ΗΠΑ: Επιστροφή στον 19ο αιώνα — Απαγόρευση αμβλώσεων με απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου!

Στον 19ο αιώ­να επι­στρέ­φουν οι Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες έπει­τα από την σημε­ρι­νή ιστο­ρι­κή από­φα­ση του υπερ­συ­ντη­ρη­τι­κού Ανώ­τα­του Δικα­στη­ρί­ου το οποίο ακυ­ρώ­νει στην πρά­ξη το κατο­χυ­ρω­μέ­νο εδώ και δεκα­ε­τί­ες δικαί­ω­μα των Αμε­ρι­κα­νί­δων στην άμβλω­ση!

Η ετυ­μη­γο­ρία των δικα­στών δεν καθι­στά αυτο­μά­τως παρά­νο­μες τις αμβλώ­σεις, όμως γυρί­ζει τις ΗΠΑ στην κατά­στα­ση που ίσχυε πριν από την εμβλη­μα­τι­κή από­φα­ση «Ρόου ενα­ντί­ον Γου­έιντ» του 1973, όταν δηλα­δή η κάθε Πολι­τεία ήταν ελεύ­θε­ρη να τις εγκρί­νει ή να τις απαγορεύσει.

Δεδο­μέ­νου ότι η χώρα είναι διχα­σμέ­νη, σχε­δόν οι μισές Πολι­τεί­ες, κυρί­ως στον Νότο, μπο­ρεί να τις απα­γο­ρεύ­σουν πολύ γρή­γο­ρα. Το Μισού­ρι ήταν η πρώ­τη Πολι­τεία που ανα­κοί­νω­σε ότι απα­γο­ρεύ­ει τις αμβλώ­σεις, μετά την από­φα­ση του Ανω­τά­του Δικαστηρίου.

«Το Σύνταγ­μα δεν κάνει καμία ανα­φο­ρά στην άμβλω­ση και κανέ­να από τα άρθρα του δεν προ­στα­τεύ­ει ρητά αυτό το δικαί­ω­μα», γρά­φει στο σκε­πτι­κό της από­φα­σης, εξ ονό­μα­τος της πλειο­ψη­φί­ας των 6 συντη­ρη­τι­κών δικα­στών, ο Σάμιου­ελ Αλί­το. Η από­φα­ση Ρόου ενα­ντί­ον Γου­έιντ «ήταν εξ αρχής πλή­ρως αθε­με­λί­ω­τη» και «πρέ­πει να ακυ­ρω­θεί», πρόσθεσε.

«Ήρθε η ώρα να θέσου­με το ζήτη­μα των αμβλώ­σε­ων στους εκλεγ­μέ­νους εκπρο­σώ­πους του λαού», στα τοπι­κά κοι­νο­βού­λια, γρά­φει επί­σης ο δικαστής.

αμέ­σως μόλις ανα­κοι­νώ­θη­κε η από­φα­ση, εκα­το­ντά­δες δια­δη­λω­τές άρχι­σαν να συγκε­ντρώ­νο­νται στην Ουά­σινγ­κτον — κάποιοι έκλαι­γαν από χαρά, άλλοι από θλίψη.

Η σημε­ρι­νή από­φα­ση θεω­ρεί­ται «μία από τις σημα­ντι­κό­τε­ρες στην ιστο­ρία του Ανω­τά­του Δικα­στη­ρί­ου από την επο­χή που ιδρύ­θη­κε, το 1790», παρα­τή­ρη­σε ο καθη­γη­τής δικαί­ου της υγεί­ας, Λόρενς Γκό­στιν. «Έχει συμ­βεί και άλλες φορές το Ανώ­τα­το Δικα­στή­ριο να αλλά­ξει απο­φά­σεις του, όμως για να θεμε­λιώ­σει ή να επα­να­φέ­ρει ένα δικαί­ω­μα και ποτέ για να το καταρ­γή­σει», σημείωσε.

Η από­φα­ση αυτή πηγαί­νει επί­σης αντί­θε­τα με την τάση που παρα­τη­ρεί­ται διε­θνώς για την απο­ποι­νι­κο­ποί­η­ση των αμβλώ­σε­ων σε χώρες όπου η επιρ­ροή της Ρωμαιο­κα­θο­λι­κής Εκκλη­σί­ας παρα­μέ­νει πολύ ισχυ­ρή, όπως στην Ιρλαν­δία, την Αργε­ντι­νή, το Μεξι­κό ή την Κολομ­βία. Επι­στε­γά­ζει έναν αγώ­να μισού αιώ­να που έδι­νε μεθο­δι­κά η θρη­σκευό­με­νη δεξιά, για την οποία η από­φα­ση συνι­στά τερά­στια νίκη αλλά όχι και το τέλος της μάχης: το κίνη­μα θα συνε­χί­σει να αγω­νί­ζε­ται ώστε να ωθή­σει όσο το δυνα­τόν περισ­σό­τε­ρες Πολι­τεί­ες να καταρ­γή­σουν τις αμβλώ­σεις ή να πετύ­χει την απα­γό­ρευ­σή τους σε ομο­σπον­δια­κό επίπεδο.

Η από­φα­ση θα πρέ­πει επί­σης να θεω­ρη­θεί νίκη του Ρεπου­μπλι­κά­νου πρώ­ην προ­έ­δρου Ντό­ναλντ Τραμπ, ο οποί­ος κατά τη διάρ­κεια της θητεί­ας του διό­ρι­σε τους τρεις από τους έξι συντη­ρη­τι­κούς δικα­στές, τον Νιλ Γκόρ­σατς, τον Μπρέτ Κάβα­νο και την Έιμι Κόνεϊ Μπάρετ.

Πολιτείες των ΗΠΑ ανακοινώνουν ότι στο εξής απαγορεύουν τις αμβλώσεις

Πολ­λές αμε­ρι­κα­νι­κές Πολι­τεί­ες άρχι­σαν ήδη να ανα­κοι­νώ­νουν ότι λαμ­βά­νουν μέτρα για να απα­γο­ρεύ­σουν την πρό­σβα­ση στις αμβλώ­σεις, αμέ­σως μετά την από­φα­ση που έλα­βε το Ανώ­τα­το Δικα­στή­ριο, ακυ­ρώ­νο­ντας την ιστο­ρι­κή από­φα­ση Ρόου ενα­ντί­ον Γου­έιντ του 1973 για την εθε­λού­σια δια­κο­πή της εγκυμοσύνης.

Ο γενι­κός εισαγ­γε­λέ­ας του Μιζού­ρι ανα­κοί­νω­σε ότι αυτή η συντη­ρη­τι­κή Πολι­τεία των κεντρι­κών ΗΠΑ είναι η «πρώ­τη» που απα­γο­ρεύ­ει τις αμβλώ­σεις. «Είναι μια μνη­μειώ­δης ημέ­ρα για την ιερό­τη­τα της ζωής», ανέ­φε­ρε σε ανάρ­τη­σή του στο Twitter ο Έρικ Σμιτ.

Η Ρεπου­μπλι­κα­νή κυβερ­νή­τρια της Νότιας Ντα­κό­τας Κρί­στι Νόεμ ανα­κοί­νω­σε επί­σης ότι στο εξής η άμβλω­ση θεω­ρεί­ται παρά­νο­μη στην Πολι­τεία αυτή, στις βόρειες ΗΠΑ, καθώς είχε ήδη ψηφι­στεί ένας νόμος ο οποί­ος δεν εφαρ­μο­ζό­ταν αλλά θα έμπαι­νε αυτο­μά­τως σε ισχύ εάν το Ανώ­τα­το Δικα­στή­ριο άλλα­ζε τη νομο­λο­γία του.

Ακρο­δε­ξιοί με πλα­κάτ που γρά­φουν «Ο Ιησούς σώζει από την κόλα­ση» έξω από το Ανώ­τα­το Δικα­στή­ριο στην Ουάσινγκτον.

