ΚΙΝΑΛ / ΠΑΣΟΚ: Δύναμη σταθερότητας για το κεφάλαιο

Ολα τα σενά­ρια ανοι­κτά για τη στά­ση του ΚΙΝΑΛ μετε­κλο­γι­κά άφη­σε η Φώφη Γεν­νη­μα­τά, μιλώ­ντας στην Κεντρι­κή Πολι­τι­κή Επι­τρο­πή του ΚΙΝΑΛ, κάνο­ντας ωστό­σο καθα­ρό ότι θα στη­ρί­ξει τους βασι­κούς στό­χους των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων ακό­μα και από τη θέση της αντι­πο­λί­τευ­σης.

Τόνι­σε, άλλω­στε, ότι το ΚΙΝΑΛ είναι «δύνα­μη δημο­κρα­τι­κής ομα­λό­τη­τας και πολι­τι­κής στα­θε­ρό­τη­τας στη χώρα», που επι­διώ­κει «να μπει τέλος στην πόλω­ση και τον διχα­σμό», έχο­ντας «πίστη στην ανά­γκη εθνι­κής συνεν­νό­η­σης για τα εθνι­κά θέμα­τα και τα μεγά­λα ζητή­μα­τα της χώρας».

Δια­βε­βαί­ω­σε ότι: «Θα ασκή­σου­με υπεύ­θυ­νη, σοβα­ρή απο­φα­σι­στι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση στις πολι­τι­κές που έρχο­νται σε δια­με­τρι­κή αντί­θε­ση με τις προ­γραμ­μα­τι­κές μας θέσεις. Ως υπεύ­θυ­νη αντι­πο­λί­τευ­ση και όσο περ­νά­ει από το χέρι μας, θα απο­τρέ­ψου­με κάθε κίν­δυ­νο απο­στα­θε­ρο­ποί­η­σης, κάθε από­πει­ρα που θα βλά­ψει την πολι­τι­κή ομα­λό­τη­τα και θα θέσει σε κίν­δυ­νο εθνι­κά και δημο­κρα­τι­κά κεκτη­μέ­να. Σε κρί­σι­μα εθνι­κά θέμα­τα, στην αλλα­γή του εκλο­γι­κού νόμου, στη συνταγ­μα­τι­κή ανα­θε­ώ­ρη­ση, σε προ­ο­δευ­τι­κές αλλα­γές και μεταρ­ρυθ­μί­σεις, στην επα­να­δια­πραγ­μά­τευ­ση των αρνη­τι­κών όψε­ων της απα­ρά­δε­κτης συμ­φω­νί­ας που υπέ­γρα­ψε η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ με τους εταί­ρους μας, θα συμ­βά­λου­με θετι­κά και ουσια­στι­κά».

Μια μέρα νωρί­τε­ρα, μιλώ­ντας σε συνέ­δριο για τις «Άμε­σες Ξένες Επεν­δύ­σεις στην Ελλά­δα», παρου­σί­α­ζε το δικό της μείγ­μα για το κεφά­λαιο ως εγγύ­η­ση για την κερ­δο­φο­ρία του, αλλά και ως «κοι­νή βάση» με τα άλλα αστι­κά κόμ­μα­τα για την ανα­ζή­τη­ση αντι­λαϊ­κών «συν­θέ­σε­ων».

Συγκε­κρι­μέ­να, σημεί­ω­σε ότι για το κόμ­μα της «λυδία λίθος» για τη «νέα πορεία της χώρας» είναι οι «επεν­δύ­σεις», για τη δια­σφά­λι­ση δε της κερ­δο­φο­ρί­ας των «επεν­δυ­τών» κάλε­σε «να εξα­λεί­ψου­με τις αβε­βαιό­τη­τες» και οπωσ­δή­πο­τε να υπάρ­χει «πολι­τι­κή στα­θε­ρό­τη­τα», «που εκφρά­ζε­ται με την ανα­γκαία εθνι­κή συνεν­νό­η­ση για την εκλο­γή Προ­έ­δρου της Δημο­κρα­τί­ας το 2020, τη συνταγ­μα­τι­κή ανα­θε­ώ­ρη­ση, την αλλα­γή του εκλο­γι­κού νόμου με ένα δίκαιο σύστη­μα που δίνει βιώ­σι­μες κυβερ­νή­σεις».

