Θεανώ Καπέτη εκδήλωση για τα 100 χρόνια από τον θάνατο του Λένιν: Η έμπρακτη απόδοση τιμής στον Λένιν είναι η πάλη στο σήμερα για την ανατροπή της εκμεταλλευτικής κοινωνίας VIDEO — ΦΩΤΟ

Όπως σημεί­ω­σε ξεκι­νώ­ντας την ομι­λία της η Θεα­νώ Καπέ­τη, «τιμού­με σήμε­ρα τον Λένιν, τον ακού­ρα­στο επα­να­στά­τη, που συγκα­τα­λέ­γε­ται μαζί με τους Μαρξ και Ενγκελς στους θεμε­λιω­τές της επα­να­στα­τι­κής θεω­ρί­ας, τον καθο­δη­γη­τή της νικη­φό­ρας πορεί­ας των μπολ­σε­βί­κων προς το κοσμοϊ­στο­ρι­κό γεγο­νός της Μεγά­λης Οκτω­βρια­νής Σοσια­λι­στι­κής Επα­νά­στα­σης, της καθο­ρι­στι­κής μάχης για την κατά­κτη­ση της επα­να­στα­τι­κής εργα­τι­κής εξου­σί­ας και της τιτά­νιας προ­σπά­θειας οικο­δό­μη­σης του σοσιαλισμού».

Η Θεα­νώ Καπέ­τη στά­θη­κε στο καθο­ρι­στι­κό ρόλο του Λένιν για την ίδρυ­ση του επα­να­στα­τι­κού Κόμ­μα­τος της εργα­τι­κής τάξης, που σημα­το­δό­τη­σε την ανα­γκαιό­τη­τα και απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα της ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής οργά­νω­σης των επα­να­στα­τών. Του κόμ­μα­τος νέου τύπου που απο­τέ­λε­σε το σημα­ντι­κό­τε­ρο βήμα για το επα­να­στα­τι­κό κίνη­μα μετά τη συγ­γρα­φή του Κομ­μου­νι­στι­κού Μανι­φέ­στου, από τους Μαρξ και Ενγκελς, το οποίο δια­κή­ρυσ­σε για πρώ­τη φορά αυτο­τε­λή στό­χο της εργα­τι­κής τάξης για την κατά­κτη­ση της εξου­σί­ας. Πλέ­ον η εργα­τι­κή τάξη απο­κτού­σε τη δική της πολι­τι­κή οργάνωση.

Ανα­φέρ­θη­κε εκτε­νώς στην ομι­λία της στο ποιος ήταν ο πραγ­μα­τι­κός Λένιν. Στην επα­να­στα­τι­κή του δρά­ση και στην ακού­ρα­στη θεω­ρη­τι­κή προ­ε­τοι­μα­σία και αντί­στοι­χη προ­σπά­θεια δια­μόρ­φω­σης επα­να­στα­τι­κής στρα­τη­γι­κής όπου απέ­δει­ξε στην πρά­ξη ότι δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει πραγ­μα­τι­κή επα­να­στα­τι­κή πρά­ξη χωρίς τη γνώ­ση των νομο­τε­λειών της διε­ξα­γω­γής της ταξι­κής πάλης και των αντι­κει­με­νι­κών νόμων εξέ­λι­ξης της κοι­νω­νί­ας. «Αυτό ήταν που έδω­σε τη δυνα­τό­τη­τα στους μπολ­σε­βί­κους να αντε­πε­ξέλ­θουν στις γρή­γο­ρες εξε­λί­ξεις, να αντι­με­τω­πί­σουν απο­τε­λε­σμα­τι­κά ελιγ­μούς του αντι­πά­λου και να εκπλη­ρώ­σουν πραγ­μα­τι­κά τον ρόλο τους ως καθο­δη­γη­τές του αγώ­να του προ­λε­τα­ριά­του στην τσα­ρι­κή αυτο­κρα­το­ρία», είπε.

Και πρό­σθε­σε: «Το ΚΚΕ τιμά τα 100 χρό­νια από τον θάνα­το του Λένιν, φωτί­ζο­ντας τα επί­και­ρα συμπε­ρά­σμα­τα για την οργά­νω­ση της ταξι­κής πάλης και δίνο­ντας όλες του τις δυνά­μεις στον αγώ­να για να βγουν η εργα­τι­κή τάξη και τα άλλα λαϊ­κά στρώ­μα­τα πιο δυνα­μι­κά, πιο μαζι­κά στο προ­σκή­νιο, με μεγα­λύ­τε­ρη συνει­δη­το­ποί­η­ση της ριζι­κής αιτί­ας των μεγά­λων προ­βλη­μά­των τους και του πραγ­μα­τι­κού αντι­πά­λου που έχουν απέ­να­ντί τους, του σάπιου εκμε­ταλ­λευ­τι­κού καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος και της εξου­σί­ας του κεφαλαίου.

Ο Λένιν έχει λοι­πόν κάτι πολύ σημα­ντι­κό να μας πει στον 21ο αιώ­να. Έρχε­ται να θυμί­σει σε όσους το ξέχα­σαν, σε όσους φοβού­νται ότι ο καπι­τα­λι­σμός δεν είναι ανί­κη­τος, ούτε παντο­δύ­να­μος. Ότι η δύνα­μη της εργα­τι­κής τάξης είναι τερά­στια όταν σηκώ­σει το κεφά­λι και απο­φα­σί­σει να περά­σει στο προ­σκή­νιο της Ιστο­ρί­ας. Ότι μπο­ρού­με να οικο­δο­μή­σου­με μια ανώ­τε­ρη οργά­νω­ση της κοι­νω­νί­ας χωρίς εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρω­πο. Ότι μπο­ρού­με να αξιο­ποι­ή­σου­με τις νέες τεχνο­λο­γι­κές δυνα­τό­τη­τες για να μειώ­σου­με τον εργά­σι­μο χρό­νο μας, για να προ­στα­τεύ­σου­με την υγεία μας, για να ανα­βαθ­μί­σου­με τη μόρ­φω­σή μας.

Ο Λένιν έρχε­ται να θυμί­σει τη σημα­σία ενός ισχυ­ρού ΚΚ, μιας ισχυ­ρής επα­να­στα­τι­κής πρω­το­πο­ρί­ας για να καθο­δη­γή­σει τη λαϊ­κή αγα­νά­κτη­ση και να ανοί­ξει το δρό­μο της ανα­τρο­πής. Αυτό το δρό­μο βάδι­σαν νικη­φό­ρα το 1917 οι μπολ­σε­βί­κοι με την καθο­δή­γη­ση του Λένιν μόλις εμφα­νί­στη­καν στη Ρωσία οι κατάλ­λη­λες συν­θή­κες, όταν η άρχου­σα τάξη, οι πάνω, δεν μπο­ρού­σαν να κυβερ­νή­σουν όπως παλιά, η εργα­τι­κή τάξη, οι κάτω, δεν ήθε­λαν να ζουν όπως παλιά και σημειώ­θη­κε μεγά­λη άνο­δος της δρά­σης των λαϊ­κών μαζών που είχαν αγα­να­κτή­σει απ’ τα δει­νά του Α΄ Παγκό­σμιου Πολέ­μου. Όμως αυτή η εμφά­νι­ση των ευνοϊ­κών συν­θη­κών για την ανα­τρο­πή του συστή­μα­τος, η εμφά­νι­ση της επα­να­στα­τι­κής κατά­στα­σης δεν προ­έ­κυ­ψε ως “φυσι­κό φαινόμενο”».