Η οδύσσεια του Ναζάρ: Σουδάν-Τουρκία-Ελλάδα-Σουηδία και διά …Δουβλίνου πάλι Ελλάδα

Θα σε φρο­ντί­σουν στην Ελλά­δα. Θα σου βρού­νε δου­λειά και στέ­γη, υπο­σχέ­θη­καν οι Σου­η­δι­κές Αρχές Αλλο­δα­πών στον Ναζάρ Αχμέντ αλ-Χαί, πρό­σφυ­γα από το Σου­δάν. Τον έστει­λαν στην Αθή­να. Είναι άνερ­γος και μένει σε ένα ερείπιο.

Οι τοί­χοι είναι γεμά­τοι ζωγρα­φιές και μου­τζού­ρες. Τα παρά­θυ­ρα απο­σα­θρω­μέ­να και το κτή­ριο μυρί­ζει παλια­τζού­ρα. Εδώ μένει ο Ναζάρ Αχμέντ αλ-Χαί και άλλοι 20 Σου­δα­νοί πρό­σφυ­γες. Έτσι ξεκι­νά το ρεπορ­τάζ της Σου­η­δι­κής εφη­με­ρί­δας Arbetaren που έστει­λε απε­σταλ­μέ­νο της για να παρα­κο­λου­θή­σει την ζωή του Ναζάρ σε σχέ­ση με τις υπο­σχέ­σεις των Σου­η­δι­κών υπηρεσιών.

-Ακό­μη και αυτό το ερεί­πιο είναι καλύ­τε­ρο από άλλα μέρη που έχω μεί­νει από τότε που ήρθα στην Ελλά­δα. Ήμουν άστε­γος και έτρω­γα ότι έβρι­σκα στον δρόμο.

Ο Ναζάρ δεί­χνει το σπί­τι του κάπου στο κέντρο της Αθή­νας. Στο δωμά­τιο του που είναι υγρό, βρώ­μι­κο και σκο­τει­νό μένει με έναν ακό­μη. Είναι σαν ένα κελί.

Είναι τόσο χαμη­λό που δεν μπο­ρείς να στα­θείς όρθιος. Η επί­πλω­ση είναι ένα κρε­βά­τι, δυο τρία ράφια και ένα καμι­νέ­το. Ζητά συγνώ­μη που δεν μπο­ρεί να προ­σφέ­ρει ένα τσάι. «Τελεί­ω­σε το γκα­ζά­κι και δεν έχω λεφτά να αγο­ρά­σω άλλο».

-Δεν έχου­με νερό ούτε ρεύ­μα. Παίρ­νου­με νερό από ένα πάρ­κο στην γει­το­νιά. Γυρ­νάω όλη την ημέ­ρα για να βρω που μοι­ρά­ζουν συσ­σί­τιο για να επιβιώσω.

-Δεν είχα σκε­φτεί έτσι την ζωή μου όταν άρχι­σα τις σπου­δές κοι­νω­νιο­λο­γί­ας στο Πανε­πι­στή­μιο Nileen στην πρω­τεύ­ου­σα Χαρτούμ.

-Ήταν μεγά­λη υπό­θε­ση να φύγω από το μικρό χωριό μου από την επαρ­χία του Darfour στο δυτι­κό Σου­δάν για να σπου­δά­σω στην μεγά­λη πόλη. Το μέλ­λον μου φαι­νό­ταν φωτεινό.

-Το 2008 άλλα­ξαν όλα. Ο αδί­στα­κτος δικτά­το­ρας Omar al-Bashir άρχι­σε την επί­θε­σή του ενά­ντια στους αντάρ­τες του Darfur. Το κυνη­γη­τό των φοι­τη­τών που ήταν αντί­θε­τοι στην δικτα­το­ρία εντάθηκε.

-Με συνέ­λα­βαν επει­δή η κατα­γω­γή μου ήταν από το Darfur στο τελευ­ταίο έτος των σπου­δών μου.

-Η Αστυ­νο­μία μας κακο­ποί­η­σε για να κατα­δώ­σου­με τους φίλους μας αλλά δεν είπα­με τίποτα.

Μετά από 20 μέρες ξυλο­δαρ­μό ο Ναζάρ φοβή­θη­κε για την ζωή του. Μόλις αφέ­θη­κε ελεύ­θε­ρος έφυ­γε για την Τουρ­κία. Με μια φου­σκω­τή βάρ­κα πέρα­σε στη Ελλά­δα με άλλους 35.

-Δεν ήξε­ρα αν θα ζήσω ή θα πεθά­νω σ’ αυτό το ταξίδι

Επέ­ζη­σε αλλά ο σκο­πός του ήταν να φύγει για την Σου­η­δία. Γιαυ­τό πήγε στην Πάτρα για να μπει κρυ­φά σε κάποιο φέρι για την Ιτα­λία. Μετά από τρεις απο­τυ­χη­μέ­νες προ­σπά­θειες εγκα­τέ­λει­ψε. Μόλις το 2015 τα κατά­φε­ρε και έφτα­σε στην Σουηδία.

Μετά από 2 ολό­κλη­ρα χρό­νια στην Σου­η­δία απε­λά­θη­κε στην Ελλά­δα. Ο λόγος ήταν η συμ­φω­νία του Δου­βλί­νου. Αφού η Ελλά­δα ήταν η πρώ­τη χώρα υπο­δο­χής έπρε­πε να τον στεί­λουν πίσω στην Ελλάδα.

-Αισθά­νο­μαι ότι με κορόι­δε­ψαν οι Σου­η­δι­κές Αρχές. Μου υπο­σχέ­θη­καν πως η Ελλά­δα θα με φρο­ντί­σει όταν έφτα­σα στην Αθή­να τον Απρί­λιο του 2018.

-Οι Ελλη­νι­κές αρχές με άφη­σαν μόνο και αβοήθητο.

-Είμαι υπο­χρε­ω­μέ­νος να τρέ­χω σε διά­φο­ρες οργα­νώ­σεις βοή­θειας. Πηγαί­νω στην εκκλη­σία της γει­το­νιάς για να βρω φαγη­τό από τις 9.30 μέχρι τις 10 το πρωί. Μου δίνουν πόσι­μο νερό σε μια καφε­τέ­ρια. Ένας φούρ­νος μου δίνει ψωμί αν περισ­σέ­ψουν. Έχω ψάξει παντού για δου­λειά. Ποιος θα με πάρει εμέ­να, ένα μαύ­ρο; Οι αρχές δεν ενδιαφέρονται.

- Δεν κυκλο­φο­ρώ μόνος την νύχτα. Κάθε φορά που βλέ­πω μηχα­νές να πλη­σιά­ζουν φοβά­μαι. Έρχο­νται 10–20 μαζί. Τότε τρέ­χω να σωθώ.

-Σ’ αυτή την χώρα δεν έχω κανέ­να μέλ­λον. Θα ήθε­λα να φύγω. Να βρω δου­λειά κάπου αλλού.

Στο πρό­σω­πο και στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που αντι­με­τω­πί­ζει ο Ναζάρ και ο κάθε πρό­σφυ­γας Ναζάρ υπάρ­χει στο βάθος μια δικτα­το­ρία, ένας πόλε­μος, μια κατα­στρο­φή. Υπάρ­χει ακό­μη η ανάλ­γη­τη ΕΕ με νόμους και παρα­γρά­φους που κατα­διώ­κουν τους πρό­σφυ­γες που δεν χρειά­ζο­νται πια οι φάμπρι­κες και οι επι­χει­ρή­σεις φτη­νού εργα­τι­κού δυνα­μι­κού. Υπάρ­χει η Ελλά­δα που σέρ­νε­ται πίσω από απάν­θρω­πες συμ­φω­νί­ες και απάν­θρω­πη συμπε­ρι­φο­ρά προς τους ανθρώ­πους σε ανά­γκη. Υπάρ­χει και η παρέα με τις μηχα­νές που διψά­ει να κυνη­γή­σει και να κακο­ποι­ή­σει συναν­θρώ­πους που έχουν άλλο χρώ­μα, άλλη κατα­γω­γή και άλλη θρησκεία.

Όλα τα παρά­γω­γα του σάπιου καπι­τα­λι­σμού που τυραν­νά­ει πρό­σφυ­γες και ντό­πιους που αύριο μπο­ρεί να είναι οι ίδιοι πρό­σφυ­γες αν δεν απαλ­λα­γού­με από αυτόν..