Αντι­γρά­φο­ντας και αυτή από το ίδιο πρό­γραμ­μα με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ ανα­φέρ­θη­κε σε απαλ­λα­γές, διευ­κο­λύν­σεις για τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους, σε ενί­σχυ­ση της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας, σε ανα­διαρ­θρώ­σεις στην Παι­δεία κ.ά.

Την ίδια ώρα, απο­ζη­τώ­ντας εκλο­γι­κή ενί­σχυ­ση, για να παζα­ρέ­ψει καλύ­τε­ρα το ρόλο τους στο μετε­κλο­γι­κό σκη­νι­κό, ζήτη­σε «καθα­ρή και ισχυ­ρή εντο­λή από τους πολί­τες στο Κίνη­μα Αλλα­γής, στις ερχό­με­νες εκλο­γές. Εντο­λή που θα απο­τρέ­πει την κυριαρ­χία της ΝΔ και παράλ­λη­λα θα απο­δυ­να­μώ­σει τώρα, καθο­ρι­στι­κά τον ΣΥΡΙΖΑ», παράλ­λη­λα «που θα εγγυά­ται μια υπεύ­θυ­νη αντι­πο­λί­τευ­ση, συνέρ­γειες υπό όρους και προ­ϋ­πο­θέ­σεις και αυξη­μέ­νη πλειο­ψη­φία όπου αυτό κρί­νε­ται απα­ραί­τη­το», αφού «το ισχυ­ρό ΚΙΝΑΛ δια­σφα­λί­ζει την ομαλότητα».

Τη χρη­σι­μό­τη­τα για ψήφο στο ΚΙΝΑΛ την ανα­δει­κνύ­ει ακρι­βώς σε αυτήν τη βάση, δηλα­δή ως κόμ­μα που μπο­ρεί να παί­ξει ρυθ­μι­στι­κό ρόλο στη δια­μόρ­φω­ση του μετε­κλο­γι­κού σκη­νι­κού, εννο­ώ­ντας προ­φα­νώς ως εταί­ρου του ενός από τους δύο «πόλους».

Από εδώ όμως ξεκι­νά­νε και οι αντι­φά­σεις του και τα εσω­τε­ρι­κά του προ­βλή­μα­τα. Σε ποιον πόλο θα πρέ­πει να πάει να κάτσει;

Σε μια ενδε­χό­με­νη κυβέρ­νη­ση της ΝΔ θα βάλει πλά­τη ή θα δια­λέ­ξει το δρό­μο της «αντι­πο­λί­τευ­σης» μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο όμως μοι­ρά­ζο­νται ακό­μα και σε επί­πε­δο δια­κή­ρυ­ξης σχε­δόν τις ίδιες θέσεις, ακό­μα και οι δύο μιλά­νε για «νέο κοι­νω­νι­κό συμ­βό­λαιο». Αντι­πο­λί­τευ­σης δηλα­δή που θα γίνε­ται από τη σκο­πιά της υπε­ρά­σπι­σης και προ­ώ­θη­σης των απαι­τή­σε­ων των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, μέσα στο γνω­στό αντι­λαϊ­κό πλαίσιο.

Σίγουρα μετεκλογικά θα καταγραφούν διεργασίες και εξελίξεις και στο ΚΙΝΑΛ.

Το σημαντικό όμως για το λαό, τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα, όλους όσοι δυσαρεστημένοι απομακρύνονται από τον ΣΥΡΙΖΑ να σκεφτούν, να προβληματιστούν:

• Θα κάνουν βήμα προς τα πίσω, θα δώσουν συγ­χω­ρο­χάρ­τι σε μια δύνα­μη που έχει τα χέρια της λερω­μέ­να με μια πολι­τι­κή που τσά­κι­σε τα εργα­τι­κά — λαϊ­κά δικαιώματα;
• Θα δώσουν άφε­ση αμαρ­τιών στο γνω­στό ΠΑΣΟΚ της εξα­γο­ράς συνει­δή­σε­ων, του πρώ­του διδά­ξα­ντα όλων όσα έκα­νε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρ­νη­ση τα τέσ­σε­ρα τελευ­ταία χρόνια;
• Θα δώσουν άφε­ση σε αυτό το κόμ­μα που οι δυνά­μεις του στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα είναι ταυ­τι­σμέ­νες με την εργα­τι­κή αρι­στο­κρα­τία, τον εργο­δο­τι­κό — κυβερ­νη­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό, με τις διά­φο­ρες μαφί­ες που έχουν σπρώ­ξει μαζι­κά τους χιλιά­δες εργα­ζό­με­νους μακριά από τα συν­δι­κά­τα και τη δράση;
• Θα ενι­σχύ­σουν μια δύνα­μη που λέει ανοι­χτά ότι θέλει να γίνει «τσό­ντα» στον μετε­κλο­γι­κό αντι­λαϊ­κό συσχε­τι­σμό δυνά­με­ων, να παί­ξει ρόλο κυβερ­νη­τι­κού εταί­ρου της επό­με­νης αντι­λαϊ­κής κυβέρνησης;
• Θα εμπι­στευ­τούν ως «αντι­πο­λί­τευ­ση» δυνά­μεις που έχουν συναι­νέ­σει και στη­ρί­ξει από όλες τις θέσεις την αντι­λαϊ­κή πολιτική;

Εχει σημα­σία προ­ο­δευ­τι­κοί άνθρω­ποι που φεύ­γουν από τον ΣΥΡΙΖΑ να κάνουν ένα βήμα προς τα μπρος, να αφή­σουν πίσω μια για πάντα τις σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές εκδο­χές, να εμπι­στευ­τούν, να στη­ρί­ξουν τη μόνη δύνα­μη που είναι πραγ­μα­τι­κά προ­ο­δευ­τι­κή, για­τί συγκρού­ε­ται με το σύστη­μα της συντή­ρη­σης, για­τί παλεύ­ει για την κοι­νω­νι­κή πρό­ο­δο, για τη λαϊ­κή ευη­με­ρία, να στη­ρί­ξουν το ΚΚΕ. Για μια πραγ­μα­τι­κή λαϊ­κή αντι­πο­λί­τευ­ση την επό­με­νη μέρα των εκλογών.

Κόμ­μα­τα «μίας χρή­σης», επι­ζή­μια για το λαό

Από αστι­κά κόμ­μα­τα «μίας χρή­σης», που όπως δημιουρ­γή­θη­καν έτσι και δια­λύ­θη­καν, ο λαός μας έχει γνω­ρί­σει πολ­λά: ΛΑ.Ο.Σ., ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ, Ποτά­μι, Ενω­ση Κεντρώ­ων, Οικο­λό­γοι — Πρά­σι­νοι κ.ά. Συνή­θως όλα όταν πρω­το­εμ­φα­νί­ζο­νται συνο­δεύ­ο­νται από χαρα­κτη­ρι­σμούς όπως «νέο», «και­νο­τό­μο», «πρω­το­πο­ρια­κό», «σύγ­χρο­νο» κ.λπ. Δεν αργούν όμως να απο­δει­χθούν το ίδιο «παλιά» με τα άλλα αστι­κά κόμ­μα­τα. Παλιά επει­δή απο­τε­λούν εκφρα­στές — με δια­φο­ρε­τι­κές παραλ­λα­γές και τρό­πους — του ίδιου ξεπε­ρα­σμέ­νου, αντι­δρα­στι­κού συστή­μα­τος. Γι’ αυτό έχουν την ίδια κατά­λη­ξη στη­ρίγ­μα­τα κυβερ­νή­σε­ων ή των κυβερ­νη­τι­κών πολι­τι­κών, ενώ στε­λέ­χη τους μεταγ­γί­ζο­νται στους ισχυ­ρό­τε­ρους πόλους του πολι­τι­κού συστή­μα­τος προ­κει­μέ­νου να εξυ­πη­ρε­τη­θούν δικομ­μα­τι­κά ή διπο­λι­κά σχέ­δια. Αλλω­στε στρα­τη­γι­κές δια­φο­ρές δεν έχουν μετα­ξύ τους. Ο ρόλος τους χρή­σι­μος για το πολι­τι­κό σύστη­μα που υπη­ρε­τεί τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους, την ΕΕ, επι­ζή­μιος ταυ­τό­χρο­να για το λαό. Ο βασι­κός τους ρόλος βρί­σκε­ται στην «απο­θή­κευ­ση» της δυσα­ρέ­σκειας και δια­μαρ­τυ­ρί­ας απέ­να­ντι στα βασι­κά αστι­κά κόμ­μα­τα, προ­κει­μέ­νου αυτή να μη διο­χε­τευ­τεί σε κατευ­θύν­σεις ριζο­σπα­στι­κές και βασι­κά να μη συνα­ντη­θεί με την πολι­τι­κή πρό­τα­ση του ΚΚΕ. Γι’ αυτό άλλω­στε και αυτά τα κόμ­μα­τα χαρα­κτη­ρί­ζο­νται αναχώματα.

Τέτοιο ρόλο στις σημε­ρι­νές συν­θή­κες ανα­λαμ­βά­νει, απευ­θυ­νό­με­νος σε δυσα­ρε­στη­μέ­νους ψηφο­φό­ρους του ΣΥΡΙΖΑ, ο Γ. Βαρου­φά­κης με το ΜΕΡΑ25. Βεβαί­ως εδώ πρέ­πει να σημειώ­σου­με ότι δεν έχου­με να κάνου­με με μια κίνη­ση που έχει ανα­φο­ρά σε επί­πε­δο ΕΕ. Το δίκτυο DiEM25 είναι ένα δίκτυο κινή­σε­ων το οποίο ανε­ξάρ­τη­τα από το πολι­τι­κό βάρος και την εμβέ­λειά του, συν­δέ­ε­ται με διερ­γα­σί­ες που συντε­λού­νται σε επί­πε­δο ΕΕ και αφο­ρούν προ­βλη­μα­τι­σμούς και δια­πά­λη για το μέλ­λον και την εμβά­θυν­ση της ΕΕ και της Ευρω­ζώ­νης, που διε­ξά­γε­ται ανά­με­σα σε ισχυ­ρά κέντρα της ΕΕ (Γερ­μα­νία — Γαλ­λία — Ιτα­λία) και με την παρέμ­βα­ση τμη­μά­των των ΗΠΑ. Πολ­λά άλλω­στε έχουν γρα­φτεί και ειπω­θεί για τις παλιό­τε­ρες σχέ­σεις του Γ. Βαρου­φά­κη με το δίκτυο του Αμε­ρι­κα­νού μεγα­λο­ε­πι­χει­ρη­μα­τία Τζ. Σόρ­ρος, παρό­λο που ο ίδιος υπο­στη­ρί­ζει ότι έχει έρθει σε ρήξη μαζί του.

Μια σει­ρά από βασι­κές θέσεις του ΜΕΡΑ25 φανε­ρώ­νουν το χαρα­κτή­ρα του κόμ­μα­τος, αφού δεν αμφι­σβη­τεί σε τίπο­τα την κυρί­αρ­χη πολι­τι­κή, τους στρα­τη­γι­κούς στό­χους των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων. Ετσι, προ­σπα­θεί για άλλη μια φορά να πεί­σει ότι μπο­ρεί να υπάρ­ξει «έξυ­πνη και στο­χευ­μέ­νη οικο­νο­μι­κή πολι­τι­κή» που να υπη­ρε­τεί και την ανά­πτυ­ξη για τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους και τα εργα­τι­κά — λαϊ­κά δικαιώ­μα­τα. Επι­κε­ντρώ­νει στην ανα­διάρ­θρω­ση του χρέ­ους και ιεραρ­χεί την «πρά­σι­νη ανά­πτυ­ξη». Απο­δέ­χε­ται τη συμ­με­το­χή της χώρας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, αλλά προ­τεί­νει την «έξυ­πνη χρή­ση του βέτο» μέσα στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς οργα­νι­σμούς για την υπε­ρά­σπι­ση των «δίκαιων της χώρας». Βάζει στό­χο να αλλά­ξει την ΕΕ, να την κάνει προ­ο­δευ­τι­κή κ.λπ. Λίγο — πολύ δηλα­δή μια απ’ τα ίδια, αμπα­λα­ρι­σμέ­να σε και­νούρ­γιο περι­τύ­λιγ­μα. Ολα αυτά τα έχουν ξανα­πεί ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες, νεο­α­ρι­στε­ροί, πρά­σι­νοι και οικο­λό­γοι σε όλη την ΕΕ. Γι’ αυτό άλλω­στε δεν διστά­ζει να ομο­λο­γεί ότι είναι έτοι­μος να συνερ­γα­στεί είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ είτε ακό­μα και με τη ΝΔ αν χρεια­στεί, σε ένα τέτοιο πλαίσιο…

Αν σε όλα αυτά συνυ­πο­λο­γί­σου­με την πορεία και το ρόλο του ίδιου του Γ. Βαρου­φά­κη την περί­ο­δο του πρώ­του εξα­μή­νου της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ, κατα­λα­βαί­νου­με ότι είναι «άνθρα­κες ο θησαυ­ρός» για το λαό. Βεβαί­ως σήμε­ρα εμπει­ρία υπάρ­χει, το «έργο» το έχου­με ξανα­δεί. Ιδιαί­τε­ρα όσοι αισθά­νο­νται αρι­στε­ροί, ριζο­σπά­στες, όσοι έχουν σχέ­ση και δεσμούς με το εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­μα, δεν πρέ­πει να την ξανα­πα­τή­σουν, επεν­δύ­ο­ντας σε ένα καρα­μπι­νά­το κόμ­μα του κεφα­λαί­ου με «ριζο­σπα­στι­κό» και «αντι­συ­στη­μι­κό» αμπα­λάζ. Δεν υπάρ­χουν άλλα περι­θώ­ρια για πει­ρά­μα­τα με προ­δια­γε­γραμ­μέ­νο τέλος, για νέες αυτα­πά­τες και ψευ­δαι­σθή­σεις. Η στα­θε­ρό­τη­τα του ΚΚΕ απέ­να­ντι σε όλα αυτά σχε­τί­ζε­ται με τη φυσιο­γνω­μία του ως του μόνου κόμ­μα­τος που παλεύ­ει πραγ­μα­τι­κά ενά­ντια στο σύστη­μα, ως του μόνου κόμ­μα­τος που υπε­ρα­σπί­ζε­ται το σύνο­λο των συμ­φε­ρό­ντων των εργα­ζο­μέ­νων, όχι στα λόγια αλλά με τη δρά­ση του στο εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­μα, ως του μόνου κόμ­μα­τος που οργα­νώ­νει την αντί­στα­ση και αντε­πί­θε­ση. Αντί λοι­πόν για κόμ­μα­τα «μίας χρή­σης», μπο­ρούν να εμπι­στευ­τούν και να επεν­δύ­σουν σε αυτήν τη σταθερότητα…

Πηγή: [Ριζο­σπά­στης]

Επι­μέ­λεια  Ομά­δα ¡H.lV.S!

Επι­κοι­νω­νία — [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] — Blog