Νέες και παλιές ταινίες της βδομάδας Φωτο 🎥Video

_         Γρά­φει ο \\ Χάρης Ανα­γνω­στά­κης \ συν­δρο­μη­τι­κή σελί­δα © ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ
🤔  σσ. το παρα­πά­νω εισα­γω­γι­κά για­τί ως «Ατέ­χνως» έχου­με τη δική μας οπτι­κή για το σινε­μά: πχ. αυτή τη βδο­μά­δα παί­ζουν (και έχου­με στα­θεί κρι­τι­κά σε κάποια από αυτά) τα “σπί­θα στη θάλασ­σα” _Ντομιέν Χαου­γκιε -“Χαί­ρε Μαρία” _ Ζαν-Λικ Γκο­ντάρ, “το κατά Ματ­θαί­ον ευαγ­γέ­λιο”  _ Πιερ Πάο­λο Παζο­λί­νι  “Χάος” των αδερ­φών Ταβιά­νι, «Μπλε Καφτά­νι» της Μαριάμ Του­ζα­νί, «take a trip» _Χρήστου Ν. Καρα­κά­ση, «100 χρό­νια από τον Οδυσ­σέα » του Ruan Magan, “ο μύλος και ο σταυ­ρός” του Lech Majewski, “Επαγ­γελ­μα­τί­ας Υπνο­βά­της” του Βασί­λη Ραΐ­ση, “Εξέ­λι­ξη ” του  Περι­κλή Χούρ­σο­γλου, “Wolfman Radio” του Γιώρ­γου Παντε­λε­ά­κη «η περι­πέ­τεια» του   Μ. Αντο­νιό­νι “Απα­γο­ρευ­μέ­να Παι­χνί­δια” του Ρενέ Κλε­μάν “Tranzit” του Κάρο­λου Ζωνα­ρά, «άγνω­στοι μετα­ξύ μας» του Άντριου Χέϊγκ κλπ. μιλά­με δλδ για κάποιες ται­νί­ες «10 αστέρων»

Από 25 Απρί­λη στους κινη­μα­το­γρά­φους από τη NEW STAR: “ο μύλος κι ο σταυ­ρός” του Πολω­νού σκη­νο­θέ­τη Lech Majewski

© ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ
Στο άνοιγ­μα των θερι­νών σινε­μά ενα­πο­θέ­τουν πλέ­ον τις ελπί­δες τους, για μία καλύ­τε­ρη προ­ο­πτι­κή, οι επαγ­γελ­μα­τί­ες του χώρου, που επι­μέ­νουν να ρίχνουν σωρη­δόν νέες ται­νί­ες στην εξου­θε­νω­μέ­νη αγο­ρά. Έτσι και αυτή την εβδο­μά­δα έρχο­νται ακό­μη οχτώ πρε­μιέ­ρες, απ’ τις οποί­ες ξεχω­ρί­ζουν «Οι Αντί­πα­λοι» του Λού­κα Γκουα­ντα­νί­νο, με την Ζεντά­για και «Ζωντα­νό Πνεύ­μα» από την Πορ­το­γα­λία, ενώ υπάρ­χει και η σλο­βε­νι­κή μαύ­ρη κωμω­δία «Ο Τελευ­ταί­ος Ήρω­ας», με την Αγγε­λι­κή Παπούλια.

Οι Αντί­πα­λοι “Challengers”

Αισθη­μα­τι­κό δρά­μα, αμε­ρι­κά­νι­κης παρα­γω­γής του 2024, σε σκη­νο­θε­σία Λού­κα Γκουα­ντα­νί­νο, με τους Ζεντά­για, Τζος Ο’ Κόνορ, Μάικ Φάιστ, Φέιθ Φέι, Τιέρ Ντί­αζ, Ίαν Ντί­λαν Χαντ κα. Το τένις παί­ζε­ται με δύο, άντε και με τέσ­σε­ρις, αλλά πάντως όχι με τρεις. Το προ­βε­βλη­μέ­νο, τα τελευ­ταία χρό­νια, σπορ ξεκι­νά με αγά­πη, φιλο­φρο­νή­σεις, ευγέ­νεια και τις περισ­σό­τε­ρες φορές εξε­λίσ­σε­ται σε άγρια αντι­πα­ρά­θε­ση, φτά­νο­ντας στα όρια του ψυχο­λο­γι­κού και όχι μόνο πολέ­μου. Εδώ, στην τελευ­ταία ται­νία του Ιτα­λού μάστο­ρα της πρό­κλη­σης, Λού­κα Γκουα­ντα­νί­νο, που πρό­περ­σι ξάφ­νια­σε με τη ρομα­ντι­κή περι­πέ­τεια τρό­μου «Bones and All», κερ­δί­ζο­ντας και τον Αργυ­ρό Λέο­ντα στο φεστι­βάλ Βενε­τί­ας, το παι­χνί­δι παί­ζε­ται με τρεις και το ερω­τι­κό του δρά­μα παίρ­νει ανε­ξέ­λεγ­κτες διαστάσεις.

