Ζαν Κοκτό

Στις 5 Ιου­λί­ου 1889 γεν­νιέ­ται ο Γάλ­λος ποι­η­τής, θεα­τρι­κός συγ­γρα­φέ­ας, σενα­ριο­γρά­φος και σκη­νο­θέ­της του κινη­μα­το­γρά­φου Ζαν Κοκτό.

Γιος εύπο­ρου παρι­ζιά­νου συμ­βο­λαιο­γρά­φου και μορ­φω­μέ­νος στο Λύκειο Κοντορ­σέ, ο Κοκτώ θέλη­σε να πει­ρα­μα­τι­στεί σε όλα τα είδη τέχνης, με πολύ­πλευ­ρη παρου­σία, αφού δεν περιο­ρι­ζό­ταν στη συγ­γρα­φή των έργων του, αλλά συμ­με­τεί­χε ενερ­γά σε αυτά ως ηθο­ποιός, παρα­γω­γός, σκηνογράφος.

Εξέ­δω­σε την πρώ­τη του ποι­η­τι­κή συλ­λο­γή, «Το λυχνά­ρι του Αλα­ντίν» σε ηλι­κία 18 ετών.

Ανα­κη­ρύ­χτη­κε μέλος της Γαλ­λι­κής Ακα­δη­μί­ας από το 1955. Το ποι­η­τι­κό του έργο στην περί­ο­δο του Α’ Παγκό­σμιου Πολέ­μου και μετα­πο­λε­μι­κά εμφα­νί­ζει χαρα­κτη­ρι­στι­κές τάσεις προς τον κυβι­σμό και το φου­του­ρι­σμό. Αργό­τε­ρα, θα περά­σει στο σου­ρε­α­λι­σμό. Ο Κοκτό ως δρα­μα­τουρ­γός προ­σπα­θεί να συγ­χρο­νί­σει την αρχαία και τη σαιξ­πη­ρι­κή τραγωδία.

Έργα του είναι: “Η δαι­μό­νια μηχα­νή” (1934), “Οι νεό­νυμ­φοι του πύρ­γου του Άιφελ” (1921), “Οι τρο­με­ροί γονείς” (1938), “Τα ιερά τέρα­τα” (1940), “Η γρα­φο­μη­χα­νή” (1941), “Ο ωραί­ος αδιά­φο­ρος” (1941), “Ο δικέ­φα­λος αετός” (1946), και άλλα.

Στην τρί­τη δεκα­ε­τία, ο Κοκτό εργα­ζό­ταν ως σενα­ριο­γρά­φος και σκη­νο­θέ­της (ται­νί­ες «Ορφέ­ας» 1950, «Το αίμα του ποι­η­τή», «Δια­θή­κη του Ορφέα» 1960).

Ο Κοκτό πέθα­νε στις 11 Οκτω­βρί­ου του 1963 κοντά στο Παρί­σι, σε ηλι­κία 74 ετών.