Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ζωή Δικταίου: Χάνω τα λόγια στα νερά

Απ’ την παλιά Αλικαρνασσό
τρε­λό το μαϊστράλι
σε ξένο ακρογιάλι,
χεί­λια κοράλλια,
μην μιλάς
ζήσε γι‘ αυτά που αγαπάς.

foto11

Αλμύ­ρα, θάλασ­σα ψυχή,
Ζωή σε θέλω απ‘ την αρχή,
ο μέσα μου άνε­μος ξυπνά
τρα­γού­δι φέρ­νει σιγανά,
ίδια η φλού­δα του κορμιού
του Τούρ­κου μα και του Ρωμιού,
δάκρυ και χώμα και νερό
ένα φεγ­γά­ρι λαμπερό
πέφτει να εξομολογηθεί
στο μπλε του Αιγαί­ου να χαθεί.

foto12

Από τη Νίσυ­ρο, στην Κω
ο ήλιος στ‘ άσπρο σου μακό
μεθά στα λάθη,
κύμα που γρά­φει όπως παλιά
σ‘ ένα φιλί, σε μια αγκαλιά,
και­νού­ρια πάθη.

foto13

Χάνω τα λόγια στα νερά
στη Δήλο όλα φανερά,
Στρο­βί­λι, πέτρα τ’ ουρανού
τα πλά­τη σου όλα μες το νου,
να γίνει η αγά­πη αφορμή
κι εγώ η δική σου διαδρομή
βαθιά γαλά­ζια ζωγραφιά
βγά­ζω απ’ τα χέρια τα καρφιά
απ’ τα κρυμ­μέ­να να γλιτώσω
στο φως, στο φως να τα χρεώσω.

Από την Κάλυ­μνο, στην Κω
λευ­κό πανάκι,
στον ήλιο ορκί­ζο­μαι, στο φως
να ζω γι‘ αυτά που αγαπώ
μ‘ ένα μεράκι.

foto15

Γέρ­νει η νύχτα στα νησιά
το φως, και­νού­ρια φορεσιά,
φιλί στα μάτια,
μην μιλάς
ζήσε και μάθε να γελάς.

Αύριο, εν ονό­μα­τι της αγάπης
Ζωή Δικταί­ου
Κως, 8 Ιου­νί­ου 2019

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο