Κατά ριπάς…

Τριά­ντα τέσ­σε­ρις νέοι νόμοι, 44 συμπλη­ρω­μα­τι­κές δια­τά­ξεις και 94 «εμβλη­μα­τι­κές πολι­τι­κές» θα «τρέ­ξουν» μέχρι το τέλος του 2023, ως προ­α­παι­τού­με­να για την εκτα­μί­ευ­ση των επό­με­νων δόσε­ων από το Ταμείο Ανάκαμψης.

Τι σημαί­νει αυτό; Ότι για τους επό­με­νους τρεις μήνες, η κυβέρ­νη­ση θα φορ­τώ­νει στον λαό του­λά­χι­στον δύο νέα αντι­λαϊ­κά μέτρα κάθε μέρα, για να πιά­σει τους στό­χους και τα χρο­νο­δια­γράμ­μα­τα των επό­με­νων δόσε­ων! Μιλά­με για αντι­λαϊ­κή κλι­μά­κω­ση «κατά ριπάς».

Ο γνω­στός φαύ­λος κύκλος, αντι­λαϊ­κά μέτρα — αξιο­λό­γη­ση — χρή­μα για το κεφά­λαιο — νέα μέτρα, που ζει ο λαός από το 1ο κιό­λας μνη­μό­νιο, συνε­χί­ζε­ται ακά­θε­κτος, με νέους νόμους να προ­στί­θε­νται πάνω σ’ αυτούς που ήδη υπάρχουν.

Όπως πρό­σφα­τα το έκτρω­μα Γεωρ­γιά­δη, που «κού­μπω­σε» στον νόμο Χατζη­δά­κη και σε όλο το υπό­λοι­πο αντερ­γα­τι­κό πλαί­σιο που «έχτι­σαν» δια­δο­χι­κά οι κυβερ­νή­σεις των ΝΔ — ΣΥΡΙΖΑ — ΠΑΣΟΚ.

Για την κυβέρ­νη­ση και τα άλλα κόμ­μα­τα, το Ταμείο Ανά­καμ­ψης είναι το «ιερό δισκο­πό­τη­ρο», απ’ όπου οι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι αντλούν φτη­νό χρή­μα για τις επεν­δύ­σεις τους, ενώ καθέ­να από τα προ­α­παι­τού­με­να είναι και μια «μαχαι­ριά» στα δικαιώ­μα­τα και τις ανά­γκες του λαού.

Δίκαια, λοι­πόν, οι εργα­ζό­με­νοι και τα σωμα­τεία τους έχουν ονο­μά­σει «υπερ­μνη­μό­νιο» το Ταμείο Ανά­καμ­ψης και οργα­νω­μέ­να απα­ντούν στα αντι­λαϊ­κά προαπαιτούμενα.

Απέ­να­ντί τους δεν είναι μόνο η κυβέρ­νη­ση και τα άλλα κόμ­μα­τα, αλλά και οι εκπρό­σω­ποί τους σε Περι­φέ­ρειες και δήμους, αφού η Τοπι­κή Διοί­κη­ση απο­τε­λεί μοχλό στην υλο­ποί­η­ση της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής γενι­κά, αλλά και των προ­α­παι­τού­με­νων του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης ειδικότερα.

Ξεκι­νώ­ντας από την ΚΕΔΕ, που θεω­ρεί το Ταμείο «μεγά­λη ευκαι­ρία» για ένα «άλμα ανά­πτυ­ξης», περι­φε­ρεια­κές και δημο­τι­κές αρχές πιέ­ζουν για αύξη­ση των κον­δυ­λί­ων και την έντα­ξη περισ­σό­τε­ρων και μεγα­λύ­τε­ρων επεν­δύ­σε­ων, που στη συντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία τους αφο­ρούν «πρά­σι­νες» ανα­πλά­σεις, ανα­και­νί­σεις δημό­σιων κτι­ρί­ων και ενερ­γεια­κή εξοι­κο­νό­μη­ση, όπως με την αλλα­γή του ηλεκτροφωτισμού.

Η χρη­μα­το­δό­τη­ση τέτοιων έργων και υπο­δο­μών δεν έχει αφε­τη­ρία τις λαϊ­κές ανά­γκες, αλλά υπη­ρε­τεί τα «πρά­σι­να» και ψηφια­κά κέρ­δη του κεφα­λαί­ου. Για παρά­δειγ­μα, ένα δημό­σιο κτί­ριο μπο­ρεί να δια­θέ­τει «πρά­σι­νη στέ­γη», αλλά να μην έχει ελεγ­χθεί ποτέ η αντι­σει­σμι­κή του θωράκιση!

Σε κάθε περί­πτω­ση, για τη συμ­με­το­χή στο Ταμείο είναι υπο­χρε­ω­τι­κή η εμπλο­κή ιδιώ­τη στην υλο­ποί­η­ση και δια­χεί­ρι­ση των έργων. Αυτό σημαί­νει ταχύ­τε­ρα βήμα­τα στην ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση υπη­ρε­σιών και στην αντα­πο­δο­τι­κό­τη­τα, που σκε­πά­ζουν σαν ομπρέ­λα κάθε λει­τουρ­γία των δήμων.

Με όχη­μα το Ταμείο Ανά­καμ­ψης και την «πρά­σι­νη μετά­βα­ση», οι δήμοι ανα­βαθ­μί­ζο­νται και ως εισπρα­κτι­κός μηχα­νι­σμός των «πρά­σι­νων» φόρων, όπως είναι, για παρά­δειγ­μα, τα τέλη ταφής, που θα αυξά­νο­νται κλι­μα­κω­τά μέχρι και το 2024.

Περι­φέ­ρειες και δήμοι εμπλέ­κο­νται επί­σης στη χωρο­θέ­τη­ση επεν­δύ­σε­ων και άλλων επι­χει­ρη­μα­τι­κών δρά­σε­ων που χρη­μα­το­δο­τού­νται από το Ταμείο Ανά­καμ­ψης. Οπως στις περιο­χές της Μεγα­λό­πο­λης και της Δυτ. Μακε­δο­νί­ας, όπου τα παλιά λιγνι­τι­κά πεδία μετα­τρέ­πο­νται σε «δάση» με ΑΠΕ και τα φωτο­βολ­ταϊ­κά φτά­νουν μέχρι τις αυλές των σπιτιών.

Τέλος, οι επι­πλέ­ον μηχα­νι­σμοί δημο­σιο­νο­μι­κής επο­πτεί­ας, που είναι προ­α­παι­τού­με­νο του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης, εφαρ­μό­ζο­νται και στους δήμους, προ­σθέ­το­ντας περισ­σό­τε­ρους «κόφτες» σε κον­δύ­λια που αφο­ρούν ακό­μα και στοι­χειώ­δεις λαϊ­κές ανάγκες.

Με αυτόν τον πολυ­πλό­κα­μο αντι­λαϊ­κό μηχα­νι­σμό σε Περι­φέ­ρειες και δήμους θα βρί­σκε­ται αντι­μέ­τω­πος ο λαός και μετά τις 8 του Οκτώ­βρη. Στο χέρι του είναι να στα­θεί πιο δυνα­τός και ετοι­μο­πό­λε­μος απέ­να­ντί του, ενι­σχύ­ο­ντας παντού το ΚΚΕ, ψηφί­ζο­ντας τη «Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση», εκλέ­γο­ντας περισ­σό­τε­ρους κομ­μου­νι­στές δημάρ­χους, περι­φε­ρεια­κούς και δημο­τι­κούς συμβούλους.

Αυτός είναι ο δρό­μος για να δίνει μάχες από καλύ­τε­ρες θέσεις την επό­με­νη μέρα, να διεκ­δι­κεί και να παλεύ­ει για τα δικαιώ­μα­τα και τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες του. Να δυνα­μώ­σει το ρεύ­μα αμφι­σβή­τη­σης και σύγκρου­σης με την εγκλη­μα­τι­κή πολι­τι­κή του κέρ­δους, την κυβέρ­νη­ση και τα κόμ­μα­τα που τη στη­ρί­ζουν, τους εκπρο­σώ­πους τους σε Περι­φέ­ρειες και δήμους.

Όσο πιο δυνα­τό ΚΚΕ, όσο πιο ψηλά η «Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση», τόσο πιο δυνα­τός και ο λαός στις 9 Οκτώβρη!

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται
από την στή­λη «Η Άπο­ψή μας»
του σημε­ρι­νού Ριζοσπάστη