Η ομιλία του Δ. Κουτσούμπα στην εκδήλωση της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ

Η ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα

«Φίλες και Φίλοι,

Συντρό­φισ­σες και Σύντροφοι,

Από το βήμα της ΔΕΘ, ο νέος πρω­θυ­πουρ­γός επα­νέ­λα­βε το γνω­στό αστι­κό μύθο ότι έρχε­ται πλέ­ον η ανά­πτυ­ξη για όλους. Δεν πρω­το­τύ­πη­σε φυσι­κά. Πέρυ­σι, ο κ. Τσί­πρας έδω­σε την ίδια κάλ­πι­κη υπό­σχε­ση, για ένα δίκαιο δρό­μο ανά­πτυ­ξης που θα ωφε­λεί ταυ­τό­χρο­να τους θύτες και τα θύμα­τα της καπι­τα­λι­στι­κής εκμετάλλευσης.

Όμως, ο κ. Μητσο­τά­κης μπο­ρεί σήμε­ρα, χάρη στη δου­λειά που έκα­νε ο ΣΥΡΙΖΑ 4μιση χρό­νια τώρα, να κλι­μα­κώ­σει την επί­θε­ση του κεφα­λαί­ου. Εμφα­νί­ζει την κυβερ­νη­τι­κή πολι­τι­κή ως αυτο­νό­η­τη και ανα­γκαία για να μη χάσει η Ελλά­δα το τρέ­νο της ψηφια­κής οικονομίας.

Αξιο­ποιεί τη στή­ρι­ξη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ που συμ­φω­νούν σ’ όλες τις βασι­κές κατευ­θύν­σεις και “δια­μαρ­τύ­ρο­νται” μόνο για τον τρό­πο δια­πραγ­μά­τευ­σης της κυβέρ­νη­σης με την Κομι­σιόν και τη μη κοστο­λό­γη­ση των μέτρων.

Το ΚΚΕ επι­μέ­νει να θέτει το ερώ­τη­μα: Ποιος και πόσο μπο­ρεί να κερ­δί­σει απ’ αυτήν την ανά­πτυ­ξη; Τι σημαί­νει για τους εργαζόμενους;

Τα γεγο­νό­τα είναι πει­σμα­τά­ρι­κα. Καταρ­χάς, οι πανη­γυ­ρι­σμοί της ΝΔ για την ανά­πτυ­ξη είναι του­λά­χι­στον υπερ­βο­λι­κοί. Ο ρυθ­μός ανά­πτυ­ξης για το 2019 εκτι­μά­ται ότι θα είναι μικρό­τε­ρος από τις αρχι­κές κυβερ­νη­τι­κές προ­βλέ­ψεις, ενώ ανοι­κτό είναι το ενδε­χό­με­νο οι διε­θνείς συν­θή­κες να οδη­γή­σουν σε μεί­ω­ση του ρυθ­μού ανά­πτυ­ξης σε σχέ­ση με το 2018.

Κυρί­ως, όμως, η εστί­α­ση στο ρυθ­μό ανά­πτυ­ξης παρα­γνω­ρί­ζει δύο δεδο­μέ­να. Πρώ­τα και κύρια η επί­πτω­ση της περι­βό­η­της εξω­στρέ­φειας. Μια εξω­στρε­φής οικο­νο­μία, επη­ρε­ά­ζε­ται εντο­νό­τε­ρα από μια διε­θνή επι­βρά­δυν­ση, σε σχέ­ση με μια λιγό­τε­ρο εξωστρεφή.

Πέραν αυτού, οι τομείς του Του­ρι­σμού και της Ναυ­τι­λί­ας που απο­τε­λούν πλέ­ον ακό­μα σημα­ντι­κό­τε­ρους στυ­λο­βά­τες της εγχώ­ριας οικο­νο­μί­ας, είναι πολύ πιο ευαί­σθη­τοι στις αλλα­γές στη διε­θνή οικο­νο­μία σε σχέ­ση με άλλους, ακό­μα και “εξω­τε­ρι­κούς”.

Αν δε, συνυ­πο­λο­γί­σου­με τις τάσεις προ­στα­τευ­τι­σμού που σαρώ­νουν την παγκό­σμια οικο­νο­μία, η μεγά­λη αυτή ευαι­σθη­σία ανα­μέ­νε­ται να αυξη­θεί. Μια μικρή επι­δεί­νω­ση της παγκό­σμιας οικο­νο­μί­ας, μπο­ρεί να σημαί­νει, διπλά­σια ή τρι­πλά­σια εκδή­λω­σή της σ’ αυτούς τους τομείς.

Και καθώς η ελλη­νι­κή οικο­νο­μία είναι πλέ­ον πολύ πιο “ανοι­χτή” σε αυτούς τους τομείς, για­τί αυξή­θη­κε ο βαθ­μός εξω­στρέ­φειάς της την τελευ­ταία δεκα­ε­τία, μια επι­δεί­νω­ση της παγκό­σμιας οικο­νο­μί­ας, μπο­ρεί να ανα­κό­ψει ή ίσως και να ανα­τρέ­ψει ακό­μα και αυτούς τους ρυθ­μούς ανά­πτυ­ξης της εγχώ­ριας οικονομίας.

Ύστε­ρα, οι ίδιοι οι ρυθ­μοί ανά­πτυ­ξης, δεν συνι­στούν κάποιο “ρεκόρ” για τον ελλη­νι­κό καπι­τα­λι­σμό. Θυμί­ζου­με πως στις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του 2000, όταν το ΑΕΠ βρι­σκό­ταν στα ίδια επί­πε­δα, ο ρυθ­μός ανά­πτυ­ξης της εγχώ­ριας οικο­νο­μί­ας ήταν περί­που διπλά­σιος από σήμερα.

Θυμί­ζου­με πως η κρί­ση οδή­γη­σε το ΑΕΠ στο 75% των επι­πέ­δων προ κρί­σης. Ακό­μα και η κάλυ­ψη αυτού του κενού, θέλει σχε­δόν μια δεκα­ε­τία με ρυθ­μό ανά­πτυ­ξης 2%, χωρίς να μεσο­λα­βή­σει δια­κο­πή του, ή νέα κρί­ση. “Όνει­ρο θερι­νής νυκτός.…”.

Φυσι­κά, είμα­στε οι τελευ­ταί­οι που θα “τρα­βή­ξου­με το αυτί” της ελλη­νι­κής κυβέρ­νη­σης για υστέ­ρη­ση στους ρυθ­μούς ανάπτυξης.

Άλλω­στε το κάνουν άλλοι αυτό. Οι πιέ­σεις του ΣΕΒ, των εφο­πλι­στών, των τρα­πε­ζών για νέες μεταρ­ρυθ­μί­σεις και για επι­τά­χυν­ση των ρυθ­μών ανά­πτυ­ξης, φωτο­γρα­φί­ζουν αυτήν ακρι­βώς τη διαπίστωση.

Η ΝΔ προ­βά­λει ότι η ανά­πτυ­ξη είναι προ­ϋ­πό­θε­ση για να κερ­δί­σου­με όλοι: Θα δημιουρ­γη­θεί νέος πλού­τος και αυτός μετά μπο­ρεί να μοιραστεί.

Για να δού­με, λοι­πόν, εάν είναι αλή­θεια, ότι αυτή η ανά­πτυ­ξη είναι για όλους. Ας σκε­φτού­με μόνο την κατά­στα­ση μέχρι σήμερα:

Το 2009, οι συνο­λι­κοί μισθοί των εργα­ζό­με­νων ήταν 85 δισ. ευρώ με το ΑΕΠ στα 239 δισ. ευρώ και αντι­στοι­χού­σαν στο 35% του ΑΕΠ. Το 2018 ήταν 23 δισ. ευρώ λιγό­τε­ρο, μόλις 61.8 δισ. ευρώ και αντι­στοι­χού­σαν στο 33% του ΑΕΠ.

Πριν την εκδή­λω­ση της κρί­σης, το 2008, ο μέσος μισθός των μισθω­τών δηλω­μέ­νων στο ΙΚΑ ήταν 1.186 ευρώ, ενώ το 2016 ο μέσος μισθός δια­μορ­φώ­θη­κε στα 955 ευρώ, 16% χαμη­λό­τε­ρος. Και το ερώ­τη­μα που τίθε­ται είναι, πότε θα επα­νέλ­θει ο μέσος εργα­τι­κός μισθός στα επί­πε­δα που είχε πριν την εκδή­λω­ση της κρί­σης. Πότε θα δρέ­ψουν τους καρ­πούς της περι­βό­η­της ανά­πτυ­ξης οι μισθω­τοί, τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, που έχουν δει το βιο­τι­κό τους επί­πε­δο να υπο­χω­ρεί στο 50%, αν συνυ­πο­λο­γί­σου­με την πτώ­ση του μέσου μισθού, την αύξη­ση της ανερ­γί­ας, τη δρα­στι­κή αύξη­ση της φορολογίας;

Ξέρου­με ήδη την απά­ντη­ση. Δεν υπάρ­χει πρό­θε­ση να επα­νέλ­θει ο μέσος μισθός στα προ κρί­σης επί­πε­δα. Και δεν υπάρ­χει, για­τί οι ανά­γκες της καπι­τα­λι­στι­κής παρα­γω­γής απαι­τούν φθη­νή εργα­τι­κή δύνα­μη, απαι­τούν τσά­κι­σμα των εργα­τι­κών δικαιω­μά­των, για­τί αυτή είναι η προ­ϋ­πό­θε­ση της ανά­πτυ­ξης. Η καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη πατά­ει πάνω στη σφα­γή των δικαιω­μά­των των εργαζόμενων.

Και το οικο­νο­μι­κό πρό­γραμ­μα της ΝΔ που ανα­κοι­νώ­θη­κε απ’ τον Κ. Μητσο­τά­κη, φωτο­γρα­φί­ζει ακρι­βώς αυτήν την κατεύθυνση.

Το παρά­δειγ­μα της φορο­λο­γί­ας είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό. Οι μεγά­λοι όμι­λοι κατα­βά­λουν περί­που το 1/20 των κρα­τι­κών εσό­δων, δηλα­δή γύρω στο 5%. Το υπό­λοι­πο 95% κατα­βάλ­λε­ται από μισθω­τούς, αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νους και μικρές προ­σω­πι­κές επιχειρήσεις.

Και “οι ανα­πτυ­ξια­κές” φορο­λο­γι­κές πρω­το­βου­λί­ες της ΝΔ, έρχο­νται πρα­κτι­κά να εξα­λεί­ψουν ακό­μα και αυτό το 5% της συνει­σφο­ράς των ομί­λων στον κρα­τι­κό προϋπολογισμό.

Η μεί­ω­ση του συντε­λε­στή φορο­λο­γί­ας του κεφα­λαί­ου κατά το 1/5 μετα­φρά­ζε­ται σε πάνω από 600 εκατ. ευρώ “μπο­να­μά” προς τις επι­χει­ρή­σεις, ενώ η φορο­λό­γη­ση των μερι­σμά­των υπο­δι­πλα­σιά­ζε­ται, απ’ το 10% στο 5%, σε μια κίνη­ση της κυβέρ­νη­σης να διευ­κο­λύ­νει τους μεγα­λο­με­τό­χους των ομί­λων να βγά­λουν τα κέρ­δη τους με άμε­ση χρη­μα­τι­κή μορφή.

Όμως, η τερά­στια, πρω­το­φα­νής κλο­πή, η καθιέ­ρω­ση της νόμι­μης και πλή­ρους φορο­λο­γι­κής ασυ­δο­σί­ας των μεγά­λων ομί­λων, το “colpo grosso” της επό­με­νης περιό­δου, είναι οι λεγό­με­νες υπε­ρα­πο­σβέ­σεις, για τις οποί­ες πριν τις εκλο­γές “σφά­χτη­καν κυριο­λε­κτι­κά παλι­κά­ρια”, αφού ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, βρέ­θη­καν σε ένα κρε­σέ­ντο δια­κη­ρύ­ξε­ων για το ποιος “τις έχει πιο μεγάλες”.

Πρέ­πει λίγο να στα­θού­με εδώ, για να κατα­λά­βει ο ελλη­νι­κός λαός, αρχι­κά, πόσο πολύ τον κοροϊ­δεύ­ουν και στη συνέ­χεια τι ακρι­βώς θα πληρώσει.

Ο ίδιος ο μηχα­νι­σμός των απο­σβέ­σε­ων, δηλα­δή ο υπο­λο­γι­σμός μιας δαπά­νης, με την οποία η επι­χεί­ρη­ση γλυ­τώ­νει φόρους λόγω επεν­δύ­σε­ων, είναι από μόνος του του­λά­χι­στον προκλητικός.

Δίπλα όμως σ’ αυτόν, έρχε­ται τώρα να προ­στε­θεί και η “υπε­ρα­πό­σβε­ση”, που με βάση τις εξαγ­γε­λί­ες θα φθά­νει ακό­μα και το 200%.

Δηλα­δή, μια ΑΕ που θα επεν­δύ­σει 1 εκα­τομ­μύ­ριο ευρώ, θα γλυ­τώ­σει φόρο για τζί­ρο 2 εκα­τομ­μυ­ρί­ων ευρώ, δηλα­δή θα έχει περί­που 500.000 ευρώ επιδότηση.

Το ελλη­νι­κό κρά­τος θα πλη­ρώ­σει δηλα­δή περί­που το 50% της επέν­δυ­σης μόνο μέσα απ’ την φορο­α­παλ­λα­γή, ενώ αν συνυ­πο­λο­γί­σου­με την πάγια τακτι­κή της υπερ­τι­μο­λό­γη­σης μιας επέν­δυ­σης απ’ τη μία και τον κυκε­ώ­να άλλων μορ­φών χρη­μα­το­δό­τη­σης των επεν­δύ­σε­ων (όπως από το ΕΣΠΑ, τα ΣΔΙΤ, το φθη­νό χρή­μα από τις τρά­πε­ζες), κατα­λα­βαί­νου­με για­τί πραγ­μα­τι­κά οι εργο­δο­τι­κές οργα­νώ­σεις πανηγυρίζουν.

Και “τι μας ενδια­φέ­ρει εμάς”, μπο­ρεί να ανα­ρω­τη­θεί κάποιος εργα­ζό­με­νος που μας ακούει;

Μας ενδια­φέ­ρει και μας παρα-ενδια­φέ­ρει, για­τί η τερά­στια μεί­ω­ση της φορο­λο­γί­ας των επι­χει­ρή­σε­ων που έρχε­ται το επό­με­νο διά­στη­μα, θα δημιουρ­γή­σει μια τρύ­πα στα φορο­λο­γι­κά έσο­δα. Και την τρύ­πα αυτή, κάποιος πρέ­πει να την καλύ­ψει, αφού οι δημο­σιο­νο­μι­κοί στό­χοι είναι δεδομένοι.

Τις τερά­στιες εκπτώ­σεις στους φόρους των ΑΕ θα τις πλη­ρώ­σουν οι μισθω­τοί, οι αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νοι επαγ­γελ­μα­τί­ες, ο λαός γενι­κό­τε­ρα. Θα τις πλη­ρώ­σει με τον έναν ή με τον άλλο τρό­πο, με περι­κο­πές δαπα­νών κοι­νω­νι­κής πολι­τι­κής, με περι­κο­πές συντά­ξε­ων, με περισ­σό­τε­ρους φόρους.

Θα μας πει πάλι κανείς: Ναι, αλλά η κυβέρ­νη­ση έχει ήδη εξαγ­γεί­λει μειώ­σεις στη φορο­λο­γία των εργαζόμενων!

Καταρ­χάς, σας λέμε ότι “όπου ακούς πολ­λά κερά­σια, κρά­τα και μικρό καλά­θι”. Ας περι­μέ­νου­με να δού­με τι ακρι­βώς θα έρθει με το φορο­λο­γι­κό νομο­σχέ­διο, προ­τού αρχί­σου­με να υπο­λο­γί­ζου­με τι χάσα­με και τι κερ­δί­σα­με. Όμως, ας κάνου­με μια “αισιό­δο­ξη” εκτί­μη­ση: Ότι θα υλο­ποι­η­θεί το σύνο­λο των μέτρων που έχουν ήδη εξαγγελθεί.

Ας υπο­λο­γί­σου­με, πόσο έχει αυξη­θεί η φορο­λο­γι­κή επι­βά­ρυν­ση των εργα­ζό­με­νων την τελευ­ταία 10ετία και πόσο μειώ­νε­ται. Θα δού­με απα­νω­τά πακέ­τα εκτό­ξευ­σης έμμε­σων φόρων, αύξη­σης των συντε­λε­στών, μεί­ω­σης του αφο­ρο­λό­γη­του, ηλε­κτρο­νι­κών συναλ­λα­γών που αύξη­σαν δρα­στι­κά τις φορο­λο­γι­κές υποχρεώσεις.

Ας σκε­φτεί ο καθέ­νας πόσα πλή­ρω­νε το 2009 στην εφο­ρία και πόσα πλη­ρώ­νει το 2019.

Ας σκε­φτού­με, πότε θα καταρ­γη­θεί ο ΕΝΦΙΑ, που δεν υπήρ­χε το 2009, αν θα επα­νέλ­θει ο ΦΠΑ στα προ κρί­σης επί­πε­δα, που είναι σήμε­ρα μερι­κά δισε­κα­τομ­μύ­ρια ευρώ περισ­σό­τε­ρα, αν θα επα­νέλ­θει η μέση φορο­λο­γι­κή επι­βά­ρυν­ση μιας οικο­γέ­νειας στα επί­πε­δα προ κρίσης.

Και οι απα­ντή­σεις σε όλα είναι “όχι”.

Βέβαια, τα περι­βό­η­τα μέτρα ελά­φρυν­σης, για τη μεγά­λη λαϊ­κή πλειο­ψη­φία, απλά μειώ­νουν λίγο τη δρα­στι­κή επι­βά­ρυν­ση που επήλ­θε την τελευ­ταία περί­ο­δο. Όμως και αυτά θα εξα­νε­μι­σθούν απ’ τις αυξή­σεις του ηλε­κτρι­κού ρεύ­μα­τος, τις μειω­μέ­νες συντά­ξεις και πάει λέγοντας.

Κάποιοι ίσως κάνουν τη σκέ­ψη πως οι κολοσ­σιαί­ες αυτές επεν­δύ­σεις θα φέρουν του­λά­χι­στον θέσεις εργα­σί­ας. Οπωσ­δή­πο­τε θα φέρουν, κάποιες, όχι τόσες πολ­λές όσες φαί­νε­ται, αφού η κεφα­λαιου­χι­κή επέν­δυ­ση ανά θέση εργα­σί­ας είναι πολύ μεγάλη.

Αρκεί να σκε­φτεί κανείς πως με βάση τις εξαγ­γε­λί­ες του Κ. Μητσο­τά­κη, στη φάση της κατα­σκευ­ής, η επέν­δυ­ση στο Ελλη­νι­κό αντι­στοι­χεί σε σχε­δόν 1 εκα­τομ­μύ­ριο ευρώ ανά θέση εργασίας.

Κυρί­ως, όμως, πρέ­πει να σκε­φτεί κανείς τι είδους θέσεις εργα­σί­ας θα είναι αυτές;

Και εδώ δυστυ­χώς, πάλι τα γεγο­νό­τα είναι πολύ πει­σμα­τά­ρι­κα. Μεγά­λο ποσο­στό των θέσε­ων εργα­σί­ας που εξήγ­γει­λε απ’ το βήμα της ΔΕΘ ο πρω­θυ­πουρ­γός, αφο­ρούν στον κλά­δο του Τουρισμού.

Ας ανα­ρω­τη­θεί κανείς τι σημαί­νει για παρά­δειγ­μα, για την Αθή­να και την Αττι­κή, η στρο­φή της στην του­ρι­στι­κή βιο­μη­χα­νία. Με τι μισθούς και με τι συν­θή­κες εργά­ζο­νται εκεί οι εργα­ζό­με­νοι, μέχρι ποια ηλι­κία δου­λεύ­ουν εκεί και τι θα σημά­νει αυτό για τις ανά­γκες ανα­ψυ­χής του λαού της χώρας μας.

Το του­ρι­στι­κό “θαύ­μα” μέχρι σήμε­ρα, ο κλά­δος που υπε­δι­πλα­σιά­στη­κε μέσα στα χρό­νια της κρί­σης, από 15 εκα­τομ­μύ­ρια αφί­ξεις, περί­που στα 30 εκα­τομ­μύ­ρια, όχι μόνο δεν έδω­σε κάτι στους εργα­ζό­με­νους που συνε­χί­ζουν να εργά­ζο­νται με μισθούς πεί­νας, αλλά συν­δυά­στη­κε με μια μεί­ω­ση κατά τα 2/3 του εγχώ­ριου του­ρι­σμού, για να μπο­ρέ­σει να βρει χώρο ο αλλο­δα­πός που δίνει τα μεγά­λα κέρ­δη, ακρι­βώς όπως 10 χρό­νια πριν συμ­βού­λευε η έκθε­ση ΣΕΒ — “McKinsey” για την Ελλά­δα του 2020.

Η ανά­πτυ­ξη που σχε­διά­ζουν δεν έχει καν πρό­βλε­ψη για επα­νόρ­θω­ση του “χαμέ­νου” εδά­φους των τελευ­ταί­ων 10 ετών, για ανά­κτη­ση των απω­λειών της κρί­σης, πόσο μάλ­λον δεν έχει για μισθούς που να αντι­στοι­χούν στις σύγ­χρο­νες ανά­γκες των εργαζόμενων.

Αντί­θε­τα, οι νέες αλλα­γές που έρχο­νται στο συν­δι­κα­λι­στι­κό νόμο στο­χεύ­ουν στο να δυσκο­λεύ­ουν περαι­τέ­ρω την οργά­νω­ση της οικο­νο­μι­κής πάλης των εργα­ζό­με­νων απέ­να­ντι στο μεγά­λο κεφάλαιο.

Οι αλλα­γές της ΝΔ στον τρό­πο ρύθ­μι­σης των εργα­σια­κών σχέ­σε­ων είναι επί­σης απο­κα­λυ­πτι­κές. Ποιο είναι το επι­χεί­ρη­μα: Πως η “αγο­ρά” αντέ­δρα­σε στην τάχα “υπερ­ρύθ­μι­ση” των σχέ­σε­ων εργα­σί­ας και άρα, πως πρέ­πει να τις ευθυ­γραμ­μί­σου­με με τις πραγ­μα­τι­κές συν­θή­κες της αγο­ράς εργασίας.

Και τι προ­τεί­νει η ΝΔ; Ελα­στι­κο­ποί­η­ση των απο­λύ­σε­ων, έμπρα­κτη απα­γό­ρευ­ση των απερ­γιών, κινη­τι­κό­τη­τα στο δημό­σιο τομέα και δια­μόρ­φω­ση συν­θη­κών που να διευ­κο­λύ­νουν την ανταγωνιστικότητα.

Και εδώ ο Κ. Μητσο­τά­κης λέει μια αλή­θεια. Δεν μπο­ρείς να υπο­χρε­ώ­σεις τους επεν­δυ­τές, την καπι­τα­λι­στι­κή αγο­ρά, την καπι­τα­λι­στι­κή σχέ­ση, να λει­τουρ­γή­σει ενά­ντια στον εαυ­τό της. Ο καπι­τα­λι­στής ως “άνθρω­πος” δεν μπο­ρεί να είναι πάνω απ’ τα κέρ­δη του.

Αλλά το δεύ­τε­ρο σημείο του επι­χει­ρή­μα­τος είναι πέρα για πέρα λαθε­μέ­νο. Για­τί, αν η αγο­ρά δεν αντέ­χει την υπερ­ρύθ­μι­ση, δεν αντέ­χει ανθρώ­πι­νες σχέ­σεις εργα­σί­ας για τους εργα­ζό­με­νους, τότε το πρό­βλη­μα δεν είναι στις σχέ­σεις εργασίας.

Δεν προ­κύ­πτει, δηλα­δή, ως μονό­δρο­μος το να αλλά­ξου­με τις σχέ­σεις εργα­σί­ας και να τις ευθυ­γραμ­μί­σου­με με τις απαι­τή­σεις της αγο­ράς, να θεσμο­θε­τή­σου­με μια πλή­ρη απο­δό­μη­ση της εργα­σια­κής νομο­θε­σί­ας, συνε­χί­ζο­ντας την επί­θε­ση που ξεκί­νη­σε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Σίγου­ρα, η καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη απαι­τεί συνε­χή εξα­θλί­ω­ση των εργα­ζό­με­νων και όποιος υπο­στη­ρί­ζει κάτι δια­φο­ρε­τι­κό, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το όλον ΠΑΣΟΚ εν γένει, απλά κοροϊ­δεύ­ει. Αυτό το συμπέ­ρα­σμα πρέ­πει να αφο­μοιω­θεί και να καθο­ρί­ζει τον προ­σα­να­το­λι­σμό και τα καθή­κο­ντα ανα­σύ­ντα­ξης του εργα­τι­κού κινή­μα­τος για να βαδί­σει στο δρό­μο της πραγ­μα­τι­κής ανα­τρο­πής, για μια νέα κοι­νω­νία, χωρίς εκμε­τάλ­λευ­ση, δηλα­δή το σοσιαλισμό.

Η ΝΔ δεν μπο­ρεί να κρύ­ψει την ταξι­κή της τοπο­θέ­τη­ση, όπως προ­σπά­θη­σε, του­λά­χι­στον στην αρχή, να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θέλει, δεν μπο­ρεί και πιθα­νά η ίδια η αστι­κή τάξη κρί­νει, πως δεν χρειά­ζε­ται να κρύ­βε­ται πλέ­ον η ωμή πραγματικότητα.

Και γι’ αυτό δεν επι­χει­ρεί­ται πια να συγκα­λύ­πτο­νται οι ανά­γκες της αγοράς.

Ίσως, αυτή η ωμή ειλι­κρί­νεια, σε αντί­θε­ση με τη δηλη­τη­ριώ­δη, ύπου­λη τακτι­κή του ΣΥΡΙΖΑ που επι­χει­ρού­σε να δια­στρε­βλώ­σει την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα και συνε­χί­ζει ακό­μα και σήμε­ρα να φωνά­ζει πως μια άλλη καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη είναι εφι­κτή, ίσως αυτή η ειλι­κρί­νεια της ΝΔ, τελι­κά να απο­βεί προς το συμ­φέ­ρον της εργα­τι­κής τάξης και των αγώ­νων της, αφού, την ίδια στιγ­μή, δεν μπο­ρεί να “ξεχνά­ει” κανείς τις συνο­λι­κές επι­πτώ­σεις της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης στα εργα­τι­κά — λαϊ­κά δικαιώματα.

Τα εμβλη­μα­τι­κά παρα­δείγ­μα­τα του Ελλη­νι­κού και του Χρυ­σού στη Χαλ­κι­δι­κή είναι απο­κα­λυ­πτι­κά. Η επέν­δυ­ση του Χρυ­σού, εκτός απ’ της τερά­στιας κλί­μα­κας περι­βαλ­λο­ντι­κή κατα­στρο­φή και τις επι­πτώ­σεις στην οικο­νο­μι­κή ζωή των κατοί­κων της Χαλ­κι­δι­κής, σημαί­νει για τον ελλη­νι­κό λαό κυρί­ως απώ­λεια του χρυ­σού που του ανή­κει, απώ­λεια που δεν μπο­ρεί να αναπληρωθεί.

Η επέν­δυ­ση στο Ελλη­νι­κό, μετα­φρά­ζε­ται σε τσι­με­ντο­ποί­η­ση ενός απ’ τους μεγα­λύ­τε­ρους ελεύ­θε­ρους χώρους της Αττι­κής και μετα­τρο­πή του σε καζί­νο, επι­χει­ρή­σεις της νύχτας και χώρο υπο­δο­χής για πλού­σιους τουρίστες.

Την ίδια ώρα που κυβέρ­νη­ση και ολό­κλη­ρη η αστι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση “διαρ­ρη­γνύ­ει τα ιμά­τια της” για την κλι­μα­τι­κή αλλα­γή, όλοι τους κάνουν ότι δεν ξέρουν τις ανα­λύ­σεις των ειδι­κών για τη σημα­σία του πνεύ­μο­να του Ελλη­νι­κού στη θερ­μο­κρα­σία της Αττι­κής, βάσει των οποί­ων, ένα πάρ­κο στο Ελλη­νι­κό θα έρι­χνε τη θερ­μο­κρα­σία της Αθή­νας κατά 1–2 βαθ­μούς Κελσίου.

Η κυβέρ­νη­ση και γενι­κό­τε­ρα όλο το “πρά­σι­νο κίνη­μα”, προ­κα­λεί όταν υπο­στη­ρί­ζει πως ενδια­φέ­ρε­ται για το περι­βάλ­λον. Σήμε­ρα η ΝΔ, ακο­λου­θώ­ντας το παρά­δειγ­μα του ΣΥΡΙΖΑ, προ­ω­θεί, επι­κα­λού­με­νη και πάλι την ανά­γκη ανά­πτυ­ξης, την πλή­ρη διά­λυ­ση όλων των όρων περι­βαλ­λο­ντι­κής προ­στα­σί­ας στην αδειο­δό­τη­ση της λει­τουρ­γί­ας μεγά­λων μονά­δων που έχουν απομείνει.

Στό­χος είναι να μπο­ρούν οι επι­χει­ρή­σεις να επεν­δύ­ουν κατά το δοκούν, σε οποιο­δή­πο­τε μέρος, με ελά­χι­στο έλεγ­χο, που στα­δια­κά άλλω­στε, ακό­μα και αυτός ιδιωτικοποιείται.

Απο­δει­κνύ­ε­ται περί­τρα­να πόσο πολύ κόπτο­νται για το περι­βάλ­λον. Οι “πρά­σι­νες” προ­τά­σεις της ΝΔ και οι αντί­στοι­χες του ΣΥΡΙΖΑ αφο­ρούν απο­κλει­στι­κά στην κερ­δο­φο­ρία μεγά­λων επεν­δυ­τι­κών ομί­λων που βλέ­πουν την “πρά­σι­νη” ανά­πτυ­ξη ως ευκαιρία.

Αφο­ρούν μια προ­σπά­θεια να αξιο­ποι­η­θεί το περι­βάλ­λον και η αγω­νία των εργα­ζό­με­νων γι’ αυτό, σαν ο νέος μοχλός για την καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη του επό­με­νου διαστήματος.

Τα μεγά­λα “πρά­σι­να” επεν­δυ­τι­κά πακέ­τα, η επέ­λα­ση των ΑΠΕ χωρίς όρους, η απο­λι­γνι­το­ποί­η­ση, έχουν τον ίδιο στα­θε­ρό προ­σα­να­το­λι­σμό. Αυτό όμως που δεν μας λένε είναι, για μια ακό­μα φορά, ποιος πλη­ρώ­νει το μάρμαρο…

Για­τί η ενέρ­γεια από αιο­λι­κά πάρ­κα είναι 5–10 φορές ακρι­βό­τε­ρη απ’ την ενέρ­γεια από λιγνί­τη και υδροη­λε­κτρι­κά εργο­στά­σια, ενώ τα μεν πρώ­τα μπο­ρούν να γίνουν πολύ πιο φιλι­κά στο περι­βάλ­λον, τα δε υδροη­λε­κτρι­κά είναι φιλι­κό­τε­ρα απ’ τα γιγά­ντια αιο­λι­κά πάρ­κα σε δασι­κές εκτάσεις.

Η ανά­πτυ­ξη που σχε­διά­ζουν, είναι ανά­πτυ­ξη για το μεγά­λο κεφά­λαιο, είναι θωρά­κι­ση των κερ­δών του, σε βάρος των εργα­ζό­με­νων και των δικαιω­μά­των τους. Ο λαός θα πλη­ρώ­σει τις φορο­α­παλ­λα­γές του μεγά­λου κεφα­λαί­ου. Θα εργά­ζε­ται με χαμη­λούς μισθούς και άθλιες εργα­σια­κές σχέ­σεις. Θα πλη­ρώ­νει διπλά και τρι­πλά τα διό­δια των δρό­μων που θα γίνουν με ΣΔΙΤ και την απε­λευ­θε­ρω­μέ­νη ηλε­κτρι­κή ενέρ­γεια. Θα βλέ­πει να κατα­στρέ­φε­ται το περι­βάλ­λον για να κερ­δί­ζουν μια χού­φτα μονο­πώ­λια. Και δεν μπο­ρεί να γίνει δια­φο­ρε­τι­κά, για­τί αυτό απαι­τεί η καπι­τα­λι­στι­κή ανάπτυξη.

Στον αντί­πο­δα βρί­σκε­ται ο δρό­μος ανά­πτυ­ξης με γνώ­μο­να της ανά­γκες της κοι­νω­νί­ας που προ­τεί­νει το ΚΚΕ. Ο δρό­μος της κοι­νω­νι­κής ιδιο­κτη­σί­ας, του κεντρι­κού επι­στη­μο­νι­κού σχε­δια­σμού της οικο­νο­μί­ας, της ενερ­γούς συμ­με­το­χής των εργα­ζό­με­νων στη λήψη και στον έλεγ­χο των αποφάσεων.

Φίλες και φίλοι,

Στην ίδια αντι­λαϊ­κή κατεύ­θυν­ση κινού­νται οι νομο­θε­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες και οι εξαγ­γε­λί­ες του κ. Μητσο­τά­κη για τον εκλο­γι­κό νόμο. Ασφα­λώς και πρέ­πει να διευ­κο­λυν­θούν οι Έλλη­νες που εργά­ζο­νται σήμε­ρα στο εξω­τε­ρι­κό, ώστε να μπο­ρούν να ψηφί­ζουν και αυτό δεν είναι δύσκο­λο να γίνει με ορι­σμέ­νες σχε­τι­κές προ­βλέ­ψεις (όπως π.χ. ψήφος σε πρε­σβεί­ες, προ­ξε­νεία, πρό­βλε­ψη για μια ειδι­κή εκλο­γι­κή περι­φέ­ρεια με μικρό αριθ­μό βου­λευ­τών που να εκπρο­σω­πεί την ομο­γέ­νεια). Όμως, οι εξαγ­γε­λί­ες δεν αφο­ρούν αυτή τη διευ­κό­λυν­ση. Επι­διώ­κουν να αλλοιώ­σουν τους εκλο­γι­κούς συσχε­τι­σμούς, δίνο­ντας εκλο­γι­κό δικαί­ω­μα σε ομο­γε­νείς 3ης ή 4ης γενιάς, που δεν έχουν καμιά υπο­χρέ­ω­ση στην Ελλά­δα και δεν υφί­στα­νται καμία συνέ­πεια απ’ την κυβερ­νη­τι­κή πολι­τι­κή που εφαρ­μό­ζε­ται στην Ελλάδα.

Η κυβέρ­νη­ση προ­σπα­θεί να αξιο­ποι­ή­σει το γεγο­νός ότι ακό­μα στην Ελλά­δα εφαρ­μό­ζε­ται το ανα­χρο­νι­στι­κό “δίκαιο του αίμα­τος”, που χορη­γεί την ελλη­νι­κή ιθα­γέ­νεια και το εκλο­γι­κό δικαί­ω­μα, χωρίς άλλους περιο­ρι­σμούς, αρκεί κάποιος προ­πάπ­πους ή προ­για­γιά να ήταν ελλη­νι­κής καταγωγής.

Αυτό δεν συμ­βαί­νει στην αστι­κή νομο­θε­σία των περισ­σό­τε­ρων ευρω­παϊ­κών χωρών, όπως για παρά­δειγ­μα στη Γερ­μα­νία, στη Βρε­τα­νία, στην Ιρλαν­δία και αλλού.

Το ΚΚΕ θα προ­τεί­νει μια σει­ρά κρι­τή­ρια — περιο­ρι­σμούς που πρέ­πει να ισχύ­ουν συν­δυα­σμέ­να, ώστε το δικαί­ω­μα της ψήφου να δίνε­ται μόνο σε εκεί­νους που σωρευ­τι­κά, πρώτον:

Απου­σιά­ζουν από την Ελλά­δα, συγκε­κρι­μέ­νο, εύλο­γο χρο­νι­κό διά­στη­μα, μέχρι 30 χρό­νια. Έτσι, μπο­ρούν να καλυ­φθούν αυτοί που μετα­νά­στευ­σαν από τη χώρα μας τα τελευ­ταία χρό­νια της καπι­τα­λι­στι­κής κρίσης.

Δεύ­τε­ρον: Όσοι και όσες υπό­κει­νται στο σύνο­λο των υπο­χρε­ώ­σε­ων, κυρί­ως οικο­νο­μι­κών, των πολι­τών του Ελλη­νι­κού κρά­τους και άρα πρέ­πει να περι­λαμ­βά­νουν τα αντί­στοι­χα δικαιώ­μα­τα, όπως αυτό της ψήφου, προ­κει­μέ­νου να μπο­ρούν να τοπο­θε­τού­νται για τα πολι­τι­κά πεπραγ­μέ­να στην Ελλά­δα, αφού θα υφί­στα­νται τις συνέ­πειές τους. Στον πυρή­να του δικαιώ­μα­τος της ψήφου βρί­σκε­ται η συσχέ­τι­ση του δικαιώ­μα­τος του εκλέ­γειν στις βου­λευ­τι­κές εκλο­γές και του να θίγε­ται κανείς άμε­σα απ’ τις πρά­ξεις των εκλεγ­μέ­νων πολι­τι­κών οργά­νων της χώρας.

Τρί­τον: Όσοι και όσες δια­τη­ρούν οικο­νο­μι­κούς και οικο­γε­νεια­κούς δεσμούς με την Ελλά­δα, οπό­τε και τους αφο­ρά άμε­σα η καθη­με­ρι­νό­τη­τα στην Ελλάδα.

Παράλ­λη­λα, θα πάρου­με πρω­το­βου­λί­ες για την προ­βο­λή της απλής, γνή­σιας και ανό­θευ­της ανα­λο­γι­κής, ενά­ντια στο σημε­ρι­νό νόμο που επέ­βα­λε η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο θέλει να αλλά­ξει σε ακό­μα πιο καλ­πο­νο­θευ­τι­κή κατεύ­θυν­ση η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, με την αύξη­ση του ορί­ου για είσο­δο κομ­μά­των στη Βου­λή και μεγα­λύ­τε­ρη ενί­σχυ­ση του πρώ­του κόμ­μα­τος. Είναι ζητή­μα­τα στοι­χειώ­δους δημο­κρα­τι­κής τάξης.

Φίλες και φίλοι,

Με αφορ­μή την επί­σκε­ψή μας στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, θέλου­με να επι­ση­μά­νου­με ότι όσο περ­νά­ει ο και­ρός, θα έχου­με να αντι­με­τω­πί­σου­με όλο και περισ­σό­τε­ρο “και­νού­ρια” προ­βλή­μα­τα που προ­κύ­πτουν, κυρί­ως από την αστά­θεια του διε­θνούς καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος, την πιθα­νή, νωρί­τε­ρα ίσως από ό,τι αρχι­κά ανα­με­νό­ταν, νέα καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση που θα αγκα­λιά­ζει τα ισχυ­ρά καπι­τα­λι­στι­κά κράτη.

Θα έχου­με να αντι­με­τω­πί­σου­με την όξυν­ση των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών και αντι­θέ­σε­ων για μοί­ρα­σμα και έλεγ­χο των αγο­ρών με επί­κε­ντρο τις πηγές ενέρ­γειας, τον ορυ­κτό πλού­το, τις μετα­φο­ρές, τη δια­χεί­ρι­ση της κλι­μα­τι­κής αλλα­γής και ό,τι έχει να κάνει γενι­κό­τε­ρα με τη δια­χεί­ρι­ση του περι­βάλ­λο­ντος, την ονο­μα­ζό­με­νη 4η βιο­μη­χα­νι­κή επα­νά­στα­ση, μαζί με τον ψηφια­κό έλεγ­χο και αντα­γω­νι­σμό, κλπ. Ζητή­μα­τα που οδη­γούν στο να πυκνώ­νουν οι ανα­δια­τά­ξεις περι­φε­ρεια­κών και διε­θνών συμ­μα­χιών, να πυκνώ­νουν οι πολε­μι­κές στρα­τιω­τι­κές ιμπε­ρια­λι­στι­κές συγκρού­σεις και αντα­γω­νι­σμοί, παράλ­λη­λα και ταυ­τό­χρο­να με τις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις, τους συμ­βι­βα­σμούς και τις συμ­φω­νί­ες κρα­τών που οδη­γούν στην “ιμπε­ρια­λι­στι­κή ειρή­νη” με το πιστό­λι στον κρό­τα­φο των λαών.

Στη διε­θνή οικο­νο­μία, η επι­βρά­δυν­ση στις ΗΠΑ, στην Ευρω­ζώ­νη, στην Κίνα, αυξά­νει δικαιο­λο­γη­μέ­να την ανη­συ­χία και τις δυσοί­ω­νες προ­βλέ­ψεις διε­θνών οργα­νι­σμών (ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, κλπ.) για την αυξη­μέ­νη πιθα­νό­τη­τα εκδή­λω­σης νέας διε­θνούς συγ­χρο­νι­σμέ­νης κρί­σης μέσα στην επό­με­νη τριετία.

Στις ανα­λύ­σεις τους, επι­ση­μαί­νο­νται πλευ­ρές που ανα­δει­κνύ­ουν το μεγά­λο μέγε­θος υπερ­συσ­σω­ρευ­μέ­νου κεφα­λαί­ου, το οποίο δεν βρί­σκει σήμε­ρα διε­ξό­δους ικα­νο­ποι­η­τι­κής κερδοφορίας.

Ανα­γνω­ρί­ζε­ται επί­σης η περιο­ρι­σμέ­νη δυνα­τό­τη­τα της αστι­κής δια­χεί­ρι­σης (π.χ. της επε­κτα­τι­κής δημο­σιο­νο­μι­κής πολι­τι­κής, της μετα­βο­λής των νομι­σμα­τι­κών ισο­τι­μιών, του φθη­νού δανει­σμού) να μετα­θέ­σουν χρο­νι­κά και να αμβλύ­νουν ουσια­στι­κά το βάθος της επερ­χό­με­νης κρίσης.

Βέβαια, οι κυβερ­νή­σεις και οι Κεντρι­κές Τρά­πε­ζες των ΗΠΑ, ΕΕ, Κίνας, Ιαπω­νί­ας, επε­ξερ­γά­ζο­νται και ετοι­μά­ζο­νται να εφαρ­μό­σουν νέα μέτρα.

Οι προ­τά­σεις τους συν­δέ­ο­νται άμε­σα με την όξυν­ση των αντι­θέ­σε­ων ανά­με­σα στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα, αλλά και σε τμή­μα­τα του κεφα­λαί­ου στο εσω­τε­ρι­κό των ΗΠΑ και άλλων ισχυ­ρών καπι­τα­λι­στι­κών κρα­τών, πάνω στο έδα­φος της επι­βρά­δυν­σης της καπι­τα­λι­στι­κής ανάπτυξης.

Οι ΗΠΑ, η ΕΕ, άλλα ισχυ­ρά κρά­τη, συγκε­ντρώ­νουν την προ­σο­χή τους σε περιο­χές γεω­πο­λι­τι­κής σημα­σί­ας, όπου οι αντα­γω­νι­σμοί των μονο­πω­λί­ων οξύ­νο­νται, όπως στη Μέση Ανα­το­λή και Βόρεια Αφρι­κή, στη ΝΑ Μεσό­γειο, στον Περ­σι­κό Κόλ­πο, στην Αρκτι­κή, στην Αφρι­κή και τον Αμαζόνιο.

Στη χώρα μας, η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ συνε­χί­ζει την πολι­τι­κή του ΣΥΡΙΖΑ και κινεί­ται στην κατεύ­θυν­ση της ενδυ­νά­μω­σης των δεσμών της χώρας με το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την ΕΕ, της ανα­βάθ­μι­σης των σχέ­σε­ων με το Ισρα­ήλ και συνέ­χι­ση της τρι­με­ρούς συνερ­γα­σί­ας με το Ισρα­ήλ και την Κύπρο με τη συμ­με­το­χή των ΗΠΑ, της προ­ώ­θη­σης της πολι­τι­κής της “Ευρω­α­τλα­ντι­κής ολο­κλή­ρω­σης” στα Βαλ­κά­νια και υλο­ποί­η­ση της αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κής κοπής Συμ­φω­νί­ας των Πρε­σπών, του “Επα­να­κα­θο­ρι­σμού της τακτι­κής προ­σέγ­γι­σης προς την Τουρ­κία”, που είναι μέρος των παζα­ριών που βρί­σκο­νται σε εξέλιξη.

Ειδι­κό­τε­ρα, με την επί­σκε­ψη του Έλλη­να ΥΠΕΞ στις ΗΠΑ τον περα­σμέ­νο Ιού­λη δρο­μο­λο­γή­θη­κε η δεύ­τε­ρη φάση του απο­κα­λού­με­νου ελλη­νο-αμε­ρι­κα­νι­κού “Στρα­τη­γι­κού Δια­λό­γου” που ξεκί­νη­σε ο ΣΥΡΙΖΑ. Με τη δια­δι­κα­σία αυτή που σχε­διά­ζε­ται να προ­χω­ρή­σει μέσα στο φθι­νό­πω­ρο, προ­ε­τοι­μά­ζε­ται η ενί­σχυ­ση της “Συμ­φω­νί­ας Αμοι­βαί­ας Αμυ­ντι­κής Συνερ­γα­σί­ας”. Με τη νέα συμ­φω­νία επι­διώ­κε­ται ο πολυ­ε­τής Αμε­ρι­κα­νι­κός έλεγ­χος της βάσης της Σού­δας. Παράλ­λη­λα, επι­διώ­κε­ται να εντα­χθεί στη συμ­φω­νία και να θωρα­κι­στεί το καθε­στώς που συμ­φώ­νη­σε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους Αμε­ρι­κα­νούς για τις βάσεις των DRONES στη Λάρι­σα, των ελι­κο­πτέ­ρων στο Στε­φα­νο­βί­κειο, το λιμά­νι της Αλε­ξαν­δρού­πο­λης και άλλες διευ­κο­λύν­σεις στον αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κό ιμπε­ρια­λι­σμό.

Η εξέ­λι­ξη αυτή είναι πολύ επι­κίν­δυ­νη και θα απο­τε­λέ­σει τη βάση μεγα­λύ­τε­ρης εμπλο­κής της χώρας και μεγα­λύ­τε­ρης ενσω­μά­τω­σης των Ελλη­νι­κών Ενό­πλων Δυνά­με­ων στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχεδιασμούς.

Η υπο­γρα­φή της ελλη­νο-αμε­ρι­κα­νι­κής Συμ­φω­νί­ας γίνε­ται σε περί­ο­δο όξυν­σης των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών που κλι­μα­κώ­νο­νται με την απο­χώ­ρη­ση των ΗΠΑ από τη “Συν­θή­κη Πυρη­νι­κών Δυνά­με­ων Μέσου Βεληνεκούς”.

Είναι ανα­γκαίο σήμε­ρα να επι­δει­κνύ­ου­με υψη­λή ετοι­μό­τη­τα για τις εξε­λί­ξεις στην Αν. Μεσό­γειο, το Αιγαίο και την ευρύ­τε­ρη περιο­χή, όπου οξύ­νο­νται οι ιμπε­ρια­λι­στι­κοί αντα­γω­νι­σμοί με πρω­τα­γω­νι­στές τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, τη Γαλ­λία και άλλα ισχυ­ρά κρά­τη-μέλη της ΕΕ, τη Ρωσία και την Κίνα, με εμπλο­κή της Τουρ­κί­ας, της Ελλά­δας, της Κύπρου, του Ιράν, του Ισρα­ήλ, της Αιγύ­πτου, κ.ά.

Και ενώ συνε­χί­ζε­ται ο πόλε­μος στη Συρία και τη Λιβύη, η Τουρ­κία ετοι­μά­ζε­ται για νέα επι­χεί­ρη­ση στη Συρία κατά των Κουρ­δι­κών περιο­χών και εμπλέ­κε­ται και στρα­τιω­τι­κά στη σύγκρου­ση της Λιβύ­ης, επι­διώ­κο­ντας να υπε­ρι­σχύ­σει το καθε­στώς της “εθνι­κής κυβέρ­νη­σης” που θα τη διευ­κο­λύ­νει στην οριο­θέ­τη­ση ΑΟΖ με τη Λιβύη.

Περι­πλέ­κε­ται η κατά­στα­ση στον Περ­σι­κό Κόλ­πο, που συγκρο­τεί­ται πολυ­ε­θνι­κή δύνα­μη στο πλευ­ρό των ΗΠΑ κατά του Ιράν.

Ταυ­τό­χρο­να, οξύ­νε­ται ο αντα­γω­νι­σμός ανά­με­σα στις αστι­κές τάξεις της Ελλά­δας και της Τουρ­κί­ας και κλι­μα­κώ­νε­ται η τουρ­κι­κή επιθετικότητα.

Ο κίν­δυ­νος θερ­μού επει­σο­δί­ου είναι υπαρ­κτός και σε αυτό συντε­λούν: Η παρα­βί­α­ση της ΑΟΖ της Κύπρου από τα τουρ­κι­κά πλω­τά γεω­τρύ­πα­να “Πορ­θη­τής” και “Για­βούζ”, οι έρευ­νες του “Μπαρ­μπα­ρός”, οι απει­λές για νέο “Αττί­λα”, η συνέ­χι­ση των τουρ­κι­κών παρα­βιά­σε­ων στον ελλη­νι­κό ενα­έ­ριο και θαλάσ­σιο χώρο στο Αιγαίο, οι δια­δο­χι­κές “ΝΑVΤΕΧ” για στρα­τιω­τι­κές ασκή­σεις, ιδιαί­τε­ρα στην περιο­χή Ρόδου — Καστελόριζου.

Στις συν­θή­κες αυτές, και­ρο­φυ­λα­κτεί η αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κή δια­με­σο­λά­βη­ση και επι­διαι­τη­σία και ήδη έχει επα­νέλ­θει η τουρ­κι­κή θέση για συνεκ­με­τάλ­λευ­ση, συν­δια­χεί­ρι­ση του Αιγαί­ου, για λύση win-win (αμοι­βαί­ου οφέ­λους) που προ­βά­λουν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ενώ εξε­τά­ζε­ται η συνεκ­με­τάλ­λευ­ση, συν­δια­χεί­ρι­ση κυπρια­κών θαλάσ­σιων ζωνών με την Τουρκία.

Μέσα σ’ αυτό το τοπίο προ­ε­τοι­μά­ζε­ται το έδα­φος για την επα­νέ­ναρ­ξη των δικοι­νο­τι­κών συνο­μι­λιών Ανα­στα­σιά­δη — Ακιν­τζή και στη συνέ­χεια, η οργά­νω­ση πεντα­με­ρούς διά­σκε­ψης με τη συμ­με­το­χή των δύο κοι­νο­τή­των και των εγγυ­η­τριών δυνά­με­ων, με παρα­τη­ρη­τή την ΕΕ.

Οι ΗΠΑ και η ΕΕ, ιδί­ως η Βρε­τα­νία, ασκούν πιέ­σεις για λύση “πάση θυσία” για την απρό­σκο­πτη εκμε­τάλ­λευ­ση των υδρο­γο­ναν­θρά­κων της Κυπρια­κής ΑΟΖ. Οι συνο­μι­λί­ες αυτές εντάσ­σο­νται στις γενι­κό­τε­ρες ιμπε­ρια­λι­στι­κές επι­διώ­ξεις και είναι εξαρ­χής υπο­νο­μευ­μέ­νες. Η βάση τους είναι η διχο­το­μι­κή λύση των “δύο συνι­στώ­ντων κρατών”.

Από αυτή τη σκο­πιά, δεν μας διέ­φυ­γε η τοπο­θέ­τη­ση του πρω­θυ­πουρ­γού κατά την πρό­σφα­τη συνά­ντη­σή του με τον Κύπριο Πρό­ε­δρο. Ο κ. Μητσο­τά­κης μίλη­σε για παρα­βα­τι­κή συμπε­ρι­φο­ρά της Τουρ­κί­ας “στα ανοι­κτά” της Κύπρου, ενώ συμ­βου­λεύ­ε­ται κεί­με­νο που είχε μπρο­στά του. Κανο­νι­κά, θα έπρε­πε να ανα­φερ­θεί στην ΑΟΖ ή την υφα­λο­κρη­πί­δα της Κύπρου και όχι στο γενι­κό και αφη­ρη­μέ­νο “στα ανοικτά”.

Η απο­φυ­γή να χρη­σι­μο­ποι­ή­σει τους ακρι­βείς όρους, φοβού­μα­στε ότι μπο­ρεί να κρύ­βει ‑το λιγό­τε­ρο- προ­σπά­θεια υπο­βάθ­μι­σης του γεγο­νό­τος. Δικαιο­λο­γη­μέ­να δημιουρ­γεί συνειρ­μούς για περισ­σό­τε­ρη ευθυ­γράμ­μι­ση της ελλη­νι­κής κυβέρ­νη­σης με την αμε­ρι­κα­νι­κή θέση ότι η ΑΟΖ “διεκ­δι­κεί­ται από την Κύπρο”, κάτι το οποίο σε καμιά περί­πτω­ση δεν μπο­ρού­σε να πει έτσι χοντρο­κομ­μέ­να ο έλλη­νας πρωθυπουργός.

Με ανη­συ­χία επί­σης παρα­κο­λου­θού­με τις εξε­λί­ξεις σε όλα τα Βαλ­κά­νια και τη Μαύ­ρη Θάλασ­σα, την πορεία εφαρ­μο­γής της Συμ­φω­νί­ας των Πρε­σπών, που επι­βε­βαιώ­νει το λάθος της ψήφι­σης μιας αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κής κοπής συμ­φω­νί­ας, που καμία σχέ­ση έχει με τα πραγ­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα των δύο φίλων λαών.

Εκφρά­ζου­με την αλλη­λεγ­γύη μας προς τον φίλο Παλαι­στι­νια­κό λαό και παρα­κο­λου­θού­με την πορεία του αμε­ρι­κα­νι­κού σχε­δί­ου για το Παλαι­στι­νια­κό, που συνι­στά διαιώ­νι­ση της Ισραη­λι­νής κατοχής.

Ο ελλη­νι­κός λαός, η νεο­λαία, δεν πρέ­πει να εφη­συ­χά­ζουν. Καλού­με σε συνε­χή δρά­ση, με ανά­πτυ­ξη πολύ­μορ­φων πρω­το­βου­λιών και δρά­σε­ων, ενά­ντια στους επι­κίν­δυ­νους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς, τους πολέ­μους, τις επεμ­βά­σεις, για την απο­δέ­σμευ­ση από ΝΑΤΟ και ΕΕ, χωρίς βάσεις και πυρη­νι­κά, για την Ειρή­νη, τη συνερ­γα­σία και την Φιλία των λαών.

Όλοι μαζί στην αντε­πί­θε­ση, με την εργα­τι­κή τάξη μπρο­στά, με Κοι­νω­νι­κή Συμ­μα­χία, για μια ανά­πτυ­ξη προς όφε­λος του λαού.

Απ’ την ερχό­με­νη Τρί­τη ξεκι­νά­με με πορεί­ες και συλ­λα­λη­τή­ρια σε όλη τη χώρα, στην Αθή­να, στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, σε άλλες πόλεις και ετοι­μά­ζου­με την απερ­για­κή κινη­το­ποί­η­ση για τον νέο συν­δι­κα­λι­στι­κό νόμο.

Ταυ­τό­χρο­να συν­δι­κά­τα μαζι­κοί φορείς συντο­νί­ζο­νται για να παλέ­ψου­με ενά­ντια στις βάσεις του θανά­του, ενά­ντια στη νέα συμ­φω­νία την επό­με­νη περί­ο­δο. Σ’ αυτό το μετε­ρί­ζι το ΚΚΕ θα βρί­σκε­ται πάντα παρόν, όπως πάντα υπήρ­ξε στην ιστο­ρι­κή του δια­δρο­μή, όπως υπο­σχε­θή­κα­με και κατά τις τελευ­ταί­ες εκλο­γι­κές αναμετρήσεις.

Σας ευχα­ρι­στώ, θα ακο­λου­θή­σουν στη συνέ­χεια πολύ ενδια­φέ­ρου­σες παρεμ­βά­σεις για συγκε­κρι­μέ­να προ­βλή­μα­τα, εύχο­μαι καλή δύνα­μη σε όλους και όλες.

Αύριο θα έχου­με περιο­δεία στη ΔΕΘ, συνα­ντή­σεις με μαζι­κούς φορείς και το βρά­δυ της Παρα­σκευ­ής σας περι­μέ­νου­με στο στρα­τό­πε­δο «Παύ­λου Μελά» στη μεγά­λη προ­φε­στι­βα­λι­κή εκδή­λω­ση — συγκέ­ντρω­ση της ΚΝΕ.

Γεια σας».

Περισ­σό­τε­ρα στο 902.gr  με τις ομι­λί­ες των

• Νίκου Χρι­στά­νη — μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ |> «Πάλη ενά­ντια στους αντι­δρα­στι­κούς περιο­ρι­σμούς στη συν­δι­κα­λι­στι­κή δρά­ση και στο απερ­για­κό δικαί­ω­μα των εργα­ζο­μέ­νων», ήταν το θέμα της ομι­λί­ας του Νίκου Χριστάνη,
• Νώντα Στολ­τί­δη ‑μέλος του Γρα­φεί­ου της ΕΠ Δυτι­κής Μακε­δο­νί­ας του ΚΚΕ |> «Οι Θέσεις του ΚΚΕ ενά­ντια στην ολο­κλή­ρω­ση της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης της ΔΕΗ και στο άγριο χαρά­τσω­μα των λαϊ­κών νοικοκυριών»,
• Σωτή­ρη Αβρα­μό­που­λου μέλος του Γρα­φεί­ου της ΕΠ Κεντρι­κής Μακε­δο­νί­ας του ΚΚΕ |> «Ανά­πτυ­ξη και υπο­δο­μές για το λαό ή για τα μεγά­λα επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμφέροντα;»
• Βασί­λη Μπαλ­τί­κα στε­λέ­χους του ΚΚΕ, μέλος της Ομά­δας Οικο­νο­μί­ας της ΟΠ Κεντρι­κής Μακε­δο­νί­ας του Κόμ­μα­τος |> «1,5 χρό­νος από τη μεγά­λη δια­κο­πή νερού της ΕΥΑΘ. Εξε­λί­ξεις και ορι­σμέ­να χρή­σι­μα συμπεράσματα»
• Στέλ­λας Και­νουρ­γιά­κη μέλους ΤΓ της ΤΟ Εμπο­ρί­ου — Υπη­ρε­σιών της ΟΠ Κεντρι­κής Μακε­δο­νί­ας του ΚΚΕ |> «Του­ρι­σμός: Κοι­νω­νι­κό δικαί­ω­μα για τους πολ­λούς ή πανά­κρι­βο εμπό­ρευ­μα για λίγους, με σκλά­βους τους εργαζόμενους;»
• Ελέ­νης Μπα­κιρ­λή μέλους της ΕΠ Κεντρι­κής Μακε­δο­νί­ας του ΚΚΕ |> «Δημό­σια Δωρε­άν Υγεία — Δικαί­ω­μα της λαϊ­κής οικογένειας»,
• Γιάν­νη Δελή μέλους της ΕΠ Κεντρι­κής Μακε­δο­νί­ας του ΚΚΕ και βου­λευ­τή Α’ Θεσ­σα­λο­νί­κης |> «Κυβερ­νη­τι­κή πολι­τι­κή στην Παι­δεία: Σε ευθεία αντί­θε­ση με τις σύγ­χρο­νες κοι­νω­νι­κές ανά­γκες και προσδοκίες»