Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ζαν Κοκτό, πειραματίστηκε με όλα τα είδη της τέχνης

Στις 11 Οκτω­βρί­ου 1963 πεθαί­νει ο Ζαν Κοκτό. Γάλ­λος ποι­η­τής, θεα­τρι­κός συγ­γρα­φέ­ας, σενα­ριο­γρά­φος και σκη­νο­θέ­της του κινη­μα­το­γρά­φου. Ανα­κη­ρύ­χτη­κε μέλος της Γαλ­λι­κής Ακα­δη­μί­ας από το 1955. Το ποι­η­τι­κό του έργο στην περί­ο­δο του Α’ Παγκό­σμιου Πολέ­μου και μετα­πο­λε­μι­κά εμφα­νί­ζει χαρα­κτη­ρι­στι­κές τάσεις προς τον κυβι­σμό και το φου­του­ρι­σμό. Αργό­τε­ρα, θα περά­σει στο σου­ρε­α­λι­σμό. Ο Κοκτό ως δρα­μα­τουρ­γός προ­σπα­θεί να συγ­χρο­νί­σει την αρχαία και τη σαιξ­πη­ρι­κή τρα­γω­δία. Στην τρί­τη δεκα­ε­τία, ο Κοκτό εργα­ζό­ταν ως σενα­ριο­γρά­φος και σκη­νο­θέ­της (ται­νί­ες «Ορφέ­ας», 1950, «Το αίμα του ποι­η­τή». «Δια­θή­κη του Ορφέα» 1960).

Ζαν Κοκτό

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο