2ήμερο εκδηλώσεων για τον ΔΣΕ 🚩Εμπνεόμαστε — Διδασκόμαστε — Συνεχίζουμε!

Με μεγάλη επιτυχία και σε κλίμα συγκίνησης η εκδήλωση στο Μουσείο στη Θεοτόκο

Αφιε­ρω­μέ­νο στην τρί­χρο­νη επο­ποι­ία του Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού Ελλά­δας, της κορυ­φαί­ας στιγ­μής της ταξι­κής πάλης στην Ελλά­δα, με αφορ­μή τα 70 χρό­νια από το τέλος της ένο­πλης ανα­μέ­τρη­σης 1946 — 1949, ήταν το διή­με­ρο των Οργα­νώ­σε­ων Ηπεί­ρου — Κέρ­κυ­ρας — Λευ­κά­δας και Δυτι­κής Μακε­δο­νί­ας του ΚΚΕ.

Οι συγκι­νη­τι­κές εκδη­λώ­σεις πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν το Σάβ­βα­το και την Κυρια­κή και ξεκί­νη­σαν στο χωριό Θεο­τό­κος των Ιωαν­νί­νων, εκεί που λει­τουρ­γεί εδώ και δύο χρό­νια το Μου­σείο του ΔΣΕ, τιμώ­ντας τη συμ­βο­λή και τη θυσία των χωριών του Γράμ­μου και του Σμό­λι­κα στον τρί­χρο­νο ηρω­ι­κό αγώνα.

Το διή­με­ρο περιε­λάμ­βα­νε, εκτός από τη μεγά­λη εκδή­λω­ση στο χώρο του Μου­σεί­ου το από­γευ­μα του Σαβ­βά­του, λαϊ­κό γλέ­ντι και πεζο­πο­ρία στην περιο­χή, στα χνά­ρια των ανταρ­τών, που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε την Κυριακή.

Δεκά­δες ήταν οι επι­ζώ­ντες μαχη­τές του ΔΣΕ, τα παι­διά και εγγό­νια τους, αλλά και κάτοι­κοι από όλα τα χωριά της περιο­χής, που έδω­σαν βρο­ντε­ρό «παρών» στην εκδή­λω­ση του Σαββάτου.

Ξεχω­ρι­στή στιγ­μή, που προ­κά­λε­σε ρίγη συγκί­νη­σης, ήταν η ανά­γνω­ση του τελευ­ταί­ου γράμ­μα­τος του μαχη­τή του ΔΣΕ Στέ­φα­νου Νού­τσου από τη Λυκό­ρα­χη, το οποίο παρέ­λα­βε ο αδερ­φός του Αντρέ­ας την ίδια μέρα που παρέ­λα­βε και μήνυ­μα από τη μονά­δα ότι ο Στέ­φα­νος έπε­σε στο πεδίο της μάχης. Τα συγκλο­νι­στι­κά αυτά ντο­κου­μέ­ντα κατα­τέ­θη­καν στο Αρχείο του ΚΚΕ και εμπλου­τί­ζουν παράλ­λη­λα και τα υλι­κά του Μου­σεί­ου, όπως σημεί­ω­σε χαρα­κτη­ρι­στι­κά ο σ. Τάκης Σδούκος.

Στην εκδή­λω­ση παρα­βρέ­θη­κε πολυ­με­λής αντι­προ­σω­πεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επι­κε­φα­λής τον Δημή­τρη Γόντι­κα και την βου­λευ­τή του Κόμ­μα­τος Δια­μά­ντω Μανωλάκου.

Πολύτιμη η προσφορά της οικογένειας του Χρήστου Ζούνη

Την κεντρι­κή ομι­λία έκα­νε ο Γραμ­μα­τέ­ας της Οργά­νω­σης Περιο­χής Δυτι­κής Μακε­δο­νί­ας Θανά­σης Χαστάς, που ανα­φε­ρό­με­νος στη λει­τουρ­γία του Μου­σεί­ου, τόνι­σε ότι «εμπλου­τί­ζε­ται συνε­χώς και απο­τε­λεί, ήδη, έναν πόλο επι­σκέ­ψε­ων για όσους θέλουν να γνω­ρί­σουν την Ιστο­ρία του ΔΣΕ».

Θύμι­σε ότι τόσο το Μου­σείο όσο και το Μνη­μείο έγι­νε δυνα­τό να κατα­σκευα­στούν χάρη στην πολύ­τι­μη προ­σφο­ρά που έκα­νε η οικο­γέ­νεια Ζού­νη, ο Βασί­λης, ο Νίκος, ο Απο­στό­λης, η Βάσω, η Ελέ­νη, η Ζωή. Οπως είπε: «Παρα­χώ­ρη­σαν στο ΚΚΕ το σπί­τι και τον γύρω χώρο στη μνή­μη του πατέ­ρα τους, του αξέ­χα­στου συντρό­φου Χρή­στου Ζού­νη, που τίμη­σε έως το τέλος της ζωής του τον τίτλο του μέλους του Κόμ­μα­τος. Δεν λύγι­σε μπρο­στά σε καμιά δυσκο­λία και δεν ήταν λίγες».

Επι­ση­μαί­νο­ντας ότι το Μου­σείο — Μνη­μείο στη Θεο­τό­κο είναι μέρος ενός ευρύ­τε­ρου πανελ­λα­δι­κού δικτύ­ου χώρων μνή­μης για τη δρά­ση του ΔΣΕ, ανα­κοί­νω­σε ότι σε φάση ολο­κλή­ρω­σης βρί­σκε­ται και το νέο Μου­σείο για τη δρά­ση του ΔΣΕ στο Βίτσι, στην περιο­χή των Πρε­σπών, ενώ τον επό­με­νο μήνα θα πραγ­μα­το­ποι­η­θούν τα εγκαί­νιά του στο χωριό Καλ­λι­θέα, στις Πρέ­σπες. Επί­σης, στα άμε­σα σχέ­δια είναι και η δημιουρ­γία μου­σεί­ου στο Νεστό­ριο Καστο­ριάς.

Το στέ­λε­χος του Κόμ­μα­τος ανα­φέρ­θη­κε στο ιστο­ρι­κό της συντε­ταγ­μέ­νης υπο­χώ­ρη­σης των ηρω­ι­κών δυνά­με­ων του ΔΣΕ, που κορυ­φώ­θη­κε στις 28 Αυγού­στου του 1949 με τη σύμ­πτυ­ξη και υπο­χώ­ρη­ση προς την Αλβανία.

Έχουμε χρέος να ανταποκριθούμε στην ηρωική μας Ιστορία

Στη συνέ­χεια στά­θη­κε στα χαρα­κτη­ρι­στι­κά του ΔΣΕ, στη δρά­ση και την αυτο­θυ­σία των χιλιά­δων μαχη­τών του, στη διδα­κτι­κή ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κή δου­λειά που διε­ξα­γό­ταν στις γραμ­μές του, στην πλού­σια εκδο­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τά του. Οπως είπε χαρα­κτη­ρι­στι­κά, «έχει μεγά­λη σημα­σία, σήμε­ρα, να ανα­λο­γι­στού­με όλη αυτή η ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κή δου­λειά σε τι συν­θή­κες γινό­ταν. Απο­τε­λεί οδη­γό για τις σημε­ρι­νές γενιές των κομ­μου­νι­στών, ιδιαί­τε­ρα για τα μέλη της ΚΝΕ, καθώς η γνώ­ση και η μόρ­φω­ση είναι βασι­κό γνώ­ρι­σμα της κομ­μου­νι­στι­κής πρω­το­πο­ρί­ας».

Ο Θ. Χαστάς υπο­γράμ­μι­σε σε άλλο σημείο την πεποί­θη­ση του ΚΚΕ «ότι πραγ­μα­τι­κή και ουσια­στι­κή τιμή στην Ιστο­ρία του ΔΣΕ, και γενι­κό­τε­ρα στην ηρω­ι­κή υπερ-εκα­το­ντά­χρο­νη πορεία του ως Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος, απο­τε­λούν τόσο η διδα­χή από αυτήν όσο και η εξα­γω­γή συμπε­ρα­σμά­των που ισχυ­ρο­ποιούν την ταξι­κή πάλη σήμε­ρα, τον αγώ­να για το σοσια­λι­σμό — κομ­μου­νι­σμό».

Ανέ­δει­ξε ότι είναι πολύ­τι­μο εφό­διο για το Κόμ­μα, για τη δια­μόρ­φω­ση της στρα­τη­γι­κής του, η μελέ­τη της Ιστο­ρί­ας του, όπως και του Διε­θνούς Κομ­μου­νι­στι­κού Κινή­μα­τος. «Στην κατεύ­θυν­ση αυτή, έχου­με ως πολύ­τι­μο εφό­διο την έκδο­ση του Δοκι­μί­ου Ιστο­ρί­ας του Κόμ­μα­τος της περιό­δου 1918 — 1949. Μία έκδο­ση που απο­τε­λεί πολύ­τι­μο εργα­λείο, σύντρο­φο και βοη­θό για όλα τα μέλη του Κόμ­μα­τος και της ΚΝΕ, για τους οπα­δούς και φίλους του Κόμ­μα­τος, αλλά και για κάθε άνθρω­πο καλής θέλη­σης, κάθε αγω­νι­στή και αγω­νί­στρια», υπο­γράμ­μι­σε ανά­με­σα σε άλλα.

Αφού ανα­φέρ­θη­κε ανα­λυ­τι­κά σε συμπε­ρά­σμα­τα που προ­κύ­πτουν από την ηρω­ι­κή Ιστο­ρία του ΚΚΕ, και πιο συγκε­κρι­μέ­να από την εξέ­λι­ξη της ένο­πλης ανα­μέ­τρη­σης του 1946 — 1949, ο Θ. Χαστάς ανέφερε:

«Ο ΔΣΕ δεν ανή­κει στο μου­σείο της Ιστο­ρί­ας. Εχου­με χρέ­ος να μάθου­με τη γεμά­τη θυσί­ες Ιστο­ρία του ΚΚΕ και των αγώ­νων του λαού μας.

Εμπνε­ό­μα­στε, αντλού­με πεί­ρα και διδάγ­μα­τα από τον τρί­χρο­νο αγώ­να του ΔΣΕ.

Εχου­με χρέ­ος να αντα­πο­κρι­θού­με στις ηρω­ι­κές, αγω­νι­στι­κές παρα­δό­σεις του ΚΚΕ, που βαδί­ζει με αισιο­δο­ξία, έχο­ντας συμπλη­ρώ­σει 100 χρό­νια ζωής, δρά­σης και προ­σφο­ράς “με το λαό, για το Σοσιαλισμό”.

Στον σημε­ρι­νό μας αγώ­να για να πάρει η εργα­τι­κή τάξη την εξου­σία, τιμά­με τους συντρό­φους και συντρό­φισ­σες, μαχη­τές και μαχή­τριες του Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού Ελλά­δας με έναν όρκο: Συνεχίζουμε!

Εβδο­μή­ντα χρό­νια μετά, ο ταξι­κός πόλε­μος συνε­χί­ζε­ται, καθώς συνε­χί­ζει να υπάρ­χει η εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρω­πο, συνε­χί­ζει το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα να ματώ­νει το λαό για τα κέρ­δη του κεφα­λαί­ου, συνε­χί­ζει να γεν­νά κρί­σεις, φτώ­χεια και πολέμους.

Σήμε­ρα, το αστι­κό πολι­τι­κό σύστη­μα παίρ­νει τα μέτρα του, προ­κει­μέ­νου να εμπο­δί­σει τη ριζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση του λαού, να εκτο­νώ­σει την αγα­νά­κτη­σή του από τον πόλε­μο ενά­ντια στις ανά­γκες, αλλά και κατα­κτή­σεις του, που διε­ξά­γουν η καπι­τα­λι­στι­κή τάξη και η εξου­σία της, η Ευρω­παϊ­κή Ενω­ση και οι ελλη­νι­κές κυβερνήσεις. (…)

Οι ήττες και τα προ­σω­ρι­νά ιστο­ρι­κά πισω­γυ­ρί­σμα­τα δεν μπο­ρούν να στα­μα­τή­σουν τις μέρες που θα συγκλο­νί­σουν ξανά τον κόσμο.

Το ΚΚΕ έρχε­ται από πολύ μακριά και πάει πολύ μακριά, αφού πολύ μακριά πάει και η υπό­θε­ση της απε­λευ­θέ­ρω­σης της εργα­τι­κής τάξης.

Χτί­ζου­με ένα Κόμ­μα ικα­νό να βρί­σκε­ται στην πρώ­τη γραμ­μή κάθε φορά που ο και­ρός το απαιτεί.

Μπο­ρού­με να το δυνα­μώ­σου­με παντού. (…)

Κρα­τά­με καλά μέσα στο νου και την καρ­διά μας το κάλε­σμα του ΔΣΕ, όπως αυτό απο­τυ­πώ­θη­κε στο ακό­λου­θο από­σπα­σμα της μπρο­σού­ρας που εκδό­θη­κε το 1948 για τα δύο χρό­νια από την ίδρυ­ση του ΔΣΕ: “Παλεύ­ου­με για να μπο­ρέ­σου­με εμείς, τ’ αδέρ­φια μας και τα παι­διά μας να φάμε γλυ­κό ψωμί και να κάνου­με τη χαρά καθη­με­ρι­νό σύντρο­φο στη ζωή μας. Είμα­στε οι πολ­λοί. Είμα­στε οι δυνα­τοί. Για­τί έχου­με το δίκιο μαζί μας, για­τί παλεύ­ου­με για την Πατρί­δα μας, για το λαό μας. Για­τί είμα­στε ο και­νού­ριος κόσμος και κλεί­νου­με μέσα μας τη δύνα­μη που έχει η ζωή για να τρα­βά­ει μπρο­στά”…».

Η βρα­διά έκλει­σε με λαϊ­κό γλέντι

ΣΣ |> Θυμί­ζου­με πως τα εγκαί­νια του Μου­σεί­ου – Μνη­μεί­ου του ΔΣΕ στο χωριό Θεο­τό­κος, στο Γράμ­μο, έγι­ναν τον Αύγου­στο του 2017, με συμ­με­το­χή εκα­το­ντά­δων μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, φίλων και οπα­δών του κόμ­μα­τος, μαχη­τών και απο­γό­νων του Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού Ελλά­δας και της ΕΑΜι­κής εθνι­κής αντί­στα­σης και πολ­λών κατοί­κων από τα χωριά της περιο­χής με μια ξεχω­ρι­στή και ιδιαί­τε­ρα συγκι­νη­τι­κή εκδή­λω­ση επι­στέ­γα­σμα του προ­γράμ­μα­τος εκδη­λώ­σε­ων της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 70 χρό­νια από την ίδρυ­ση του ΔΣΕ.

Τα απο­κα­λυ­πτή­ρια του μνη­μεί­ου έγι­ναν από τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημή­τρη Κου­τσού­μπα, μέσα σε παρα­τε­τα­μέ­να χει­ρο­κρο­τή­μα­τα και υπό τους ήχους συν­θη­μά­των υπό­σχε­σης συνέ­χι­σης του αγώ­να. Την κεντρι­κή ομι­λία έκα­νε ο Δημή­τρης Γόντι­κας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Η εκδή­λω­ση ολο­κλη­ρώ­θη­κε με κατά­θε­ση στε­φά­νων στο μνημείο.

Από νωρίς το πρωί άρχι­σε η προ­σέ­λευ­ση στο χώρο. Ο κόσμος έφτα­νε συγκρο­τη­μέ­να με λεω­φο­ρεία από τις διά­φο­ρες περιο­χές, αλλά και με ΙΧ αυτο­κί­νη­τα. Ξεκί­νη­σαν από την Αττι­κή, την Ηπει­ρο, τη Δυτι­κή Μακε­δο­νία, τη Θεσ­σα­λία και την Κεντρι­κή Μακε­δο­νία, από μια σει­ρά πόλεις για να δώσουν το παρόν στη μεγά­λη αυτή εκδή­λω­ση τιμής και μνή­μης των αγώ­νων, της προ­σφο­ράς και των θυσιών των μαχη­τών και μαχη­τριών του ΔΣΕ από τα χωριά του Γράμ­μου και του Σμό­λι­κα, που έπε­σαν στις μάχες, αλλά και των κατοί­κων της περιο­χής που στή­ρι­ξαν με κάθε μέσο τον τιτά­νιο αγώ­να του ΔΣΕ.

