Η …δικαίωση του Κ. Μαρξ (με αφορμή μία ΦΩΤΟ)

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Η ΦΩΤΟ είναι από την παρέ­λα­ση στη Νάου­σα στις 25 Μαρ­τί­ου. Πολί­της παρέ­λα­σε ως αρχαί­ος Έλλη­νας στρα­τιώ­της με το «Μολών Λαβέ» του Λεω­νί­δα να ξεχω­ρί­ζει στην ασπί­δα του. Προ­φα­νώς ήθε­λε μ’ αυτόν τον …γρα­φι­κό τρό­πο να δεί­ξει τον πατριω­τι­σμό του και το πώς αυτός κατα­λα­βαί­νει την ιστο­ρι­κή συνέ­χεια. Φυσι­κά δεν έκα­νε της σκέ­ψη π.χ ότι το νέο ’21 γρά­φτη­κε από την ΕΑΜι­κή Αντί­στα­ση, αλλά ανα­ζή­τη­σε προ­σω­πι­κή ιδε­ο­λο­γι­κή τρο­φο­δό­τη­ση από τις…Θερμοπύλες.

Επί­και­ρα τα όσα έγρα­φε ο Κ. Μαρξ στην «18η Μπρυ­μαίρ του Λου­δο­βί­κου Βονα­πάρ­τη»: «…Η παρά­δο­ση όλων των νεκρών γενε­ών βαραί­νει σα βρα­χνάς στο μυα­λό των ζωντα­νών. Και όταν ακό­μα οι ζωντα­νοί φαί­νο­νται σαν ν’ ασχο­λού­νται ν’ ανα­τρέ­ψουν τους εαυ­τούς τους και τα πράγ­μα­τα και να δημιουρ­γή­σουν κάτι που έχει προ­ϋ­πάρ­ξει, σ’ αυτές ακρι­βώς τις επο­χές της επα­να­στα­τι­κής κρί­σης επι­κα­λού­νται φοβι­σμέ­νοι τα πνεύ­μα­τα του παρελ­θό­ντος στην υπη­ρε­σία τους, δανεί­ζο­νται τα ονό­μα­τά τους, τα μαχη­τι­κά συν­θή­μα­τά τους, τις στο­λές τους για να παρα­στή­σουν με την αρχαιο­πρε­πή αυτή, σεβά­σμια μεταμ­φί­ε­ση και μ’ αυτή τη δανει­σμέ­νη γλώσ­σα τη νέα σκη­νή της παγκό­σμιας ιστορίας….»

Όμως όλα αυτά (παρό­μοιες παρε­λά­σεις κ.α) φυσι­κά και δεν έχουν σχέ­ση με το πραγ­μα­τι­κό νόη­μα του σύγ­χρο­νου πατριω­τι­σμού που είναι δεμέ­νος με την πάλη ενά­ντια στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε, ενά­ντια στην οικο­νο­μι­κή ολι­γαρ­χία του τόπου, ενά­ντια στον εθνικισμό-κοσμοπολιτισμό.

Και η διέ­ξο­δος βρί­σκε­ται στα ίδια τα γρα­φό­με­να του Κ. Μαρξ στο ίδιο: «Η κοι­νω­νι­κή επα­νά­στα­ση του 19ου αιώ­να (σ.σ εμείς μιλά­με πλέ­ον για τον 21ιο αιώ­να) δεν μπο­ρεί να αντλή­σει την ποί­η­σή της από το παρελ­θόν, αλλά μόνον από το μέλ­λον. Δεν μπο­ρεί ν’ αρχί­σει με τον ίδιο τον εαυ­τό της προ­τού σβή­σει όλες τις προ­λή­ψεις σχε­τι­κά με το παρελ­θόν. Οι προη­γού­με­νες επα­να­στά­σεις είχαν ανά­γκη από κοσμοϊ­στο­ρι­κές ανα­μνή­σεις για να κρύ­ψουν από τον εαυ­τό τους το περιε­χό­με­νό τους. Για να φτά­σει στο δικό της περιε­χό­με­νο η επα­νά­στα­ση του 19ου αιώ­να, πρέ­πει ν’ αφή­σει τους πεθα­μέ­νους να θάψουν τους νεκρούς τους. Εκεί η φρά­ση ξεπερ­νού­σε το περιε­χό­με­νο, εδώ το περιε­χό­με­νο ξεπερ­νά­ει τη φράση….»

Δια­φο­ρε­τι­κά θα ισχύ­ει το: « …Ο Χέγκελ κάνει κάπου την παρα­τή­ρη­ση ότι όλα τα μεγά­λα κοσμοϊ­στο­ρι­κά γεγο­νό­τα και πρό­σω­πα παρου­σιά­ζο­νται σα να λέμε, δυο φορές. Ξέχα­σε όμως να προ­σθέ­σει: τη μια φορά σαν τρα­γω­δία, την άλλη σαν φάρ­σα…». Και με τέτοιες συμπε­ρι­φο­ρές μόνι­μα θα ζού­με σε φάρσες!

Αλέκος Χατζηκώστας

Δημο­σιο­γρά­φος και εκδό­της της εφη­με­ρί­δας «Η Άλλη Άπο­ψη της Ημα­θί­ας» και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του έχουν δημο­σιευ­τεί σε εφη­με­ρί­δες, περιο­δι­κά και site εδώ και δεκα­ε­τί­ες, ενώ έχει συμ­με­τά­σχει με ειση­γή­σεις σε μια σει­ρά ιστο­ρι­κά συνέ­δρια και ημε­ρί­δες. Έχει εκδώ­σει 9 βιβλία και συμ­με­τέ­χει σε συλ­λο­γι­κούς τόμους.