Επιστολή Τουρκίας στον ΟΗΕ για την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών

Κλι­μα­κώ­νε­ται διαρ­κώς η τουρ­κι­κή προ­κλη­τι­κό­τη­τα και η προ­σπά­θεια δια­στρέ­βλω­σης της πραγ­μα­τι­κό­τη­τας με «αιχ­μή» τις απαι­τή­σεις για απο­στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση των νησιών, με φόντο  απρο­κά­λυ­πτη στά­ση ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ, που ξεκα­θα­ρί­ζουν ότι σημα­σία έχει η δια­φύ­λα­ξη της συνο­χής απέ­να­ντι στη Ρωσία.

Η Τουρ­κία έστει­λε νέα επι­στο­λή στον Οργα­νι­σμό Ηνω­μέ­νων Εθνών με την οποία αμφι­σβη­τεί την κυριαρ­χία της Ελλά­δας σε νησιά του Αιγαί­ου, ενώ ανα­φέ­ρε­ται και πάλι στην απο­στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­σή τους.

Η επι­στο­λή έχει ημε­ρο­μη­νία 17 Σεπτεμ­βρί­ου είναι πέντε σελί­δες και αφο­ρά σε απά­ντη­ση στην ελλη­νι­κή επι­στο­λή για το θέμα της απο­στρα­τι­κο­ποί­η­σης των νησιών.

Τα πέντε σημεία της επιστολής

Η επι­στο­λή του μόνι­μου αντι­πρό­σω­που της Τουρ­κί­ας στον ΟΗΕ κ. Σινιρ­λί­ο­γλου έχει πέντε σημεία.

Πρώ­τον, απο­κρού­ει ως «υπε­ρα­πλου­στευ­μέ­νη» την ελλη­νι­κή ερμη­νεία περί «εγκα­θί­δρυ­σης μόνι­μων συνό­ρων» με τις Συν­θή­κες της Λωζάν­νης και των Παρισίων.

Δεύ­τε­ρον, ο κ. Σινιρ­λί­ο­γλου ανα­φέ­ρει ότι κατά την Αγκυ­ρα η σωστή ερμη­νεία των άρθρων 14 (1) και 14 (2) της Συν­θή­κης των Παρι­σί­ων και των άρθρων 12 και 13 της Συν­θή­κης της Λωζάν­νης είναι πως «η παρα­χώ­ρη­ση εδά­φους έγι­νε υπό τον όρο του θεμε­λιώ­δους περιο­ρι­σμού στην εδα­φι­κή κυριαρ­χία της Ελλά­δας: την απο­στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση των εν λόγω νησιών. Το καθε­στώς της απο­στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­σης, τόσο στε­νά συν­δε­δε­μέ­νο με τον σκο­πό των συν­θη­κών και την εδα­φι­κή διευ­θέ­τη­ση που ορί­ζε­ται από αυτές ως ανα­πό­σπα­στο τμή­μα αυτής της εδα­φι­κής διευ­θέ­τη­σης, χαρα­κτη­ρί­ζε­ται από την ίδια μονι­μό­τη­τα όσο και η παρα­χώ­ρη­ση του εδάφους».

Τρί­τον, ο κ. Σινιρ­λί­ο­γλου ισχυ­ρί­ζε­ται ότι στο καθε­στώς απο­στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­σης εντάσ­σο­νται τόσο η Λήμνος όσο και η Σαμο­θρά­κη, απο­συν­δέ­ο­ντάς τες από τη Σύμ­βα­ση του Μοντρέ του 1936 και τις προ­βλέ­ψεις περί απο­στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­σης των Στε­νών. Μάλι­στα υπο­στη­ρί­ζει ότι η επα­να­στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση των Στε­νών ήταν σε πλή­ρη γνώ­ση και απο­δο­χή της Ελλάδας.

Τέταρ­τον, ανα­φε­ρό­με­νος στη Συν­θή­κη των Παρι­σί­ων (1947) για τα Δωδε­κά­νη­σα, όπου, όπως είναι γνω­στό, η Τουρ­κία δεν απο­τε­λού­σε υπο­γρά­φον μέλος, ο κ. Σινιρ­λί­ο­γλου ισχυ­ρί­ζε­ται πως βασι­κός στό­χος ήταν η «προ­στα­σία της ασφά­λειας της Τουρκίας».

Πέμ­πτον, ως προς τα Δωδε­κά­νη­σα, ο κ. Σινιρ­λί­ο­γλου ισχυ­ρί­ζε­ται ότι η Τουρ­κία έχει δικαί­ω­μα να αμφι­σβη­τή­σει την κυριαρ­χία της Ελλά­δας σε αυτά, διό­τι «από τη δεκα­ε­τία του 1960, οι τίτλοι κυριαρ­χί­ας έχουν επι­βα­ρυν­θεί με αδυ­να­μί­ες ως απο­τέ­λε­σμα των πρά­ξε­ων στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­σης των συγκε­κρι­μέ­νων νησιών από την Ελλά­δα, σε πρα­κτι­κή παρα­βί­α­ση των υπο­χρε­ώ­σε­ων της Ελλά­δας από τις συνθήκες».

Ο κ. Σινιρ­λί­ο­γλου κατα­λή­γει δηλώ­νο­ντας τη «δέσμευ­ση» της Τουρ­κί­ας για «ειρη­νι­κή διευ­θέ­τη­ση στις δια­φο­ρές με την Ελλά­δα», τονί­ζο­ντας, βέβαια, ότι γι’ αυτό απαι­τεί­ται ειλι­κρι­νής διά­λο­γος και όχι «χρή­ση επι­θε­τι­κής πολι­τι­κής ρητο­ρι­κής και πρά­ξε­ων κλι­μά­κω­σης σχε­δόν σε καθη­με­ρι­νή βάση».

Ναζίμ Χικ­μέτ Ποι­ή­μα­τα εκλο­γή από το έργο του