Περι­η­γή­θη­καν στο χώρο. Είδαν τις πλά­κες που περι­βάλ­λουν το Μνη­μείο, στις οποί­ες είναι γραμ­μέ­να τα ονό­μα­τα 438 μαχη­τών και μαχη­τριών του ΔΣΕ από τα χωριά του Γράμ­μου και του Σμό­λι­κα, ταξι­νο­μη­μέ­να ανά χωριό, που συμ­με­τεί­χαν και στή­ρι­ξαν με όλες τους τις δυνά­μεις το δίκαιο και ηρω­ι­κό αγώ­να του ΔΣΕ και έπε­σαν νεκροί στις μάχες. Με βουρ­κω­μέ­να μάτια, γεμά­τοι περη­φά­νια, ηλι­κιω­μέ­νοι αλλά και νεώ­τε­ροι, άφη­ναν λίγα λου­λού­δια κάτω από τα ονό­μα­τα των συγ­γε­νών τους, των συνα­γω­νι­στών τους.

Περι­η­γή­θη­καν στην υπαί­θρια έκθε­ση με πλού­σιο φωτο­γρα­φι­κό υλι­κό και ντο­κου­μέ­ντα για τον τρί­χρο­νο ηρω­ι­κό και δίκαιο αγώ­να του ΔΣΕ. Και φυσι­κά επι­σκέ­φθη­καν το εσω­τε­ρι­κό του Μου­σεί­ου όπου εκτί­θε­ται χωρι­σμέ­νο ανά ενό­τη­τες, φωτο­γρα­φι­κό υλι­κό, χάρ­τες, σπά­νια ντο­κου­μέ­ντα που αφο­ρούν τη δρά­ση του ΔΣΕ στην περιοχή.

Σε μια γωνιά του βρί­σκο­νται φωτο­γρα­φί­ες και προ­σω­πι­κά αντι­κεί­με­να του Χρή­στου Ζού­νη αντάρ­τη του ΔΣΕ και της γυναί­κας του Ελέ­νης. Τα παι­διά τους, στη μνή­μη τους, παρα­χώ­ρη­σαν στο ΚΚΕ το σπί­τι και το γύρω χώρο και έγι­νε δυνα­τόν να κατα­σκευα­στεί το Μου­σείο. Συγκι­νη­τι­κή ήταν η στιγ­μή που μπή­καν μέσα στο Μου­σείο τα παι­διά τους, ο Βασί­λης και ο Νίκος με τη γυναί­κα του Βάσω, ο εγγο­νός του Χρή­στος με τη γυναί­κα του Γωγώ και την κόρη του Νικολέττα.

Στο χώρο τοπο­θε­τή­θη­καν συγκρο­τη­μέ­να τα μπλοκ των Οργα­νώ­σε­ων. Με τα κόκ­κι­να λάβα­ρα υψω­μέ­να, φωνά­ζο­ντας συν­θή­μα­τα οι εκα­το­ντά­δες κομ­μου­νι­στές και οι κομ­μου­νί­στριες, οι φίλοι και οπα­δοί του Κόμ­μα­τος, απέ­δω­σαν φόρο τιμής. «Οι μαχη­τές του Γράμ­μου δεν λύγι­σαν ποτέ. Δόξα και τιμή στο ΔΣΕ», «ένας αιώ­νας αγώ­νας και θυσία το ΚΚΕ στην πρω­το­πο­ρία», βρο­ντο­φώ­να­ξαν..

Τα πανό των Οργα­νώ­σε­ων έδι­ναν το στίγ­μα: «Εμπνε­ό­μα­στε διδα­σκό­μα­στε από την 100χρονη ιστο­ρία του ΚΚΕ, από την τρί­χρο­νη επο­ποι­ία του ΔΣΕ», «Στη μάχη πάντα πρώ­τοι! Υπο­τα­γή ποτέ! Δόξα και τιμή στο ΔΣΕ», «Οι μαχη­τές του Γράμ­μου δεν λύγι­σαν ποτέ. Δόξα και τιμή στο ΔΣΕ».

Η εκδή­λω­ση ξεκί­νη­σε με σύντο­μο καλω­σό­ρι­σμα που απηύ­θυ­νε ο Νεκτά­ριος Τριά­ντης, Γραμ­μα­τέ­ας Επι­τρο­πής Περιο­χής Ηπεί­ρου – Κέρ­κυ­ρας – Λευ­κά­δας και μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. «Το χαρα­κτη­ρί­σα­με χρέ­ος και το χρέ­ος αυτό σήμε­ρα εκπλη­ρώ­νε­ται, εδώ στα χωριά του Γράμ­μου και του Σμό­λι­κα, εδώ που σε κάθε πλα­γιά, σε κάθε ύψω­μα του ηρω­ι­κού τόπου, αντη­χεί ακό­μα ο πόθος των μαχη­τών του ΔΣΕ για μια καλύ­τε­ρη ζωή. Σε τού­τα τα μέρη η ΚΕ του ΚΚΕ παρα­δί­δει στο λαό της περιο­χής το μου­σείο του ΔΣΕ», είπε. Και κάλε­σε τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημή­τρη Κου­τσού­μπα να κάνει τα απο­κα­λυ­πτή­ρια του μνημείου.

Ο Δ. Κου­τσού­μπας τρά­βη­ξε το κόκ­κι­νο πανί και απο­κα­λύ­φθη­κε το μεγα­λό­πρε­πο μνη­μείο που απο­τε­λεί­ται από τρία Δ, το σύμ­βο­λο του ΔΣΕ, που βρί­σκο­νται μέσα σε ομό­κε­ντρους σπει­ροει­δής κύκλους.

Περπατώντας στα χώματα όπου γράφτηκε η τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ

Είναι άλλο να δια­βά­ζεις — και έχου­με πλέ­ον πάρα πολ­λά υλι­κά να δια­βά­ζου­με για τη δρά­ση του Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού Ελλά­δας — κι άλλο να περ­πα­τάς στα ίδια μέρη, να νιώ­θεις από κοντά τις απο­στά­σεις, να βιώ­νεις τον ίδιο το χώρο όπου έδρα­σαν οι μαχη­τές του ΔΣΕ, να μελε­τάς εδώ σ’ αυτόν τον τόπο την τρί­χρο­νη επο­ποι­ία της ένο­πλης ανα­μέ­τρη­σης με την αστι­κή τάξη.

Καμπί­τσιο, Αρέ­νες, Πέτρα Μού­κα, 18 Αυγού­στου 2019. Ακρι­βώς 70 χρό­νια μετά την έναρ­ξη του μεγά­λου ελιγ­μού του συνό­λου των δυνά­με­ων του ΔΣΕ από τον Γράμ­μο στο Βίτσι.

Δεκά­δες μέλη και φίλοι του ΚΚΕ, κάτοι­κοι των γύρω χωριών, μα κι από πιο μακριά, αντα­πο­κρί­θη­καν στο κάλε­σμα των Οργα­νώ­σε­ων του Κόμ­μα­τος στην Ηπει­ρο και τη Δυτι­κή Μακε­δο­νία και πήραν μέρος στον ιστο­ρι­κό περί­πα­το στους χώρους όπου είχε την έδρα του το Γενι­κό Αρχη­γείο του ΔΣΕ, εκεί που για μια περί­ο­δο ήταν και η έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ έχο­ντας την άμε­ση καθο­δή­γη­ση της ένο­πλης αναμέτρησης.

Από ψηλά, απ’ το Καζά­νι, δίπλα στα πολυ­βο­λεία της Πέτρα Μού­κα, στη σκιά της πάνω Αρέ­νας, ανά­με­σα στ’ αμπριά και τα πολυ­βο­λεία του ΔΣΕ, βρο­ντο­φω­νά­χτη­κε και πάλι το σύν­θη­μα «ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, ΟΠΛΑ, ΔΣΕ, δόξα και τιμή στο ΚΚΕ»!

Λίγο πριν, ο Δημή­τρης Γόντι­κας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, είχε κάνει μια σύντο­μη ανα­φο­ρά ακρι­βώς σ’ αυτήν την αξία της μελέ­της της δρά­σης του ΔΣΕ, στο συνταί­ρια­σμα της μελέ­της με επί­σκε­ψη στο χώρο της δρά­σης, στο άπλω­μα αυτής της εμπει­ρί­ας σε ακό­μα περισσότερους.

Και λίγο νωρί­τε­ρα, στο χώρο του Αρχη­γεί­ου του ΔΣΕ, βόρεια απ’ το Καμπί­τσιο, έγι­νε από τον Θανά­ση Λεκά­τη, μέλος της Επι­τρο­πής Αρχεί­ου του ΚΚΕ, παρου­σί­α­ση της δομής του Αρχη­γεί­ου του ΔΣΕ, των χώρων που κάλυ­πτε στο διά­στη­μα της εγκα­τά­στα­σής του εκεί.

Ξεχω­ρι­στή η συγκί­νη­ση για έναν προς έναν όσους συμ­με­τεί­χαν στην πορεία, όταν έγι­νε η απο­κά­λυ­ψη μιας από τις μεγά­λες απο­θή­κες πυρο­μα­χι­κών που είχε ο ΔΣΕ στην περιο­χή. Δεκά­δες βλή­μα­τα όλμων, παρο­πλι­σμέ­νων πλέ­ον, ήταν οι μάρ­τυ­ρες της τιτα­νο­μα­χί­ας που δόθη­κε σ’ αυτά τα μέρη. Και η συγκί­νη­ση έγι­νε βούρ­κω­μα όταν έγι­νε γνω­στό ότι από αυτήν την απο­θή­κη «αντλή­θη­καν» δύο πολυ­βό­λα κι ένας όλμος, που αφού συντη­ρή­θη­καν, εκτί­θε­νται στη σημε­ρι­νή έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισ­σό, μάρ­τυ­ρες και διαρ­κής υπό­μνη­ση της κορυ­φαί­ας στιγ­μής της ταξι­κής ανα­μέ­τρη­σης στον αιώ­να που πέρασε.

Και από κοντά, στην άμε­σα βιω­μέ­νη εμπει­ρία του χώρου, ήρθαν να προ­στε­θούν οι μαρ­τυ­ρί­ες μιας μικρής ομά­δας νεο­λαί­ων συντρό­φων που ξεκί­νη­σαν πέντε μέρες πριν από το δυτι­κό Γράμ­μο κι αφού διέ­σχι­σαν επί πέντε μερό­νυ­χτα το σύνο­λο των κορυ­φο­γραμ­μών του, έφτα­σαν στην ανα­το­λι­κή πλευ­ρά κι ένω­σαν τις φωνές τους με αυτές των δεκά­δων που περ­πά­τη­σαν το πρωί της Κυρια­κής στο σύν­θη­μα: «Ενας αιώ­νας αγώ­νας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρω­το­πο­ρία».

Επι­μέ­λεια  Ομά­δα ¡H.lV.S!

Επι­κοι­νω­νία — [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] — Blog

Ομάδα ¡H.lV.S!

• Σκο­πός μας είναι η προ­ώ­θη­ση της δια­λε­κτι­κής – υλι­στι­κής σκέ­ψης στη βάση του Μαρ­ξι­σμού – Λενι­νι­σμού του Επι­στη­μο­νι­κού Σοσια­λι­σμού και του Προ­λε­τα­ρια­κού Διε­θνι­σμού, ανταλ­λάσ­σο­ντας γνώ­σεις, υλι­κό, σκέ­ψεις κι από­ψεις πάνω στην κοσμο­θε­ω­ρία μας, τη στρα­τη­γι­κή και την ιστο­ρι­κή αλή­θεια, που όπως είπε ο Λένιν κι επα­νέ­λα­βε ο Γκράμ­σι, είναι επα­να­στα­τι­κή – αντικειμενική
• Θεω­ρού­με τον Σοσιαλισμό–Κομμουνισμό ανα­γκαίο και επί­και­ρο όσο ποτέ, βάζο­ντας στο μικρο­σκό­πιο και τη συσ­σω­ρευ­μέ­νη πεί­ρα στις χώρες που οικο­δο­μή­θη­κε ο Σοσια­λι­σμός, όπου έγι­νε και η πρώ­τη έφο­δος στον ουρανό
• |> Επι­κοι­νω­νία – [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] – Blog