Η τραγική διαδρομή του Όσκαρ και της Βαλέρια που έληξε στον Ρίο Μπράβο

Η Τάνια Αβα­λος, 21χρονη από το Ελ Σαλ­βα­δόρ, απο­κα­λού­σε τον άνδρα της, τον Οσκαρ Μαρ­τί­νες, «Σεκί­το». Τον Ιού­λιο θα έκλει­νε τα 26 του χρό­νια. Για την κόρη τους, την δίχρο­νη Βαλέ­ρια, ονει­ρεύ­ο­νταν μια καλύ­τε­ρη ζωή στις Ηνω­μέ­νες Πολιτείες.

Ομως, έπει­τα από έναν περί­πλου 3.200 χιλιο­μέ­τρων, τα λασπω­μέ­να νερά του Ρίο Μπρά­βο, ή Ρίο Γκρά­ντε, του φυσι­κού συνό­ρου ανά­με­σα στο Μεξι­κό και τις ΗΠΑ, διέ­λυ­σε κάθε ελπίδα.

Η Τάνια είδε τον Οσκαρ και την Βαλέ­ρια να παρα­σύ­ρο­νται από τα νερά του ποτα­μού. Και ξανα­εί­δε τα πτώ­μα­τά τους το πρωί της Δευτέρας.

Τα μεξι­κα­νι­κά σωστι­κά συνερ­γεία τους βρή­καν κοντά στην όχθη του ποτα­μού. Δύο σώμα­τα να πλέ­ουν μπρού­μυ­τα δεμέ­να σε μία προ­στα­τευ­τι­κή αγκαλιά.

Η εικό­να έγι­νε το σύμ­βο­λο της τρα­γω­δί­ας της παρά­νο­μης μετα­νά­στευ­σης προς τις ΗΠΑ.

Ομως, η πρώ­τη πρά­ξη του δρά­μα­τος παί­χτη­κε στην κεντρι­κή Αμε­ρι­κή, όπως για πολ­λούς μετα­νά­στες που φεύ­γουν προς τον βορ­ρά για να γλι­τώ­σουν την φτώ­χεια και την βία στην χώρα τους.

Ο Οσκαρ ήταν μάγει­ρας σε πιτσα­ρία του Ελ Σαλ­βα­δόρ. Μαζί με τη Τάνια είχαν κου­ρα­στεί από την φτώ­χεια και τις συμ­μο­ρί­ες που τρο­μο­κρα­τού­σαν την συνοι­κία τους.

«Είχαν αυτό το αμε­ρι­κα­νι­κό όνει­ρο, για μια καλύ­τε­ρη ζωή», λέει η μητέ­ρα του Οσκαρ που κατοι­κεί στο Ελ Σαλβαδόρ.

Στις 3 Απρι­λί­ου, απο­φά­σι­σαν να εγκα­τα­λεί­ψουν την χώρα τους, χωρίς βίζα , αλλά έχο­ντας σχε­διά­σει την δια­δρο­μή τους προς τις ΗΠΑ. Σύμ­φω­να με τις αρχές, περί τους 200 συμπα­τριώ­τες τους έκα­ναν εκεί­νη την ημέ­ρα την ίδια διαδρομή.

Η διέλευση του Μεξικού

Η νεα­ρή οικο­γέ­νεια διέ­σχι­σε την Γουα­τε­μά­λα μέχρι τον ποτα­μό Σου­τσιά­τε στα σύνο­ρα με το Μεξικό.

Εμει­ναν για δύο περί­που μήνες στα περί­χω­ρα της Ταπά­τσου­λα της επαρ­χί­ας Τσιά­πας, μέχρι να πάρουν άδεια μετα­νά­στευ­σης από τις μεξι­κα­νι­κές αρχές. Σύμ­φω­να με πλη­ρο­φο­ρί­ες του AFP, η Τάνια κατόρ­θω­σε να πάρει μία ανθρω­πι­στι­κή βίζα.

Από την αρχή της μετα­να­στευ­τι­κής κρί­σης, η μεξι­κα­νι­κή κυβέρ­νη­ση έχει χορη­γή­σει διά­φο­ρα επί­ση­μα έγγρα­φα, άδειες εργα­σί­ας ισχύ­ος μόνο για το νότιο Μεξι­κό και ανθρω­πι­στι­κές βίζες που επι­τρέ­πουν ορι­σμέ­νες φορές την μετα­κί­νη­ση σε ολό­κλη­ρη την μεξι­κα­νι­κή επικράτεια.

Με τα έγγρα­φα αυτά στην τσέ­πη, η οικο­γέ­νεια απο­φά­σι­σε να κάνει την δια­δρο­μή των 1.800 χιλιο­μέ­τρων που χωρί­ζουν την Ταπά­τσου­λα από το Ματα­μό­ρος στα σύνο­ρα με τις ΗΠΑ. Κατά την διάρ­κεια αυτής της μακράς δια­δρο­μής συνο­δεύ­ο­νταν από έναν συμπα­τριώ­τη τους, τον 19χρονο Μίλ­τον Παρέ­δες Μενχιβάρ.

Σύμ­φω­να με τον Παρέ­δες, έφθα­σαν το περα­σμέ­νο Σάβ­βα­το στο Ματα­μό­ρος και πέρα­σαν την νύκτα σε ξενο­δο­χείο. Κατά τις 8 το πρωί της Κυρια­κής, πήραν ένα ταξί για την μετα­να­στευ­τι­κή υπη­ρε­σία στο Που­έ­ντε Νου­έ­βο, ένα από τα τέσ­σε­ρα σημεία διέ­λευ­σης που δίνουν πρό­σβα­ση στο Μπρά­ουν­σβιλ του Τέξας.

Ηθε­λαν να κατα­θέ­σουν αίτη­μα ασύ­λου στις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες μαζί με άλλους 200 ανθρώ­πους. Αλλά το γρα­φείο ήταν κλει­στό και έπρε­πε να περι­μέ­νουν μέχρι την Δευτέρα.

Απο­γοη­τευ­μέ­νοι, πήγαν για φαγη­τό για να περά­σουν την ώρα τους, σύμ­φω­να με τον Παρέ­δες, και εκεί­νη την στιγ­μή απο­φά­σι­σαν να δια­σχί­σουν παρά­νο­μα τον ποταμό

Νικημένος από την κούραση

Το σημείο που επέ­λε­ξαν βρί­σκε­ται στο Πασέο ντελ Ρίο, ένα και­νούρ­γιο πάρ­κο, όπου συχνά­ζουν τζό­γκερς και περι­πα­τη­τές, κοντά σε σπί­τια και κατα­στή­μα­τα, σε από­στα­ση 500 μέτρων από την γέφυρα.

Τριά­ντα χρό­νια πριν, η περιο­χή ήταν απο­μο­νω­μέ­νη και πνιγ­μέ­νη στην βλά­στη­ση και πολ­λοί μετα­νά­στες διέ­σχι­ζαν από εκεί το ποτάμι.

Ο Ρίο Μπρά­βο μοιά­ζει ήρε­μος σε εκεί­νο το σημείο. Οι δύο όχθες απέ­χουν τριά­ντα μέτρα. Το βάθος δεν ξεπερ­νά τα δύο μέτρα, αλλά τα νερά είναι πολύ επικίνδυνα.

Τα ρεύ­μα­τα «είναι πολύ επι­κίν­δυ­να και στον βυθό υπάρ­χουν ρου­φή­χτρες και πολ­λά κλα­διά», εξη­γεί ο υπεύ­θυ­νος Πολι­τι­κής Προ­στα­σί­ας του Ματαμόρος.

Οι τέσ­σε­ρις επι­χεί­ρη­σαν να δια­σχί­σουν το ποτά­μι ανά δύο. Ο Οσκαρ ξεκί­νη­σε πρώ­τος κρα­τώ­ντας την Βαλέ­ρια στη πλά­τη κάτω από το T‑shirt που φορού­σε, ενώ ο Παρέ­δες βοη­θού­σε την Τάνια.

Η γυναί­κα διη­γή­θη­κε ότι ο Οσκαρ και η Βαλέ­ρια είχαν σχε­δόν φθά­σει στην άλλη όχθη, όταν ο Οσκαρ παρα­σύρ­θη­κε, εξαντλημένος,από τα νερά, ενώ φυσού­σε δυνα­τός άνε­μος. Η Τάνια και ο Παρέ­δες έτρε­ξαν πίσω για να ειδο­ποι­ή­σουν τις μεξι­κα­νι­κές αρχές.

Τα δύο πτώ­μα­τα εμφα­νί­σθη­καν στην επι­φά­νεια στις 10 το πρωί.

Ο Κάρ­λος Αλμπέρ­το, ο μεγά­λος αδελ­φός του Οσκαρ, που ζει στην ΗΠΑ, ήλπι­ζε να τους υπο­δε­χθεί και να τους βοη­θή­σει στην εγκα­τά­στα­σή τους. Λυπά­ται που δεν ακο­λού­θη­σαν την συμ­βου­λή του να υπο­βά­λουν αίτη­ση ασύλου.

«Μην πάρεις το ρίσκο να δια­σχί­σεις τον ποτα­μό με ένα μικρό κορί­τσι, είναι πολύ επι­κίν­δυ­νο. Αυτός ο ποτα­μός είναι φονιάς», του είχε πει.