Ο συν­δυα­σμός αθλη­τι­κού δρά­μα­τος και ερω­τι­κής κομε­ντί, λει­τουρ­γεί ικα­νο­ποι­η­τι­κά, καθώς η Ζεντά­για, κάθε­ται στη μέση ακρι­βώς του ερω­τι­κού αντα­γω­νι­στι­κού τερέν, που παί­ζουν τα δυο αγό­ρια, στε­νοί φίλοι από την εφη­βι­κή τους ηλι­κία, που έτυ­χε να ερω­τευ­τούν την ίδια γυναί­κα. Τα χρό­νια πέρα­σαν, όχι όμως και ο αντα­γω­νι­σμός μετα­ξύ τους. Η Τάσι, μία δυνα­μι­κή κοπέ­λα, πρώ­ην κορυ­φαία τενί­στρια, που χτύ­πη­σε σοβα­ρά και έγι­νε προ­πο­νή­τρια, είναι παντρε­μέ­νη με έναν κορυ­φαίο τενί­στα, που έχει αρχί­σει να ξεπέ­φτει, γνω­ρί­ζο­ντας απα­νω­τές ήττες. Η επι­λο­γή της να τον ρίξει σε αγώ­νες με σαφώς κατώ­τε­ρους τενί­στες, θα τον κου­ρά­σει, ενώ όταν συνα­ντά τον παλιό του φίλο και πρώ­το έρω­τα της Τάσι, έναν ξοφλη­μέ­νο πλέ­ον τενί­στα, όλα αλλάζουν.

Ο Γκουα­ντα­νί­νο, σκη­νο­θε­τεί με στιλ, ξεφεύ­γο­ντας αρκε­τά από ένα συμ­βα­τι­κό αθλη­τι­κό δρά­μα, καθώς το βασι­κό του θέμα είναι η διεκ­δί­κη­ση μιας γυναί­κας, αλλά και ο αντα­γω­νι­σμός που υπάρ­χει στην ανθρώ­πι­νη φύση και τονώ­νε­ται υπέρ­με­τρα, δυστυ­χώς και μέσα στους αθλη­τι­κούς χώρους. Το ερω­τι­κό τρί­γω­νο, απ’ την άλλη, απο­κρού­ει κάθε ρομα­ντι­κό στοι­χείο, ενώ οι εντά­σεις, οι απι­στί­ες και οι χαρα­κτή­ρες απο­κα­λύ­πτο­νται με μια σει­ρά συναρ­πα­στι­κών φλας μπακ. Ο μάλ­λον υπε­ρε­κτι­μη­μέ­νος Ιτα­λός σκη­νο­θέ­της, ωστό­σο, τα πάει καλά και στα γυρί­σμα­τα των αγώ­νων στο τερέν, καθώς οι ήρω­ες φαί­νο­νται να χτυ­πούν πραγ­μα­τι­κά το μπαλάκι.

Το φιλμ, δια­θέ­το­ντας μία φρο­ντι­σμέ­νη αμε­ρι­κά­νι­κη παρα­γω­γή, κυλά­ει με ενδια­φέ­ρον, προσ­δί­δο­ντας ταυ­τό­χρο­να ερω­τι­σμό και χιού­μορ αλλά και ίντρι­γκα, ενώ ο Γκουα­ντα­νί­νο, κρα­τά το τελευ­ταίο νικη­τή­ριο σερ­βίς για τον εαυ­τό του, καθώς κατα­φέρ­νει να μας βάλει στο κλί­μα και στο στό­ρι, να μας πεί­σει για την αυθε­ντι­κό­τη­τα των χαρα­κτή­ρων και τα όσα συμ­βαί­νουν μέσα και έξω από τα τερέν. Η Ζεντά­για, είναι πει­στι­κή ως ερω­τι­κός πει­ρα­σμός, ενώ οι δύο συμπρω­τα­γω­νι­στές της είναι εξαι­ρε­τι­κοί σαν αρσε­νι­κά κριά­ρια που είναι έτοι­μοι να σπά­σουν τα εύθραυ­στα κεφά­λια τους για τη χάρη της.

Με λίγα λόγια… Η Τάσι είναι μια δυνα­μι­κή, πρώ­ην κορυ­φαία τενί­στρια και νυν προ­πο­νή­τρια που δεν απο­λο­γεί­ται για τις μεθό­δους της εντός και εκτός γηπέ­δου. Είναι παντρε­μέ­νη με έναν πρω­τα­θλη­τή, ο οποί­ος δέχε­ται απα­νω­τές ήττες. Η στρα­τη­γι­κή της για την ανά­καμ­ψη του συζύ­γου της παίρ­νει ανα­πά­ντε­χη στρο­φή όταν εκεί­νος έρχε­ται αντι­μέ­τω­πος με τον ξοφλη­μέ­νο Πάτρικ — τον πρώ­ην καλύ­τε­ρο του φίλο και παλιό σύντρο­φο της Τάσι.

σσ. περί Ζεντάγια(ς)
H Zendaya Maree Stoermer Coleman (Ζεντέ­για Μαρί Στό­ερ­μερ Κόλ­μαν (γενν. το 1996) είναι Αμε­ρι­κα­νί­δα ηθο­ποιός και τρα­γου­δί­στρια, από πατέ­ρας Αφρο­α­με­ρι­κα­νό ενώ η μητέ­ρα της κατά­γε­ται από τη Γερ­μα­νία και τη Σκω­τία. Το όνο­μα ” Zendaya” σημαί­νει “Δίνω ευχα­ρι­στί­ες” στη γλώσ­σα της Μοζαμ­βί­κης. Γνω­στή για τον πρω­τα­γω­νι­στι­κό της ρόλο _16χρονη τότε, ως “Ρόκι Μπλου” στη νεα­νι­κή σει­ρά του Disney Channel, «Shake It Up» (2010–2013) ενώ ακο­λού­θη­σε η συμ­με­το­χή της στο σόου «Dancing with the Stars» (2013) όπου έλα­βε τη 2^η  θέση καθώς επί­σης η νεα­νι­κή σει­ρά του «K.C. Undercover» (2015–2018) οι ται­νί­ες «The Greatest Showman», «Spider-Man: Homecoming» και «Spider-Man: Far from Home» …«Spider-man: No Way Home». Το «Shake It Up» στην πρε­μιέ­ρα του (7- Νοε-2010) μέτρη­σε συνο­λι­κά 6.2 εκα­τομ­μύ­ρια θεα­τές, με απο­τέ­λε­σμα να είναι η 2^η σε ακρο­α­μα­τι­κό­τη­τα σει­ρά του Disney Channel. Το 2019, πρω­τα­γω­νι­στεί στη δρα­μα­τι­κή σει­ρά του HBO, «Euphoria» και υπο­δύ­ε­ται την “Ρου Μπέ­νετ”, μια ομο­φυ­λό­φι­λη έφη­βη χρή­στη ναρ­κω­τι­κών. Για την ερμη­νεία στην συγκε­κρι­μέ­νη σει­ρά, απέ­σπα­σε την πρώ­τη της υπο­ψη­φιό­τη­τα για Έμμυ Α’ Γυναι­κεί­ου Ρόλου. Το 2019, ξεκί­νη­σε συνερ­γα­σία με την εται­ρεία καλ­λυ­ντι­κών «Lancome»… περισ­σό­τε­ρα στ δια­δί­κτυο _για όποιους ενδια­φέ­ρο­νται Official website _Zendaya IMDb _Zendaya AllMusic

Ζωντα­νό Πνεύ­μα _“Alma Viva”

Δρα­μα­τι­κή ται­νία, πορ­το­γα­λι­κής παρα­γω­γής του 2022, σε σκη­νο­θε­σία Κρι­στέλ Άλβες Μέι­ρα, με τους Λούα Μισέλ, Άννα Παντράο, Ζικε­λίν Κορά­ντο, Πέδρο Λασέρ­ντα, Ντουάρ­τε Πίνα κα.

