr λάμ­βα­ναν υπό­ψη ότι σαν χώρα μπο­ρεί να έχου­με ομά­δες που πρω­τα­γω­νι­στούν, ωστό­σο πολύ συχνά θα κάνουν την έκπληξη.

Το ελλη­νι­κό πρω­τά­θλη­μα έχει ισχυ­ρούς επεν­δυ­τές στα τιμό­νια των 4 μεγά­λων ομά­δων, ωστό­σο αυτό δεν μετα­φρά­ζε­ται στο γήπε­δο. Αυτό το κατα­λα­βαί­νει κανείς όταν πανη­γυ­ρί­ζου­με νικες απέ­να­ντι σε ομά­δες όπως η Μπει­τάρ ή η την Τσου­κα­ρί­τσκι, αλλά δεν προ­χω­ρά­με πέρα τον ομί­λων πλην ελα­χί­στων εξαιρέσεων.

Τι δε πήγε καλά και από το Euro 2004 φτάσαμε στο σήμερα;

Πολ­λοί είναι οι παρά­γο­ντες που οδή­γη­σαν στην κατα­κό­ρυ­φη πτώ­ση τόσο του εθνι­κού μας ποδο­σφαί­ρου (όπου τα πράγ­μα­τα είναι πολύ χει­ρό­τε­ρα), καθώς και του ελλη­νι­κού πρωταθλήματος.

Σίγου­ρα η κρί­ση της περιό­δου 2010–2018, δεν βοη­θη­σε την κατά­στα­ση καθώς τα έσο­δα των ομά­δων από τα εισι­τή­ρια μειώ­θη­καν δρα­στι­κά. Εφό­σον τα έσο­δα στο ελλη­νι­κό πρω­τά­θλη­μα μειώ­νο­νται, λογι­κό είναι και οι ομά­δες να μην επεν­δύ­σουν τα χρή­μα­τα που επέν­δυ­σαν στο παρελ­θόν για να φέρουν πολύ καλούς παί­κτες, κορυ­φαί­ους προ­πο­νη­τές ή ακό­μα να ρίξουν λεφτά στις ακαδημίες.

Και ενώ η χώρα μας έπε­φτε σε αξία, οι υπό­λοι­πες χώρες ακο­λου­θού­σαν την αντί­θε­τη πορεία. Χώρες όπως η Τουρ­κία, το Ισρα­ήλ, η Ουκρα­νία ή ακό­μα και άλλες χώρες που δεί­χνουν ότι άρχι­σαν να παίρ­νουν το ποδό­σφαι­ρο στα σοβα­ρά (π.χ. Σου­η­δία), έχουν ξεπε­ρά­σει την Ελλάδα.

Οι επιπτώσεις στην εθνική ομάδα

Εφό­σον δεν πέφτουν χρή­μα­τα και η ποιό­τη­τα του ελλη­νι­κού ποδο­σφαί­ρου ολο­έ­να και χει­ρο­τε­ρεύ­ει, λογι­κό είναι ο Έλλη­νας ποδο­σφαι­ρι­στής να ψάξει την τύχη του αλλού. Έχου­με ακού­σει για πολ­λούς Έλλη­νες παί­κτες που δια­πρέ­πουν στο εξω­τε­ρι­κό, παί­ζουν σε μεγά­λα πρω­τα­θλή­μα­τα και συμ­με­τέ­χουν στις μεγά­λες ευρω­παϊ­κές διοργανώσεις.

Ωστό­σο, όταν έρθει η ώρα να παί­ξουν για την ελλη­νι­κή φανέ­λα, το σύνο­λο που παρου­σιά­ζου­με είναι συνή­θως ανο­μοιο­γε­νές, και φαί­νε­ται ότι οι παί­κτες θα δώσουν έμφα­ση στο πρω­τά­θλη­μα της επό­με­νης σεζόν, παρά στο να βάλουν τα πόδια στη φωτιά για την εθνι­κή ομάδα.

Αυτή η αυτο­θυ­σία ήταν που έκα­νε την ομά­δα του Euro 2004 να κατα­κτή­σει το τρό­παιο και όχι η ποιό­τη­τα και το ταλέντο.

Επι­πλέ­ον, ομά­δες όπως η Ισπα­νία, η Αγγλία ή η Γερ­μα­νία έχουν του­λά­χι­στον ένα κομ­μά­τι του κορ­μού τους από παί­κτες που παί­ζουν στο πρω­τά­θλη­μα της χώρας. Οι υπό­λοι­ποι έρχο­νται και κου­μπώ­νουν στο σύνο­λο, ακο­λου­θώ­ντας όμως πάντα τη φιλο­σο­φία του προ­πο­νη­τή, κάτι που εμείς δεν κάνου­με πλέον.

Πώς μπορεί να αλλάξει η κατάσταση προς το καλύτερο;

Ένας από τους λόγους που το ποδό­σφαι­ρο στην Ελλά­δα δεν απο­γειώ­θη­κε από το 2004 και μετά, όπως ήταν ανα­με­νό­με­νο, ήταν η έλλει­ψη της ενα­σχό­λη­σης της πολι­τεί­ας με το άθλη­μα. Χρό­νο με το χρό­νο η χρη­μα­το­δό­τη­ση από την πολι­τεία, τα τηλε­ο­πτι­κά και οποιοσ­δή­πο­τε άλλος πόρος πέρα από τις επεν­δύ­σεις των μεγα­λο­με­τό­χων και τα έσο­δα από τα εισι­τή­ρια, δεν καθι­στού­σαν βιώ­σι­μη την ενα­σχό­λη­ση με το ποδό­σφαι­ρο. Αυτό χτύ­πη­σε ιδιαί­τε­ρα τις μικρές ομάδες.

Έχου­με δει βήμα­τα προς τη σωστή κατεύ­θυν­ση, με τον διο­ρι­σμό ξένων διαι­τη­τών και την θέλη­ση για αδιά­φθο­ρη επαγ­γελ­μα­τι­κή ελλη­νι­κή διαι­τη­σία. Κάτι άλλο που θα μπο­ρού­σε να βοη­θή­σει με τη χρη­σι­μο­ποί­η­ση περισ­σό­τε­ρων ελλή­νων ποδο­σφαι­ρι­στών, είναι η πρό­τα­ση που έπε­σε στο τρα­πέ­ζι για ελά­χι­στο αριθ­μό παι­κτών που είναι βασι­κοί σε κάθε ελλη­νι­κή ομά­δα της Superleague. Με τον τρό­πο αυτό κάθε ομά­δα θα δώσει περισ­σό­τε­ρη έμφα­ση στις ακαδημίες.

Η κατά­στα­ση του ελλη­νι­κού ποδο­σφαί­ρου (τόσο σε επί­πε­δο εθνι­κής όσο και του πρω­τα­θλή­μα­τος) δεν είναι η καλύ­τε­ρη. Θέλη­ση πλέ­ον, από ότι φαί­νε­ται υπάρ­χει. Άρα, μόνο ο χρό­νος και οι δρά­σεις που θα ανα­λά­βουν οι υπεύ­θυ­νοι του ελλη­νι­κού ποδο­σφαί­ρου θα δεί­ξουν αν θα βελ­τιω­θεί το τοπίο, έτσι ώστε να είμα­στε ξανά περή­φα­νοι για το ποδό­σφαι­ρο στη χώρα μας.