ΚΚΕ: Η Αντιφασιστική Νίκη συνεχίζει να εμπνέει τους λαούς, να τρομάζει τα καπιταλιστικά κράτη και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες

Ακό­μη και όταν η καπι­τα­λι­στι­κή εξου­σία προ­έ­κρι­νε τη φιλε­λεύ­θε­ρη — κοι­νο­βου­λευ­τι­κή μορ­φή και προ­χω­ρού­σε σε μέτρα κατά των φασι­στών, αυτά ήταν προ­σχη­μα­τι­κά, προ­σω­ρι­νά και ανώ­δυ­να: Ο Χίτλερ κρα­τή­θη­κε στη φυλα­κή για σύντο­μο διά­στη­μα και υπό ευνοϊ­κές συν­θή­κες μετά το ναζι­στι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα του 1923, ενώ τα τάγ­μα­τα εφό­δου των ναζί συγκρο­τή­θη­καν και δρού­σαν σχε­δόν ανε­νό­χλη­τα, κάπο­τε και με τη συμ­βο­λή των κρα­τι­κών κατα­σταλ­τι­κών μηχα­νι­σμών και πριν την επι­κρά­τη­ση του ναζι­σμού στη Γερ­μα­νία. Λίγο νωρί­τε­ρα, στην Ιτα­λία, ο βασι­λιάς αρνή­θη­κε την κήρυ­ξη στρα­τιω­τι­κού νόμου για την αντι­με­τώ­πι­ση των ολι­γά­ριθ­μων φασι­στών που κατευ­θύ­νο­νταν στη Ρώμη και παρέ­δω­σε την εξου­σία στον Μου­σο­λί­νι. Μετά τον διο­ρι­σμό του Χίτλερ στη γερ­μα­νι­κή καγκε­λα­ρία από τον Πρό­ε­δρο Χίντε­μπουργκ, οι ναζί οργά­νω­σαν την προ­βο­κά­τσια του Ράιχ­σταγκ και έθε­σαν το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Γερ­μα­νί­ας εκτός νόμου, προ­κει­μέ­νου να απο­κτή­σουν την κοι­νο­βου­λευ­τι­κή πλειοψηφία.

Ουδέ­πο­τε το καπι­τα­λι­στι­κό κρά­τος θέλη­σε πραγ­μα­τι­κά να αντι­με­τω­πί­σει τον φασι­σμό — ναζι­σμό, αφού αυτός απο­τε­λεί μία από τις πολι­τι­κές μορ­φές της καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας, η οποία άλλο­τε με τον μαν­δύα της αστι­κής κοι­νο­βου­λευ­τι­κής δημο­κρα­τί­ας και άλλο­τε με τη ρομ­φαία της δικτα­το­ρί­ας τάσ­σε­ται πάντα υπέρ των καπι­τα­λι­στι­κών συμ­φε­ρό­ντων και ενά­ντια στις ανά­γκες των εργα­τι­κών — λαϊ­κών δυνάμεων.

Απέ­να­ντι στον φασι­σμό — ναζι­σμό στά­θη­καν εξαρ­χής και τελι­κά τον νίκη­σαν η ΕΣΣΔ, τα ανά τον κόσμο αντι­στα­σια­κά λαϊ­κά κινή­μα­τα, στα οποία πρω­το­στά­τη­σαν τα αντί­στοι­χα κομ­μου­νι­στι­κά κόμ­μα­τα στις κατε­χό­με­νες χώρες, οι κομ­μου­νι­στές και άλλοι ριζο­σπά­στες αγω­νι­στές που αντι­πά­λε­ψαν τον φασι­σμό — ναζι­σμό στην καρ­διά του τέρα­τος, υπό τρο­μα­κτι­κές φυσι­κά συν­θή­κες. Οι αριθ­μοί είναι αδιά­ψευ­στοι: Πάνω από 20 εκα­τομ­μύ­ρια νεκροί από την ΕΣΣΔ, πολ­λοί από αυτούς μέλη του Πανε­νω­σια­κού Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος (μπολ­σε­βί­κοι) και της Νεο­λαί­ας του, της Κομ­σο­μόλ. Το 25% του συνό­λου των στρα­τευ­μά­των του φασι­στι­κού άξο­να χάθη­κε στο ανα­το­λι­κό μέτω­πο, στην άμυ­να της Μόσχας, στην πολιορ­κία του Λένιν­γκραντ, στην επο­ποι­ία του Στά­λιν­γκραντ, στη Μάχη του Κουρσκ και αλλού. Τίπο­τα από αυτά δεν θα γινό­ταν χωρίς την ανω­τε­ρό­τη­τα του σοσια­λι­στι­κού συστή­μα­τος, την εργα­τι­κή εξου­σία, τα πλε­ο­νε­κτή­μα­τα της κοι­νω­νι­κο­ποί­η­σης των μέσων παρα­γω­γής και του κεντρι­κού σχε­δια­σμού της οικο­νο­μί­ας, τα σημα­ντι­κά βήμα­τα της ΕΣΣΔ στη γυναι­κεία χει­ρα­φέ­τη­ση και την ενό­τη­τα όλων των σοβιε­τι­κών εθνο­τή­των, τον αξιό­μα­χο Κόκ­κι­νο Στρα­τό και τον ηρω­ι­κό παρ­τι­ζά­νι­κο αγώ­να του σοβιε­τι­κού λαού. Αυτά ενέ­πνευ­σαν τους κομ­μου­νι­στές και άλλους αγω­νι­στές σε όλο τον κόσμο στην πάλη τους ενά­ντια στον φασι­σμό — ναζισμό.

Στην Ελλά­δα το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, η ΕΠΟΝ, οι άλλες ΕΑΜι­κές οργα­νώ­σεις με αιμο­δό­τη και καθο­δη­γη­τή το ΚΚΕ έσω­σαν τον λαό από την πεί­να, έδω­σαν ηρω­ι­κές μάχες, απε­λευ­θέ­ρω­σαν μεγά­λες περιο­χές της χώρας, όπου υπό την προ­στα­σία του ΕΛΑΣ συγκρο­τή­θη­καν λαο­γέν­νη­τοι θεσμοί τοπι­κής διοί­κη­σης, εκπαί­δευ­σης και δικαιο­σύ­νης, ματαί­ω­σαν τα σχέ­δια του φασι­στι­κού Αξο­να για την επι­στρά­τευ­ση Ελλή­νων εργα­τών και συνέ­βα­λαν στη νικη­φό­ρα έκβα­ση του πολέμου.

Ο πόλε­μος ήταν δίκαιος από την πλευ­ρά της ΕΣΣΔ, που υπε­ρα­σπι­ζό­ταν τη σοσια­λι­στι­κή εξου­σία, και από την πλευ­ρά των αντι­στα­σια­κών κινη­μά­των. Ηταν άδι­κος τόσο από την πλευ­ρά του φασι­στι­κού Αξο­να όσο και από την πλευ­ρά των Αγγλο­α­με­ρι­κα­νών Συμ­μά­χων, που παρά τις δια­φο­ρές τους αντα­γω­νί­ζο­νταν μετα­ξύ τους για τα γεω­πο­λι­τι­κά εκμε­ταλ­λευ­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντά τους. Αυτή η κοι­νή ταξι­κή σύμπλευ­ση όλων των καπι­τα­λι­στι­κών κρα­τών, νικη­τών και ηττη­μέ­νων, όσο κι αν έγι­νε προ­σπά­θεια να κρυ­φτεί αρχι­κά, φανε­ρώ­θη­κε την επο­μέ­νη του πολέ­μου, όταν ενώ­θη­καν ενά­ντια στις χώρες της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης, «χτύ­πη­σαν» το εργα­τι­κό — λαϊ­κό και κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα όπου χρειά­στη­κε και ενσω­μά­τω­σαν πρώ­ην φασί­στες και ναζι­στές στους εγχώ­ριους κρα­τι­κούς μηχα­νι­σμούς και στους αντί­στοι­χους των ιμπε­ρια­λι­στι­κών τους συμ­μα­χιών. Πολ­λοί από τους εγκλη­μα­τί­ες πολέ­μου φυγα­δεύ­τη­καν στη Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή και αξιο­ποι­ή­θη­καν ενά­ντια στο εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­μα. Την ώρα που δεκά­δες στρα­τη­γοί του ΝΑΤΟ ήταν πρώ­ην ναζί, το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Γερ­μα­νί­ας, που προ­σέ­φε­ρε δεκά­δες χιλιά­δες μάρ­τυ­ρες στον αντι­φα­σι­στι­κό αγώ­να, τέθη­κε και πάλι εκτός νόμου. Ακό­μα, ο Βάλ­τερ Χαλ­στάιν, πρώ­τος πρό­ε­δρος της Κομι­σιόν την περί­ο­δο 1958 — 1967, που στην επί­ση­μη ιστο­σε­λί­δα της Ευρω­παϊ­κής Ενω­σης ανα­φέ­ρε­ται ως πρω­τερ­γά­της της, υπήρ­ξε στέ­λε­χος του ναζι­στι­κού κόμματος.

Και στην Ελλά­δα, αμέ­σως μετά τον πόλε­μο, όσες αστι­κές δυνά­μεις ανέ­χτη­καν ή και συνερ­γά­στη­καν με τις αρχές Κατο­χής και οι άλλες που συμ­μά­χη­σαν με τον βρε­τα­νι­κό ιμπε­ρια­λι­σμό ξεπέ­ρα­σαν την αντι­πα­λό­τη­τά τους και ενώ­θη­καν υπό τη σκέ­πη του Παλα­τιού, με κοι­νό ταξι­κό στό­χο την υπε­ρά­σπι­ση της καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας και την κατα­στο­λή των εργα­τι­κών — λαϊ­κών δυνά­με­ων, που τόλ­μη­σαν να σηκώ­σουν κεφά­λι στα χρό­νια της Κατο­χής και να διεκ­δι­κή­σουν τη δική τους εξουσία.

Οι αδυ­να­μί­ες του ΚΚΕ και του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινή­μα­τος στην Ελλά­δα συν­δέ­ο­νταν με αντί­στοι­χες αδυ­να­μί­ες στις επε­ξερ­γα­σί­ες του Διε­θνούς Κομ­μου­νι­στι­κού Κινή­μα­τος. Το Διε­θνές Κομ­μου­νι­στι­κό Κίνη­μα, το ίδιο το ΚΚΣΕ δεν μπό­ρε­σαν έγκαι­ρα να ανα­προ­σαρ­μό­σουν τη στρα­τη­γι­κή τους στις συν­θή­κες που δια­μορ­φώ­θη­καν προς τη λήξη του πολέ­μου, ώστε να ενι­σχυ­θεί η πάλη για μια στα­θε­ρή αλλα­γή του συσχε­τι­σμού δυνά­με­ων προς όφε­λος του σοσια­λι­σμού — κομμουνισμού.

Παρ’ όλα αυτά, η 9^η Μάη συνε­χί­ζει να απο­δει­κνύ­ει τη δύνα­μη που δια­θέ­τει ο λαός, με μπρο­στά­ρη­δες τους κομ­μου­νι­στές και τις κομ­μου­νί­στριες, να νική­σει τον όποιο ιμπε­ρια­λι­στι­κό συνα­σπι­σμό και εγχώ­ριο εκμε­ταλ­λευ­τή, να ανοί­ξει τον δρό­μο για τον σοσια­λι­σμό — κομμουνισμό.

Το ΚΚΕ καλεί κάθε εργά­τη, βιο­πα­λαι­στή αγρό­τη, αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νο, νέο και γυναί­κα που προ­έρ­χε­ται από την εργα­τι­κή τάξη και τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα να δεί­ξει αυτήν τη δύνα­μη σε όλες τις μάχες — και στην επι­κεί­με­νη των ευρω­ε­κλο­γών — για την ισχυ­ρο­ποί­η­ση του ΚΚΕ, το δυνά­μω­μα της πάλης για την ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων εργα­τι­κών — λαϊ­κών ανα­γκών, ενά­ντια στην ΕΕ και στην εξου­σία των μονο­πω­λί­ων, στη γραμ­μή απο­δέ­σμευ­σης από ΕΕ και ΝΑΤΟ και όλες τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές ενώ­σεις, με την εξου­σία και την οικο­νο­μία στα δικά τους χέρια, με επί­κε­ντρο τις σύγ­χρο­νες εργα­τι­κές — λαϊ­κές ανά­γκες και όχι το καπι­τα­λι­στι­κό κέρδος.

Με ΚΚΕ πολύ πιο δυνα­τό σπά­με τα δεσμά της Ευρω­παϊ­κής Ενω­σης, ανοί­γου­με τον δρό­μο για πανευ­ρω­παϊ­κή εργα­τι­κή — λαϊ­κή αντε­πί­θε­ση, για την Ελλά­δα και την Ευρώ­πη των εργα­τών, των αγρο­τών, των λαών, για την Ελλά­δα και την Ευρώ­πη του σοσιαλισμού.

9η Μάη: «Κάθε άνθρω­πος που αγα­πά την ελευ­θε­ρία, χρω­στά­ει στον Κόκ­κι­νο Στρα­τό περισ­σό­τε­ρα από ό, τι μπο­ρεί ποτέ να πληρώσει»