Διάγγελμα Τζο Μπάιντεν

Διάγ­γελ­μα προς τους Αμε­ρι­κα­νούς πολί­τες μετά την από­φα­ση του Ανώ­τα­του Δικα­στη­ρί­ου των ΗΠΑ να καταρ­γή­σει το συνταγ­μα­τι­κό δικαί­ω­μα στην άμβλω­ση απηύ­θυ­νε ο Τζο Μπάιντεν.

Ο Αμε­ρι­κα­νός πρό­ε­δρος τόνι­σε ότι «είναι μια λυπη­ρή μέρα για το δικα­στή­ριο και για τη χώρα».

«Η υγεία των γυναι­κών είναι σε κίν­δυ­νο. Πιστεύω ότι η από­φα­ση του 1973 είναι η σωστή και όχι η σημε­ρι­νή. Ήταν συνταγ­μα­τι­κό δικαί­ω­μα που υπο­στή­ρι­ζαν τόσο οι Δημο­κρα­τι­κοί όσο και οι Ρεπου­μπλι­κα­νοί πρό­ε­δροι αυτής της χώρας», υπεν­θύ­μι­σε ο Μπάιντεν.

«Η σημε­ρι­νή από­φα­ση, από τρεις δικα­στές που διο­ρί­στη­καν από έναν πρώ­ην πρό­ε­δρο, τον Ντό­ναλντ Τραμπ, χαλά­ει την ισορ­ρο­πία της νομο­θε­σί­ας μας. Είναι μια εξτρε­μι­στι­κή, μια ακραία από­φα­ση που ανα­γκά­ζει τις γυναί­κες να μεγα­λώ­σουν το παι­δί του βια­στή τους.

Αυτή η από­φα­ση γυρ­νά­ει τη χώρα μας 150 χρό­νια πίσω και με σοκά­ρει. Είναι μια στε­νά­χω­ρη ημέ­ρα για τη χώρα μας. Μόνο το Κογκρέ­σο μπο­ρεί να επα­να­φέ­ρει το δικαί­ω­μα των γυναι­κών ως ομο­σπον­δια­κό νόμο, για αυτό το φθι­νό­πω­ρο θα πρέ­πει όλοι να ψηφί­σου­με τους εκπρο­σώ­πους που μας εκφρά­ζουν, που εκφρά­ζουν τα δικαιώ­μα­τα των γυναι­κών μας», υπο­γράμ­μι­σε ο Τζο Μπάιντεν.

Τραμπ: «Είναι θέλημα Θεού»

Η ακύ­ρω­ση του δικαιώ­μα­τος στην άμβλω­ση που απο­φά­σι­σε σήμε­ρα το αμε­ρι­κα­νι­κό Ανώ­τα­το Δικα­στή­ριο απα­ντά «στο θέλη­μα του Θεού», δήλω­σε ο Αμε­ρι­κα­νός πρώ­ην πρό­ε­δρος Ντό­ναλντ Τραμπ.

Ερω­τη­θείς από το κανά­λι Fox News για τον δικό του ρόλο στην εξέ­λι­ξη αυτή, επει­δή κατά τη θητεία του στον Λευ­κό Οίκο διό­ρι­σε τρεις δικα­στές και έτσι έγει­ρε την πλειο­ψη­φία του Ανω­τά­του Δικα­στη­ρί­ου στο συντη­ρη­τι­κό στρα­τό­πε­δο, ο Ρεπου­μπλι­κα­νός δισε­κα­τομ­μυ­ριού­χος απά­ντη­σε: «Είναι θέλη­μα Θεού».

Η από­φα­ση «ακο­λου­θεί το Σύνταγ­μα» και «επα­να­φέ­ρει τα πάντα σε πολι­τεια­κό επί­πε­δο, όπως θα έπρε­πε ανέ­κα­θεν να ισχύ­ει», πρόσθεσε.

Με πλη­ρο­φο­ρί­ες από ΑΠΕ-ΜΠΕ, CNN, AFP.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα