Τα περιστατικά αστυνομικής βίας που έλαβαν χώρα στην Αθήνα επιβεβαιώνουν για άλλη μια φορά το όργιο του αυταρχισμού, της καταστολής και της βαρβαρότητας, των αστικών κυβερνήσεων, εν προκειμένω της ελληνικής «φιλελεύθερης» –υπηρέτη των  συμφερόντων του κεφαλαίου.

ΚΚΙ­τα­λί­ας Περι­φε­ρεια­κή Οργά­νω­ση Εξω­τε­ρι­κού –18 Νοέμ­βρη 2020 12.23μμ

Η δια­δή­λω­ση του ΚΚΕ (Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Ελλά­δας) δεν ήταν μια απλή εκδή­λω­ση μνή­μης του 1973 στο Πολυ­τε­χνείο της Αθή­νας, αλλά η συνέ­χι­ση των τότε αγώ­νων η σύν­δε­ση με τους σημε­ρι­νούς, για μια δημό­σια υγεία, το δικαί­ω­μα στην εργα­σία για όλους και της μάχης ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­σμό.

Αυτό θέλη­σαν να κατα­στεί­λουν οι κυβερ­νη­τι­κές δυνά­μεις κατα­στο­λής παρεμ­βαί­νο­ντας αδιά­κρι­τα ενά­ντια στους δια­δη­λω­τές με δακρυ­γό­να, βόμ­βες κρό­του-λάμ­ψης και αντλί­ες νερού, προ­κα­λώ­ντας τραυ­μα­τι­σμούς και διε­νερ­γώ­ντας δεκά­δες συλλήψεις.
Η δικαιο­λο­γία για αυτή τη βδε­λυ­ρή επί­θε­ση ήταν η προ­στα­σία από τη δια­σπο­ρά της παν­δη­μί­ας, όταν τηρή­θη­καν όλα τα προ­στα­τευ­τι­κά μέτρα κατά τη διάρ­κεια της δια­δή­λω­σης (απο­στά­σεις, μάσκες κά.) ενώ από την άλλη χιλιά­δες αστυ­νο­μι­κοί προ­χώ­ρη­σαν στην επί­θε­ση χωρίς να φορούν μάσκες και χωρίς να προ­φυ­λάσ­σο­νται με κανέ­να τρό­πο από τον Covid-19.

Η κυβέρ­νη­ση και η αστυ­νο­μία εξα­πέ­λυ­σαν αδι­καιο­λό­γη­τες επι­θέ­σεις –όχι μόνο λεκτι­κές, ενα­ντί­ον βου­λευ­τών του ΚΚΕ που έπαιρ­ναν μέρος στη δια­δή­λω­ση και ενα­ντί­ον του ίδιου του ΓΓ της ΚΕ σ.φου Δημή­τρη Κου­τσού­μπα.

Ξεκά­θα­ρος ο στό­χος της ελλη­νι­κής «φιλε­λεύ­θε­ρης» αστι­κής κυβέρ­νη­σης, δημιουρ­γώ­ντας ένα θέα­τρο συγκρού­σε­ων στην προ­σπά­θεια να απο­φύ­γει τις ευθύ­νες της για την κατάρ­ρευ­ση του δημό­σιου συστή­μα­τος υγεί­ας και την έλλει­ψη απα­ραί­τη­των μέτρων που οδη­γούν σε χιλιά­δες κρού­σμα­τα Covid-19 και δεκά­δες νεκρούς κάθε μέρα.
Βασι­κά ο αυταρ­χι­σμός και οι κυβερ­νη­τι­κές απα­γο­ρεύ­σεις καταρ­γή­θη­καν, καθώς η δια­δή­λω­ση είχε ήδη γίνει πορεία που είχε φτά­σει προη­γου­μέ­νως στην αμε­ρι­κα­νι­κή πρε­σβεία, έτσι η επί­θε­ση των κυβερ­νη­τι­κών δυνά­με­ων της κατα­στο­λής ήταν στο­χευ­μέ­νη και ύπου­λη στην ουρά της πορεί­ας σε μια δια­δή­λω­ση που τελεί­ω­νε τελεί­ω­σε, καθώς οι δια­δη­λω­τές βρί­σκο­νταν προς το κέντρο της πόλης και στη συνέ­χεια θα δια­λύ­ο­νταν ήσυχα.
Οι συλ­λή­ψεις και οι τραυ­μα­τι­σμοί ακο­λου­θή­θη­καν από συγκέ­ντρω­ση 1.500 συντρό­φων στο αστυ­νο­μι­κό τμή­μα Αθη­νών (ΣΣ |> ΓΑΔΑ) που έφτα­σαν εκεί για να διεκ­δι­κή­σουν την απε­λευ­θέ­ρω­ση των συλ­λη­φθέ­ντων διαδηλωτών.
Μαζί τους ο Δημ. Κου­τσού­μπας, ο Θανά­σης Παφί­λης και η Αλέ­κα Παπαρήγα

η USB

Την αλλη­λεγ­γύη της στο ΠΑΜΕ για τη χθε­σι­νή βίαιη και απρό­κλη­τη επί­θε­ση της Αστυ­νο­μί­ας ενα­ντί­ον συν­δι­κά­των και οργα­νώ­σε­ων του λαού, που οδή­γη­σε σε συλ­λή­ψεις μελών του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, εκφρά­ζει με μήνυ­μά της η USB Ιταλίας.

Ανα­λυ­τι­κά το μήνυμα:

«Η USB Ιτα­λί­ας εκφρά­ζει την αλλη­λεγ­γύη της στο ΠΑΜΕ και ζητά την απε­λευ­θέ­ρω­ση όλων των αντι­ι­μπε­ρια­λι­στών δια­δη­λω­τών που συνε­λή­φθη­σαν στην Αθή­να από την Αστυνομία.
Η μεγά­λη εκδή­λω­ση του λαού της Αθή­νας, των Συν­δι­κά­των, των οργα­νώ­σε­ων του λαού ενά­ντια στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή επέμ­βα­ση και τον πόλε­μο, ενά­ντια σε ΝΑΤΟ — ΗΠΑ, μετά την εξέ­γερ­ση του 1973 κατά της δικτα­το­ρί­ας, δέχθη­κε βίαιη και απρό­κλη­τη επί­θε­ση από την Αστυνομία.
Η δια­δή­λω­ση, που ήταν οργα­νω­μέ­νη με όλα τα μέτρα ασφα­λεί­ας και προ­στα­σί­ας, δέχθη­κε βίαιη επί­θε­ση από την Αστυ­νο­μία με κανό­νια νερού, χημι­κά, δακρυ­γό­να, χει­ρο­βομ­βί­δες κρό­του — λάμ­ψης. Η Αστυ­νο­μία επι­τέ­θη­κε και συνέ­λα­βε μέλη του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ.
Η κυβέρ­νη­ση έχει τερά­στια και εγκλη­μα­τι­κή ευθύ­νη. Απο­δεί­χθη­κε ότι η παν­δη­μία ήταν μόνο δικαιο­λο­γία καθώς οι πρώ­τοι που αγνό­η­σαν τα μέτρα προ­στα­σί­ας ήταν η κυβέρ­νη­ση, το κρά­τος και η Αστυνομία.
Απαι­τού­με την απε­λευ­θέ­ρω­ση όλων των συλληφθέντων.
Δυνα­μώ­νου­με τον αγώ­να για τη ζωή, την υγεία και τα δικαιώ­μα­τά μας».

ℹ️   Η ανάρ­τη­ση της USB συνο­δεύ­ε­ται από φωτο και βίντεο του ΠΑΜΕ

«Ο Χικ­μέτ στην Ελλά­δα», του Ηρα­κλή Κακαβάνη