Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η άλλη μισή

Μια επι­χεί­ρη­ση στη Ρόδο, με άδεια παρά­κτιας «καντί­νας», επε­κτεί­νε­ται σε όλη την παρα­λία και φτά­νει να ρίχνει ακό­μα και ιδιο­κα­τα­σκευ­ές με πασ­σά­λους στον βυθό, για πλε­ού­με­νες ξαπλώ­στρες… Η ίδια επι­χεί­ρη­ση βάζει το προ­σω­πι­κό να βου­τά­ει «εθε­λο­ντι­κά» μέχρι τον λαι­μό στο νερό για να σερ­βί­ρει. Απο­κα­λύ­πτε­ται ότι από το 2016 λει­τουρ­γεί κανο­νι­κά κάθε χρό­νο, παρά τα πρό­στι­μα και τις βεβαιω­μέ­νες παρα­νο­μί­ες, και ότι του­λά­χι­στον δύο φορές έχει σφρα­γι­στεί αλλά «έτυ­χε» να είναι μήνας Οκτώ­βρης, όταν η σεζόν τέλειω­νε. Εδώ και του­λά­χι­στον 6 χρό­νια, δηλα­δή, παρά τις απα­νω­τές παρα­βά­σεις, βγά­ζει κέρ­δη επί κερ­δών και πότε — πότε πλη­ρώ­νει και κανέ­να πρό­στι­μο, έτσι «για να μην καρ­φω­νό­μα­στε» απέ­να­ντι στη «νομι­μό­τη­τα». Αν αυτή όμως είναι η μισή εικό­να που εξορ­γί­ζει, η άλλη μισή είναι εκεί­νη των λαϊ­κών οικο­γε­νειών τις οποί­ες η ίδια «νομι­μό­τη­τα», του ίδιου σάπιου κρά­τους, πετά­ει στον δρό­μο. Οπως η μονο­γο­νεϊ­κή στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, που μετά τον πλει­στη­ρια­σμό της κατοι­κί­ας για χρέη του πατέ­ρα επι­χει­ρεί­ται έξω­ση στην μάνα και στα δύο παι­διά (το ένα με ανα­πη­ρία), παρά την ανα­μο­νή για υπα­γω­γή στα «υπερ­χρε­ω­μέ­να νοι­κο­κυ­ριά». Στην άλλη μισή εικό­να είναι και ο 81χρονος ανά­πη­ρος συντα­ξιού­χος στη Χαλ­κι­δι­κή, που δύο φορές τον έχουν πετά­ξει μαζί με το αμα­ξί­διό του κλο­τση­δόν από το σπί­τι του οι αστυ­νο­μι­κές δυνά­μεις, αν και έχει κερ­δί­σει ασφα­λι­στι­κά μέτρα. Δύο μισές εικό­νες, που συν­θέ­τουν την ολό­κλη­ρη: Αυτή της σαπί­λας και της βαρ­βα­ρό­τη­τας του καπι­τα­λι­σμού, που πάει μαζί με τα κέρ­δη και τη χλι­δή για μια χού­φτα παράσιτα.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο