ΚΚΕ _ΤΕ ΖΑΚΥΝΘΟΥ: Με την τοποθέτηση πλακέτας στον τάφο της, τίμησε την κομμουνίστρια Λούλα Λογαρά

“Με την έντα­ξή του στο ΚΚΕ βρή­κα το νήμα της ζωής… Δεν συνέ­λα­βα ποτέ τον εαυ­τό μου τίπο­τε πάνω και πριν από το συμ­φέ­ρον του Κόμ­μα­τος, ακό­μα και αν αυτό μπο­ρού­σε να είναι αφά­ντα­στα οδυ­νη­ρό για μένα”, με αυτά τα λόγια πάνω σε τιμη­τι­κή πλα­κέ­τα, η ΤΕ Ζακύν­θου του ΚΚΕ, τίμη­σε τη μνή­μη της Κομ­μου­νί­στριας Λού­λας Λογα­ρά, με μικρή σεμνή εκδή­λω­ση το πρωί της Κυρια­κής στο Α’ Κοι­μη­τή­ριο της πόλης.

Τοπο­θε­τώ­ντας και κόκ­κι­να γαρύ­φαλ­λα, παρου­σία και του μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημή­τρη Αρβα­νι­τά­κη, έγι­νε ταυ­τό­χρο­να κάλε­σμα για την απο­γευ­μα­τι­νή εκδή­λω­ση της ΤΕ, στις 7 μ.μ., στο Πνευ­μα­τι­κό Κέντρο.

Στη ζωή και στη δρά­ση της κομ­μου­νί­στριας Λού­λας Λογα­ρά, ανα­φέρ­θη­κε ο Νίκος Μπε­λού­σης, μέλος της ΤΕ Ζακύν­θου. Στά­θη­κε στη δρά­ση της πριν την κατο­χή, αλλά και στην έντα­ξή της στο ΚΚΕ το 1943, τις στε­λε­χι­κές θέσεις και τα καθή­κο­ντα που εν συνε­χεία ανέ­λα­βε. Επί­σης στις διώ­ξεις που γνώ­ρι­σε τη σύλ­λη­ψή της το Μάρ­τη του 1949 και την παρα­μο­νή της για δύο χρό­νια στη φυλα­κή, αλλά και στην ατα­λά­ντευ­τη στά­ση της από τότε μέχρι και τη νομι­μο­ποί­η­ση του ΚΚΕ μετά την επτά­χρο­νη δικτα­το­ρία, αλλά και σε όλη την πορεία της ζωής της μέχρι το θάνα­τό της το 1997.

«Σε όλη μου τη ζωή», έλε­γε η ίδια στο βιο­γρα­φι­κό της, «έκα­να ό,τι μπο­ρού­σα όχι μόνο για να υπη­ρε­τή­σω πιστά και αδιά­λει­πτα το Κόμ­μα, αλλά και απο­δο­τι­κά για να καλύ­ψω όλα τα περι­θώ­ρια για την κάλυ­ψη ιδε­ο­λο­γι­κών — πολι­τι­κών μου ελλεί­ψε­ων και ανα­γκών», είπε ανά­με­σα σε άλλα, ο ομι­λη­τής προ­σθέ­το­ντας ξανά από το βιο­γρα­φι­κό της Λ. Λογα­ρά: «Το πόσο τα κατά­φε­ρα δεν είναι δική μου δου­λειά να το κρί­νω…», προ­σθέ­το­ντας και τα λόγια που τοπο­θε­τή­θη­καν και στην πλα­κέ­τα. Και κατέ­λη­ξε ο ομι­λη­τής: «Και με αυτά τα λόγια τοπο­θε­τού­με σήμε­ρα ως ΤΕ Ζακύν­θου του ΚΚΕ αυτή την τιμη­τι­κή πλα­κέ­τα στον τάφο της και να θυμί­ζει και σε εμάς τους ίδιους ότι θα μας συντρο­φεύ­ει πάντα στην πάλη μας, στην καθη­με­ρι­νή πορεία μας για τον αγώ­να μας για να στα­μα­τή­σει η εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρω­πο, στο μέτω­πο της δρά­σης καθη­με­ρι­νά για τη σοσια­λι­στι­κή κοι­νω­νία».