Ζαν Πολ Μαρά, από τους πρωταγωνιστές της Μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης

Στις 13 Ιου­λί­ου 1793 πέθα­νε ο  Ζαν Πολ Μαρά, από τους πρω­τα­γω­νι­στές της Μεγά­λης Γαλ­λι­κής Επα­νά­στα­σης. Γεν­νή­θη­κε στις 24 Μαϊ­ου του 1743 στο Νεσα­τέλ της Ελβε­τί­ας, γόνος πλου­σί­ας οικο­γε­νεί­ας. Σε νεα­ρή ηλι­κία έφυ­γε για το Παρί­σι με σκο­πό να σπου­δά­σει ιατρι­κή. Την ίδια περί­ο­δο, επη­ρε­α­σμέ­νος από τις ιδέ­ες των Γάλ­λων Δια­φω­τι­στών, άρχι­σε να ασχο­λεί­ται με την μελέ­τη των κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τι­κών προ­βλη­μά­των και έγρα­ψε δύο δοκί­μια, το «Φιλο­σο­φι­κό δοκί­μιο για τον άνθρω­πο» και το «Αλυ­σί­δες της δου­λεί­ας». Θέλο­ντας να βοη­θή­σει την Γαλ­λι­κή Επα­νά­στα­ση, εξέ­δω­σε το 1790 την εφη­με­ρί­δα «Φίλος του Λαού».

Υπήρ­ξε από τους πιο ανυ­πο­χώ­ρη­τους ηγέ­τες της Επα­νά­στα­σης και από εκεί­νους που επέ­με­ναν ότι η Επα­νά­στα­ση δε θα πρέ­πει να στα­μα­τή­σει μόνον επει­δή απο­κα­τέ­στη­σε την αστι­κή τάξη στην εξου­σία μετά την πτώ­ση της φεου­δαρ­χί­ας και της μοναρ­χί­ας. Γι’ αυτό ήρθε σε σύγκρου­ση με αρκε­τούς από τους αστούς επα­να­στά­τες που υπο­στή­ρι­ζαν μια περιο­ρι­σμέ­νη αλλα­γή μέσα από τις επα­να­στα­τι­κές ανα­τρο­πές που επέ­φε­ρε η Επα­νά­στα­ση. Ο Μαρά με την εφη­με­ρί­δα του πίε­ζε στο να προ­χω­ρή­σει η Επα­νά­στα­ση και στη λύση των κοι­νω­νι­κών ζητη­μά­των που έθε­ταν οι λαϊ­κές μάζες. Γνω­στός για την αδιαλ­λα­ξία του στην υπε­ρά­σπι­ση των θέσε­ών του, ο Μαρά κατη­γο­ρή­θη­κε για τυφλή βία ενα­ντί­ον των εχθρών της Επα­νά­στα­σης. Μπή­κε στο μάτι της αντί­δρα­σης και αυτή τον εξό­ντω­σε. Στις 13 Ιού­λη 1793 η Σαρ­λότ Κορ­ντέ, όργα­νο των αρι­στο­κρα­τών, δολο­φό­νη­σε τον Μαρά κατά τη διάρ­κεια της λου­τρο­θε­ρα­πεί­ας του.

Ο θάνα­τος του ακό­μα εμπνέ­ει συγ­γρα­φείς και καλ­λι­τέ­χνες ενώ έχει απο­τυ­πω­θεί σε θεα­τρι­κά έργα, βιβλία, γλυ­πτά, ποι­ή­μα­τα και πίνα­κες. Στον τάφο είχαν γρα­φτεί τα εξής λόγια: «Unité, Indivisibilité de la République, Liberté, Égalité, Fraternité ou la mort» (Ενό­τη­τα, Δημο­κρα­τία, Ελευ­θε­ρία, Ισό­τη­τα, Αδελ­φο­σύ­νη ή θάνατος!)

“Για να παρα­μεί­νει ελεύ­θε­ρος ο λαός,
πρέ­πει διαρ­κώς να είναι σε επιφυλακή,
απέ­να­ντι σ’ αυτούς, που τον κυβερνούν”