Είμαι χαρούμενος άνθρωπος.
Γεννήθηκα όταν υπήρχε ακόμα η ΕΣΣΔ. Σπούδασα στην κοινή- κλασική δευτεροβάθμια εκπαίδευση, την καλύτερη στον κόσμο — το σοβιετικό σχολείο.
Ήμασταν περήφανες/οι που ζούμε στην ΕΣΣΔ. Περιμέναμε πότε επιτέλους θα λάβουμε τον Οκτώβριο το σήμα για την επέτειο της Επανάστασης και το φορούσαμε περήφανα .
Λοιπόν, ήδη στην 4η τάξη γίναμε πρωτοπόροι και ήμασταν ενωμένοι με κόκκινους δεσμούς … πόσο χαρούμενοι ήμασταν τότε !!!
Κυκλοφορούσαμε στους δρόμους μέχρι τις 10–11 το βράδυ και δεν υπήρχαν παιδόφιλοι …
Θα μπορούσαμε να πάμε σε οποιοδήποτε διαμέρισμα , να χτυπήσουμε την ξένη πόρτα και να ζητήσουμε απλώς να πιούμε νερό ή να πάμε στην τουαλέτα και μας άφηναν …
Δεν φοβόμασταν για να διασχίσουμε το δρόμο . Μπορούσαμε να οδηγήσουμε ποδήλατα πολύ μακριά από το σπίτι, και δεν είχαμε καν κινητά τηλέφωνα …
Οι γονείς μας, χωρίς να ανησυχούνε για την ασφάλειά μας, μας έστελναν σε κατασκηνώσεις πιονέρων …
Καθώς μεγαλώσαμε, γίναμε (όπως είπαν τότε) φίλες με αγόρια … Όχι λόγω χρημάτων, μαμάδων, μπαμπάδων και άλλων πραγμάτων. Επειδή μας άρεσαν … Όλα ήταν αληθινά και ευκολότερα σε αυτήν τη ζωή. Οι άνθρωποι ήταν ευγενικοί, αλλά τα χρήματα δεν ήταν το κύριο πράγμα.
Ήμασταν περήφανοι για τη χώρα μας και το κράτος μας προστάτευε.
Ποτέ δεν απαιτήθηκε από κάποιον να καταβάλει χρήματα για θεραπεία και εκπαίδευση και ότι τα φάρμακα που αγοραζόντουσαν από ένα φαρμακείο θα μπορούσαν να σκοτώσουν …
Όλοι πηγαίναμε για σπορ, χορό, μουσική … και όλα αυτά ΔΩΡΕΑΝ
Και χαίρομαι που είχα ΤΕΤΟΙΑ παιδική ηλικία …
Πηγή + СПАСИБО СОЦИАЛИЗМУ ЗА НАШЕ СЧАСТЛИВОЕ ДЕТСТВО!
«Παιδαγωγικό Ποίημα» …Ο δρόμος προς τη ζωή
Ο Ζαντόροφ, ο Καραμπάνωφ, ο Βολόχωφ, ο Μπούρουν, ο Μιτγιάγκιν, ο Γκουντ , ο Ταρανέτς, ο Ιβάν Ιβάνοβιτς και οι υπόλοιποι μικροί ήρωες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, που με την καθοδήγηση του Αντόν Σεμιόνοβιτς, δίπλα-δίπλα στους χιλιάδες Πάβελ Κορτσάγιν «έδεναν το ατσάλι» έχουν πια πεθάνει, μαζί με το τιτάνιο ιστορικό οικοδόμημα που “γέννησε” αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους, τη Σοβιετική Ένωση.
Στην πραγματικότητα όμως ο θάνατος των παραπάνω είναι κατά βάση… μόνο βιολογικός.
Γιατί ακόμα σήμερα, όχι μόνο στην καπιταλιστική Ελλάδα, αλλά και σ΄όλο τον κόσμο συνεχίζουν να εμπνέουν αυριανούς επαναστάτες για το τσάκισμα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, την απελευθέρωση της ανθρωπότητας και την κομμουνιστική προοπτική και αυριανούς παιδαγωγούς, του νέους Μακάρενκο <|Anton Semyonovich Makarenko — Антон Семёнович Макаренко|> για την χειραφέτηση της νέας γενιάς