Τόσο οικείο αλλά πλέ­ον και τόσο δια­φο­ρε­τι­κό, αυτό το μικρό κινη­μα­το­γρα­φι­κό δια­μα­ντά­κι από την Πορ­το­γα­λία, που σκη­νο­θέ­τη­σε η πρω­το­εμ­φα­νι­ζό­με­νη και πολ­λά υπο­σχό­με­νη Κρι­στέλ Άλβες Μέι­ρα. Οικείο, για­τί θυμί­ζει Ελλά­δα των περα­σμέ­νων χρό­νων — ίσως και των τωρι­νών — για την ανθρω­πιά του, τα πάθη του, τις γνω­στές μικρο­πρέ­πειες που χαλά­νε τη μεγά­λη εικό­να, ενός κόσμου που επι­μέ­νει να ζει φυσιο­λο­γι­κά και τόσο δια­φο­ρε­τι­κό, για­τί μια ηθο­γρα­φία, ένα δρά­μα με καθα­ρά στοι­χεία ενός κινη­μα­το­γρά­φου που δεν μιμεί­ται τις κυρί­αρ­χες κινη­μα­το­γρα­φι­κές βιο­μη­χα­νί­ες, αλλά έχει τον δικό του λόγο, τη δική του μεσο­γεια­κή κινη­μα­το­γρα­φι­κή άπο­ψη, έχει πλέ­ον εκλεί­ψει. Και ταυ­τό­χρο­να προ­σφέ­ρει μια φεμι­νι­στι­κή ματιά, για τα όσα τρα­βούν οι αδέ­σμευ­τες γυναί­κες, παρά τις αφ’ υψη­λού οδη­γί­ες και νόρ­μες. Δεν είναι άλλω­στε τυχαία η φρά­ση ενός χαρα­κτή­ρα της ται­νί­ας «αργά ή γρή­γο­ρα, όλες οι ανε­ξάρ­τη­τες γυναί­κες θα χαρα­κτη­ρί­ζο­νται ως μάγισσες».

Όπως κάθε χρό­νο, η μικρή Σαλο­μέ επι­στρέ­φει στο χωριό της, στα βου­νά της Πορ­το­γα­λί­ας, για το καλο­καί­ρι. Αν και οι δια­κο­πές ξεκι­νούν σε μία ανέ­με­λη ατμό­σφαι­ρα, γρή­γο­ρα όλα αλλά­ζουν όταν η αγα­πη­μέ­νη για­γιά της ξαφ­νι­κά πεθαί­νει. Ενώ οι ενή­λι­κες κατα­σπα­ρά­ζο­νται και η πορεία της για­γιάς προς την τελευ­ταία της κατοι­κία εξε­λίσ­σε­ται σε πεδίο μάχης, η Σαλο­μέ «στοι­χειώ­νε­ται» από το αδέ­σμευ­το πνεύ­μα της εκλι­πού­σας, που θεω­ρού­νταν μάγισ­σα και το χωριό είναι έτοι­μο να πάρει φωτιά.

Η Άλβες Μέι­ρα, κατα­γρά­φει πλη­θω­ρι­κά τη ζωή της πορ­το­γα­λι­κής υπαί­θρου, εντάσ­σο­ντας αρμο­νι­κά το χάος που επι­κρα­τεί σε μία πολυ­με­λή και αν μη τι άλλο δυσλει­τουρ­γι­κή οικο­γέ­νεια. Έθνικ σινε­μά, γεμά­το από τα ζωη­ρά χρώ­μα­τα του πορ­το­γα­λι­κού πάθους και του ταμπε­ρα­μέ­ντου, όπου κυριαρ­χεί το ελεύ­θε­ρο πνεύ­μα της για­γιάς, που έκα­νε πάντα ότι ήθε­λε, χωρίς να υπο­κύ­πτει στις συμ­βά­σεις της επαρ­χί­ας και η ζωτι­κή ενέρ­γεια της εγγό­νας της που τη λάτρευε και με την άγνοια κιν­δύ­νου θέλει να τα βάλει με όλους για τη δυσφή­μη­ση του ονό­μα­τός της και την ταλαι­πω­ρία που υφί­στα­ται πλέ­ον η σορός της.

Μια ται­νία που συγκι­νεί και πολ­λές φορές καθη­λώ­νει επι­στρα­τεύ­ο­ντας η σκη­νο­θέ­τι­δα τον μαγι­κό ρεα­λι­σμό για να φτιά­ξει μία ιστο­ρία από­το­μης ενη­λι­κί­ω­σης και να αρθρώ­σει έναν διεισ­δυ­τι­κό λόγο φεμι­νι­στι­κής αφύ­πνι­σης. Απο­λαυ­στι­κές εικό­νες από το χωριό, υπέ­ρο­χες λαϊ­κές μελω­δί­ες και ένα καστ, στο οποίο συμ­με­τέ­χουν και αρκε­τοί ντό­πιοι, δίνο­ντας επι­πλέ­ον αξιο­πι­στία στη ρεα­λι­στι­κή απει­κό­νι­ση της ιστορίας.

Εξαι­ρε­τι­κές αυθε­ντι­κές και κεφά­τες ερμη­νεί­ες, αλλά και μία αξια­γά­πη­τη μικρού­λα, η Λούα Μισέλ, στον πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο, που είναι και η κόρη της δημιουργού.

Με λίγα λόγια… H Σαλο­μέ επι­στρέ­φει για δια­κο­πές στο χωριό της οικο­γέ­νειάς της, που βρί­σκε­ται στα πορ­το­γα­λι­κά βου­νά. Ξαφ­νι­κά πεθαί­νει η για­γιά της. Ενώ οι ενή­λι­κες αλλη­λο­κα­τη­γο­ρού­νται στην κηδεία, η Σαλο­μέ στοι­χειώ­νε­ται από το πνεύ­μα εκεί­νης που θεω­ρού­νταν μάγισσα.

Ο Τελευ­ταί­ος Ήρω­ας “Shooting Blanks”

Κωμω­δία, σλο­βέ­νι­κης παρα­γω­γής του 2023, σε σκη­νο­θε­σία Ζίγκα Βιρτς, με τους Πρί­μοζ Πίρ­νατ, Σπέ­λα Ρόζιν, Αγγε­λι­κή Παπού­λια, Γιά­νεζ Σκοφ, Γιού­ρι Ντρέ­βεν­σεκ κα. Όχι, δεν είναι ριμέικ της ται­νί­ας του Τσακ Νόρις, αλλά μία σλο­βέ­νι­κη μαύ­ρη κωμω­δία την οποία κοσμεί, με μία ακό­μη συναρ­πα­στι­κή ερμη­νεία, η Αγγε­λι­κή Παπού­λια. Μία αλλη­γο­ρία του Ζίγκα Βιρτς («Houston, We Have a Problem»), στην οποία, έχο­ντας στο επί­κε­ντρό της μία προ­βλη­μα­τι­κή οικο­γέ­νεια, ανα­με­τρά­ται το ένδο­ξο παρελ­θόν με το αβέ­βαιο μέλ­λον, ενώ ανα­δει­κνύ­ε­ται το χάσμα των γενε­ών και οι απαι­σιό­δο­ξες προ­ο­πτι­κές ενός κόσμου που είναι έτοι­μος να παρα­δο­θεί προς χάριν μίας επένδυσης.

Ένας αθε­ρά­πευ­τος νοσταλ­γός του ένδο­ξου παρελ­θό­ντος, μαζεύ­ο­ντας κάθε λογής ανα­μνη­στι­κά, φορώ­ντας περή­φα­να στο­λή και οδη­γώ­ντας ένα τζιπ αντί­κα, ένας μεσή­λι­κας που παρα­μέ­νει παι­δί και που ονει­ρεύ­ε­ται τη δόξα των Γιου­γκο­σλά­βων παρ­τι­ζά­νων και την ηρω­ι­κή του αντί­στα­ση ενά­ντια στους Γερ­μα­νούς ναζί. Έναν ηρω­ι­σμό που ποτέ δεν είχε την ευκαι­ρία να απο­δεί­ξει στο πεδίο των μαχών, αλλά βρί­σκει την ευκαι­ρία να επι­δεί­ξει τη γεν­ναιό­τη­τά του βάζο­ντας στό­χο να διώ­ξει μια γερ­μα­νι­κή αλυ­σί­δα σού­περ μάρ­κετ, που θέλει να χτί­σει ένα κατά­στη­μα σε ένα μέρος που βρί­σκε­ται το άγαλ­μα του ήρωα πατέ­ρα του.

Όμως, τα πράγ­μα­τα γι’ αυτόν δεν είναι καλά ούτε στην ίδια του την οικο­γέ­νεια, καθώς είναι κολ­λη­μέ­νος με τον φαύ­λο πατέ­ρα του, ο οποί­ος είναι ο τελευ­ταί­ος ήρω­ας των παρ­τι­ζά­νων στην πόλη και την κόρη του και τον σύντρο­φό της που βλέ­πουν δια­φο­ρε­τι­κά τα πράγ­μα­τα και προ­σπα­θούν δίχως επι­τυ­χία να κάνουν ένα παι­δί. Η ξαφ­νι­κή άφι­ξη μίας Ελλη­νί­δας, εκπρο­σώ­που της πολυ­ε­θνι­κής, θα ταρά­ξει ακό­μη περισ­σό­τε­ρο την ήδη τετα­μέ­νη κατάσταση.

Τα κωμι­κο­τρα­γι­κά γεγο­νό­τα έχουν την πλά­κα τους, οι ατά­κες με τα αστεία έρχο­νται αβί­α­στα και σε σωστό χρό­νο στο πρώ­το μέρος, ενώ η ται­νία δια­θέ­τει και μια ενέρ­γεια ξεφα­ντώ­μα­τος, που βοη­θά και ο ζωη­ρός ρυθ­μός. Η συνέ­χεια, ανα­πό­φευ­κτα, δεν είναι της ίδιας έντα­σης, καθώς ο ρυθ­μός πέφτει, τα αστεία γίνο­νται ελα­φρώς διδα­κτι­κά, ενώ στη συνέ­χεια τα σεξουα­λι­κά υπο­νο­ού­με­να κυριαρ­χούν. Για να έρθει το τελευ­ταίο κομ­μά­τι της ται­νί­ας, όπου το δρά­μα παίρ­νει κεφά­λι, τρο­φο­δο­τού­με­νο από ορι­σμέ­να οικο­γε­νεια­κά μυστι­κά και αλλοιώ­νο­ντας την αρχι­κή τρέ­λα, το σατι­ρι­κό πνεύ­μα, για χαρα­κτή­ρες που κοι­τούν πίσω με ψηλά το κεφά­λι και μπρο­στά κατε­βά­ζο­ντάς το προς τη γη.

Ωστό­σο, το κύριο πρό­βλη­μα της ται­νί­ας, εκτός από την ανο­μοιο­γέ­νειά της, είναι η προ­σέγ­γι­ση των χαρα­κτή­ρων από τον Βιρτς, καθώς έχουν μία δόση υπερ­βο­λής και ορι­σμέ­νες φορές δεν λει­τουρ­γούν πει­στι­κά και δεν απο­κτούν την απα­ραί­τη­τη χημεία. Μονα­δι­κή εξαί­ρε­ση, ο χαρα­κτή­ρας της Αγγε­λι­κής Παπού­λιας, η οποία με την ερμη­νευ­τι­κή της προ­σέγ­γι­ση, μπο­ρεί να εμφυ­σή­σει τον απα­ραί­τη­το ρεα­λι­σμό και να δώσει ειλι­κρι­νή συγκίνηση.

Με λίγα λόγια… Ένας νοσταλ­γός του παρελ­θό­ντος προ­σπα­θεί να απο­τρέ­ψει μία γερ­μα­νι­κή πολυ­ε­θνι­κή από το να ανοί­ξει σού­περ­μάρ­κετ στο σημείο που βρί­σκε­ται το άγαλ­μα του πατέ­ρα του, παρα­ση­μο­φο­ρη­μέ­νου ήρωα του Β’ Παγκο­σμί­ου Πολέ­μου. Θέλο­ντας να δια­τη­ρή­σει τη μνή­μη του αντι­στα­σια­κού κινή­μα­τος, άθε­λά του κατα­στρέ­φει τη ζωή της κόρης του. Όταν η Ελλη­νί­δα εκπρό­σω­πος της πολυ­ε­θνι­κής κατα­φθά­νει στην περιο­χή, η κατά­στα­ση θα ξεφύγει…

Επαγ­γελ­μα­τί­ας Υπνοβάτης

Ελλη­νι­κή κωμω­δία, παρα­γω­γής του 2023, σε σκη­νο­θε­σία Βασί­λη Ραΐ­ση, με τους Μιχά­λη Καλιό­τσο, Ελέ­νη Γερα­σι­μί­δου, Μπέ­τυ Νικο­λέ­ση, Μαρία Κεχα­γιό­γλου, Άριελ Κων­στα­ντι­νί­δη, Γιάν­νη Στε­φό­που­λο, Κώστας Φλω­κα­τού­λα κα. Κωμω­δία που φλερ­τά­ρει με το πνεύ­μα των ιτα­λι­κών κωμω­διών της δεκα­ε­τί­ας του ‘80, όταν το λατρε­μέ­νο είδος είχε αρχί­ζει να παρακ­μά­ζει, αλλά και με ανε­παί­σθη­τες δόσεις σουρεαλισμού.

Ο Βασί­λης Ραΐ­σης («Η Τελευ­ταία Φάρ­σα», «Ιστο­ρί­ες Χωρίς Χρό­νο»), που έχει απο­κτή­σει και αυτός το δικό του νεα­νι­κό κοι­νό, στην τελευ­ταία τού­τη ται­νία του πέφτει και πάλι θύμα μιας προ­χει­ρό­τη­τας και του ιδιαι­τέ­ρως χαμη­λού προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού, που είχε στη διά­θε­σή του.

Βασι­κός πρω­τα­γω­νι­στής, είναι ο Άγγε­λος, που ανή­κει σε μία παρέα απο­τυ­χη­μέ­νων μεσή­λι­κων ποι­η­τών και χαρα­μο­φά­η­δων, που κάθε τόσο τρα­πε­ζώ­νο­νται για να λένε τις εξυ­πνά­δες τους. Έπει­τα από ένα αυτο­κι­νη­τι­στι­κό ατύ­χη­μα που είχε ο Άγγε­λος, η φαρ­μα­κευ­τι­κή αγω­γή θα δρά­σει κατα­λυ­τι­κά στο υπο­συ­νεί­δη­τό του, κάνο­ντάς τον να παρα­μι­λά στον ύπνο του, λέγο­ντας εύστο­χους χρη­σμούς για το μέλ­λον των ανθρώ­πων που βλέ­πει στα όνει­ρά του, μέσω στί­χων και ποι­η­μά­των, πολύ μακριά από τα δικά του, τα απο­τυ­χη­μέ­να. Έτσι, η μητέ­ρα του, βρί­σκει την ευκαι­ρία να στή­σει μια επι­κερ­δή επι­χεί­ρη­ση, παρου­σιά­ζο­ντάς τον ως την Πυθία της γει­το­νιάς, ενώ οι εκδό­τες συνω­θού­νται για τα ποι­ή­μα­τά του. Μετά τον αρχι­κό θυμό του, ο Άγγε­λος απο­φα­σί­ζει να πάρει στα χέρια του την επι­χεί­ρη­ση, μια από­φα­ση που τον οδη­γεί στον πλή­ρη εκτροχιασμό.

Ο Ραΐ­σης, παρό­τι έχει ορι­σμέ­νες έξυ­πνες ιδέ­ες και αρκε­τά καλα­μπού­ρια, που θα μπο­ρού­σαν να λει­τουρ­γή­σουν θετι­κά για τον σχο­λια­σμό της παρά­λο­γης επο­χής που ζού­με, να ανα­δεί­ξει τα κοι­νω­νι­κά θέμα­τα, μέσα από τις ιστο­ρί­ες των ανθρώ­πων που θέλουν να ακού­σουν από την «Πυθία» τα μελ­λού­με­να, επι­μέ­νει σε μία άτσα­λα δομη­μέ­νη μπου­φο­νι­κή κωμω­δία, με έντο­να στοι­χεία φάρσας.

Η ται­νία, ωστό­σο, θα έστε­κε ακό­μη και με τα όσα σενα­ρια­κά προ­βλή­μα­τα και την εμφα­νή προ­χει­ρό­τη­τά της, αν όλα δεν έμοια­ζαν ερα­σι­τε­χνι­κά, κάτι σαν τη σπου­δα­στι­κή πρω­τό­λεια εργα­σία ενός τελειό­φοι­του κινη­μα­το­γρα­φι­στή. Έτσι, ακό­μη και οι πιο ωραί­ες ιδέ­ες καί­γο­νται κατά την εκτέ­λε­ση, όπως και το φιλμ που δεν αντέ­χει τη θερ­μο­κρα­σία της αμφί­βο­λης παρω­δί­ας και του υπερ­βο­λι­κού γκροτέσκο.

Από το πολυ­πρό­σω­πο καστ, δια­σώ­ζε­ται η πολύ­πει­ρη Ελέ­νη Γερα­σι­μί­δου, η οποία είναι ίσως και η μόνη που πήρε στα σοβα­ρά τη δου­λειά της.

Με λίγα λόγια… Ένας απο­τυ­χη­μέ­νος ποι­η­τής ανα­κα­λύ­πτει ότι η μάνα τον έχει πλα­σά­ρει ως τοπι­κή «Πυθία», φέρ­νο­ντας πελά­τες τη νύχτα για να ακού­σουν το παρα­μι­λη­τό του. Μετά τον αρχι­κό θυμό του, απο­φα­σί­ζει να πάρει στα χέρια του την επι­χεί­ρη­ση, μια από­φα­ση που τον οδη­γεί στον πλή­ρη εκτροχιασμό.

Προ­βάλ­λο­νται ακό­μη οι ταινίες:

Μην Ανοί­γεις την Πόρτα

Ται­νία τρό­μου, ελλη­νι­κής παρα­γω­γής του 2024, με την υπο­γρα­φή των Unboxholics, οι οποί­οι μετά από 12 χρό­νια πετυ­χη­μέ­νης παρου­σί­ας στο δια­δί­κτυο, κάνουν το ντε­μπού­το τους με μεγά­λου μήκους ται­νία. Οι αδελ­φοί Σάκης και Αλέ­ξαν­δρος Κάρ­πας, έπει­τα από τέσ­σε­ρις μικρού μήκους ται­νί­ες στο ιντερ­νέτ, μπαί­νουν με όρε­ξη στο δύσκο­λο γήπε­δο της αίθου­σας, όπου έχουν εξα­σφα­λι­σμέ­νη την κινη­το­ποί­η­ση του νεα­νι­κού κοι­νού τους. Μακριά από τον πολι­τι­σμό, σε ένα παγω­μέ­νο δάσος στην αφι­λό­ξε­νη πλα­γιά ενός βου­νού, μια ομά­δα ερευ­νη­τών δέχε­ται επί­θε­ση από μία απροσ­διό­ρι­στη φιγού­ρα. Μονα­δι­κή δια­σω­θεί­σα, μια νεα­ρή βιο­λό­γος, η οποία βρί­σκει κατα­φύ­γιο στην απο­μο­νω­μέ­νη καλύ­βα ενός μυστή­ριου άνδρα. Μαζί, θα ξεκι­νή­σουν ένα απο­κα­λυ­πτι­κό ταξί­δι στα βάθη της ανθρώ­πι­νης ψυχής, για να ανα­κα­λύ­ψουν τι βρί­σκε­ται στη σκο­τει­νή καρ­διά του δάσους.

Γυρι­σμέ­νο στην Μακε­δο­νία, κοντά στην Αρι­δαία, το φιλμ δια­θέ­τει την έντα­ση και ορι­σμέ­να καλά στοι­χεία, αλλά η από­στα­ση μετα­ξύ ενός ολο­κλη­ρω­μέ­νου κινη­μα­το­γρα­φι­κού έργου και των πει­ρα­μα­τι­κών φιλμ στο ιντερ­νέτ είναι τερά­στια. Πρω­τα­γω­νι­στούν οι Σάκης Κάρ­πας και Φωτει­νή Λεβο­γιάν­νη, η μου­σι­κή είναι των Unboxholics και Κώστα Αγέ­ρη, ενώ το κεντρι­κό θέμα συνέ­θε­σε και ερμή­νευ­σε η Kid Moxie.

Σού­περ Μάγκι “Combat Wombat: Double Trouble” _Υπερηρωική περι­πέ­τεια κινου­μέ­νων σχε­δί­ων από την Αυστρα­λία, σε σκη­νο­θε­σία Ρικάρντ Κου­σό και Τάνια Βίν­σεντ. Έχει το ενδια­φέ­ρον του αυτό το animation, που θέλει να μιλή­σει για σοβα­ρά θέμα­τα, αλλά με μία εικο­νο­γρά­φη­ση που απευ­θύ­νε­ται στο νηπια­κό κοι­νό. Μια υπε­ρη­ρω­ί­δα που έχει βολευ­τεί με δου­λειές ρου­τί­νας καθώς η εγκλη­μα­τι­κό­τη­τα στην πόλη της έχει σχε­δόν εξα­λει­φθεί, καλεί­ται να ανα­λά­βει ξανά ζωη­ρά δρά­ση όταν μια μοχθη­ρή ιδιο­φυ­ΐα απει­λεί να παγι­δεύ­σει τους πάντες σε έναν εικο­νι­κό κόσμο.

Χωρίς Οξυ­γό­νο “Breathe”: Θρι­λε­ρά­κι επι­στη­μο­νι­κής φαντα­σί­ας, αμε­ρι­κά­νι­κης παρα­γω­γής του 2024, που θα μπο­ρού­σε να έχει κάποιο ενδια­φέ­ρον, αφού δια­θέ­τει και κάποια ονό­μα­τα στο καστ — Μίλα Γιό­βο­βιτς, Τζέ­νι­φερ Χάν­τσον, Σαμ Γουόρ­θινγ­κτον — και ένα ενδια­φέ­ρον θέμα, για την πορεία κατα­στρο­φής του πλα­νή­τη, με κυριό­τε­ρο, όπως λέει και ο τίτλος, την έλλει­ψη οξυ­γό­νου. Όμως, το πρό­βλη­μα της ται­νί­ας δεν είναι μόνο η έλλει­ψη οξυ­γό­νου, αλλά και αυτό της έμπνευ­σης, ενώ το σενά­ριο ξεχει­λί­ζει από υπερ­βο­λές και χρή­σι­μες επα­να­λαμ­βα­νό­με­νες συμπτώσεις.

Η Γη είναι σχε­δόν ακα­τοί­κη­τη λόγω έλλει­ψης οξυ­γό­νου και μια μητέ­ρα με την κόρη της ανα­γκά­ζο­νται να ζουν υπό­γεια, με σύντο­μα ταξί­δια στην επι­φά­νεια, με μία στο­λή τελευ­ταί­ας τεχνο­λο­γί­ας. Όταν ένα μυστη­ριώ­δες ζευ­γά­ρι φτά­νει στο κατα­φύ­γιο θα πρέ­πει να δώσουν μία καται­γι­στι­κή μάχη επι­βί­ω­σης. Ο άγνω­στος σκη­νο­θέ­της Στε­φόν Μπρί­στολ, θα στή­σει μία προ­κάτ περι­πέ­τεια, όπου κυριαρ­χεί ένα ενο­χλη­τι­κό κίτρι­νο φίλ­τρο, για τη μολυ­σμέ­νη ατμό­σφαι­ρα, ενώ και οι ερμη­νεί­ες δεν δια­σώ­ζο­νται ούτε πίσω από τις κάσκες.