Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ερευνητές ανακάλυψαν το κρυφό έργο ενός άλλου ζωγράφου κάτω από πίνακα του Πικάσο

Ερευ­νη­τές από τις ΗΠΑ και τον Κανα­δά, μετα­ξύ των οποί­ων κι ένας Έλλη­νας ηλε­κτρο­λό­γος μηχα­νι­κός, αξιο­ποί­η­σαν μια βελ­τιω­μέ­νη μη επεμ­βα­τι­κή τεχνι­κή απει­κο­νι­στι­κής σάρω­σης των έργων τέχνης, που τους επέ­τρε­ψε να ανα­κα­λύ­ψουν το κρυ­φό έργο ενός άλλου άγνω­στου ζωγρά­φου κάτω από έναν από τους διά­ση­μους πίνα­κες του Πικάσο.

Συγκε­κρι­μέ­να, κάτω από τον πίνα­κα του 1902 με τη σκυ­φτή δυστυ­χι­σμέ­νη γυναί­κα («La Misereuse Accroupie»), που ανή­κει στη λεγό­με­νη πρώ­ι­μη «μπλε ή γαλά­ζια περί­ο­δο» του ζωγρά­φου (1901–1904) και σήμε­ρα εκτί­θε­ται στην Πινα­κο­θή­κη του Οντά­ριο στον Κανα­δά, ανα­κα­λύ­φθη­κε ένα τοπίο της Βαρ­κε­λώ­νης που ο Πικά­σο φαί­νε­ται πως είχε χρη­σι­μο­ποι­ή­σει ως βάση για το δικό του έργο.

picasso2

Το νέο σύστη­μα φθο­ρι­σι­με­τρί­ας ακτίνων‑Χ είναι φθη­νό­τε­ρο και πιο εύχρη­στο από τα υπάρ­χο­ντα συστή­μα­τα ανά­λυ­σης των έργων τέχνης, καθώς είναι φορη­τό, πράγ­μα που το καθι­στά δια­θέ­σι­μο σε όποια γκα­λε­ρί ή μου­σείο θέλει κάτι τέτοιο.

Οι ερευ­νη­τές, με επι­κε­φα­λής τον καθη­γη­τή επι­στή­μης των υλι­κών Μαρκ Ουόλ­τον της Πολυ­τε­χνι­κής Σχο­λής του Πανε­πι­στη­μί­ου Northwestern του Σικά­γο, που έκα­ναν τη σχε­τι­κή ανα­κοί­νω­ση σε επι­στη­μο­νι­κό συνέ­δριο στο Όστιν του Τέξας, δήλω­σαν ότι είναι αξιο­πρό­σε­κτος ο τρό­πος που το κρυμ­μέ­νο έργο ‑μάλ­λον δημιούρ­γη­μα κάποιου ντό­πιου κατα­λα­νού ζωγρά­φου- έχει αξιο­ποι­η­θεί από τον Πικά­σο, καθώς π.χ. το περί­γραμ­μα των λόφων στο υπό­στρω­μα έχει μετα­τρα­πεί στην καμπου­ρια­σμέ­νη πλά­τη της γυναίκας.

picasso

Δεν είναι η πρώ­τη φορά που ανα­κα­λύ­πτε­ται ένα κρυμ­μέ­νο έργο κάτω από πίνα­κα του Πικά­σο, καθώς έχει συμ­βεί σε άλλα δύο έργα του, όπου από κάτω τους βρέ­θη­κε το πορ­τρέ­το ενός άνδρα, μάλ­λον του ίδιου του ζωγράφου.

Οι ίδιοι ερευ­νη­τές εξέ­τα­σαν επί­σης με την ίδια τεχνι­κή φθο­ρι­σι­με­τρί­ας ακτίνων‑Χ 50 γλυ­πτά του Πικά­σο. Κατά­φε­ραν έτσι να ιχνη­λα­τή­σουν την προ­έ­λευ­ση των μετάλ­λων που είχε χρη­σι­μο­ποι­ή­σει ο καλ­λι­τέ­χνης από συγκε­κρι­μέ­να χυτή­ρια της επο­χής του (όπως του γάλ­λου Εμίλ Ρομπε­κί), αλλά και το πώς η έλλει­ψη ορι­σμέ­νων μετάλ­λων στο Παρί­σι στις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του 1940 λόγω του Δευ­τέ­ρου Παγκο­σμί­ου Πολέ­μου είχε ανα­γκά­σει τον Πικά­σο να χρη­σι­μο­ποι­ή­σει εναλ­λα­κτι­κά υλικά.

Στην αξιο­ποί­η­ση των νέων τεχνο­λο­γιών για την ανά­λυ­ση των έργων του Πικά­σο έχει συμ­βά­λει και ένας Έλλη­νας, ο καθη­γη­τής ‘Αγγε­λος Κατσάγ­γε­λος του Τμή­μα­τος Ηλε­κτρο­λό­γων Μηχα­νι­κών και Μηχα­νι­κών Υπο­λο­γι­στών της Πολυ­τε­χνι­κής Σχο­λής του Πανε­πι­στη­μί­ου Northwestern, από­φοι­τος του αντί­στοι­χου Τμή­μα­τος του Αρι­στο­τε­λεί­ου Πανε­πι­στη­μί­ου Θεσσαλονίκης.

Ο Κατσάγ­γε­λος χρη­σι­μο­ποιεί υπο­λο­γι­στι­κές μεθό­δους για να ανα­κα­τα­σκευά­σει τα χαμέ­να εικο­νο­στοι­χεία (πίξελ) του σήμα­τος της φθο­ρι­σι­με­τρί­ας ακτίνων‑Χ, έτσι ώστε να βελ­τιω­θεί η απει­κό­νι­ση του έργου τέχνης.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο