Η αυτοκτονία του Χέρμαν Γκέρινγκ

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

15/10/1946. Πέθα­νε αυτο­κτό­νη­σε κατα­πί­νο­ντας δηλη­τή­ριο ο Χέρ­μαν Γκέ­ρινγκ, ο δεύ­τε­ρος ισχυ­ρό­τε­ρος άνδρας της ναζι­στι­κής Γερ­μα­νί­ας, ελά­χι­στες ώρες πριν την προ­γραμ­μα­τι­σμέ­νη εκτέ­λε­ση του για εγκλή­μα­τα πολέ­μου. Στο στό­μα του βρέ­θη­καν θραύ­σμα­τα γυα­λιού και ανε­δύ­ε­το η χαρα­κτη­ρι­στι­κή οσμή του υδρο­κυα­νί­ου: μύρι­ζε πικρα­μύ­γδα­λο. Σε χει­ρό­γρα­φο μήνυ­μα προς τις συμ­μα­χι­κές δυνά­μεις, ο τέως ισχυ­ρός άνδρας του χιλιό­χρο­νου Ράιχ εξη­γού­σε: «Δεν θα είχα καμία αντίρ­ρη­ση να εκτε­λε­σθώ διά πυρο­βο­λι­σμού, αλλά δεν διευ­κο­λύ­νω τον ατι­μω­τι­κό απαγ­χο­νι­σμό ενός στρα­τάρ­χη του Ράιχ. Στο όνο­μα της Γερ­μα­νί­ας, δεν θα το επι­στρέ­ψω. Δεν αισθά­νο­μαι ότι έχω ηθι­κή υπο­χρέ­ω­ση να υπο­τα­χθώ στη βού­λη­ση των εχθρών μου. Γι’ αυτό επέ­λε­ξα να πεθά­νω σαν τον Αννί­βα». O Γκέ­ρινγκ μαζί με την επι­στο­λή της αυτο­κτο­νί­ας του άφη­σε σημεί­ω­μα με το οποίο ζητού­σε να μην επιρ­ρι­φθούν ευθύ­νες στους φρου­ρούς που δεν ανα­κά­λυ­ψαν το φια­λί­διο με το υδρο­κυά­νιο, εξη­γώ­ντας ότι το είχε κρύ­ψει μέσα σε βαζά­κι κρέμα.

Η υπό­θε­ση απα­σχο­λεί πρω­το­σέ­λι­δα και τις εφη­με­ρί­δες της χώρας μας.

Ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ (16/10) κάνει ανα­φο­ρά στην από­φα­ση του Διακ­στη­ρί­ου της Νυρεμ­βέρ­γης κάνο­ντας λόγω για «11 ΑΓΧΟΝΕΣ ΣΤΗ ΝΥΕΡΜΒΕΡΓΗ. ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ ΜΕΤΆ ΤΑ ΜΕΣΑΥΝΧΤΑ ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΙ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ». Ανα­φέ­ρε­ται στα ονό­μα­τα των δικα­στών “Ρου­ντένκ, Σωλ­κρος, Τζάκ­σον”, καθώς και στα ονό­μα­τα των 11 αρχι­Να­ζί: «Γκαί­ρινγκ Ρίμπε­ντροπ στρα­τάρ­χης, Κάι­τελ, Ροζε­μπεσνκ, Φρανκ, Στραί­χερ, Φρικ Καλ­τεν­μπρο­ϋ­νερ, Ζάου­κελ, στρα­τη­γός Γιο­ντλ και Ζαις Ινκουαρτ» Και μάλι­στα τονί­ζει ότι «όλες αυτές τις μέρες που είχαν απο­μο­νω­θεί στα κελιά της φυλα­κής τους οι 11 εγκλη­μα­τί­ες πολέ­μου υπο­χρε­ώ­ντου­σαν να κοι­μού­νται με τα χέρια έξω από τα κλι­νο­σκε­πά­σμα­τα για να μην προ­βούν σε από­πει­ρα δολο­φο­νί­ας. Οι κατά­δι­κοι δεί­πνη­σαν από­ψε για τελευ­ταία φορά με σού­πα λου­κά­νι­κα και τσάι»

Στις 17/10/1946 ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ πρω­το­σέ­λι­δα ανα­φέ­ρει την αυτο­κτο­νία του Γκέ­ρινγκ: «Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ: ΚΡΕΜΑΛΑ! ΟΙ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗΣ. ΤΑ ΠΤΩΜΑΤΑ ΘΑ ΠΕΤΑΧΤΟΥΝ ΣΟΝ ΩΚΕΑΝΟ; Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΓΚΑΙΡΙΝΓΚ»

