Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΕΛΜΕ Πειραιά προς μαθητές: Οχι στα τηλεσκουπίδια (Game of Love) που εκχυδαΐζουν ό,τι πιο ανθρώπινο και όμορφο

Η ΕΛΜΕ Πει­ραιά απευ­θύ­νε­ται, με επι­στο­λή της προς τους μαθη­τές των σχο­λεί­ων της, με αφορ­μή το «τηλε­ο­πτι­κό σκουπίδι»που ξεκί­νη­σε να προ­βάλ­λε­ται σε τηλε­ο­πτι­κό σταθ­μό (Game of Love, δεν το ονο­μα­τί­ζει)  και τους προ­τρέ­πει να στρέ­ψουν την προ­σο­χή τους στα ανθρώ­πι­να και όμορφα:

«Άσε αυτούς τους φου­σκω­τούς τύπους και τις “πλα­στι­κές” κυρί­ες να παρι­στά­νουν τους ερω­τευ­μέ­νους στα ψεύ­τι­κα… Άστους στην κλει­δα­ρό­τρυ­πά τους… Σε λίγο και­ρό δεν θα τους θυμά­ται και κανείς…

Άνοι­ξε εκεί­νη την ώρα ένα βιβλίο και άφη­σέ το να σε ταξι­δέ­ψει… μαζί με κάποιον που αγα­πάς πραγ­μα­τι­κά. Η νέα γενιά έχει ιδανικά…Έχει συλ­λο­γι­κό­τη­τα, αλλη­λεγ­γύη, Ανθρωπιά!».

Στην επι­στο­λή της αναφέρει:

«Αγα­πη­τοί Μαθη­τές μας,

Ό,τι πιο όμορ­φο μπο­ρεί να νιώ­σει ένας άνθρω­πος και ιδιαί­τε­ρα ο νέος άνθρω­πος, είναι ο έρω­τας, η συντρο­φι­κό­τη­τα, η βαθιά φιλία και κατα­νό­η­ση, η αμοι­βαία αγά­πη, η αλλη­λεγ­γύη για το διπλα­νό του, για τον άνθρω­πο που υποφέρει…

Τις τελευ­ταί­ες μέρες, ένα ακό­μα τηλε­σκου­πί­δι, ανά­με­σα στα διά­φο­ρα που κυκλο­φο­ρούν, έκα­νε την εμφά­νι­σή του.

Και μάλι­στα σε ώρες τηλε­ο­πτι­κής αιχ­μής, όπου χιλιά­δες νέοι άνθρω­ποι παρα­κο­λου­θούν την τηλεόραση.

Βασι­κός κανό­νας του είναι να βάλει ένα τσούρ­μο “παί­χτες” (άγνω­στοι μετα­ξύ τους), να παρα­στή­σουν τους ερω­τευ­μέ­νους, να ερω­τευ­τούν στα ψεύ­τι­κα δηλα­δή, προ­κει­μέ­νου να βγουν “νικη­τές” στο παιχνίδι.

Καλού­νται να το κάνουν με διά­φο­ρα ανταλ­λάγ­μα­τα, ανά­με­σα στα οποία είναι και η πλη­ρω­μή, τα χρήματα…

Χυδαιό­τη­τα; Εκπόρνευση;

Ό,τι και να πει κανείς είναι λίγο.

Τα λόγια δεν αρκούν για να περι­γρά­ψουν αυτή την αηδία που νιώ­θει κανείς…

Σημα­σία είναι μία…

Το καλύ­τε­ρά μας αισθή­μα­τα, τον έρω­τα, τον προ­σφέ­ρου­με απλό­χε­ρα στους ανθρώ­πους που εμείς επι­λέ­γου­με και που αγα­πού­με πραγματικά…

Όχι εκεί που θα μας προ­στά­ξει κάποια “παρα­γω­γή” ενός ακό­μα τηλε­σκου­πι­διού, που θέλει να βγά­λει κέρ­δος και να κάνει τα μυα­λά των νέων ανθρώ­πων χυλό…

Δεν μας κάνει φυσι­κά εντύ­πω­ση. Ξέρου­με ότι τα πάντα σήμε­ρα, αυτό το σύστη­μα που ζού­με, τα θεω­ρεί εμπό­ρευ­μα. Την ανθρώ­πι­νη δου­λειά, την Υγεία, την Παιδεία…

Έτσι θέλουν να είναι και η αγά­πη, ο έρω­τας, οι ανθρώ­πι­νες σχέσεις.

Εμείς όμως δεν θα τους κάνου­με τη χάρη.

Ερω­τευό­μα­στε και ζού­με πραγ­μα­τι­κά, όχι στα ψεύ­τι­κα, όχι για να βγά­λου­με χρήματα.

Για­τί αυτό είναι ανθρώ­πι­νο, όμορ­φο κι όχι για­τί μας το λέει κάποιος…

Μην τους κάνεις τη χάρη, λοιπόν.

Γύρ­να την πλά­τη σου στα τηλε­σκου­πί­δια τους.

Άσε αυτούς τους φου­σκω­τούς τύπους και τις “πλα­στι­κές” κυρί­ες να παρι­στά­νουν τους ερω­τευ­μέ­νους στα ψεύ­τι­κα… Άστους στην κλει­δα­ρό­τρυ­πά τους… Σε λίγο και­ρό δεν θα τους θυμά­ται και κανείς…

Άνοι­ξε εκεί­νη την ώρα ένα βιβλίο και άφη­σέ το να σε ταξι­δέ­ψει… μαζί με κάποιον που αγα­πάς πραγ­μα­τι­κά. Η νέα γενιά έχει ιδανικά…Έχει συλ­λο­γι­κό­τη­τα, αλλη­λεγ­γύη, ΑΝΘΡΩΠΙΑ!

Εμείς, οι δάσκα­λοί σου, το ξέρου­με καλά…».

Εισαγ­γε­λέ­ας για το σαβου­ρο­ριά­λι­τι του ΑΝΤ1 Game of Love! Ε, και;

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο