Θεσσαλονίκη: Εκατοντάδες εργαζόμενοι στην εκδήλωση για τα 20χρονα του ΠΑΜΕ

Με μια όμορ­φη εκδή­λω­ση, που ξεκί­νη­σε και εξε­λί­χθη­κε μέσα στο Εργα­τι­κό Κέντρο Θεσ­σα­λο­νί­κης και κορυ­φώ­θη­κε έξω, στο δρό­μο, με πυρο­τε­χνή­μα­τα στον ουρα­νό και υπό τους ήχους συν­θη­μά­των, γιορ­τά­στη­καν τα 20χρονα του ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη.

Με τη συμ­με­το­χή εκα­το­ντά­δων εργα­ζο­μέ­νων από τον ιδιω­τι­κό και δημό­σιο τομέα, νέων αγω­νι­στών που πήραν τη θέση τους πλάι στους παλιό­τε­ρους στο καμί­νι της ταξι­κής πάλης. Ανθρώ­πων που πήραν την από­φα­ση να γυρί­σουν την πλά­τη στη συν­δι­κα­λι­στι­κή μαφία. Νέων εργα­τών και εργα­τριών που νιώ­θουν απο­κού­μπι τους το ΠΑΜΕ.

Η επε­τεια­κή εκδή­λω­ση που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε το Σάβ­βα­το 20 Απρί­λη ξεκί­νη­σε με προ­βο­λή βίντεο για την 20χρονη πορεία του ΠΑΜΕ. Στη συνέ­χεια, εκ μέρους της Εκτε­λε­στι­κής Γραμ­μα­τεί­ας του ΠΑΜΕ, μίλη­σαν ο Γιώρ­γος Πέρ­ρος και ο Λεω­νί­δας Στολτίδης.

Τη σκυ­τά­λη πήραν οι καλ­λι­τέ­χνες της πόλης που συμ­με­τεί­χαν στη γιορ­τή του ταξι­κού κινή­μα­τος, ανα­γνω­ρί­ζο­ντας τη συμ­βο­λή του. Ο Κώστας Καρ­μπάς, η Μαρία Φρα­γκού­λη, ο Μιχά­λης Καλαϊ­τζής, ο Νίκος Ταλέ­ας, ο Γιώρ­γος Αετό­που­λος, ο Δημή­τρης Ζερ­βου­δά­κης, ο Κώστας Γκού­βας, ο Νίκος Νατζμέ, ο Κώστας Γκρα­νό­που­λος παρου­σί­α­σαν αγα­πη­μέ­να τρα­γού­δια, εμπνευ­σμέ­να από την ιστο­ρία αγώ­νων του λαού μας.

Μάλι­στα ο Δημή­τρης Ζαρ­βου­δά­κης παρου­σί­α­σε ένα τρα­γού­δι που συνέ­θε­σε σε στί­χους του Κώστα Χατζό­που­λου, λογο­τέ­χνη και πρώ­του επί­ση­μου μετα­φρα­στή στα ελλη­νι­κά του «Κομ­μου­νι­στι­κού Μανι­φέ­στου». Και είπε με έμφα­ση ότι «δίπλα σας κι εμείς προ­σπα­θού­με να γρά­ψου­με τη δική μας ιστορία».

Κάθε στιγ­μή της βρα­διάς ανέ­δει­ξε τη δέσμευ­ση, την από­φα­ση τού­τη η πορεία για την ισχυ­ρο­ποί­η­ση του εργα­τι­κού κινή­μα­τος να συνε­χι­στεί ατα­λά­ντευ­τα, χωρίς βήμα πίσω. Την πίστη ότι «ανοί­γου­με το δρό­μο στην επό­με­νη μέρα, στο αύριο της εργα­τι­κής τάξης».

Παρα­βρέ­θη­καν ο βου­λευ­τής του ΚΚΕ Σάκης Βαρ­δα­λής και ο υπο­ψή­φιος δήμαρ­χος Θεσ­σα­λο­νί­κης με τη «Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση» Σωτή­ρης Ζαριανόπουλος.

Ο Λεω­νί­δας Στολ­τί­δης, από το βήμα της εκδή­λω­σης, κάλε­σε σε συμπό­ρευ­ση, σε κοι­νό βημα­τι­σμό όλα εκεί­να τα σωμα­τεία, που παρά τις επι­φυ­λά­ξεις τους προ­σβλέ­πουν στην ισχυ­ρο­ποί­η­ση του εργα­τι­κού κινή­μα­τος και κατα­νο­ούν τη σημα­σία δυνα­τού ταξι­κού πόλου. «Απλώ­νου­με το χέρι σε συν­δι­κα­λι­στές και εργα­ζό­με­νους που δεν αντέ­χουν τη σαπί­λα της συν­δι­κα­λι­στι­κής μαφί­ας, προ­βλη­μα­τί­ζο­νται, ψάχνουν το απο­κού­μπι τους», είπε.

Ανα­φε­ρό­με­νος στα 20 χρό­νια ζωής του ΠΑΜΕ σημεί­ω­σε: «Το ΠΑΜΕ απέ­δει­ξε στην πρά­ξη πως δεν είναι άθροι­σμα παρα­τά­ξε­ων αλλά μαχη­τι­κό — ταξι­κό μέτω­πο σωμα­τεί­ων, Εργα­τι­κών Κέντρων, Ομο­σπον­διών, Επι­τρο­πών Αγώ­να, ανέ­ντα­χτων συν­δι­κα­λι­στών και εργα­ζό­με­νων. Που αντλεί τη δύνα­μη και το κύρος του από την καθη­με­ρι­νή και ατα­λά­ντευ­τη παρου­σία του στα εργο­στά­σια, στα για­πιά, στα γρα­φεία και στα εμπο­ρο­μά­γα­ζα, στα ξενο­δο­χεία, στα λιμά­νια και σε κάθε εργα­σια­κό χώρο, από την πλού­σια δρά­ση και τους αγώ­νες του». 

Ο Γιώρ­γος Πέρ­ρος, μετα­ξύ άλλων ανέ­φε­ρε: «Φτά­σα­με ως εδώ για­τί βάλα­με στό­χο την ανα­σύ­ντα­ξη του εργα­τι­κού συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­μα­τος, για­τί θέλου­με να αλλά­ξουν οι συσχε­τι­σμοί αλλά και να παίρ­νουν στρο­φές οι συνει­δή­σεις των εργα­τών και να έρχο­νται κοντά στη δική μας αντίληψη.

Φτά­σα­με ως εδώ για­τί ξέρου­με ότι η ταξι­κή πάλη δεν είναι δρό­μος στρω­μέ­νος με ροδο­πέ­τα­λα. Είναι δύσκο­λος δρό­μος, όμως πάνω από όλα εμείς πιστεύ­ου­με ότι δεν θα είναι ανί­κη­τοι οι καπιταλιστές.

Φτά­σα­με ως εδώ για­τί εμείς πιστεύ­ου­με στο και­νούρ­γιο που είναι αυτό το σύν­θη­μα που βγαί­νει από τα στό­μα­τα χιλιά­δων εργα­τών στις δια­δη­λώ­σεις: “Χωρίς εσέ­να γρα­νά­ζι δεν γυρ­νά, εργά­τη μπο­ρείς χωρίς αφεντικά”.

Είμα­στε περή­φα­νοι, προ­χω­ρά­με μπρο­στά με το κεφά­λι ψηλά. Δεν κομπά­ζου­με για­τί έχου­με επί­γνω­ση των αδυ­να­μιών μας, των δυσκο­λιών της ταξι­κής πάλης. Αλλά πίσω δεν κάνου­με. Δεν μας το επι­τρέ­πει η ιστο­ρία μας, ο στό­χος μας να γυρί­σου­με τον τρο­χό της ιστο­ρί­ας μπρο­στά, να δημιουρ­γή­σου­με εξε­λί­ξεις, τις προ­ϋ­πο­θέ­σεις να έρθει η τάξη μας εκεί που της αξίζει».