Σχε­τι­κά δε με την αυτο­κτο­νία του Γκε­ρινγκ ανα­φέ­ρει: «Δύο ώρες και ένα τέταρ­το πριν από τη καθο­ρι­σέ­νη ώρα για τον απαγ­χο­νι­σμό του ο Γκαί­ρινγκ αυτο­κτό­νη­σε κάτω από’ τα μάτια της αμε­ρι­κα­νι­κής φρου­ράς. Για να απο­φύ­γει το σχοι­νί της αγχό­νης, ο Γκαί­ρινγκ χρη­σι­μο­ποί­η­σε το ίδιο δηλη­τή­ριο που είχε πάρει ο Χίμ­λερ πριν από 12 μήνες. Ενερ­γού­νται ανα­κρί­σεις για ν’ ανα­κα­λύ­ψουν πως ο Γκαί­ρινγκ προ­μη­θεύ­θη­κε το φια­λί­διο με το κυα­νο­πο­τάσ­σιο που πήρε.

Οι αντα­πο­κρι­τές που επρό­κει­το να παρα­κο­λου­θή­σουν τις εκτε­λέ­σεις είχαν περιέλ­θει στις 21.10 στους δια­δρό­μους των φυλα­κών και από μια μικρή πορ­τί­τσα του κελ­λιού είδαν τον Γκαί­ρινγκ να κοι­μά­ται στο κρε­βά­τι του. Το δεξί του χέρι ήταν σφιγ­μέ­νο στην παλά­μη. Είνε ενδε­χό­με­νο να κρα­τού­σε τη στιγ­μή εκεί­νη το φια­λί­διο με το δηλη­τή­ριο. Μία ώρα και 15 λεπτά αργό­τε­ρα ο φρου­ρός τον είδε να συσπά­ται πάνω στο κρε­βά­τι του και άκου­σε κάποιο ρόγ­χο. Ο Γκαί­ρινγκ ήταν νεκρός.

Εκφρά­ζο­νται υπό­νοιες ότι το δηλη­τή­ριο το μετα­βί­βα­σε στον Γκαί­ρινγκ η γυναί­κα του όταν τον χαι­ρέ­τη­σε για τελευ­ταία φορά χωρι­σμέ­νη από αυτόν από το κιγκλί­δω­μα της φυλα­κής. Άλλη εκδο­χή είνε ότι ίσως ο Γερ­μα­νός κου­ρέ­ας να έβα­λε το σωλη­νά­ριο στο λαι­μό του γαί­ρινγκ την ώρα που τον ξύρι­ζε. Πάντως το Γρα­φεί­ον των Δια­στη­ρί­ων ανάγ­γει­λε σήμε­ρα ότι δεν έγι­νε καμ­μιά σύλ­λη­ψη ούτε προς το παρόν γίνε­ται σκέ­ψη να συλ­λη­φθεί κανέ­νας σαν ένοχος.

Η αυτο­κτο­νία του Γκαί­ρινγκ προ­κά­λε­σε κάποια μετα­βο­λή στον τρό­πο της εκτέ­λε­σης. Οι κατά­δι­κοι που επρό­κει­το να βαδί­σουν ελεύ­θε­ροι προς τον θάλα­μο των εκτε­λέ­σε­ων υπο­χρε­ώ­θη­καν να δέσουν το ένα τους χέρι με το χέρι του δεσμο­φύ­λα­κά τους. Έτσι πήραν το τελευ­ταίο τους γεύ­μα με το ελεύ­θε­ρο χέρι τους…»

Σε αντα­πό­κρι­ση δε από τη Ν. Υόρ­κη ανα­φέ­ρει: «…Οι Αμε­ρι­κα­νοί αντα­πο­κρι­τές θυμί­ζουν ότι ο Γκαί­ρινγκ όταν συνε­λή­φθη πέρ­σι, είχε δηλώ­σει ότι δεν επε­χεί­ρη­σε να τερ­μα­τί­σει το βίο του για­τί θεω­ρού­σε την αυτο­κτο­νία αναδρίαν»…»

Τέλος ανα­φέ­ρει σχό­λια της εφη­με­ρί­δας «ΝΤΑΙΗΛΥ ΓΟΥΩΚΕΡ» για την αυτο­κτο­νία: «…Η αυτο­κτο­νία δεν μπο­ρεί να χαρα­κτη­ρι­σθεί σαν ατυ­χές συμ­βάν. Η έλλει­ψη μέτρων ασφα­λεί­ας σε μια τέτοιας παγκό­σμιας σπου­δαιό­τη­τας περί­πτω­ση προ­κα­λεί πολι­τι­κή ανη­συ­χία και δυσπι­στία στους υπεύθυνους…»

Πάντως απά­ντη­ση στο τι πραγ­μα­τι­κά συνέ­βη δόθη­κε χρό­νια μετά (2005) με την «ομο­λο­γία» ενός Αμε­ρι­κα­νού ότι ήταν ο άνθρω­πος που παρά­δω­σε στον Γκέ­ρινγκ το δηλη­τή­ριο με το οποίο αυτο­κτό­νη­σε. O Χέρ­μπερτ Λι Στί­βερς, 78 χρό­νων τότε, υπη­ρέ­τη­σε ως φρου­ρός στις φυλα­κές της Νυρεμ­βέρ­γης όπου εκρα­τεί­το η ηγε­σία των ναζί κατά τη διάρ­κεια της ομώ­νυ­μης δίκης. Σε συνέ­ντευ­ξη που παρα­χώ­ρη­σε στους Los Angeles Times παρα­δέ­χθη­κε ότι αυτός είναι ο άνθρω­πος «κλει­δί» στην αυτο­κτο­νία του αρχη­γού της Λου­φτ­βά­φε, της πολε­μι­κής αερο­πο­ρί­ας του Γ΄ Ράιχ

O Στί­βερς ήταν ένας από τους φρου­ρούς στη δίκη της Νυρεμ­βέρ­γης, που έφε­ραν τα λευ­κά κρά­νη της στρα­τιω­τι­κής αστυ­νο­μί­ας. Έτσι, είχε δικαί­ω­μα αλλά και ευκαι­ρί­ες να συνο­μι­λεί με τους κατη­γο­ρού­με­νους ναζί. «O Γκέ­ρινγκ ήταν πολύ ευχά­ρι­στος τύπος και μιλού­σε καλά Αγγλι­κά. Συζη­τού­σα­με για τα πάντα, για αθλη­τι­κά κυρί­ως, αλλά και για θρύ­λους της αερο­πο­ρί­ας, όπως ο Λίντ­μπεργκ», θυμά­ται ο Στίβερς.

Εξω από τη λέσχη αξιω­μα­τι­κών τον πλη­σί­α­σε μία μελα­χρι­νή όμορ­φη γυναί­κα, η Μόνα. Άρχι­σαν να συζη­τούν κι όταν της απο­κά­λυ­ψε την ιδιό­τη­τά του, αυτή περι­παι­κτι­κά αμφι­σβή­τη­σε αν ήταν πράγ­μα­τι φρου­ρός επι­ση­μαί­νο­ντας το νεα­ρό της ηλι­κί­ας του. Για να απο­δεί­ξει του λόγου το ασφα­λές, ο Στί­βερς την επό­με­νη φορά που φρου­ρού­σε τον Γκέ­ρινγκ, του ζήτη­σε αυτό­γρα­φο. Οταν το πήρε, το χάρι­σε και στην και­νούρ­για του φίλη. «Την επο­μέ­νη επι­σκε­φθή­κα­με ένα σπί­τι και με γνώ­ρι­σε σε δύο φίλους της, οι οποί­οι συστή­θη­καν ως Εριχ και Ματί­ας». Οι δύο Γερ­μα­νοί του είπαν πως ο Γκέ­ρινγκ είναι «πολύ σοβα­ρά άρρω­στος», αλλά οι σύμ­μα­χοι δεν του χορη­γού­σαν την κατάλ­λη­λη θερα­πεία. Έτσι του έδω­σαν μία πένα ζητώ­ντας να του μετα­φέ­ρει σημειώ­μα­τα που είχαν τοπο­θε­τη­θεί προ­σε­κτι­κά στο εσω­τε­ρι­κό της. Στην ίδια κρυ­ψώ­να μετέ­φε­ρε και την αμπού­λα με το υδρο­κυά­νιο, που όπως του είχαν πει περιεί­χε το ανα­γκαίο φάρ­μα­κο. Όταν ανα­ζή­τη­σε τη φίλη του να της επι­στρέ­ψει την πένα, φυσι­κά δεν κατά­φε­ρε να τη βρει.

Αλή­θειες και ψέμα­τα για το λιμό στην Ουκρα­νία, Νίκος Μόττας