Κινηματογραφική βδομάδα με τον κινηματογράφο στο χείλος του γκρεμού…

Ένα ακό­μα νομο­σχέ­διο λαι­μη­τό­μος για τον ελλη­νι­κό κινη­μα­το­γρά­φο, μία _η πολ­λο­στή αίθου­σα που κλεί­νει στα προ­ά­στια και μια ακό­μα εξαγ­γε­λία για δημιουρ­γία σχο­λής για τεχνι­κούς κινη­μα­το­γρά­φου και οπτι­κο­α­κου­στι­κών μέσων για τις ανά­γκες της αγο­ράς…

Στην ερώ­τη­ση εάν ο ενιαί­ος φορέ­ας θα δώσει την ίδια σημα­σία στην καλ­λι­τε­χνι­κή δημιουρ­γία, ή θα επι­κε­ντρω­θεί στην υπο­στή­ρι­ξη επεν­δύ­σε­ων, ο ο υφυ­πουρ­γός Πολι­τι­σμού είπε ότι ο νέος φορέ­ας θα επι­κε­ντρω­θεί στην στή­ρι­ξη και ανά­πτυ­ξη της κινη­μα­το­γρα­φι­κής τέχνης, και του οπτι­κο­α­κου­στι­κού τομέα, αλλά και της ευρύ­τε­ρης καλ­λι­τε­χνι­κής παι­δεί­ας __μπλα – μπλα – μπλα, όμως «φυσι­κά όλα τα χρη­μα­το­δο­τι­κά εργα­λεία, είτε είναι επι­λε­κτι­κά είτε αυτό­μα­τα, θα υπη­ρε­τούν αυτό το σκο­πό» (…) «ειδι­κά των επι­λε­κτι­κών προ­γραμ­μά­των του cash rebate,  σσ. κλικ, προ­κει­μέ­νου να λει­τουρ­γούν πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κά, και να είναι στο­χευ­μέ­να σε παρα­γω­γές με προ­στι­θέ­με­νη αξία για τη χώρα»

Δεί­τε Ριζοσπάστης

• (2010) Νομο­σχέ­διο για τον κινη­μα­το­γρά­φο _Ενι­σχύ­ει την εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση του πολιτισμού
• 2021 _Πίσω από το κινη­μα­το­γρα­φι­κό σκηνικό

Τι ήταν για μας τα Ιντεάλ;

Ξεκι­νά­με με άλλη μια απώ­λεια μονής ανε­ξάρ­τη­της αίθου­σας, αυτή του «Σινέ Αλε­ξάν­δρα» στην Καλ­λι­θέα, ενώ μόλις τον Δεκέμ­βρη πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε η τελευ­ταία Ερώ­τη­ση του ΚΚΕ για τις αίθου­σες, και πάλι βρι­σκό­μα­στε αντι­μέ­τω­ποι με το ίδιο ζήτη­μα. Η «Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση» Καλ­λι­θέ­ας έθε­σε το ζήτη­μα στο Δημο­τι­κό Συμ­βού­λιο της περα­σμέ­νης Δευ­τέ­ρας, όμως εξ όσων γνω­ρί­ζου­με ο ιδιο­κτή­της δεν ανα­νε­ώ­νει τη μίσθω­ση για­τί θέλει να αλλά­ξει χρή­ση στο ακί­νη­το. Έτσι λοι­πόν η Καλ­λι­θέα μένει χωρίς χει­με­ρι­νό κινη­μα­το­γρά­φο και πέντε εργα­ζό­με­νοι μένουν χωρίς δου­λειά. Η αλλα­γή χρή­σης στους κινη­μα­το­γρά­φους είναι το μεγά­λο αγκά­θι της υπό­θε­σης. Θα γίνουν όλοι οι κινη­μα­το­γρά­φοι σού­περ μάρ­κετ; Ενδε­χο­μέ­νως… Για­τί το κρά­τος και το υπουρ­γείο Πολι­τι­σμού ειδι­κό­τε­ρα δεν φέρ­νουν έναν νόμο, όπως εκεί­νον για την προ­στα­σία των θερι­νών κινη­μα­το­γρά­φων, που να ορί­ζει ότι οι μονές ανε­ξάρ­τη­τες αίθου­σες κρί­νο­νται δια­τη­ρη­τέ­ες και έχουν Απο­κλει­στι­κή Κινη­μα­το­γρα­φι­κή Χρή­ση. Αλλά μήπως ενδια­φέ­ρει το υπουρ­γείο Πολι­τι­σμού η κινη­μα­το­γρα­φι­κή αίθου­σα; Μήπως τη χρη­μα­το­δο­τεί; Εδώ φέτος ανα­νε­ώ­θη­κε η παρά­τα­ση της διάρ­κειας μίσθω­σης των κινη­μα­το­γρά­φων για έναν μόλις χρό­νο… Την περα­σμέ­νη βδο­μά­δα βγή­καν φήμες για το «Παλ­λάς» στο Παγκρά­τι, τώρα στην Καλ­λι­θέα, αύριο ποιος ξέρει πού; Μπο­ρού­με να κάνου­με κάτι για αυτό; Μπο­ρεί η κινη­μα­το­γρα­φι­κή κοι­νό­τη­τα και συνο­λι­κά ο λαός να απαι­τή­σουν την προ­στα­σία των ελά­χι­στων ενα­πο­μει­να­σών κινη­μα­το­γρα­φι­κών αιθουσών.

Η ιστορία του “Αλεξάνδρα” 🎥

Ο κινη­μα­το­γρά­φος επί της οδού Κρέ­μου 141 στην Καλ­λι­θέα συμπλη­ρώ­νει 55 χρό­νια παρου­σί­ας, απο­τε­λώ­ντας έναν πόλο πολι­τι­σμού για την ευρύ­τε­ρη περιο­χή (άνοι­ξε τις πύλες του το 1969, δια­θέ­το­ντας μεγά­λη αίθου­σα 600 θέσε­ων). Δημιουρ­γή­θη­κε στο ημι­ϋ­πό­γειο μιας πολυ­κα­τοι­κί­ας και η μακρό­στε­νη, κάπως σφη­νοει­δής αίθου­σά του, ήταν λιτή και φρο­ντι­σμέ­νη. Στη Β προ­βο­λή αρχι­κά, ανέ­βη­κε στη συνέ­χεια στην Α και παρά τις αντι­ξο­ό­τη­τες κατά­φε­ρε να κρα­τή­σει για αρκε­τά χρό­νια. Έκλει­σε για μεγά­λο διά­στη­μα και στις 22/11/2003 άνοι­ξε ξανά, μετα­μορ­φω­μέ­νη. Είχε περά­σει στην επι­χεί­ρη­ση του κινη­μα­το­γρά­φου Ετουάλ (επί­σης στην Καλ­λι­θέα), μετο­νο­μά­στη­κε σε Ετουάλ – Αλεξάνδρα
Δημιουρ­γή­θη­καν _πρακτική συνη­θι­σμέ­νη εκεί­νο τον και­ρό, δύο μικρό­τε­ρες αίθου­σες πια, δια­φο­ρε­τι­κές μετα­ξύ τους, και μεγά­λο φουα­γιέ. Η αίθου­σα 1 με 250 καθί­σμα­τα και η 2 με 155. Ο δεύ­τε­ρος αυτός κύκλος ζωής ήταν σύντο­μος, μέχρι το 2011 και η Αλε­ξάν­δρα έκλει­σε ξανά για δύο χρό­νια ενώ το 2013 επα­να­λει­τούρ­γη­σε υπό άλλη διεύ­θυν­ση, με καλυμ­μέ­νη τη λέξη Ετουάλ στην επι­γρα­φή της.
Από το 2015 μέχρι και σήμε­ρα ανέ­λα­βαν τη λει­τουρ­γία του οι άνθρω­ποι που έμελ­λε να… κατε­βά­σουν και τα ρολά. Θα πρέ­πει, ωστό­σο, να σημειω­θεί ότι παρά τις δια­δο­χι­κές κρί­σεις, με τελευ­ταία αυτήν της παν­δη­μί­ας, που «γονά­τι­σαν» τον κλά­δο, το Σινέ Αλε­ξάν­δρα δια­τη­ρού­σε μια στα­θε­ρή και πιστή πελα­τεία, με παλιές ται­νί­ες αλλά και δημο­φι­λείς παρα­γω­γές πρώ­της προ­βο­λής, με πολυ­πλη­θές κοι­νό ώστε να είναι βιώ­σι­μη. Μάλι­στα η προ­βο­λή του «Poor Things», της πρό­σφα­της βρα­βευ­μέ­νης ται­νί­ας του Γιώρ­γου Λάν­θι­μου, λόγω μεγά­λης προ­σέ­λευ­σης κρα­τή­θη­κε για αρκε­τές εβδομάδες.

Διά­σω­ση του “ΣΙΝΕ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ” — Καλλιθέα

Όσο δε για τις τελευ­ταί­ες εξαγ­γε­λί­ες του υπ. Πολι­τι­σμού σχε­τι­κά με την «ίδρυ­ση Κρα­τι­κής Σχο­λής Τεχνι­κών Κινη­μα­το­γρά­φου και Οπτι­κο­α­κου­στι­κών Μέσων», η περι­γρα­φή της τα λέει όλα… «Τα προ­γράμ­μα­τα σπου­δών να είναι πλή­ρως ευθυ­γραμ­μι­σμέ­να με τις διε­θνείς τάσεις, τις ποιο­τι­κές απαι­τή­σεις των σύγ­χρο­νων κινη­μα­το­γρα­φι­κών παρα­γω­γών, τις ανά­γκες της αγο­ράς, αλλά και την επι­τα­γή της εξω­στρέ­φειας και της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας της ελλη­νι­κής κινη­μα­το­γρα­φι­κής δημιουρ­γί­ας». Οι ανά­γκες της αγο­ράς είναι βεβαί­ως πολύ μακριά από τις ανά­γκες της κοι­νω­νί­ας και των σωμα­τεί­ων των καλ­λι­τε­χνών που πρό­τει­ναν, στους πρό­σφα­τους αγώ­νες για το ΠΔ 85, τη δημιουρ­γία ενός συστή­μα­τος Ανώ­τα­της Καλ­λι­τε­χνι­κής Εκπαί­δευ­σης, πανε­πι­στη­μια­κού επι­πέ­δου, δημό­σιας και δωρε­άν, που θα υπά­γε­ται στο ΥΠΑΙΘ, με Σχο­λές ανά κατη­γο­ρία Τεχνών, που θα καλύ­πτουν όλη τη χώρα και θα συγκε­ντρώ­νουν το σύνο­λο των παρα­στα­τι­κών και οπτι­κο­α­κου­στι­κών Τεχνών…

Νέες και παλιές ται­νί­ες της βδο­μά­δας Φωτο 🎥Video

Με πολύ λίγες λέξεις _επανερχόμενοι σε προη­γού­με­νη δημο­σί­ευ­ση, κάποιες από τις ται­νί­ες της βδο­μά­δας και κάποιες προ­βο­λές. Η επα­νέκ­δο­ση της βδο­μά­δας, «O Μύλος κι ο Σταυ­ρός» του Λεχ Μαγιέφ­σκι μας ξενα­γεί μέσα από την αφή­γη­ση του ίδιου του ζωγρά­φου Πίτερ Μπρί­γκελ στους θαυ­μα­στούς πίνα­κές του. Μια υπέ­ρο­χη ται­νία, αφαι­ρε­τι­κή ως προς τη μορ­φή, ιδιαί­τε­ρη, αφού κάθε κάδρο είναι σαν πίνα­κας ζωγρα­φι­κής και ιδιαί­τε­ρα ουσια­στι­κή ως προς το περιε­χό­με­νό της, αφού ο ζωγρά­φος ανα­λύ­ει την επο­χή του. Οι «Αντί­πα­λοι» του Λού­κα Γκουα­ντα­νί­νο, που αφο­ρούν σε ένα ερω­τι­κό τρί­γω­νο στον κόσμο του αθλη­τι­σμού, είναι περισ­σό­τε­ρο μια ται­νία εντυ­πω­σια­σμού παρά ουσί­ας, η οποία γίνε­ται ιδιαί­τε­ρα κου­ρα­στι­κή με τα συνε­χό­με­να φλα­σμπάκ που δεν έχουν τελειωμό.
Η ται­νία «Μην Ανοί­γεις την Πόρ­τα» των Σάκη και Αλέ­ξαν­δρου Κάρ­πα (Unboxholics), χωρίς να είναι κάτι το συναρ­πα­στι­κό, έχει θετι­κά στοι­χεία. Σαν πρώ­τη προ­σπά­θεια των δημιουρ­γών, κατα­φέρ­νει να δια­τη­ρή­σει τον τρό­μο και την αγω­νία στην εξέ­λι­ξη της υπό­θε­σης, ανε­ξάρ­τη­τα εάν τελειώ­νει κάπως ανορ­θό­δο­ξα… Το «Ζωντα­νό Πνεύ­μα» της Κρι­στέλ Αλβες Μέι­ρα ακο­λου­θεί τις δοξα­σί­ες της παρά­δο­σης για τις μάγισ­σες στο σήμε­ρα, δεί­χνο­ντάς μας ότι η παι­δι­κή αφέ­λεια δεν είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό μόνο των μικρών ηλι­κιών… Η πιτσι­ρί­κα είναι υπέ­ρο­χη και η ται­νία συμπα­θέ­στα­τη. Ο «Επαγ­γελ­μα­τί­ας Υπνο­βά­της» του Βασί­λη Ραΐ­ση έχει έξυ­πνη θεμα­τι­κή, αλλά δυστυ­χώς η τελι­κή δια­χεί­ρι­ση του θέμα­τος δεν είναι ενδια­φέ­ρου­σα. Ξεχω­ρί­σα­με την ερμη­νεία της Ελέ­νης Γερα­σι­μί­δου. Ο «Τελευ­ταί­ος Ηρω­ας» του Ζίγκα Βιρτς προ­σπά­θη­σε να αντι­γρά­ψει το ύφος του Εμίρ Κου­στου­ρί­τσα, αλλά πέρα­σε και δεν ακού­μπη­σε. Η γελοιο­ποί­η­ση του παρ­τι­ζά­νι­κου κινή­μα­τος της Γιου­γκο­σλα­βί­ας μας βρί­σκει κάθε­τα αντί­θε­τους. Μια τελευ­ταία προ­βο­λή τη Μεγά­λη Δευ­τέ­ρα στις 18.45 στον κινη­μα­το­γρά­φο Μικρό­κο­σμο για την ται­νία «Συνά­δελ­φοι ηρω­ι­κοί οικο­δό­μοι» του Γιάν­νη Ξύδα. Στον κινη­μα­το­γρά­φο «Δαναό» η τελευ­ταία προ­βο­λή της ενό­τη­τας Fundamentals of Cinema τη Δευ­τέ­ρα 29 Απρι­λί­ου στις 20.00, με τη συγκλο­νι­στι­κή «Απο­κά­λυ­ψη Τώρα Redux!» (1979/2001) του Φράν­σις Φορντ Κόπολα.

Κινη­το­ποί­η­ση για να μην κλεί­σουν οι κινη­μα­το­γρά­φοι «Αστορ», «Ιντε­άλ» και «Αελ­λώ»

Πάνω από 300 επαγγελματίες του κινηματογράφου εναντιώνονται στο νομοσχέδιο «Δημιουργική Ελλάδα»

Save Greek Cinema 

Μετά από 102 χρό­νια συνε­χούς λει­τουρ­γί­ας “κατε­βά­ζει ρολά” το Ideal, παρά τις αντι­δρά­σεις για το λου­κέ­το στο εμβλη­μα­τι­κό σινεμά.