ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ: Σε κλίμα συγκίνησης το «τελευταίο αντίο» στον ποιητή μας Γ. Κακουλίδη

Συγ­γε­νείς, φίλοι, άνθρω­ποι των Γραμ­μά­των και των Τεχνών, σύντρο­φοι βρέ­θη­καν σήμε­ρα στο Νεκρο­τα­φείο Και­σα­ρια­νής για να απο­χαι­ρε­τή­σουν με σεβα­σμό και αγά­πη τον ποι­η­τή, τον συγ­γρα­φέα, τον ζωγρά­φο, τον δια­νο­ού­με­νο, τον στε­νό συνερ­γά­τη του «Ριζο­σπά­στη», τον δικό μας Γιώρ­γο Κακου­λί­δη, ο οποί­ος «έφυ­γε» την Κυρια­κή νικη­μέ­νος από τον καρ­κί­νο μετά από πολύ­χρο­νη και παλι­κα­ρί­σια μάχη που έδωσε.

Το «παρών» έδω­σε αντι­προ­σω­πεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επι­κε­φα­λής τον Γενι­κό Γραμ­μα­τέα Δημή­τρη Κουτσούμπα.

Για τον Γιώρ­γο Κακου­λί­δη μίλη­σε ο Κύριλ­λος Παπα­σταύ­ρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και διευ­θυ­ντής του «Ριζο­σπά­στη». Μίλη­σαν ακό­μα η Εύα Μελά, ζωγρά­φος — χαρά­κτρια και πρό­ε­δρος του Επι­με­λη­τη­ρί­ου Εικα­στι­κών Τεχνών Ελλά­δος ο ηθο­ποιός Ρένος Χαρα­λα­μπί­δης διά­βα­σε ένα κεί­με­νο του παι­δι­κού φίλου του ποι­η­τή, Βάσια Τσο­κό­που­λου, ο Θανά­σης Λάλας, δημο­σιο­γρά­φος και ο Μάριος Σπη­λιό­που­λος, ζωγρά­φος, καθη­γη­τής της Ανω­τά­της Σχο­λής Καλών Τεχνών.

«Τα γρα­πτά σου ανά­βλυ­ζαν αυτήν την απέ­ρα­ντη αγά­πη για τον απλό άνθρω­πο, το Κόμ­μα, την Ιστο­ρία, την ιδε­ο­λο­γία, τους αγώ­νες του», είπε μετα­ξύ άλλων ο Κύριλ­λος Παπα­σταύ­ρου συνε­χί­ζο­ντας: «Τα υπε­ρα­σπί­στη­κες με τον δικό σου μονα­δι­κό τρό­πο όταν και όπου χρειά­στη­κε, από κάθε επί­θε­ση. Η πένα σου ήταν στή­ριγ­μα και ασπί­δα ενά­ντια στον αντι­κομ­μου­νι­σμό, ξίφος και πέλε­κυς για τους κάθε λογής ανα­θε­ω­ρη­τές της ιστο­ρί­ας και κήρυ­κες του συμ­βι­βα­σμού. Μέσα από τη στή­λη σου βλέ­πα­με τη σχέ­ση σου με το Κόμ­μα να ωρι­μά­ζει. Τη συνει­δη­τή σου συμπό­ρευ­ση να απο­κτά στοι­χεία βαθύ­τε­ρης δέσμευ­σης και αφο­σί­ω­σης» (δεί­τε πάνω βίντεο και δια­βά­στε εδώ την ομι­λία).

Η Εύα Μελά μίλη­σε για τον «ποι­η­τή των ανθρώ­πων», που «δεν κατα­γρά­φει από μακριά». Θυμή­θη­κε την πρώ­τη τους γνω­ρι­μία στις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του ’80, τότε που γνώ­ρι­σε τον γιο «του σπου­δαί­ου Δημή­τρη Κακου­λί­δη, ζωγρά­φου και μέλους του ΚΚΕ», που τον «γαλού­χη­σε με κρι­τι­κή ματιά». Ανα­φε­ρό­με­νη στη ζωγρα­φι­κή του Γ. Κακου­λί­δη την χαρα­κτή­ρι­σε βαθιά, εσω­τε­ρι­κή, σκλη­ρή, φορ­τι­σμέ­νη με συναι­σθή­μα­τα, έξω από νόρ­μες και κανόνες

«Ήρθε η ώρα του Γιώρ­γου για την έξο­δο. Ήρθε η ώρα να μας αφή­σει μόνους όλους και όλες που τον γνω­ρί­σα­με… Την Λητώ και όλους εμάς που τον αγα­πή­σα­με», ανέ­φε­ρε ο Ρένος Χαρα­λα­μπί­δης, δια­βά­ζο­ντας τα λόγια του Βάσια Τσο­κό­που­λου. Χαρα­κτή­ρι­σε τον Γ. Κακου­λί­δη «εξε­γερ­μέ­νο, αντάρ­τη, ενά­ντια στους μέσους όρους, τον καθω­σπρε­πι­σμό και την αλλο­τρί­ω­ση της ζωής».

«Έφυ­γε και άφη­σε πίσω του ερη­μιά», ανέ­φε­ρε ο Θανά­σης Λάλας για τον Γιώρ­γο Κακου­λί­δη, που «έβγα­ζε τη γλώσ­σα στην ανυ­παρ­ξία» και μοι­ρά­στη­κε ανα­μνή­σεις και κοι­νά βιώ­μα­τα με τον ποιητή

Για τον «γεν­ναίο» Γιώρ­γο Κακου­λί­δη, τον «προ­στά­τη των αδυ­νά­των» μίλη­σε ο Μάριος Σπη­λιό­που­λος χρη­σι­μο­ποιώ­ντας απο­σπά­σμα­τα από το πλού­σιο έργο του